- Konu Sahibi eldevarhayat
- #1
Bir anne kızını hiç durmadan eleştirir mi?
Dün de aynı şey... İşten eve geldim. Yürürken ayağım paspasa takıldı. Yere birşey düştü. "Sen ne biçim kızsın. Biraz kız gibi narin ol" falan diye gene başladı. Güldüm geçtim. Odama gittim hazırlanıyordum kahve içmeye dışarı çıkacaktım arkadaşımla. Vay efendim gene mi dışarı çıkıyormuşum. Sürekli aynı muhabbetler arkadaşlar. Evde oturunca da ana kız birşeyler yapsak anlayacağım şu lafını gerçekten. Kotu yerlere gitmiyorum. Sıradan kafeteryalarda cay kahve içiyorum. İnsan işten gelince hava almak istiyor üstelik. Sonra çıkarken şakayla "bazen kafana şöyle bir odunla vurasım geliyor" dedi. Normal bir anne kızına şu cümleyi kurar mı?
Dışarıdan gelen biri şu manzaraları görse benim icin der ki ne korkunç bir evlat. 29 yaşındayım asi gençlik çağında değilim. Tek istediğim işten gelince normal bir ev ortamı. Haftada en az 3 kez annemle ciddi tartışıyoruz. Zor bir işte çalışıyorum. Her gün uzun yola gidiyorum. Fiziken çok yoruluyorum. Aldığım maaşın yarısı ile annemlerin kredi borclarinı ödüyorum. İşe basladigimdan beri maaşimin yarısıni aileme harciyorum borçlarını ödüyorum. Kendime bir ayakkabı alsam annem "gene ne aldın" diyor. Hayırsız bir evlat değilim ama bildiğin bana flash tv deki dizilerde cikan annesini babasını döven karakter muamelesi yapılıyor. Sürekli susucam bir daha konusmucam senle diye tehdit ediyor. Bir derdi mi var diyeceksiniz. Sürekli böyle. Dün artık dedim ki beni bu şekilde kazanamayacaksin. Dünden beri konuşmuyoruz. Ayrı eve çıkmayı düşünüyorum ama bu kez ipler iyice kopacak. Psikolojim bozulmak üzere. Benimle aynı şeyi yaşayan birileri varsa tavsiye istiyorum
Dün de aynı şey... İşten eve geldim. Yürürken ayağım paspasa takıldı. Yere birşey düştü. "Sen ne biçim kızsın. Biraz kız gibi narin ol" falan diye gene başladı. Güldüm geçtim. Odama gittim hazırlanıyordum kahve içmeye dışarı çıkacaktım arkadaşımla. Vay efendim gene mi dışarı çıkıyormuşum. Sürekli aynı muhabbetler arkadaşlar. Evde oturunca da ana kız birşeyler yapsak anlayacağım şu lafını gerçekten. Kotu yerlere gitmiyorum. Sıradan kafeteryalarda cay kahve içiyorum. İnsan işten gelince hava almak istiyor üstelik. Sonra çıkarken şakayla "bazen kafana şöyle bir odunla vurasım geliyor" dedi. Normal bir anne kızına şu cümleyi kurar mı?
Dışarıdan gelen biri şu manzaraları görse benim icin der ki ne korkunç bir evlat. 29 yaşındayım asi gençlik çağında değilim. Tek istediğim işten gelince normal bir ev ortamı. Haftada en az 3 kez annemle ciddi tartışıyoruz. Zor bir işte çalışıyorum. Her gün uzun yola gidiyorum. Fiziken çok yoruluyorum. Aldığım maaşın yarısı ile annemlerin kredi borclarinı ödüyorum. İşe basladigimdan beri maaşimin yarısıni aileme harciyorum borçlarını ödüyorum. Kendime bir ayakkabı alsam annem "gene ne aldın" diyor. Hayırsız bir evlat değilim ama bildiğin bana flash tv deki dizilerde cikan annesini babasını döven karakter muamelesi yapılıyor. Sürekli susucam bir daha konusmucam senle diye tehdit ediyor. Bir derdi mi var diyeceksiniz. Sürekli böyle. Dün artık dedim ki beni bu şekilde kazanamayacaksin. Dünden beri konuşmuyoruz. Ayrı eve çıkmayı düşünüyorum ama bu kez ipler iyice kopacak. Psikolojim bozulmak üzere. Benimle aynı şeyi yaşayan birileri varsa tavsiye istiyorum
sanırım anneniz mutsuz ve sizin kendi hayatınız olmasını kaldıramıyor ona bağımlı yaşamanızı istiyor. Kendi pişmanlıklarını size yansıtıyor. Üzüldüm anneniz adına. Ama siz güçlü durun sonuçta bu sizin hayatınız sizi de mutsuz etmesine izin vermeyin.
