- 4 Ekim 2012
- 17.102
- 33.678
- 798
- Konu Sahibi lavinyaaya
-
- #41
Annen misafir çağırdığın gün teyzene dayına falan gidemez mi… misafir çağırmadığına göre kendisi de gitmiyor mu yoksa???
Yani sizin hayatınız ne olacak bu durumda. Hayatınızı huysuz annenize vakfetmeyinBu aslında kinci evimiz benim bir miktar emeğim ile aldığımız diğer evimizi kiraya verip buraya taşındık diyelim ben bekâr şekilde yaşamıyı da biliyorum evet ama annemin durumu pek iyi değil yalnız yasayacak kadar bende onu aldım kardeşlerimle bu evdeyiz seneye biri askere diğeri okula gdiicek yine annemle ben kalacağız gibi benimde atama olayım olmayacaksa yalnız yaşamayı bende biliyorum ama kapıyı çekip çıkmam şu durumda imkanli değil bunu yapmayı çok iyi biliyorum ama dediğinize de bir bakımdan da hak veriyorum bı takım düzen oturtup ayrılabilirim umarım
O akraba annenizin huyunu bile bile üstelik anneniz ile samimiyeti yok,eminim karşılıklı birbirlerinden haz etmiyorlar bile bile ısrarla geliyorsa sıkıntıyı sadece annenizde aramayın.....Çünkü annem telefon kullanmıyor ve de dedim ya annem ile çok samimiyet yok ona da ikazda bulundum onda da hata var annem sıkıntı yapar bilim dedim açık açık yinede gelmek istiyorlar ziyaret Yeni taşındığı mız yere
Tabii ki çocuğun da evi. Kaç yaşına gelse de evlense de evlenmese de onun evi olacak hep. İstediği zaman gelip kalır VS. Ama kabul edersiniz ki bir evde yaşayan iki ev arkadaşı gibi de değiller. Bir evde anne baba varsa öncelik, söz hakkı onlara aittir. Çocuklar küçükken de böyledir büyüyüp yetişkin olsa da. O yüzden eğer daha özgür olup istediğin vakit misafir çağırmak istiyorsan ayrı eve çıkarsın. Şimdi kaç yaşına gelmiş kadına 'sen istesen de istemesen de ben misafir çağırcam, burası benim de evim' demek normal mi geliyo gerçekten size? Yetişkin sorumluluğu diye birşey var. Ben şahsen anne babamın evinin kapısı bana hep açıktır bilirim. Ama Allah mecbur etmesin, yetişkin bi şekilde onların evine gidip yerleşmek istemem. Bi yaştan sonra çatışma olur illa ki. 23-24ten sonra ailesiyle yaşayıp mutlu olan hiç görmedim.Ben ailemle yasiyorsam orası nasıl benim evim olmuyor, evlenip gitsem de geri dönsem de orası benim de evim, nasıl "onun" evi, ben de evladiyim ve orası benim de evim. Şu ayrı eve çık, anne babadan ayrı yaşa, senin evin sayılmaz olayı da iyice sacmalaşmaya başladı.
Senin de evin olabilir ama sadece barınma hakkına sahipsin kuralları annen baban koyarBen ailemle yasiyorsam orası nasıl benim evim olmuyor, evlenip gitsem de geri dönsem de orası benim de evim, nasıl "onun" evi, ben de evladiyim ve orası benim de evim. Şu ayrı eve çık, anne babadan ayrı yaşa, senin evin sayılmaz olayı da iyice sacmalaşmaya başladı.
Siz öyle yapın.Tabii ki çocuğun da evi. Kaç yaşına gelse de evlense de evlenmese de onun evi olacak hep. İstediği zaman gelip kalır VS. Ama kabul edersiniz ki bir evde yaşayan iki ev arkadaşı gibi de değiller. Bir evde anne baba varsa öncelik, söz hakkı onlara aittir. Çocuklar küçükken de böyledir büyüyüp yetişkin olsa da. O yüzden eğer daha özgür olup istediğin vakit misafir çağırmak istiyorsan ayrı eve çıkarsın. Şimdi kaç yaşına gelmiş kadına 'sen istesen de istemesen de ben misafir çağırcam, burası benim de evim' demek normal mi geliyo gerçekten size? Yetişkin sorumluluğu diye birşey var. Ben şahsen anne babamın evinin kapısı bana hep açıktır bilirim. Ama Allah mecbur etmesin, yetişkin bi şekilde onların evine gidip yerleşmek istemem. Bi yaştan sonra çatışma olur illa ki. 23-24ten sonra ailesiyle yaşayıp mutlu olan hiç görmedim.
Ben kural kaide olmaz mı dedim?Senin de evin olabilir ama sadece barınma hakkına sahipsin kuralları annen baban koyar
Aklı başında ve parasını kazanan insanlar zaten böyle yapıyor genelde. Ha parasını kazanmasına rağmenevlenene kadar aynı evde yaşayanlar da olabilir ama onlar da haddini biliyor annesi istememesine rağmen sana ne demiyorSiz öyle yapın.
MüthişAklı başında ve parasını kazanan insanlar zaten böyle yapıyor genelde. Ha parasını kazanmasına rağmenevlenene kadar aynı evde yaşayanlar da olabilir ama onlar da haddini biliyor annesi istememesine rağmen sana ne demiyor
Bu sadece bekarken eve arkadaş getirme meselesinde değil ki mesela boşanır gelirsin yanında iki tane çocuk olur yaşlı insanlar çocuk gürültüsü çekmek istemeyebilir. O zaman da şey mi diyeceksin burası benim evim çekmek zorundasınız. Gerçek hayat böyle bir yer değilMüthiş
Ya pardon da herkes fikrini söylüyor değil mi? Bende fikrimi söyledim, tamm diyorum, cevap bile vermek istemiyorum, hala ne anlatıyorsun ki, herkes aynı fikirde olmak zorunda mı? Ayrıca ben senin söylediklerini söylemiyorum, orada birlikte yaşanıyorsa ayda yılda bir misafirim gelecekse tolere edilmeli diyorum, yoksa zaten orada açık bı kapın yoktur, hikaye anlatmayin.Bu sadece bekarken eve arkadaş getirme meselesinde değil ki mesela boşanır gelirsin yanında iki tane çocuk olur yaşlı insanlar çocuk gürültüsü çekmek istemeyebilir. O zaman da şey mi diyeceksin burası benim evim çekmek zorundasınız. Gerçek hayat böyle bir yer değil
Amanın nasıl da pasif agresif cevap yazarmisSiz öyle yapın.
Anne baba çocukları yetişkin de olsa onlarla anlaşmaya mecburdur. Bir adım geri büyükler atar, bir adım geri evlat atar… iyi madem yaşlandıklarında da aynı muameleyi evlatlar yapsın olur mu sizce??Aklı başında ve parasını kazanan insanlar zaten böyle yapıyor genelde. Ha parasını kazanmasına rağmenevlenene kadar aynı evde yaşayanlar da olabilir ama onlar da haddini biliyor annesi istememesine rağmen sana ne demiyor
Benim annem de sevmezdi, ancak çok sevdiğini iddia ederdi. Çocukluğumda eve misafir geldiğinde zaman iyi kötü birseyler ikram ederdi. Ama sinirini bizden çıkarırdı. Ben hiçbir zaman arkadaşlarımı çagiramadim. Evlendikten sonra aklıma geleni çağırıp, ağırladım. Bazen annem de gelirdi, yaptığım yemeğe veya evimin temizliğine laf söyleyip beni küçük düşürürdü. Zamanla arayi açtım ve o geldiği zaman kimseyi kabul etmedim.27 yaşındasınız annenizle yaşıyorsunuz aile evi ama düşünün misafir davet edemiyorsunuz gelse bile gönül rahatlığı ağırlayamıyorsunuz gözünü dikip size bakar sert sert vakar bazen ilgisiz davranır suratını asar hatta bazen hoşgeldin demeye bile tenezzül etmez insanlar kalkana yakın otursaydiniz yemek yapsaydık filan yapar dalga geçer gibi . bırakın eş dost arkadaşlarımı ben bir kere davet edemedim evime bu yaşıma kadar hep içimde kaldı yeri geldi arkadaşlarımla mesafe koydum mahcup hissettim çünkü onlar hep evlerini açtılar bana .ben mutfağa girip bir seyler hazırlamak istesem peşimden gelir söylenir yapma der gibi engel olur olmasa bile maksimum hani bir çay ikram edebilirim .kendi aile bireylerimizide öyle ağırlarken bile utanıyorum bırakın eli.Ailemdeki insanlar genelde bilir çoğu Zaman hatta buna göre davranır ama yabancılar karşı mahçup oluyorum çok zaten eve çat kapı misafir geleceği şekilde bir ev temizliğide yapmaz onu geçtim işte mahcupluk hissediyorum. Yarın bı akrabamiz aradı bı ekstra misafir ile ziyaret edeceğini söyledi bende açık açık dedim sıkıntı yapabilir annem olsun biz seni görmek istiyoruz dedi o kişiden de hiç haz etmez yarın umarım beni huzursuz etmez ben mesela anneme söyleyemiyecem şimdi onlar gelcek diye çünkü benimle tartışmaya başlayacak. ANNEM SIKINTILI İNSANLAR ANLAYIŞSIZ BEN YORGUN HİSSEDİYORUM ARTIK AİLE EVİ GERÇEKTEN BİR SURE SONRA OLMUYOR.
(Annemin psikolojik olarak çok iyi değil daha öncede bahsetmiştim ama bu benim sosyal yaşamımi etkiliyor her zaman)
Herkesin fikri kendine, lakin ben evladım evine misafir cagiramiyorsa evim diyemiyorsa kusuru kendimde ararım.Anne baba çocukları yetişkin de olsa onlarla anlaşmaya mecburdur. Bir adım geri büyükler atar, bir adım geri evlat atar… iyi madem yaşlandıklarında da aynı muameleyi evlatlar yapsın olur mu sizce??
Herkesin aile yapısı farklı. Burada sadece yazılanları okuyoruz, arka planda kimin nasıl bir hayatı var bilmiyoruz.Herkesin fikri kendine, lakin ben evladım evine misafir cagiramiyorsa evim diyemiyorsa kusuru kendimde ararım.
Sıkıntı bir durum gelene dik dik bakmak alay etmek misafirlerle alıp veremediği ne annenin27 yaşındasınız annenizle yaşıyorsunuz aile evi ama düşünün misafir davet edemiyorsunuz gelse bile gönül rahatlığı ağırlayamıyorsunuz gözünü dikip size bakar sert sert vakar bazen ilgisiz davranır suratını asar hatta bazen hoşgeldin demeye bile tenezzül etmez insanlar kalkana yakın otursaydiniz yemek yapsaydık filan yapar dalga geçer gibi . bırakın eş dost arkadaşlarımı ben bir kere davet edemedim evime bu yaşıma kadar hep içimde kaldı yeri geldi arkadaşlarımla mesafe koydum mahcup hissettim çünkü onlar hep evlerini açtılar bana .ben mutfağa girip bir seyler hazırlamak istesem peşimden gelir söylenir yapma der gibi engel olur olmasa bile maksimum hani bir çay ikram edebilirim .kendi aile bireylerimizide öyle ağırlarken bile utanıyorum bırakın eli.Ailemdeki insanlar genelde bilir çoğu Zaman hatta buna göre davranır ama yabancılar karşı mahçup oluyorum çok zaten eve çat kapı misafir geleceği şekilde bir ev temizliğide yapmaz onu geçtim işte mahcupluk hissediyorum. Yarın bı akrabamiz aradı bı ekstra misafir ile ziyaret edeceğini söyledi bende açık açık dedim sıkıntı yapabilir annem olsun biz seni görmek istiyoruz dedi o kişiden de hiç haz etmez yarın umarım beni huzursuz etmez ben mesela anneme söyleyemiyecem şimdi onlar gelcek diye çünkü benimle tartışmaya başlayacak. ANNEM SIKINTILI İNSANLAR ANLAYIŞSIZ BEN YORGUN HİSSEDİYORUM ARTIK AİLE EVİ GERÇEKTEN BİR SURE SONRA OLMUYOR.
(Annemin psikolojik olarak çok iyi değil daha öncede bahsetmiştim ama bu benim sosyal yaşamımi etkiliyor her zaman)
Psikolojik olarak iyi değil inanın evde bile bana böyle davranıyor ben kabulleniyorumda başkasına benim yanımda yapınca yerin dibine giriyorum az çok anlıyor onlarda onlarda saygı duyuyor genelde ama x derecede uzak biri konuyu bilmeyince anlam veremez tabiSıkıntı bir durum gelene dik dik bakmak alay etmek misafirlerle alıp veremediği ne annenin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?