Annemsizlik... Alışmak, hazırlıklanmak...

Öyle çok konu aciliyor ki artık böyle kaçıncı bilmiyorum, rabbim şifa versin
 
Insaniz maalesef herşey gibi çok sevdiklerimizin yokluğuna da alışıyoruz. Bende kanserden kaybettim annemi hatta cok yakın zamanda 31 yaşında olan 3 cocuk annesi biricik kuzenimi. Ilk gunler kalabalıktan cok fark etmeyecekskniz sonrası istemesenizde biraz zor geçecek dünyanın fani olduğunu bir gun hepimizin öleceğini kabullenin. Yine maalesef istemesenizde hayat size bunu bir şekilde kabul ettirecek .
Allah annenize hayır kapılarını açsın daha fazla can acısı çekmesin sizede sabir ve dayanma gucu versin inşallah
 
Hayırlı günler. Daha önce annemin rahatsızlığı ile ilgili konu açmıştım. Annemim son durumu. 10 gündür yoğun bakımda. Yattığı 5.gün el, kol, bacak hareketleri yaptı. 6. gün uyandı. Doktorlara cevap vermeye çalışmış ama dili dönmemiş. Sonra yine durumu ilk geldiği gün gibi dediler. Her şeye hazırlıklı olın dediler. Verdiği tepkileri aklımız almıyor. Uyanması vs. tıppen olmaması gerekiyor dediler. Ama yine uyuyor. Hazırlayın kendinizi diyorlar. Bu duruma kendimi nasıl hazırlayacağım.? 2 yaşında bir de evladım var. Onu da olumsuz etkilemek istemiyorum. Benzer durımda olanlar nasıl atlattınız bu durumları. Kendimi düşünmüyorum. Evladımın psikolojisini düşünüyorum. Anne olmak böyle bir şey sanırım. İçim yangın. 15 aydır mücadele ediyoruz bu kanserle. Annem canım annem...
Uyanmaamsi gerekir derlerken bile biraz hareket etmiş biraz Umut doğdu icime yasamadim bu duyguyu ama dilerim Allah tan
 
Rabbim annenize şifa, size de gönül ferahlığı versin inşallah. İlk bebeğim kalp hastası olduğu için doğumdan itibaren 1 ay yaşadığım yerden iki saatlik mesafedeki bir hastanenin yoğun bakımında kaldı. Durumu ağırdı ama hep bir umutla gidiyorduk ziyarete belki bir mucize olurdu belli mi olur. Geri döndüğümüzde de hep bir korku her telefon çaldığında. Ve 1 ay sonra gece aldık acı haberi. Miniğimin minicik hasta kalbi durmuş, melek olmuştu. Büyük bir ateş yanarkan yüreğinde aynı anda bir ferahlama hissedebilir misin? Hissedersin. Çünkü özgür kalmıştı, onu esir eden kablolarından kurtulmuştu. Ve 2,5 sene sonra ikinci bebeğim 4,5 aylıkken bebeğime bakmak için gelmesini beklediğim canım anneciğimi bir trafik kazasında kaybettim aniden. Hiçbir hastalığı yokken o da melek olup melek torununun yanına uçuverdi. Daha 3 ay oldu kaybedeli ama gülüyorum, geziyorum, çalışıyorum çünkü hayat devam ediyor, çünkü bana muhtaç bir evladım var, çünkü benden bizden çok daha büyük olan bir iradeye teslim oldum... Rabbim sabır, güç, kuvvet versin inşallah..
 
Ben yoğun bakımda annemin yanına girdiğimde bilinci kapalıydı, ona artık gidebileceğini, bizim birbirimize sahip çıkacağımızı söyleyip teşekkür etmiştim. O gece de gitti zaten.. annemin iyileşme şansı yoktu, o yüzden daha fazla acı çekmemesi benim için biraz olsun rahatlatıcıydı... allah şifa versin annenize
 
Hayırlı günler. Daha önce annemin rahatsızlığı ile ilgili konu açmıştım. Annemim son durumu. 10 gündür yoğun bakımda. Yattığı 5.gün el, kol, bacak hareketleri yaptı. 6. gün uyandı. Doktorlara cevap vermeye çalışmış ama dili dönmemiş. Sonra yine durumu ilk geldiği gün gibi dediler. Her şeye hazırlıklı olın dediler. Verdiği tepkileri aklımız almıyor. Uyanması vs. tıppen olmaması gerekiyor dediler. Ama yine uyuyor. Hazırlayın kendinizi diyorlar. Bu duruma kendimi nasıl hazırlayacağım.? 2 yaşında bir de evladım var. Onu da olumsuz etkilemek istemiyorum. Benzer durımda olanlar nasıl atlattınız bu durumları. Kendimi düşünmüyorum. Evladımın psikolojisini düşünüyorum. Anne olmak böyle bir şey sanırım. İçim yangın. 15 aydır mücadele ediyoruz bu kanserle. Annem canım annem...
Bak kuzum seninle açık konuşacağım.Bende annemi 3 yıl önce kaybettim birde 3 yaşında kardeşim vardı ona bakmak zorunda kaldım üstelik ne babam vardı ne işim.Anneme bebek gibi baktım iki yıl ama yenemedi kanseri. Sende madem bir annesin güçlü olmaya çalış.sana birşey olursa sende evladını başkalarının eline bırakmak zorunda kalacaksın.öyle insanlar var ki hayatında annesini hiç görmemiş tanımamış.sen gene şanslı say kendini onunla yaşadığın güzel anıları düşün onunla güzel vedalaş.Şöyle düşün sen şimdi annene üzülüyorsun ama 10 yıl sonra da belki sen vefat edeceksin.Bu yüzden sevdiklerinle güzel vakit geçir ve onlara daha çok sarıl.Annen için dua etmekten başka çare yok.Ateş ne yazıkki düştüğü yeri yakıyor ama acısı zamanla geçecek inan bana :(
 
Insaniz maalesef herşey gibi çok sevdiklerimizin yokluğuna da alışıyoruz. Bende kanserden kaybettim annemi hatta cok yakın zamanda 31 yaşında olan 3 cocuk annesi biricik kuzenimi. Ilk gunler kalabalıktan cok fark etmeyecekskniz sonrası istemesenizde biraz zor geçecek dünyanın fani olduğunu bir gun hepimizin öleceğini kabullenin. Yine maalesef istemesenizde hayat size bunu bir şekilde kabul ettirecek .
Allah annenize hayır kapılarını açsın daha fazla can acısı çekmesin sizede sabir ve dayanma gucu versin inşallah
Evet ölüm diye bir gerçek var. Ve biz bunu zor kabulleniyoruz. Sizinde başınız sağ olsun. Mekanları cennet olsun inşaALLAH(c.c)...
 
Rabbim annenize şifa, size de gönül ferahlığı versin inşallah. İlk bebeğim kalp hastası olduğu için doğumdan itibaren 1 ay yaşadığım yerden iki saatlik mesafedeki bir hastanenin yoğun bakımında kaldı. Durumu ağırdı ama hep bir umutla gidiyorduk ziyarete belki bir mucize olurdu belli mi olur. Geri döndüğümüzde de hep bir korku her telefon çaldığında. Ve 1 ay sonra gece aldık acı haberi. Miniğimin minicik hasta kalbi durmuş, melek olmuştu. Büyük bir ateş yanarkan yüreğinde aynı anda bir ferahlama hissedebilir misin? Hissedersin. Çünkü özgür kalmıştı, onu esir eden kablolarından kurtulmuştu. Ve 2,5 sene sonra ikinci bebeğim 4,5 aylıkken bebeğime bakmak için gelmesini beklediğim canım anneciğimi bir trafik kazasında kaybettim aniden. Hiçbir hastalığı yokken o da melek olup melek torununun yanına uçuverdi. Daha 3 ay oldu kaybedeli ama gülüyorum, geziyorum, çalışıyorum çünkü hayat devam ediyor, çünkü bana muhtaç bir evladım var, çünkü benden bizden çok daha büyük olan bir iradeye teslim oldum... Rabbim sabır, güç, kuvvet versin inşallah..
Ahhh için titreyerek okudum. Mekanları cennet olsun inşaALLAH(c.c)...
 
Ben yoğun bakımda annemin yanına girdiğimde bilinci kapalıydı, ona artık gidebileceğini, bizim birbirimize sahip çıkacağımızı söyleyip teşekkür etmiştim. O gece de gitti zaten.. annemin iyileşme şansı yoktu, o yüzden daha fazla acı çekmemesi benim için biraz olsun rahatlatıcıydı... allah şifa versin annenize
Çok zor... Ama ayrılığı kabul etmekten başka çare yok. Mekanı cennet olsun inşaALLAH(c.c)...
 
Bak kuzum seninle açık konuşacağım.Bende annemi 3 yıl önce kaybettim birde 3 yaşında kardeşim vardı ona bakmak zorunda kaldım üstelik ne babam vardı ne işim.Anneme bebek gibi baktım iki yıl ama yenemedi kanseri. Sende madem bir annesin güçlü olmaya çalış.sana birşey olursa sende evladını başkalarının eline bırakmak zorunda kalacaksın.öyle insanlar var ki hayatında annesini hiç görmemiş tanımamış.sen gene şanslı say kendini onunla yaşadığın güzel anıları düşün onunla güzel vedalaş.Şöyle düşün sen şimdi annene üzülüyorsun ama 10 yıl sonra da belki sen vefat edeceksin.Bu yüzden sevdiklerinle güzel vakit geçir ve onlara daha çok sarıl.Annen için dua etmekten başka çare yok.Ateş ne yazıkki düştüğü yeri yakıyor ama acısı zamanla geçecek inan bana :KK43:
Doğru söylüyorsunuz. ALLAH(c.c) razı olsun.
 
Dua eden herkese çok teşekkür ederim. ALLAH(c.c) razı olsun. Kimseyi sevdikleriyle sınanmasın inşaALLAH(c.c)... İmtihan dünyası... Verende RABBİM(c.c) alanda...
 
Hayırlı günler. Daha önce annemin rahatsızlığı ile ilgili konu açmıştım. Annemim son durumu. 10 gündür yoğun bakımda. Yattığı 5.gün el, kol, bacak hareketleri yaptı. 6. gün uyandı. Doktorlara cevap vermeye çalışmış ama dili dönmemiş. Sonra yine durumu ilk geldiği gün gibi dediler. Her şeye hazırlıklı olın dediler. Verdiği tepkileri aklımız almıyor. Uyanması vs. tıppen olmaması gerekiyor dediler. Ama yine uyuyor. Hazırlayın kendinizi diyorlar. Bu duruma kendimi nasıl hazırlayacağım.? 2 yaşında bir de evladım var. Onu da olumsuz etkilemek istemiyorum. Benzer durımda olanlar nasıl atlattınız bu durumları. Kendimi düşünmüyorum. Evladımın psikolojisini düşünüyorum. Anne olmak böyle bir şey sanırım. İçim yangın. 15 aydır mücadele ediyoruz bu kanserle. Annem canım annem...
Aslında farketmeden hazirlaniyorsun sanırım.29 gün gittim geldim o kapılarda .
Allah yardımcısı olsun annenizin.
Can cikmadikca umut kesilmez hiç belli olmaz ama her iki seçenekte gerçekleşebilir.
 
Hayırlı günler. Daha önce annemin rahatsızlığı ile ilgili konu açmıştım. Annemim son durumu. 10 gündür yoğun bakımda. Yattığı 5.gün el, kol, bacak hareketleri yaptı. 6. gün uyandı. Doktorlara cevap vermeye çalışmış ama dili dönmemiş. Sonra yine durumu ilk geldiği gün gibi dediler. Her şeye hazırlıklı olın dediler. Verdiği tepkileri aklımız almıyor. Uyanması vs. tıppen olmaması gerekiyor dediler. Ama yine uyuyor. Hazırlayın kendinizi diyorlar. Bu duruma kendimi nasıl hazırlayacağım.? 2 yaşında bir de evladım var. Onu da olumsuz etkilemek istemiyorum. Benzer durımda olanlar nasıl atlattınız bu durumları. Kendimi düşünmüyorum. Evladımın psikolojisini düşünüyorum. Anne olmak böyle bir şey sanırım. İçim yangın. 15 aydır mücadele ediyoruz bu kanserle. Annem canım annem...
Canımmmm geçmiş olsun inşallah iyi olur anneciğin 😭😭
 
Back
X