Evet annem böyle diye bir ben de aslında onu kalıba soktum kafamda o öyle diyorum hep...Haklısın dışarıdan bakmak denemek lazım özellikle de olayın tam da en ortasında mesela hemen duygularla hareket etmek yerine dışarıdan bakıp düşünerek davranırsam belki problem çözülürCathy bak ne diyeceğim
Annenle aranızda küfür, şiddet tarzı bir şey yani büyük bir anlaşmazlık yok bundan ziyade bir iletişimsizlik sorunu var gibi.
Mesela bazen insanlara bir atıfta bulunuruz. Bu insan çok sinirli deriz ve ondan sonra da o insanın sinirli olmayan tavırlarını bile öyle algılamaya başlarız. Belki sizin de böyle bir kopma noktanız olmuştur diye düşündürdü bana yazdıkların ama bunlar çözülmeyecek şeyler değil.
Sana artık batmaya başlamış ama biraz olayların dışına çık ve ilişkinize dışarıdan bak. Seni sevdiğini düşünüyorum annenin ve biraz çabayla bunları aşabileceğinizi...
Tabii ki benim annemin de eleştirdiği, negatif yönleri var ama ben bunlara alıştım. Onu öyle kabullendim o da beni bu şekilde kabullendi olumlu ve olumsuz yönlerimle. Şimdi kavga etsek bile kaldığımız yerden devam edebiliyoruz çünkü mühim olan birbirimizin kalbini kırmıyoruz. Onun dışında senin ona, onun sana tahammül edeemediğin, belki seni kontrol etmek istediği, senin moralinin bozuk olduğu anlaşamadığınız zamanlar olabilir, bunlar çok doğal şeyler
Annelerimiz benziyor çokAnlaşamayız.. Belli dönemler daha sakin geçtiği olur ama genelde anlaşamayız.
Kendimi bildim bileli baskıcı ve öfkelidir bir de evham var, henüz "karıştırdığım haltlardan" başıma bir şey gelmedi çok şükür. Başka şeylerin hıncını da çıkarır.
Hayatımda en çok ona yalan söyledim pişman olmadım, ama hala az sıkılacaksam ya da o an kaldırabileceksem yalan söylememeye saklamamaya ya da yalan söyleyeceksem çok gerekmeyen bir şeyi yapmamaya çalışırım, pek bir şey paylaşamam, kendimi sıkmak istemiyorum çünkü umursamamazlık yapamıyorum bunalıyorum etkiliyor. Bazen ne diyeceğini kestirsem bile iyi anıdır, belki öyle olmaz der paylaşmayı denerim ama olmaz pek. Bazen sonradan düşünür kurar bir şeyler kafasında..
Fazlasıyla negatiflik, yük, moral bozukluğu yaratıyor ben de.
Hep ben suçluyumdur, aynı şeyi o yapsa olabilir ama.. Kendisinde de suçlu psikolojisi var ve karşısındakini suçlar, en ufak bir şeyde onu suçluyormuşuz gibi algılar sinirlenir... Zıt bir fikir belirttiğimde ona inat yapıyorum sanır, sinirlenir.
Eften püften şeyler büyür haklı çıkmaya çalışırken çok başka konulara gider olay, bir şey paylaşsam kötü algılar yanlış yorumlar anlatamam kendimi.. Ben de haksızlığı yanlış anlaşılmaları fazla iğneli lafları kaldırabilen biri değilim, çok kırılırım, karşı gelirim, tartışırız.
Karakterimi beğenmez, zıtız zaten.. Kendi istediği gibi olayım ister..
Dediğin gibi ben de bir şeyi bir kere yapsam her gün aynı yanlışı yapıyormuşum gibi laf işitirim.
Bir şeyi yapsam da suç olur yapmasam da, bulur kızacak bir şey..
Hala telefonda nette kimle konuşuyorsun diye kızdığı olur arada..
Doluyum, sinir krizi geçirdiğim oldu. Çok kırıldım..
Kendisine göre yaptığı hiç bir şey yok, her daim haklı...
Bence çocuklar stres topu olmamalı, her çocuk da bir değil zaten, ben kendimi bildim bileli böyle durum, korkutarak büyüttü. İyi anına denk gelecek de işte anca.
Bir çözüm bulamadım valla, sussam ya da sakin cevap versem de bir yerde kavga ediyoruz yine.
Belki iş güç vs. olunca..
O yine fotoğrafımızı falan koyar facebooka, telefon ekranına, bazen sevgi gösterisinde bulunur ama ben yapamıyorum bir şey...
İmkanım olduğunda psikologa gitmeyi düşünüyorum, benzememek olanı en aza indirmek için.
Annelerimiz benziyor çok
Mesela çok ters konuşamam mizacım değil ama artık tersliyorum annemi bende de hata var
Kafamdaki çünkü de şu: o beni sabahtan akşama kadar azarlıyor ve tersliyor sürekli ...
Sanki bende aynısını yaparsam kendimi ezdirmem duygusuna kapılıyorum
babamı bile eziyor yahu her hareketini anneme göre yapıyor çoğu zaman
Yapmazsa gör kıyameti...
Ergenlikte dayak da yedim annemden değil babamdan ama annem doldururdu biliyorum
babam sonra çok özür diledi kendi içimde affettim onun yaptıklarını artık gerçek anlamda
ama annem halen devam.. psikolojik baskıya ..
ergenlik döneminde arkadaşlarımla kafeteryada oturuyorum diye o kafeteryaya gelip beni kolumdan tutup götürmüşlüğü var
şimdi şimdi bunların olabilir her gencin bir kafede arkadaşlarıyla oturabilir olduğunu anlıyorlar ancak işte öyle ne bileyim..
Ama bizim iki sorunumuz var şu an biliyor musunBen hiç bir şey yapmasa da yanlış anlasilyorum illa ters olmama gerek olmuyor o öyle anlıyor zaten..
Sürekli ama sürekli böyle olunmaz, bende de sinir huysuz var ama hep böyle görmek daha ayrı.
Tamam hayatlarında kötü şeyler yaşamıştır belki onların psikolojisi de iyi değildir hadi şimdiye geçtim küçükken ne bilelim biz, suyumuz ne? Farkındalık lazım..
Ben de bunları çocuğum gostersem
Ama bizim iki sorunumuz var şu an biliyor musun
Birincisi annemizle aramız düzelir mi düzelirse nasıl vs ....
İkincisi ben şimdi sürekli anne olarak onu gördüm
başka anne modeli olmadı ki önümde
iyi bir anne olabilecek miyim düşüncesi var şu an bende ilerisi için
inşallah onu taklit etmem inşallah
Evet bir işe girsem bunu ben de düşüneyimYanlışlıkla eksik attım demin düzenledim :)
Evet şiddet şiddeti doğurur maalesef bende de benzer bir şeyler var, sinir var. Ama bunları ders olarak almaya çalışmalıyız.. Ben de düşünüyorum nasıl anne olacağım acaba diye. Psikolog düşünüyorum işte bu yüzden..
Hehe ne hoş yazmışsın hiç uzun gelmedi bir çırpıda okudum vallaAnnelerimiz aynı olabilir miŞaka bir tarafa benim annem de aynı kontrol delisi. Her şey kendi planladığı gibi olsun istiyor, çok akıllı bir kadın kendileri, ben zaten onunla yarışamam ama bazen cidden çıldırma noktasına geliyorum. Ben büyürken cidden çok ciddi sorunlar yaşadık, ama sanıyorum çoğu anne kız arasında oluyordur böyle şeyler. Şimdi daha arkadaş gibiyiz, beraberken çok eğleniriz, her şeyi konuşabilirim onunla, çok da eğlenceli birisidir kendisi sürekli Whatsapp'dan komik resimler, videolar filan yollar bana. Ama işte her şey iyi güzel giderken, ufacık bir şeyden, istemediği bir şey olduğunda hemen soğuk, mesafeli anneye döner. Ya bir insan bu kadar küsebilir mi ? Üstelik haklı olan genelde ben oluyorum. Bizim en büyük sorunumuz şu aralar evlilik, evlenmiyorum diye küsüyor arada, aklına geldikçe, birinin düğünü oldukça. İşte genel olarak durum bu, peki ben annemle ilişkimi nasıl yönetiyorum ?
Öncelikle annemin bende hakkı çok, sadece 9 ay karnında taşıdığının, çektiği doğum sancısının hakkını asla ödeyemem. Ben annemi olduğu haliyle kabul ettim, kendisi küçük bir kız çocuğu gibi davranmaya devam edecek, onu ne yaparsam yapayım değiştiremeyeceğim. Aramızın iyi olduğu bir gün ciddi ciddi konuştum onunla, bak anne dedim sen benim sınavımsın ben de senin, ne sen beni değiştirebilirsin ne ben seni. Ama sen resmen çocuğuna kin tutuyorsun, küsüyorsun, kızınca iletişimi kesiyorsun böyle olmaz, böyle yapma dedim. Saçmalama filan dedi ama sonrasında düşünmüş sanırım, biraz da olsa kontrol ediyor davranışlarını. Şimdi kavga ediyoruz mesela, ben asla küsmesine uygun ortam yaratmıyorum, hiç bir şey olmamış gibi konuşmaya devam ediyorum, o da uzatamıyor. Surat mı asıyor takmıyorum, sinirlendirdi mi beni, hemen o ortamı terk ediyorum odama gidiyorum, sakinleşene kadar gitmiyorum yanına. Bir şekilde idare ediyoruz. Ay çok uzun yazdım ama konu annem olunca, uzatmamak elde değil
Evet bir işe girsem bunu ben de düşüneyim
bir psikoloğa bu konuda danışmak isterim doğrusu
evlenince nasıl bir eş ve anne figürü sergileyeceğim konusunda tavsiyelere ihtiyacım olacak gibi:)
Bol şans inşallah gönlüne göre olur ilerisi için her şey:)
inşallahBiz annemle hep iyi anlaşdık ben bi evin bi kızıyımannem tarafında hep el üstünde tutuldum tabi babam ve abilerimde öle ama anne oldukdan sonra daha iyi anlıyorum onu bende kızıma çok bağımlıyım mesela oğlumuda çok seviyorum tabiki Anne olunca daha iyi anlaşıcaksınız
ikiniz de okursunuz güzel bir akıl olmuş daIki gun once bir kitap aldim. 'Anneler ve kızları icin bir fincan huzur'
Bizim anne-kiz kulturumuzle pek uyusmuyor ama faydali olabilir. Ikiniz de okuyabilirsiniz :)
Anne olunca şöyle düşüneceksin bi ihtimal,ben annem için böle derdim şöyle derdim şimdi çocuğum banada böyle dermi nasıl olur vs ben öyleyim deinşallah
okumaz da şöyle bir göz atarikiniz de okursunuz güzel bir akıl olmuş da..Annesi okur mu bakalım?
Eski kuşak kadınların okuma alışkanlığı genelde olmuyor.
Hiiiç gelecek gözümde canlanamıyor valla kızımla ilişkimiz bizimki gibi olursa çok kötü olur benceAnne olunca şöyle düşüneceksin bi ihtimal,ben annem için böle derdim şöyle derdim şimdi çocuğum banada böyle dermi nasıl olur vs ben öyleyim de
sanmıyorum işe yarasın.okumaz da şöyle bir göz atarolsun o bile iyi bence :)
ah evetsanmıyorum işe yarasın.
Yani nasıl denir ki, oradan da sana çıkaracağı dersler olabilir.
Benim annem de bazı konularda çok takıntılı okul, ders, meslek, evlilik gibi.
bu konularda hiç uzlaşamadık annemle.
ben o kitabi götürsem anneme içinden cımbızla çeker bir cümle koyar önüme.
ah evet
ben en azından çözüm arıyorum anne demiş olurum mesajı veririm o da belki çabalar diye ümit etmiştim ondan..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?