1 kilo erikle çilek almışlar. babam dedı kı ''çok almışsın '' dedı anneme.
bende '' evet anne biz nasıl yiyeceğiz bu kadar çileği '' dedim
birden bana ''sana mı aldık '' diye bağırmaya başladı. [/QUOTEdiyecek söz bulamıyorum
]
Bugune kadar çok şükür bir defa dahi ailemden herhangi bir bireyle tartışmadım.
Belki anlayamayabilirim, fakat sormak istiyorum, bir daha asla arama sorma, mesafe koy, ceza ver v.s diyen arkadaşlar hiç mi annenizle, ailenizin bir bireyiyle haksızlığa uğrayarak kavga etmediniz ?
Kavga edenler hemen sildi mi hayatlarından ?
Ya da kimse annesine ağır denilecek şekilde konuşmadı mı ? O sildi mi, aylarca küs mü kaldı ?
Yarasına dokunacaklarımdan hak helali istiyorum; şiddet gören, hakaret küfür yiyen, aldatılan hanımlara ''son kez şans ver'' denilebiliyor.
Burada söz konusu bir anne, ve sadece bir örnekten yola çıkarak hemen anne afaroz edilmiş.
Psikoloji bozuk olamaz mı ? O an birşeye sıkılmış olamaz mı ?
Hemen silip atmalı mıyız ailemizi hayatımızdan, ya da küsmeli miyiz ?
Küstüğümüz o günler içinde vefat ederse hiç mi vicdan sorgulamasına maruz kalmayacağız ?
Hiç mi artısı yok bu hatunların ?
şimdi kendimle kıyaslıyorumda, ne annem nede babam bana hiç bir zaman lan diye hitap etmediler, kötü bir söz söylemediler ki ben baya sinirli ve yaramaz bir çocuktum
Benim anladiğım kadar yenı bı durum değıl bu konu sahıbının yaşadığı?
Tabı kı bızlerde annelerımızle kavga edıyoruz, küsüyoruz hemen sırtını çevırmek olmaz
fakat konu sahıbının annesı hakaret edıyor, aşağlıyor
bu da mobbıng, yanı suç
pıskolojısı bozuktur belkı kadının, onu bılemem ama ozamanda tedavı olması gerekır
sız annenızden böyle şeyler duymak ıster mıydınız? bıde sebepsız? durduk yere?
Hayır duymak istemezdim tabiiki.. Kimseden duymak istemem.
Fakat çıkar yolunu mutlaka ararım..
Bir kere uzman desteği alması için çok çabalarım.
Anneme tekrar tekrar duygularımı anlatan konuşma yaparım,mektup yazarım.
Babamla konuşurum, meclisi toplar konuşmaya çalışırım hepsiyle.
Çözüm herneyse bulmak için çok uğraşırım.
Durum aynı şekilde devam ederse, ilişkimi sessiz sedasız devam ettiririm.
Ne gönderdiğim parayı keserim, ne onu aramayı nede bir iki günlük görmeyi.
İki muhabbet ediyorsam, bire düşürürüm ki herhangi bir nedenden dolayı hakaret etmesin diye.
Kısacası annem ne yaparsa yapsın annemdir.
Dünyadaki tek ve karşılıksız seven varlık annedir.
Bugunun gençleri bile psikolojik sorunlar yaşıyor, nerede kaldı yıllarını öyle ya da böyle geçiren büyüklerimiz.
Birine ha desen sana höt diyecek insanlarla dolu etrafımız.
Benim annemin ağzından beni yaralayan hiç söz çıkmadı mı sanıyorsunuz?
Elbette ki çıktı ?
Ben kesinlikle o sözün üstüne söz söylemedim, tartışmaya asla girmedim, yarım saat sonra kalbimde imha ettim o sözleri.
Umrumda değil çünkü..
Benim için uykusundan feragat ettiği, sosyal yaşamı dahil tüm hayatını bana göre endekslediği tek saniyenin hakkını veremem.
Nasıl istiyorsa öyle davransın, ben çıkar yolunu bulurum.
Ben üzüldüğüm zaman kalbi kuş gibi çırpan tek varlık o.
Kurban olurum her hakaretine.
Hastalandığı zaman, sizden göçeceğini bildiğiniz zaman.. Herneyse...
Herşey ölümlü, unutmamak lazım.
Yazılanları okuyorumda gercekten inanamıyorum. Böyle anneler olamaz. Annemin bana hakaret etmesi hatta bağırması imkansız gibi geliyor. Canım anneciğime bide ben sızlanırım bişi oldugunda bagırırım yinede altan alır sinirliyim diye bunları okuyunca kendimden utandım anneme öööfff bile dediim için kıymetini bilmediğim için.
Senin içinde bişi diyemiyorum canım aklım almıyor gercekten nasıl olabilir anne tarafından böyle bişi diye benide bir tek evlatlık mı ki sorusu aklıma geldi okuyunca öz anne olabiliceğini düsünemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?