Annenize ve Babanıza karşı vicdanınız rahat mı?

Kendine gell kızımm aaa
 
Nasıl bir konudur bu yaa
Keşke sabitlense!
Tek tek,aklımıza geldikce anlatıp rahatlasak...Destek olsak birbirimize,teselli etsek..
 
Ben annemi dinleseydim mesela şu an hiç ewlenmemiş biri olarak kalırdım...
Dinlemedim ewlendim ne oldu sonu hüsran...
Nikah günümde nikah salonunda bile ağladı annem...
Çeyizim serildi, yapma dedi bana nikahın oldu ama daha düğünün olmadı vazgeç dedi dinlemedim...
Okadar üzüldü kii...

Bana eski günler lazım, birde şimdiki aklım.....
 
hiçbirimiz dört dörtlük değiliz.
anne babalarımız da öyle.

yeri geliyor hala şu yaşımızda üzdüğümüz şeyler illa ki oluyor onları.
"keşke yapmasaydım", "keşke söylemeseydim" dediğimiz bir sürü olay.

ama hayat bu.
ne demiş büyükler " çocuğun mu var, derdin var"

öyle böyle bir şekilde büyüdük, bizimkiler de bir şekilde büyüyecekler.
biz de çocuklarımıza kızacağız, üzüleceğiz... hayat bu...
"keşke" lerle yaşanmıyor ama.
önemli olan anı güzel yaşamak, geleceğe dair hatalarımızdan ders alıp tekrarlamamak.

yoksa sor bakalım annen, babana, senden razılar mı değiller mi, onları bu kadar üzdüğünü düşünüyorsun, hala da tırnağına zarar gelsin istemezler.

annelik ( babalığı bilemiycem :) ) karşılıksız aşk demek
Allah isteyen herkese tattırsın...
 
Ben yazdım yönetime sabitlenmesi hususunu
 
Bu saate kadar şunları bunları yaptım diye düşünüp üzüleceğimize, şu andan itibaren onların mutluluğu için harekete geçsekte bizde onlarda mutlu olsa :)
 
Sonra sadece ben degil abimdende cok uzulduler. Oda evlendi iyi fena bir esi var kotu degil ama asla gelin hanimin ailesi gibi saygi gormediler. Hasta olduklarinda abim onlari doktora tasidi kotu gunlernde yaninda oldu tabi. Bende oldumda. Abimin kayinvalidesinin psikolojik sorunlarindan ilk 3 sene cok sikintili geçti ,yani karakola bile sikayet etti kadin ailemi. Sebebler cok sacmassonra uzun sure kadin hastanede yatti. Neyse o kismi uzatmicam cunku abimebir kardes olarak mmüthiş kirginim.

abimin esiyle biz 5 gun arayla dogurduk. Sürekli benimki büyüdü seninki kucuk, benim ki konustu seninki konusmadi gibi kiyaslamalar yapildi. Fakat bu dillendirildi. Sorun su ki bundan aylat evvel bir aksam abimlerle düğüne gittim. Cocugumu alarak. Donustede bize gelin dedim ( 2.5 senedir evliyim 3 kere anca geldiler.) Kisa kesicem onun ufagiyla benim cocuk kavga etti. Benimki onunkinin saçını cekti. Bende her zamanki gibi egecim neden yapiyosun kardesin o senin dedim. Abim e5 uzerinde arabayi saga cekti neden vurmuyosun ccuguna nedennnn vracaksin ona yoksa ben ona vuracam sen dovmezsen ben dovucem ded. Dovemezsin vuramazsin hele bir dov seni oldururum diye cok kotu tartıştık buarada benim cocugu arabadan indirmye calisiyor. Ben agla cocuk agla eve zor geldik. Esime ve annemlere anlattim olanlari ama kuramiyorum kesmisin beni sanki.
hersey burdan basladi. Ama nerden bilirdik cok daha kotusunun olacagini.


devamini yazicam cidden uzerinden aylar gecti ama daha henuz bunu birileriyle paylasabilirim
 
marcello .!.:
Bu saate kadar şunları bunları yaptım diye düşünüp üzüleceğimize, şu andan itibaren onların mutluluğu için harekete geçsekte bizde onlarda mutlu olsa :)
Genişletmek için tıkla...
belkide yazamak bizim için vicdan muhasebesi olur..yada ne bileyim üzülen arkadaşlarımız içini döktükçe yükleri hafifler..
 
Anne baba hakki ASLA odenmez ben onlarin kiymetini evden cikip gittigmde anladim
vicdan azabi cekme cunku annen ve baban eminim unuttmustur bile o gunleri ALLAH annelerimize babalarimiza uzuuuuuunnnn omurler versin
Anne ve babalarimizin kiymetini bilelim cok gec olmadan
 
En iyisi kendimi toparlayinca ofisten yazmak olanlari zira telefondan yalan yanlış olmus
 
Ben hayatım boyunca agresif biri olmadım ama istediklerimden de vazgeçmedim asla.
Ciddi ergenlik problemlerim dahi yoktu, ablaydım sonuçta. Hep kardeşler arasında azarı işiten, fedakarlık yapması gereken taraftım. Yaptım da ama bir türlü memnun edemedim annemi. Başkalarının yanında dahi beni asi, içten pazarlıklı olarak tanıttı.
Benim anneme karşı vicdanım rahat ama onun bana karşı rahat mı bilemiyorum.
Evlilik konusunda da, daha önceki nişanlılık dönemimde de istediklerimin tersi yönünde baskı yaptı bana. Ben yine de kararlarımın arkasında durdum ve asla pişman olmadım. Annemi dinleseydim şu an mutsuz, çocuklu ve dul olarak hayatıma devam ediyor olurdum eminim.
Benim vicdanım daha çok babama, keşke daha çok sarılsaydım, daha çok ilgilenseydim-konuşsaydım diyorum.
 
senin yaşattıklarını kısmen ben de yaşattım.
hem yandım, hem de yaktım..
en çok hesaba çekileceğim gün için
anneme babama ettiğim zulümü düşünür de kendi kendimi yerim
 
miskamber .!.:
belkide yazamak bizim için vicdan muhasebesi olur..yada ne bileyim üzülen arkadaşlarımız içini döktükçe yükleri hafifler..
Genişletmek için tıkla...
Tabi muhakkak öyle, ben bile bu yaşımda daha iyi bir evlat olabilirdim diye söylenir dururum ama bunların farkındalığında olmaklada çok büyük bi adım atmış oluyoruz zaten. En azından daha kontrollü ve sonradan bunu yaparsam pişman olurum düşüncesinde davranmış oluruz..
 
Bu konuda forumdaki herkesin illa ki söyleyecek bir çift lafı vardır.
Ben de küçükken daha ilkokuldayken ne zaman annemi dinlemesem hep annem haklı çıkardı
Tabi o zaman çocuktum yaptıklarım ufak tefek şeyler.Arkadaşımla oynamaya gitmek vs. gibi çok basit konulardı.
O zamandan biliyorum ki benim annem her zaman haklıdır
Babam her zaman haklı mıdır bilemiyorum.Bazen babamın fevri kararları olurdu çünkü
Genel anlamda vicdanım rahat.Her gün dua ediyorum onlara.Elimden geldiğince mutlu etmeye çalışıyorum.
Her işlerinde yardım etmeye çalışıyorum ufak da olsa. Sonunda da duamı alıyorum teşekkür olarak.
İnşallah hiç bir zaman mahcup etmem onları. Tabi hayat önümüze ne çıkarır bilemeyiz.
 
biraz tuhaf gelecek ama yazdıklarınıza çok imrendim keşke bende çocuk olarak hata yapmış olmanın mahcubiyetini hissetseydim şimdiki durumundan daha normal olurdu

çünkü bende durum tam tersi

arkaya dönüp baktığımda beni en çok üzen annem babam olmuş

vicdanlarından da hiç rahatsız durmuyorlar ikisi de bencil sorumsuz gününü kurtaran insanlar biri kendini genç kız diğeri kendini üniversiteli delikanlı gibi görüyo

evlat hakkı diye birşey varsa ikisine de helal etmiyorum hiçbir şekilde haketmiyorlar çünkü
 
böyle içim bir tuhaf oldu..
yani nedense gitmek istemediğim ama gittiğim yerler oldu.
ama benim acım daha çok taze sanki hiç gözümün önünden gitmeyecek o sahneler.
daha bu sabah babamla olan bir sahnemize gittim aynen yaşananları tv de izliyor gibiydim. Beynim kısa devre yaptı "acaba babam ölmedi mi?" diye. sonra kendime geldim.
Keşke yanımda olsaydı, keşke numarasını aradığım zaman cevap verebilseydi.
Keşke 5 aydır diyemediğim baba kelimesini ağız dolusu milyon kez deseydim.
Of cute ya neden açtın ki bu konuyu.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
Bu histen nasıl kurtulurum sürekli suçlu hissediyorum
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
2K
hederahelixx
Aile kaosu, bitmeyen abi derdi
3 4 5
Yorumlar
80
Görüntüleme
3K
eylulcmre
H
babama olan hırsımdan dolayı evlilerle ilişki kurma ilgim
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
862
Ko Moon-young
M
Anneme asla yaranamıyorum
Yorumlar
19
Görüntüleme
885
Manolya999
M
K
Evliyim ama alışamıyorum
8 9 10
Yorumlar
187
Görüntüleme
5K
Nurpnrr
N
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…