Çok haklısınız,ben 49 yaşımdayım hala çalışıyorum ve kiradayım.İleride kimseye muhtaç olmamak için bir evim olsun isterim kira ödemedikten sonra bir şekilde karnımız doyar.Eşinizin tavrı itici evet ama sizin de beklentileriniz makul gelmedi bana. Anneniz daha 48 yaşında, tiroid ya da bel fıtığı çalışmasına engel değil. Siz hamile kaldım diye işten ayrılıyorsunuz. Daha nişanlıyken eşiniz maddi yardım yapıyor, şimdi ablanızın nişanlısı maddi yardım yapıyor. Annenizin kirasını kardeşleri ödüyor. Yani henüz 48 yaşında genç bir kadın sürekli birileri versin ben geçineyim modunda ve ablanızla siz bu durumu öyle kabullenmişsiniz ki daha nişanlıyken ikiniz de karşı taraftan maddi yardım alıyorsunuz ki bu bence çok abes.
Ha siz anneme ben bakacam diyebilirsiniz. O zaman çocuk planını ona göre yapar ya da hamile kaldım diye işten çıkmaz, kazandığınız paradan istediğinizi yapardınız. Ama 48 yaşında anneniz sizi öyle manüple etmiş ki ona para gönderemiyorsunuz diye kendinizi ve yetmiyor eşinizi suçluyorsunuz. Gerçekten sağlıklı düşündüğünüzü sanmıyorum. Allah uzun ömürler versin annenize. Bu düzen bu şekilde ne kadar devam edebilir? Gerçekten durumunuz zor değil ama siz çalışmadan çabalamadan birileri baksın istiyorsunuz senelerce.
En mantıklısı annenizin çalışması. Bebek bakabilir ya da hasta yaslı vs. 48 yaş aşırı genç yani orta yaş bile diyemeyeceğim. Beli ağrımayan yok zaten otuzundan sonra. Bu şekilde vererek zaten annenize zararınız olur. Doksan yaşasa kırk sene damadın eline mı bakacak yani. Çevremde atmışbeşinde olup çalışan kadın var. İstiyorsa evlenebilir de bu arada. Yaşı grnç hala öyle vazgeçtim deyip oturmasına gerek yok.Merhaba arkadaşlar lütfen bana yardım edin hamileyim fakat çok husursuzum çok vicdan azabı çekiyorum. Öncelikle lütfen hamile olduğumu aldırmayıp haksızsam haksızsın diye yüzüme vurun. Geceleri uyuyamıyorum huzursuzluğumdan. 5 aylık evliym 4 aylık hamileyim. Eşimle senelerdir beraberdik. Annem ve babam daha ben 1 yaşındayken ayrılmışlar. Bir ablam var birde ben. Annemin dayanacağı başka kimsesi yok. Yıllardır biz çalışıyorduk evi geçindiriyorduk. Ben arttık düzenli bir hayatım olsun istedim sevdiğim adamla yolumu birleştirdim. Herşey çok ani oldu. Evlilikte bebekte. Biz sevgiliykende ben çalışıyorken kira vs eşim yardımcı oluyordu hakkını yiyemem. Evlendik kısa bir süre sonra ablamda nişanlandı. Annemin sadece 6 bin tl geliri var. Şuan üç ay kira zorluğu da yok kardeşleri ödedi. Annem 48 yaşında bel fıtığı tiroid sürekli üşüme vs hastaLığı mevcut ve kadında hayatın yorgunluğu yıpranmışlığı var. Gitti günü birlik işlere yapamadı. Bende evlendikten sonra iki üç defa 5 bin 6 bin anneme gönderdim. İlk başta çalışıyordum bende hamilelikten dolayı işten çıktım. Şimdi çalışmıyorum. Eşimde bundan önce ben huzursuz olup ağladığımda demişti ki ağlama 5 10 bişeyler göndermeye çalışırız diye. Ama iki ay oldu ses yok. Kadın da istemiyor Allah var ama 6 binle ve ablamın nişanlısının gönderdiğiyle ev mi geçinir fatura mı ödenir karın mı doyar ? Bugün gece dedim ki eşime sen böyle demiştin ben direk 5 bin gönderelim demiyorum bana hesap aç beş at aydan aya bi ihtiyaç olursa bi fatura vs ben halledeyim direk hepsini gönderim demiyorum çünkü bilet olduğunda utana sıkıla üç günde dile getiriyorum anca isteyebiliyorum ondan. Bana döndü dedi ki ne diyorsun ben anlamadım ben kendi anneme göndermiyorum ben her ay senin annene beş bin göndermek zorunda mıyım ? Çok üzüldüm çok gururuma dokundu. Gözlerim doldu. Sesimi çıkarmadım kusura bakma dedim ben sanmıştım ki sen her ay 5 göndeririz demiştin. Pardon dedim. Çok içime dokundu. Annemin kimsesi yok. Eşimin maddi durumu da iyi ödemesi falan çok ev yaptırıyoruz diye bu aralar belki yetiştiremediği noktalar da oluyor ama 5 bin koyacak bir insan değil. Lafa gelince 5 neyki diyen insan. Çok üzüldüm ben evlendiğimden beri huzursuzum bu konu için annemi yarı yolda koymuş gibi hissediyorum çok vicdan azabı çekiyorum o bizim için başkasıyla evlenmedi ne bileyim hayatını bize adadı ben şimdi bir elim yağda bir elim balda evimde oturamıyorum onlarda yokken. Evim bana batıyor. İçtiğim su yediğim yemek gözüme geliyor. Çoğu zaman ne yemek yaptığımı bile söylemiyorum canları çekmesin belki yoktur diye. Şimdi böyle onu orda bırakıp hayatıma devam etmek çok zor geliyor. Ne yapayım ne düşüneyim bilmiyorum bazen çıkıp annemin yanına gitmek istiyorum açsakta beraber aç olalım benim karnımın doyması zoruma gidiyor çünkü. Bu arada farklı ildeler. Ben şimdi ne yapayım siz olsanız ne yaparsınız nasıl düşünmeliyim bana birleyler söyleyin lütfen üzülürler diye ablamla da paylaşamıyorum paylaşacak kimsem yok..
Galiba evlendiğim için pişmanım..
yanlış alıntılamışım o yüzden, güncellemeeee.Arkadaşlar yaşı genç çalışsın etsin yazıyorsunuz ama kadın biri 1 yaşında iki çocukla kalmış. Yükü iki kat ağır olmuş, tek büyütmüş çocuklarını. Anne baba ikisi de çalışsaydı veya sadece baba çalışıp eve baksaydı bu kadın da genç denen yaşta hastalanmazdı. Kolay mı tek başına iki çocuk büyütmek okutmak? Babaları nafakalarını kiralarını ödeseydi bu kadar yok yoksul olunmazdı. Adam ölmemiş etmemiş, karısından ayrılınca çocuklarından da ayrılmış. Bu kadın hiç gün yüzü görmesin mi, evlatları tarafından korunup kollanmasın mı? Eşimin maddi durumu iyi yazdı, 5bin TL nin lafı edilir mi bu durumdayken? Üstelik her ay maaşa bağlayalım da dememiş, bir ihtiyacını görürüm demiş.
Konu sahibi, babanızla ilgili detay vermemişsiniz. Yaptı mı babalık görevlerini?
Öncelikle başın sağolsunKuzum öncelikle bu konu çok hassas bir konu, hamilesin diye daha da hassaslaştırmış seni. Eminim herkes kendine göre bu konu yorumlar.
Ben de kendime göre yorumlayayım. Annem ben 25 yaşındayken hasta olmuştu ve ben yurtdışında kalıyordum o dönem. Bekardım. Annem için geri dönmüştüm hemen yanında olayım diye. Evlene kadar 3 sene yaşadım yanında. Ondan sonraki süreçte özelde öğretmenlik yapmaya başladım part time ama o kadar az alıyordum ki. Aldığım para 1000 tl falandı. Bazen kendime bile yetmiyordu ama bir kısmını o dönem anneme veriyordum. Annemin eşi vardı ama çoğu konuda iyi olsa da para konularında cimriliği vardı. İşte bi şekilde kendimizce idare ettik geçti yıllar. Sonra eşimle karşılaştık evlendik. Ama evlendiğimiz dönem işte ben ve ailemin durumu pek iyi olmadığı için evlenirken bi şey yapamadım. Her şeyi eşim yaptı desem yeridir. Ailesi de pek yardımcı olmadı.
İleride hem her şeyi eşime yıkmak istemiyordum hem de kendi mesleğimi iyi şartlarda yapmak istiyordum diye KPSS’ye hazırlanmaya başladım.
Hem bi yandan yeni evlenmiştim hem annem hastaydı hem de seçim senesine denk gelen bi KPSS dönemi vardı. O sene deli gibi ders çalıştım ama aynı zamanda annemin hastane kontrollerine gitmeye çalışıyordum, evine temizliğe yemek yapmaya gitmeye çalışıyordum. Kendimce yetmeye çalıştım bi şeylere. Ama bence ne evliliğin ilk zamanlarını doğru düzgün yaşadım ne de annemle istediğim kadar ilgilenebildim. Allahtan eşim anlayışlıydı.
Maddi olarak arada anneme bi şeyler veriyordum ya da alışveriş yapıyordum. Ama şimdi dönüp bakınca eşim asla karışmıyordu ne verdiğime. İstesem daha fazlasını verebilirdim ben sadece o dönem harcamalarımız çok oldu eşim çalışmıyor diye kendimce bi şeyleri dengelemeye çalışıyordum.
Sonra zaman geçti annem vefat etti göçtü bu dünyadan, hastalığı ilerleyince. Ben de sınava girdim atandım. Şimdi içimde hiç geçmeyen bi pişmanlık var , giderlerinin çoğunu eşi karşılıyordu ama belki de cimrilik yapıyordu huzursuz ediyordu diyorum kendi kendime. Keşke o dönem 1 verdiysem 10 verseydim diyorum. Zaten eşim desteklerdi. Keşke annem için daha fazla şey yapabilseydim, daha çok yanında olabilseydim diyorum. Hep bi vicdan azabı. Eşim sen elinden geleni yaptın diyor ama ben bilmiyorum. Hani senin konunu okuyunca eğer gerçekten ihtiyaç varsa elinden geleni yapmanı tavsiye ederim, insanın içinden hiç gitmiyor çünkü. Hani eşin bi şey derse de , hamilelikten sonra işe başlarsın ödersin yani. Dik durup onun kazandığı para da senin de hakkın olduğunu vurgula. Sen de onun çocuğunu taşıyorsun.
Evet babasından emekli maaşı. Annemin zaten yurt dışı isteği var bunun için uğraşıyor bi seneye kadar gitme ihtimali var. Sadece geçici bir süre için destek olmamız gerekiyor o kadar. Bi faturasını ödemek bişey yapmak istiyorum sadece bu kadar zor olmamalı ya 5 bin tl yi hak etmiyor muyum ?Ben de maddi durumu iyiyken kendi annesi veya benim annem farketmez 3 kuruşun lafını yapan adamdan soğurdum
Merhametsiz insan sevmem
Keşke bebek için biraz daha tanısaydınız
Ya da biraz para biriktirseydiniz bu günler için
Onun haricinde anneniz çok genç
Ne zamana kadar sizin verdiğiniz parayla geçinecek
Ev yemekleri yapma
Çocuk alıp bırakma gibi işlere bakabilir belki
6 bin babadan kalan emekli maaşımı
Kendi babası var şuanda ama babasına bişey olsa yine de Allah korusun ama eğer bir gün olsa o zaman beni anlar dediğiniz gibi kendi annesi olsa beraber yaşayalım der hatta belki ona bırakmam ben derdim onun ailesine karşı bile o kadar vicdanlıyım çünkü. Çağrı merkezinde çalışıyordum çoğu zaman 11 saat çalışmaktan dizlerim ağrıyordu oturmaktan. Gebelikle birlikte tutulmalarım ağrılarım çok oldu. O yüzden ayrıldım işten. Dönmeyeceğim. Annem büyük şehirde yaşıyor ne yazık ki. Gider gelirden fazla. Ve bizden başka kimsesi yok.Eşinizin tavrı buradan beni bile üzdü yani. 5 bin ne ki? Kendi annesi olsa annemi yanlız bırakamam der yanına almaya çalışırdı. Beraber yaşamanızı talep ederdi. Riskli gebelik mi neden işten ayrıldınız? Bebekten sonra geri işe dönebilecek misiniz. Anneniz büyük şehir de mi köy de ev falan yok mu en azından kira vermezdi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?