Özür dileyecek bir şey yapmamışsınız ki.
Esas anneniz kendi kaygılarıyla sizi boğduğu için, size baskı kurduğu için sizden özür dilemeli ama maalesef anneniz artık belli bir yaşa ulaşmış ve değişmeyecek.
Sizinle yaşıt sayılırız. Benzer süreçlerden geçtim. Şanslısınız ki ekonomik bağımsızlığınız var. Babanızdan izin alacak yaşta değilsiniz kesinlikle. Kendi hayatınızı kurmaya bakın derim ben.
Çünkü ortada bir aday olunca da her şey güllük gülistanlık olmuyor. Beni biriyle tanıştırmışlardı. Ailemizin içinde bulunduğu kuşağa göre dört dörtlük biri. Gelgelelim o kişinin dini ile benim dini görüşüm uyuşmuyordu. Olmazdı ancak ailemi ikna etmek o kadar zordu ki. Efendim görünüşü iyiymiş, memurmuş, arabası varmış niye istemiyormuşum bir daha görüşseymişim açık açık diyemiyorsun ki ben agnostiğim olmaz diye.
Sonra düşündüm kendi hayatımda kendi kararlarımı alamadıktan sonra hayatın esprisi neydi ki?
Uzun oldu özetle özür dilemeyin ve sınırlarınızı net çizin söz konusu kişiler ailemiz dahi olsa.