• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annesi ve babası istediği için boşandık. Unutuluyor mu ?

yaşın o kadar genç ki şuan daha çok yeni olduğu için bu kadar umutsuzsun halbuki hayatının en doğru kararını vermişin kendine olan saygını asla yitirme bi artık geriye kafanı çeviirip bile bakma yarınlarda daha umutlu günler var. Allah'a dua et bol bol ve biraz akışa bırak biraz bu olayı içinde sindir sonra bir başkasıyla mutlu olmayı düşün şu süreçte zaten sağlıklı düşşünmen mümkün değil.
Çok teşekkür ederim buna şüphem yok ama işte insanız bazen ümitsizliğe düşüyoruz . Sağolun ☺️
 
Net söylüyorum,varsa çevrende ihtiyaç sahibi hemen bir kurban kesin bence..
Millete erkek,sana koca aileye de oğul olmuş ama kendi fikirleri olmayan bir kukladan farksizmis.Ailesinin sözüyle hareket edip eşine eziyet eden Adamdan koca olmaz.Koca olursa baba olmaz.baba olursa doğacak çocuğa örnek olmaz.Ayrica bazı şeyler değişmez,evlenmeden önce eş olacak kişinin ve ailenin tutumları iyice incelenmeli.Beni ailemle gorusturmeyecek,sizin kizinizla ilişkiniz kesildi diyecek kadının dilini koparirim ben.
Kurbanı nasip olursa keseceğim. Çok haklısınız. bunu kendim yaşadığım için söylemiyorum ama maalesef evlenmeden önce kişilerin gösterdiği kadar şeyleri görebiliyorsunuz ailesi olsun kendisi olsun. Çok klişe ama içine girmeden tam olarak bilemiyorsunuz kimseyi. 2. Cümleniz de çok hoşuma gitti gerekirse alıntılayacağım 😂
 
Ah canım ya telefonu elinden bırak aç çık balkona oh be de o sümsük adamdan kurtuldum diye şükret emin ol karlına daha iyisi çıkacak hemde kısa zamanda içime doğdu bu günleri yok sayacaksın o adamdan bir halt olmaz bunuda bil yine evlense yine ayrılır o anne baba varken.
İnşallah çok teşekkür ederim güzel dileklerimiz için. Balkona da çıktım ☺️☺️
 
Onlari suclamakta son derece haklisiniz. Ogullarini bagimli yetistiren onlar. Esiniz ama o durumdan kolay kolay kurtulamaz. Bu bundan sonra sizin probleminiz de degil. Ama sizi cok taktir ettim biliyormusunuz. Bahanelerin arkasina siginmadan gitmissiniz. Icinizdeki öz sevgi herseyden kuvvetli cikmis..bence bu muhtesem birsey. Mutlu olacacinizdan hic süphem yok❤
Çok teşekkür ederim ne güzel yazmışsınız ❤️ 6 ay dayanma sebebim de zaten kendisinin yalnız kalmasını istemediğim için güçsüz ve bağımlı olduğu içindi.
 
Merhabalar. Tam olarak 1 sene önce evlendim. Liseden tanışıyorduk 24 yaşındayım. 6 ay evli kaldık sonra evi haberi bile yokken o evde değilken terk ettim 1 ay önce de resmî olarak bitti. Hemşireyim ben ama çalışmıyordum.kendisi lise mezunuydu. Büyük bir gönül bağıyla evlendim. Ama ailesi o kadar kötü insanlar çıktı ki. Dayanamadım. sürekli benim üniversite mezunu olduğumu söyleyip kendilerine bir drama çizdiler . O 6 ay nasıl dayandığıma şuan inanamıyorum. Öyle insanlar ki evden dışarı çıkmamı bile istemiyorlardı. Kendi evime bile gitmeme gönülleri olmuyordu onlarda kalıyorduk. Annemlere gitmemi onların gelmesini bile istemiyorlardı. 6 ay evlilikte 3 kere gittim annemlere onun dışında başka hiçbir yere gitmedim. Kültür olarak gelenek olarak aynı yapıda değildik. Alışır dedim bekledim hep. En son bi kavgamızda eşimin ailesi annemgile gitmek istediğim için bana çok hakaret etti açık açık küfür etti seni sevmiyorduk istemiyorduk zaten oğlum sevdi diye geldin buraya gidemezsin hiçbiyere illa gideceksen kefenle çıkarsın dedi daha sonra da annemi arayıp kızınızı hala neden arıyorsunuz onunla ilişiğiniz kesildi o artık bizim soyadımızda diyince bende ipler koptu. Pijamayla çıktım evden. 5 ay ayrı kaldık. Çok yalvardı eşim düzelteceğine eski mahkum günlerime dönmeyeceğime çok söz verdi. Ama bu sözü veren adam babası karını almaya gidemezsin gelirse kendi gelir dediği için gelmedi hiç . Sadece mesajda gel yazdı. Bende tekrar o hayatı göze alamadım. Eşimin yanımda arkamda olacağına azıcık güvenseydim alırdım ama o güveni de vermedi. Babası ne derse o oluyordu. Kısaca boşandık. Sırf onun ailesi istedi diye. Eşime de seni beğenmiyor seni yanına yakıştırmıyor diye diye aşağılık psikolojisine soktular. O da seviyorum ben diyemedi. Dün öğrendim ki bi eltim vardı benden güç bulup oda kaçmış evden o benden beter haldeydi . Şimdi düşününce onu nasıl unutacağım bilmiyorum. Unutuluyor mu? Tekrar bi evlilik yapıp anne olabilir miyim bilmiyorum. Gönlüm ne olursa olsun istiyor onu. Bi gün gel dese giderim kesin karşı kıyamam gibi geliyor . ben unutmamaktan korkuyorum. Hayat boyu bununla yaşamaktan. Anne olamamaktan. Mutlu olamamaktan. Boşanma psikoljisini nasıl atlattınız. İkinci bir evliliğiniz mutlu oldu mu? Unutabildiniz mi?

Evliliğiniz keşke bitmeseydi ama olanla ölene çare yok derler ama merak etme unutursun gun gelir aklina bile gelmez olur su gunleri hatirlar gülüp gecersin senin icin bu anilar bile degerini kaybeder ama unuturken illaki acirsin kanarsin bunada sabredeceksin ben yasadim yasayanlarida görüyorum
 
Merhabalar. Tam olarak 1 sene önce evlendim. Liseden tanışıyorduk 24 yaşındayım. 6 ay evli kaldık sonra evi haberi bile yokken o evde değilken terk ettim 1 ay önce de resmî olarak bitti. Hemşireyim ben ama çalışmıyordum.kendisi lise mezunuydu. Büyük bir gönül bağıyla evlendim. Ama ailesi o kadar kötü insanlar çıktı ki. Dayanamadım. sürekli benim üniversite mezunu olduğumu söyleyip kendilerine bir drama çizdiler . O 6 ay nasıl dayandığıma şuan inanamıyorum. Öyle insanlar ki evden dışarı çıkmamı bile istemiyorlardı. Kendi evime bile gitmeme gönülleri olmuyordu onlarda kalıyorduk. Annemlere gitmemi onların gelmesini bile istemiyorlardı. 6 ay evlilikte 3 kere gittim annemlere onun dışında başka hiçbir yere gitmedim. Kültür olarak gelenek olarak aynı yapıda değildik. Alışır dedim bekledim hep. En son bi kavgamızda eşimin ailesi annemgile gitmek istediğim için bana çok hakaret etti açık açık küfür etti seni sevmiyorduk istemiyorduk zaten oğlum sevdi diye geldin buraya gidemezsin hiçbiyere illa gideceksen kefenle çıkarsın dedi daha sonra da annemi arayıp kızınızı hala neden arıyorsunuz onunla ilişiğiniz kesildi o artık bizim soyadımızda diyince bende ipler koptu. Pijamayla çıktım evden. 5 ay ayrı kaldık. Çok yalvardı eşim düzelteceğine eski mahkum günlerime dönmeyeceğime çok söz verdi. Ama bu sözü veren adam babası karını almaya gidemezsin gelirse kendi gelir dediği için gelmedi hiç . Sadece mesajda gel yazdı. Bende tekrar o hayatı göze alamadım. Eşimin yanımda arkamda olacağına azıcık güvenseydim alırdım ama o güveni de vermedi. Babası ne derse o oluyordu. Kısaca boşandık. Sırf onun ailesi istedi diye. Eşime de seni beğenmiyor seni yanına yakıştırmıyor diye diye aşağılık psikolojisine soktular. O da seviyorum ben diyemedi. Dün öğrendim ki bi eltim vardı benden güç bulup oda kaçmış evden o benden beter haldeydi . Şimdi düşününce onu nasıl unutacağım bilmiyorum. Unutuluyor mu? Tekrar bi evlilik yapıp anne olabilir miyim bilmiyorum. Gönlüm ne olursa olsun istiyor onu. Bi gün gel dese giderim kesin karşı kıyamam gibi geliyor . ben unutmamaktan korkuyorum. Hayat boyu bununla yaşamaktan. Anne olamamaktan. Mutlu olamamaktan. Boşanma psikoljisini nasıl atlattınız. İkinci bir evliliğiniz mutlu oldu mu? Unutabildiniz mi?
Ailesi istemedi diye değil eski eşiniz kişiliksiz bir ana kuzusu olduğu için boşandınız. Geçin bu ailesi istemedi olayını.
 
Ne biçim bir aile imiş ki eltiniz de kaçmış onlardan.
Daha 24 yaşındasınız elbette yeniden evlenir anne de olursunuz. Öyle de bir unutursunuzki bu insan müsveddelerini...
Eşiniz adam değilmiş net. Kurduğu yuvaya sahip çıkmayan herkes için düşüncem budur.
Ve umarım hiç evlenemez. Çünkü bir başkasının başını yakmasın bari.
Mesleğiniz de varmış,yaşınız da genç, ne bileyim çocuk da yok.
Yani bu olumsuzluk içinde şanslı olduğunuz noktalar var.
Hayırlısı böyle imiş. Sakın ola dönmeyin. Gerekirse destek alın ama dönmeyin.
Mutluluk dilerim bundan sonrası için.
Böyle insanları Allah affetmesin.
 
Çok teşekkür ederim ne güzel yazmışsınız ❤️ 6 ay dayanma sebebim de zaten kendisinin yalnız kalmasını istemediğim için güçsüz ve bağımlı olduğu içindi.

Bunun ama sizin sorumlulugunuz olmadigini anlayip kendinizden vazgecmemissiniz ve en önemlisi bu. Eski esiniz de kendini ve evliligini koruma adina kararlar alabilirdi, ama almadi. Daha kendini koruyamiyor. Hepimizin annesi babasi var. Basimizda tasiyip geziyoruz, ama kendi hayatimizi da yasiyoruz. Izin versek hepimizin hayatina karisanlar olur. Önemli olan aileye bagli olmak, bagimli degil. Ihtiyac duYuyorsaniz psikolojik destek de alin. Kendi hayatiniza odaklanin. Mutlu olmak en iyi intikamdir. ❤
 
Aynı şeyleri yasamis gibiyiz ama benim eski eşim gondermez yapardı bunları.ailesi de ses etmezdi.

Ah o kadar aşıktım ki.cok seviyordum.birde bebeğimiz vardı.1 sene askere gitti.o zaman bende bol bol ailemle görüştüm.gittim geldim kaldım.ama eşime 1 kez soylediysem 1 kez söylemedim.biliyorum çünkü kavga edecek.
Ve sonra ayrıldık.daha çok şeyler oldu tabii ama böyle başladı ayrılma asamamiz.
Ayrıldığımız zaman o kadar çok seviyordum ki.gelse yada bana gel dese bir dakika durmazdim.sonra tedavi gördüm.
2 sene sonra şimdiki eşimle ilişkiye başladık.11 senedir evliyiz.

Hepsi geçti bitti.ama bazen rüyamda görüyorum sanki kabus gibi.kendimi sağ salim kurtardigima seviniyorum.kizim yanımda,eşim yanımda.cok şükür çok mutluyuz.rahatim,huzurum var.
Sende bir gün böyle uzaktan bakacaksın.eminim çok mutlu olursun.cok gençsin.tam hayatının baharındasin.bugunler geçecek merak etme ❤️
 
Bir insanı çok sevmek demek kendinle ,karakterinle, kimliğinle çelişen herşeye eyvallah demek değildir.Bir insanı çok sevdiğinde ama yine kendin olarak o ilişkiyi yaşayabildiğinde sağlıklı bir ilişki yaşıyor olacaksın.Doğacak çocukların mutlu,huzurlu , kendi kararlarını alabilen anneyi ve babayı hakediyor.Geride bıraktığınız evlilikte ise ikiniz de "kendiniz gibi " olamamışsınız. Olumsuz bir tecrübe yaşamışsınız ama "anladım ki...." diyebileceğiniz dersler de çıkarmışsınızdır bu olumsuz tecrübeden
 
Merhabalar. Tam olarak 1 sene önce evlendim. Liseden tanışıyorduk 24 yaşındayım. 6 ay evli kaldık sonra evi haberi bile yokken o evde değilken terk ettim 1 ay önce de resmî olarak bitti. Hemşireyim ben ama çalışmıyordum.kendisi lise mezunuydu. Büyük bir gönül bağıyla evlendim. Ama ailesi o kadar kötü insanlar çıktı ki. Dayanamadım. sürekli benim üniversite mezunu olduğumu söyleyip kendilerine bir drama çizdiler . O 6 ay nasıl dayandığıma şuan inanamıyorum. Öyle insanlar ki evden dışarı çıkmamı bile istemiyorlardı. Kendi evime bile gitmeme gönülleri olmuyordu onlarda kalıyorduk. Annemlere gitmemi onların gelmesini bile istemiyorlardı. 6 ay evlilikte 3 kere gittim annemlere onun dışında başka hiçbir yere gitmedim. Kültür olarak gelenek olarak aynı yapıda değildik. Alışır dedim bekledim hep. En son bi kavgamızda eşimin ailesi annemgile gitmek istediğim için bana çok hakaret etti açık açık küfür etti seni sevmiyorduk istemiyorduk zaten oğlum sevdi diye geldin buraya gidemezsin hiçbiyere illa gideceksen kefenle çıkarsın dedi daha sonra da annemi arayıp kızınızı hala neden arıyorsunuz onunla ilişiğiniz kesildi o artık bizim soyadımızda diyince bende ipler koptu. Pijamayla çıktım evden. 5 ay ayrı kaldık. Çok yalvardı eşim düzelteceğine eski mahkum günlerime dönmeyeceğime çok söz verdi. Ama bu sözü veren adam babası karını almaya gidemezsin gelirse kendi gelir dediği için gelmedi hiç . Sadece mesajda gel yazdı. Bende tekrar o hayatı göze alamadım. Eşimin yanımda arkamda olacağına azıcık güvenseydim alırdım ama o güveni de vermedi. Babası ne derse o oluyordu. Kısaca boşandık. Sırf onun ailesi istedi diye. Eşime de seni beğenmiyor seni yanına yakıştırmıyor diye diye aşağılık psikolojisine soktular. O da seviyorum ben diyemedi. Dün öğrendim ki bi eltim vardı benden güç bulup oda kaçmış evden o benden beter haldeydi . Şimdi düşününce onu nasıl unutacağım bilmiyorum. Unutuluyor mu? Tekrar bi evlilik yapıp anne olabilir miyim bilmiyorum. Gönlüm ne olursa olsun istiyor onu. Bi gün gel dese giderim kesin karşı kıyamam gibi geliyor . ben unutmamaktan korkuyorum. Hayat boyu bununla yaşamaktan. Anne olamamaktan. Mutlu olamamaktan. Boşanma psikoljisini nasıl atlattınız. İkinci bir evliliğiniz mutlu oldu mu? Unutabildiniz mi?
Ben ikinci evliliğimden yazıyorum . Elbette ki kötü insanlarla karşılaşabiliriz yaşadığımiz süre boyunca bu hep bı ihtimal. İsrdmf bu sebeple de duramayiz . İlerleyeceğiz . Hayat devam ediyor . Boşluğa düşmeyin kendinizi sevin . Bol bok kitap okuyun bu süreci atlatinca hatta biraz zaman geçince o adamı sevmediğinizi farkedeceksinjz
 
Ailesi boşanmanızı istemediği için boşanmasaydınız daha mı iyi olacaktı sanki?
Ailesinin ağzına bakan bir adam olduğu gerçeği değişmeyecekti ki. Şansınıza boşan demişler de kurtulmuşsunuz.

Şöyle adamların nesini seviyorsunuz da unutamıyorsunuz onu da hiç anlamıyorum.
Böyle bir erkeğe zerre kadar saygı duyamam, erkek yerine bile koyamam. Siz aşktan bahsediyorsunuz :olamaz:
 
Konudan anladığım kadarıyla bir saksı bitkisiyle evlenmişsiniz ve gencecik yaşınızda çeşitli psikolojik sorunlara aday olmuşsunuz. Bu durumda yeniden evlenenebilir misiniz, anne olur musunuz diye düşünmek yerine lokma yapıp dağıtmanız lazım. Allah ateşlerden çekmiş almış. Düşünmeniz gereken tek şey mesleğiniz ve kendi hayatınızı kurmak, kimseye eyvallah etmemek gerektiğini anlamışsınızdır.
 
Şükür namazı kılın ne bileyim sadakalar dağıtın felan.
Yatıp kalkıp şükredin yani.

Bir de hiç kimseyi kendinizden fazla sevmeyin.
Yaşınız küçük daha.
Önünüze bakın.
Kendinizi boş birakmayin ki kurmayın kafanızda.
Sürekli meşgul olun birseylerle.
 
Merhabalar. Tam olarak 1 sene önce evlendim. Liseden tanışıyorduk 24 yaşındayım. 6 ay evli kaldık sonra evi haberi bile yokken o evde değilken terk ettim 1 ay önce de resmî olarak bitti. Hemşireyim ben ama çalışmıyordum.kendisi lise mezunuydu. Büyük bir gönül bağıyla evlendim. Ama ailesi o kadar kötü insanlar çıktı ki. Dayanamadım. sürekli benim üniversite mezunu olduğumu söyleyip kendilerine bir drama çizdiler . O 6 ay nasıl dayandığıma şuan inanamıyorum. Öyle insanlar ki evden dışarı çıkmamı bile istemiyorlardı. Kendi evime bile gitmeme gönülleri olmuyordu onlarda kalıyorduk. Annemlere gitmemi onların gelmesini bile istemiyorlardı. 6 ay evlilikte 3 kere gittim annemlere onun dışında başka hiçbir yere gitmedim. Kültür olarak gelenek olarak aynı yapıda değildik. Alışır dedim bekledim hep. En son bi kavgamızda eşimin ailesi annemgile gitmek istediğim için bana çok hakaret etti açık açık küfür etti seni sevmiyorduk istemiyorduk zaten oğlum sevdi diye geldin buraya gidemezsin hiçbiyere illa gideceksen kefenle çıkarsın dedi daha sonra da annemi arayıp kızınızı hala neden arıyorsunuz onunla ilişiğiniz kesildi o artık bizim soyadımızda diyince bende ipler koptu. Pijamayla çıktım evden. 5 ay ayrı kaldık. Çok yalvardı eşim düzelteceğine eski mahkum günlerime dönmeyeceğime çok söz verdi. Ama bu sözü veren adam babası karını almaya gidemezsin gelirse kendi gelir dediği için gelmedi hiç . Sadece mesajda gel yazdı. Bende tekrar o hayatı göze alamadım. Eşimin yanımda arkamda olacağına azıcık güvenseydim alırdım ama o güveni de vermedi. Babası ne derse o oluyordu. Kısaca boşandık. Sırf onun ailesi istedi diye. Eşime de seni beğenmiyor seni yanına yakıştırmıyor diye diye aşağılık psikolojisine soktular. O da seviyorum ben diyemedi. Dün öğrendim ki bi eltim vardı benden güç bulup oda kaçmış evden o benden beter haldeydi . Şimdi düşününce onu nasıl unutacağım bilmiyorum. Unutuluyor mu? Tekrar bi evlilik yapıp anne olabilir miyim bilmiyorum. Gönlüm ne olursa olsun istiyor onu. Bi gün gel dese giderim kesin karşı kıyamam gibi geliyor . ben unutmamaktan korkuyorum. Hayat boyu bununla yaşamaktan. Anne olamamaktan. Mutlu olamamaktan. Boşanma psikoljisini nasıl atlattınız. İkinci bir evliliğiniz mutlu oldu mu? Unutabildiniz mi?

Annesi babasıyla ne ilgisi var eşiniz sütten kesilmediği için boşanmışsınız hala da gel dese giderim diyorsunuz enteresan.
 
Back
X