Ama adamın çalışmaması ve anneye batması size normal gelmiş kayınvalidelerin oğullumun parasını yiyor düşüncesi de bu bağlamada size normal gelmeli
Ama adamın çalışmaması ve anneye batması size normal gelmiş kayınvalidelerin oğullumun parasını yiyor düşüncesi de bu bağlamada size normal gelmeliBence batıyor zaten :/ batması normal demiyorum ama batıyor oğluşumun parasını yiyor diyorlar
Aynen kaynana benimAma adamın çalışmaması ve anneye batması size normal gelmiş kayınvalidelerin oğullumun parasını yiyor düşüncesi de bu bağlamada size normal gelmeli
Eşimin katkılarını sağlamak için muhtemelen en az 2 kişiyi işe almam gerekir bu evde, o yüzden anlam veremiyorum yani annem için de en iyi sistem buydu kendisi de söylüyordu, eşin olmasa yapamazdık çocukla diye... zor da bir çocuk oldu hep oğlumuz.Neden ?Eş olarak ortak karar alıp kocanın çalışmamasına karar vermişler ve adam çocuk bakımı dahil evde sürekli aktifmiş. Bu mantığa göre gelini çalışmayan erkek annelerine gelinlerin batması lazım
Bakış açınız ve değerlendirme tarzınız çok hoşuma gitti, çok teşekkür ederim, bu yüzden bazı detayları netleştirip vaktiniz varsa yeniden bu kapsamda değerlendirmenizi çok isterimBu verdiğin kararı gönül rahatlığı ile vermediğin çok belli, daha doğrusu bu kararı senin vermediğin de çok belli, içinden gelerek bu kararı vermiş olsaydın kalbin rahat olurdu. Benim anladığım kadarıyla bu kararı aslında eşin vermiş. Durum biraz karışık, tek tarafın hakkı yada haksız olduğu bir durum değil, iki tarafın da haksız tarafları var. O yüzden sadece anlattıklarınıza dayanarak dışarıdan bir göz olarak durum değerlendirmesi yapacağım, belki düşüncelerinizi toplamanıza yardımcı olabilir.
Ben annenizin o evi bu kadar benimsemesini, eşinizin çalışmamasına bağlıyorum, durum tam tersi olsaydı, eşiniz çalışıp siz çalışmıyor olsaydınız, anneniz bu kadar süre o evde kalmak istemezdi rahatsız olurdu.
Ama şuan da anladığım kadarıyla olaya şöyle bakıyor, kocası çalışmıyor benim kızım çalışıp ona bakıyor ama bana bakmıyor. Hatta kendisini kocanızdan daha çok ev sahibi hissetmiş bile olabilir çünkü kendi maaşı da o eve girmiş. Muhtemelen benim ve kızımın maaşıyla yaşıyor bu evde diye bile düşünmüş olabilir. Diğer çocuklarından hiç bir beklentisi yok, çünkü anneniz onlardan almaya değil, onlara vermeye alışmış. Ama siz annenize hep verdiğiniz için sizden hep almaya alışmış.
Aynı şey eşiniz için de geçerli, eğer siz değil de kendisi çalışıp evin tüm masraflarını karşılasaydı, 2 sene annenizin evde kalmasına müsaade eder miydi? Bana çok inandırıcı gelmiyor. Tüm maddi güç sizin elinizde olduğu için ve bu durumun geçici olduğunu düşündüğü için muhtemelen ilk zamanlar bu yüzden okey demek zorunda kalmıştır. Daha sonrasında da zaten rahatsızlıklarını yavaş yavaş dile getirmeye başlamış evet saygısızlık etmemiş olabilir ama sizi manipüle etmiş gibi görünüyor. Ve siz manipüle oldukça, durumu “ artık asla evde istemem” seviyesine kadar getirmiş. 2 yıl bir insanla mutlu mesut yaşayabiliyorsan belli bir samimiyet kurmuşsundur ve “ bu mutfak neden böyle” demesine alınmazsın, o yüzden eşin bunları biraz bahane etmiş gibi geldi bana, genel rahatsızlığını dile getirmek yerine böyle ufak şeyleri büyütmeyi seçmiş. (hiç bir sebep olmasa bile annenizle 2 yıl aynı evde yaşamaktan rahatsız olması çok normal bence)
Siz de anladığım kadarıyla hem anaç birisiniz hem de hayatınızda ki herkesin ve her şeyin hakimiyetini elinizde tutmaya çalışıyorsunuz. Belki yaşadıklarınızdan dolayı kendinizi buna mecbur hissediyor da olabilirsiniz. Çevrenizdeki insanlar da buna alışmış görünüyor. Anneniz kendi hayatını size teslim etmiş, sonra siz ona başka bir hayat sununca da afallamış. Mesela yarın gidip eşinize “ ben artık çalışmayacağım, çocuğa ben bakacağım, artık sen işe girip çalış” deseniz eşinizin tepkisi ne olur? Yüksek ihtimalle “ ben kaç senedir çalışmıyorum, şimdi nasıl iş bulup çalışayım” olur. Eşinizin hayatındaki hakimiyetinizden vazgeçtiğiniz an o da afallar ve durumu kabullenmekte zorlanır. Etrafınızdaki herkesin sorumluluklarını siz yüklenmeye çalışmışsınız ama bu bir yerde size ağır gelmiş normal olarak. Bırakın herkes kendi sorumluluğunu alsın, siz en fazla destek olun.
Bence batması da normal ,bunu yeni okudum.Damat bey evdeymiş,çalışmıyormuş. Ne bileyim benim kızımda böyle çalışıp el oğlunun her masrafını karşılasa ben de bir ne oluyoruz, sen de kimsin derim galiba damada.Bence batıyor zaten :/ batması normal demiyorum ama batıyor oğluşumun parasını yiyor diyorlar
sen onun hayatını kurtarmışsın bi anne olarak bile en azından hakaret etmemeliydi gerekli her imkanı sunmuşsunuz ama klasik "oğulcu" annelerden galiba. böyle bi damat kaç kere gelir zaten eşini tebrik ediyorum Allah görüyor nasılsa, annen bi uzmandan yardım almalı. bi süre oğluşuyla yaşasın bırak değerini anlar belkiMerhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Annem benim işlerim kötüleşir ve eşim çalışmak durumunda kalır diye hep korkmuştur, çünkü çocuğa tek bakması gerekecekti. Belki bilinçaltında dediğiniz gibidir, bilmiyorum, ama genel fikrinin bu olduğunu sanmıyorum. Tabi artık hiçbir şeyden emin de olamıyorum.Bence batması da normal ,bunu yeni okudum.Damat bey evdeymiş,çalışmıyormuş. Ne bileyim benim kızımda böyle çalışıp el oğlunun her masrafını karşılasa ben de bir ne oluyoruz, sen de kimsin derim galiba damada.
İnsanız , bunları düşünmem diyen yalan söyler.Her ne kadar konu sahibi bizim kararımızdı dese de sonuç pek güzel olmamış zaten.Sebep ne olursa olsun evde oturan erkeğe hiç saygı duymam,kayınvalide de duymamış belli ki sık sık azarlamış.
Çok kişi böyle düşünürken eşim evde çocuğa bakıyor ve çalışmıyor diye annemden saygı göremediğini ve bu duruma geldiğimizi düşünenler var, çok üzülüyorum bu duruma da..sen onun hayatını kurtarmışsın bi anne olarak bile en azından hakaret etmemeliydi gerekli her imkanı sunmuşsunuz ama klasik "oğulcu" annelerden galiba. böyle bi damat kaç kere gelir zaten eşini tebrik ediyorum Allah görüyor nasılsa, annen bi uzmandan yardım almalı. bi süre oğluşuyla yaşasın bırak değerini anlar belki
yani tamam toplumumuzda alışılagelmiş olan erkeğin çalışması kadının bebeğine bakması hoş karşılanıyor ama ben kimsenin eşini çalışmıyorsa saygıyı hak etmiyor demem asla. kimin ne şartlarda olduğunu bilemeyiz adam çalışmayıp kumar mı oynuyor sanki? evine bağlı bebeğiyle ilgileniyor siz memnunsanız halinizden kime ne sakın dinlemeyin o tipleriÇok kişi böyle düşünürken eşim evde çocuğa bakıyor ve çalışmıyor diye annemden saygı göremediğini ve bu duruma geldiğimizi düşünenler var, çok üzülüyorum bu duruma da..
Canım senin için çok üzüldüm ama sonuna kadar haklısın , çok afedersin ama annen hem suçlu hem güçlü. Tamam annen olabilir ama bu nedir yahu , kendi gitmeliydi bi süre sonra elin oğlunun evinde yaşanır mı bide ona buna karışıp laf söylemek nedir. Bu kul hakkı yani , hasta yatalak da değil. Kendine 1+1 ev tutup çekilmeliydi. Maşallah oğullarını idare ediyor ama seni edememiş. Çok kızdım çok. Yazık sana bunları yaşatmış yaaaMerhaba,
Yine maalesef hayatımın en zor zamanlarından birini yaşıyorum. Fikirlerinizi almaya geldim.
Aralık 2022'de 6 aylık hamileydim. Annemle yakın oturuyorduk, annem bağımlı abimle yaşıyordu (ben evlendikten sonra abimi yanına aldı yalnız kalmak istemediği için). Abim çalışmadığı için evin geçimine ben destek oluyordum, sigaralarına kadar alıyordum. Senelerce bu böyle sürdü.
Abim bir gün içip olay çıkarınca annem bizim eve kaçtı. Annemin evi torbacıların girip çıktığı berbat bir hale gelmişti. Onu o ortamda bırakamadım. Çok zorlu süreçlerden geçtim ve evi taşıyarak annemi yanıma aldım. Bu süreçte doğum yaptım, bebeğimi birlikte büyüttük (eşim de evde, annemle beraber baktılar). İyi geçiniyorduk. Annem bir yandan evinin kirasını ödüyordu eşyalarını dağıtmak istemediği için. Sonra abim o evdeki kombiyi söküp sattı. Annem de eşyalarını satıp eve kombinin aynısından taktırmak zorunda kaldı ve böylece temelli bize yerleşmiş oldu. Eşim de ben de anneme dedik ki eşyaların gitti diye üzülme, bizle kalırsın, geçinir gideriz düzenimizde. Bu süreçte annem çok iyiydi ve bize hiç müdahale etmiyordu.
Gel zaman git zaman o huzur ortamı bozuldu, annemin laf sokmaları başladı eşime, evde bir huzursuzluk hakim olmaya başladı. Karışmalar, müdahaleler başladı. Mesela eşim karpuz kesmiş tezgahta bırakmış "Bu ne ya alın şunu şuradan" diye bağırması. Bu sadece bir örnek.
Mesela eşim çocukla ilgilenirken "şöyle yapma" diyemiyordum, annem de ağız burun yapar eşim alınır diye.
Sonuçta birkaç ay önce evi ayırmak istediğimizi söyledim. Çıldırdı, kavga çıkardı, beni kullandınız dedi. Dedim ki anne 2 sene burada çocukla ilgilenmeden hiçbir şeye elini sürmeden otur, maaşını da güzelce biriktir. Sana güzel bir düzen kuralım. Zamanla ortalık duruldu. Ama evi ayırma fikrini hiç kabullenemedi, arada huzurlu devam ettik, arada laf sokmaları oldu. Ben arada kaldım, eşimle hep bir sorun.
Sonuçta yine bir laf sokma, gerginlik yaşanan gecede ev baktım, sabah da anneme söyledim. "Çok kötüsün neyin var hasta mısın" dedi. Bu olanların bana nasıl acı verdiğini bilseydin asla bunları yapmazdın dedim. Üzüldü vs.
Antep'te yaşayan bir abim var. Evli ve bir kızı var. O gece abime mesaj atmıştım. Konuştum ertesi sabah, ne kadar bütçe ayırabilirsin, ortak şekilde bu evi tutalım, ayarlayalım diye. Zaten annemin evini ayırırken abimle ortak masrafları karşılayacağımızı biliyorduk hepimiz. Annem de biliyordu. Beraberken de bunlar konuşulmuştu. Ama ben bundan anneme bahsedince annem çıldırdı, sen oğlumdan nasıl para istersin diye. Beddualar ve hakaretlerle evi terk edip bağımlı abimin ve babamın yaşadığı eve gitti (babamla 30 sene önce boşandılar ama normal arkadaş gibi görüşüyorlardı).
Abim de temelli annemle yaşamak istemiyor, senin yaşadıklarını ben yaşamak istemiyorum diyor. Anneme bir ev tutmadan geçici olarak da alamam çünkü sonra ona nasıl git derim, diyor.
Annem evden giderken kocan için beni istemedin falan dedi. Kocan da kocan falan dedi. Herkese kocası kızımı dolduruyor diye anlatıyor. Oysa eşim anneme bir kelime bile saygısızlık etmedi. Tabi ki gelip bana anlatıyordu kırgınlıklarını vs. ama anneme bir mimik bile yapmamıştır.
Bense şimdi berbat hissediyorum. Annemi zor durumdan kurtarmış olmama rağmen şimdi onu ben zor durumda bırakmışım gibi, hainmişim gibi hissediyorum. Çok zor durumdayım ve çok acı çekiyorum. Bu sürecin sonunda kanser olacağımı hissediyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Atladığım detaylar çoktur, sorarsanız cevaplamak isterim.
Teşekkür ederim vaktiniz için...
Bakış açınız ve değerlendirme tarzınız çok hoşuma gitti, çok teşekkür ederim, bu yüzden bazı detayları netleştirip vaktiniz varsa yeniden bu kapsamda değerlendirmenizi çok isterim
Annem "kocasına bakıyor bana bakmıyor" gibi bir düşünceye girmiş olamaz yani zannetmiyorum çünkü hiçbir ihtiyacı ve lüksü ihmal edilmemiştir, sevdiği marka peynirleri bile bilir evden eksik etmezdim, mevsim geçişlerinde eksiklerini bilir alırdım, telefonu arızalanır yenilerdim, bu konuda bir kıskançlık olacağını hiç sanmam. Biz zaten genel olarak çocuk merkezli yaşayan bir aile olduk hep, en çok para çocuğa harcanır, en çok zaman da. Yine de tabi ki elimden geldiğince anneme de eşime de güzel bir yaşam sunmaya çalıştım çünkü bu sistemdeki görevim buydu.
Eşime gelince, eşime yarın çalışmaya başla desem muhtemelen etekleri zil çalar, evde oturmak ve çocuk bakmaktan çok sıkıldığı için. Bunu da sık sık söyler zaten. Evde çocuk bakan kadınlar anlar muhtemelen onun ruh halini. Ancak konu şu ki eşimin getirisi, götürüsünü karşılamıyor, çocuk ve evdeki işler, bunları ben çalışırken sağlamam için eşimin alacağı maaştan çok daha fazlasını sağlamam gerekiyor ki çocuğumu babası yerine bakıcıya emanet etmenin manevi yükü de var.
Mutfağın hali ne meselesi bir örnekti aslında, genel olarak sürekli karın ağrısıyla yaşıyordum ve huzursuzdum çünkü annemde sürekli bir eleştirme, yönetme hali vardı, belki manipüle olmuşumdur bilmiyorum ama kendi duygumu da çok iyi biliyorum, o gerginliği öyle net hissediyordum ki. Benim için gerçekten çok zordu.
Mesela eşimin dört saat boşluğu var çocuğa benim baktığım sürede, bir ara o saatlerde uyuyordu. Benim de işlerim yoğundu o sıralar. Annemin "hepimiz g.tümüzü yayıp oturuyoruz, ne istersek önümüze geliyo, UYKUMUZU DA BOLCA ALIYORUZ, senin bu kadar saati de çocukla geçirmen saçma, yarından itibaren biz yapalım" demesi. Öyle zor durumda bıraktı ki bu beni mesela. Çünkü kendisi bakmıyordu ve bakmayacaktı da, eşime "tamamen sen bak, o dört saat de sana fazla" demek istedi resmen (iş yoğunluğumda tamamen baktığı günler de oldu eşimin, tabi ki annemin destekleri oluyordu işte kahve içerken kısa süreli çocuğu sevme ilgilenme gibi, bunu da atlayıp nankörlük etmeyeyim).
Erkek çalışıp karısının her masrafını karşılasa kayınvalideler de sen kimsin ki demeli geline yani… Sebep ne olursa olsun evde oturan kişiye saygı duyulmamalı size göre, konudaki gibi eşler anlaşıp karar verseler bile.Bence batması da normal ,bunu yeni okudum.Damat bey evdeymiş,çalışmıyormuş. Ne bileyim benim kızımda böyle çalışıp el oğlunun her masrafını karşılasa ben de bir ne oluyoruz, sen de kimsin derim galiba damada.
İnsanız , bunları düşünmem diyen yalan söyler.Her ne kadar konu sahibi bizim kararımızdı dese de sonuç pek güzel olmamış zaten.Sebep ne olursa olsun evde oturan erkeğe hiç saygı duymam,kayınvalide de duymamış belli ki sık sık azarlamış.
Louder'in hayrına adamın çalışmayıp evde çocuk bakması. Çok kazanması da adamın bu fedakarlığı sayesinde. Adam çalışsa hem üç kuruş maaş alacak, hem akşam eve gelecek yorgun argın faydası olmayacak, Louder evden çalışıyor akşama kadar stres altında çalışmaya çalışacak. İkisi de pestil olacak bu şekilde, bi işe de yaramayacak. Anası da çok iyi biliyor bunu.Bence batması da normal ,bunu yeni okudum.Damat bey evdeymiş,çalışmıyormuş. Ne bileyim benim kızımda böyle çalışıp el oğlunun her masrafını karşılasa ben de bir ne oluyoruz, sen de kimsin derim galiba damada.
İnsanız , bunları düşünmem diyen yalan söyler.Her ne kadar konu sahibi bizim kararımızdı dese de sonuç pek güzel olmamış zaten.Sebep ne olursa olsun evde oturan erkeğe hiç saygı duymam,kayınvalide de duymamış belli ki sık sık azarlamış.
Belki yüzlerce kitap makale okumuşumdur ama bu kadar net bir aydınlanma yaşadığımı hatırlamıyorum, muhtemelen benim için en hassas konu olduğu için böyle etkilendim ama gerçekten çok teşekkür ederim.Rica ederim ne demek.
Son yazdıklarınızdan sonra anneniz hakkındanki yorumumu aynen tekrarlıyorum.
Mesela; "hepimiz g.tümüzü yayıp oturuyoruz, ne istersek önümüze geliyo, UYKUMUZU DA BOLCA ALIYORUZ, senin bu kadar saati de çocukla geçirmen saçma, yarından itibaren biz yapalım" bu söylemden benim çıkarımım; annenin eşinizin size yük olduğunu düşünmesi, sizin daha fazla emek verip eşinizin o kadar emek vermediğini düşünmesi olur. Bence eşinize yardım etmemesinin sebebi de bu, zira siz boşanmış bir anne olsaydınız çocuğa kendisi bakardı belki ama “ben neden bakayım ki eşi boş oturuyor o baksın hep benim kızım mı çalışacak” diye düşündüğü için çocuk bakma işini eşinize yıkıyor.
Eşinize karşı böyle bir bakış açısı geliştirdiği için de,eşi bile ona yük olmazken ben neden yük oluyorum diye düşünüyordur. Anneniz aslında içgüdüsel olarak eşinize karşı sürekli sizin haklarınızı savunma ihtiyacı duyuyor. Mesela, annenizin görevi olan bir işi siz yapsanız anneniz bundan rahatsız olmaz çünkü “ben onun annesiyim” der ama eşinizin görevi olan bir işi yaptığınızda sizin haksızlığa uğradığınızı düşünür. Bu konuda annenize kızamam çünkü sanırım annelik duygusu böyle bir şey. Size şöyle bir örnek vereyim; benim annem eşimi çok sever, mesela yemek yerken bile bana değil hep ona “bundan da, şundan da ye” der. Ama geçenlerde öyle bir şey söyledi ki şoka uğradım resmen, ben hamileyim ve annemler yazları başka şehire gidiyor istanbul çok sıcak olduğu için ve bir gün hep beraber otururken, bana “sen de bizimle gel 1 ay bizimle kal hamilesin orada rahat edersin, eşime de sen de annenlere gidip orada kalırsın(istanbulda çalıştığı için) ” dedi:) şimdi aynı durum tam tersi olsaydı sizce annemin tepkisi ne olurdu? Eşin seni bırakıp nasıl ailesiyle tek tatile gider derdi değil mi. İşte anneler, “benim çocuğum benimdir, diğer herkes bir noktada başkalarıdır” diye bakar duruma, bunu siz kıskançlık olarak tanımladınız ama ben bu duygu durumunu tam tanımlayamıyorum. Bir hikaye vardır; kadının birine sormuşlar, gelininden memnun musun diye, kadın; hiç memnun değilim, sürekli oğlumun parasını yiyor bir de evde oğluma iş yaptırıyor utanmadan demiş. Peki damadından memnun musun demişler, kadın; valla çok memnunum, kızımın her istediğini yapıyor, ev işlerinde yardım ediyor her istediğini de alıyor demiş. Mantıksız olabilir ama annelik içgüdüsünde hak adalet işlemez. Dışarıdan bakan biri annenizin eşinize haksızlık yaptığını düşünebilir ama annenize göre o sadece sizi koruyor. Bu yüzden de büyüklerimiz, ev, ev üstüne olmaz demiş. Kadın erkek fark etmez, kayınvalidesiyle aynı evde yaşayıp çok mutlu olan birini gördünüz mü hiç? Mümkün değil çünkü gelin/damat hep ötekileştirilir ve her zaman kendi kızları/oğulları rahat etmelidir.
Eşinize gelincede, ben çalışmaya bu kadar can atacağını düşünmüyorum. Konfor alanından çıkmak öyle kolay olmuyor. Ben 2 yıl öncesine kadar aktif çalışan birisiydim, sonra biraz ara vermek için işten ayrıldım. Bu süreçte bebek planlarımız vardı bebek olduktan sonra girerim işe dedim ve süre böyle uzadı gitti. Şimdi bana sorsalar, evde aşırı sıkıldım işe başlamak istiyorum derim ama içime sorsalar, bu yeni düzenden vazgeçip nasıl gidip çalışıcam derim. Yani onun öyle demesine çok da bakmayın çünkü konfor alanından çıkmak öyle kolay bir şey değil.
Eşinizin 4 saat dinlenme süresine karşılık, sizin de böyle bir süreniz var mı? Yoksa siz işi bıraktıktan hemen sonra çocuğa bakmaya mı başlıyorsunuz? Bir de evde yemeği ve temizliği kim yapıyor?
Empati yapmak, karşındaki insan için ne kadar önemliyse, kendin için yapmak da o kadar önemli diye düşünüyorum. Kendinize sorabilirsiniz, ben çalışmasam, eşim akşama kadar çalışsa, işi bittiğinde de çocuğa bakmasını ister miydim diye yada onun dinlenecek hiç zamanı yokken, ben gidip 4 saat uyur muydum diye, böylece olayları daha şeffaf görebilirsiniz.
Konuda haksızlığa uğrayan tek kişi sizsiniz bence ama o haksızlığı da siz kendi kendinize yapmışsınız.
Bu duruma dur diyecek kişi de sizsiniz.
Annenizle evleri ayırmak en mantıklısı, ama abinizin dediği gibi annenizle konuşmalısınız bence, ona durumun onun düşündüğü gibi olmadığını bir şekilde anlatabilirsiniz. Siz konuşmalısınız diyorum çünkü; bizimle kalabilirsin diyen de sizsiniz, artık başka eve taşın diyen de sizsiniz. Doğru bir üslup ve tavır birini ikna etmek için en doğru yoldur. Sonuç olarak anneniz gelip zorla evinize yerleşmedi, zaten büyüklük yapıp kapınızı açmışsınız kapınızı kapatırken de büyüklük yapmanız güzel olur.
Ya hanımefendi çok güzel yazıyor inanın bende mest oldum ama annenizin bu kadar ak kaşık olduğunu düşünmüyorum. Tamam belki gerçekten haksızlığa uğruyosunuz diye düşünüyor ama bu oğullarını sizden üstün tuttuğunu sizin paranızın hiç olmasını umursamayıp diğer oğlunun 1 lirasını istememesini değiştirmiyor. Bağımlı olan oğlunun neler yapabileceğini bile bile başına sarmasını değiştirmiyor. Dizinde başınıza bela ediyor. Her şeyde sizden destek bekliyorsa sırf eşinize olan hıncından size böyle davranıyor olması doğru mu oluyor şimdi? Hak mı bu? Lütfen ya zaten acı içindesiniz bi de anneme haksızlık mı ettim diye düşünüp yıpratmayın kendinizi. Madem gitmek istemiyordu o evde uyumlu davranmayı, o evin bi ferdi gibi ev işlerine el atmayı unutmayacaktı. Şimdi kalkmış sırf maaşından 3 kuruş size kalmış diye kalkıpta evin reisi mi ilan ediyor kendini? Yapmayın lütfen. Eşiniz hakkında yorum yapamıyorum sadece kim olsa bunca hakaret laf sokmaya katlanmaz. Eşiniz için kinci diyorsunuz bence kinci biri için yatalak olsa da almam söylemi hiçte şaşırtıcı değil. Zaten bu ev geçindirme düzeni içindeyken kalkıp yatalak annenize bakmanızda mümkün olmaz. Bakıcısı olmalı. E o durumda ayrı evde de bakıcısı olabilir. Ne farkeder? Kısaca kendinizi fazla yıpratıyorsunuz. Annenizi bi daha yatılı eve almayın. Jetonları bitmiş tükenmiş.Belki yüzlerce kitap makale okumuşumdur ama bu kadar net bir aydınlanma yaşadığımı hatırlamıyorum, muhtemelen benim için en hassas konu olduğu için böyle etkilendim ama gerçekten çok teşekkür ederim.
Bu yazdıklarınızdan sonra ve kendim de düşündükten sonra çok suçlu hissetmeye başladım. Anneme haksızlık mı yaptım sizce? Bu durumun içinden nasıl çıkacağım şimdi, çok acı çekiyorum inanın.
Diğer sorulara da cevap vereyim, benim 20 saat boşluğum var. Bazen yoğun olurum 3 saatinde uyur kalanında çalışırım, bazen oğluma doyamamış olurum babası oynatırken ben de katılırım. Bazen dinlenirim, bazen dinlenmem... Yoğunluğa göre yani.
Yemek sık sık dışarıdan, annemin bu konuda hakkını yiyemem bana hep "sen pişecek şeyi söyle ben pişiririm" dedi. Bu pek sık olmadı çünkü biraz suçlu hissediyordum. Temizliği genelde eşim, çok nadir ben yaparım.
Evet, bunlar doğru, tek "hatam" iyi mesleği olan biriyle evlenmemiş olmak sanırım. Çoook kazanan biri de olsa ben yine çalışacaktım gerçi. O zaman bakıcı tutulacaktı eşim de çalışıp saygı kazanabilmiş olacaktıLouder'in hayrına adamın çalışmayıp evde çocuk bakması. Çok kazanması da adamın bu fedakarlığı sayesinde. Adam çalışsa hem üç kuruş maaş alacak, hem akşam eve gelecek yorgun argın faydası olmayacak, Louder evden çalışıyor akşama kadar stres altında çalışmaya çalışacak. İkisi de pestil olacak bu şekilde, bi işe de yaramayacak. Anası da çok iyi biliyor bunu.
Ya sen ne zaman seçimlerin yüzünden birinin başına dert oldun ki? Kime ne senin seçtiğin adamdan, aldığınız kararlardan? Kimin haddine ya siz anlaşıp bir yol bulmuşken bunu sorgulamak?Evet, bunlar doğru, tek "hatam" iyi mesleği olan biriyle evlenmemiş olmak sanırım. Çoook kazanan biri de olsa ben yine çalışacaktım gerçi. O zaman bakıcı tutulacaktı eşim de çalışıp saygı kazanabilmiş olacaktı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?