- 1 Ocak 2013
- 560
- 610
- 303
- 32
- Konu Sahibi losinggame
- #1
Annem yıllarca müdür yardımcılığı yapmış, yönetmeyi ve idare etmeyi, akıl vermeyi çok seven birisi. mizacı, konuşması, hareketleri serttir. Birşey söylerken karşısındakinin alınıp alınmadığını düşünmez. babamın vefatından sonra maddi manevi çok zor günler geçirdi. zaten erkek gibi bir kadındı, babamdan sonra iyice sertleşti. ama içi bir o kadar çocuk gibidir. kötü niyeti yoktur. sadece düşünmeden konuşur. düşünmeden konuşur dediğim de öyle ağzı gevşek biri değildir. üslubu, mimikleri, hareketleri çok serttir. insanların alındığını söylediğimizde de ne dedim ki ben diye çıkışır.
ben annemin bu haline alışık olduğum için bana değişik gelmiyor. gelgelelim erkek arkadaşımla ciddi düşünüyoruz ve bu tavırları yüzünden annem çok yanlış anlaşılıyor. erkek arkadaşım da aksi gibi aşırı gururlu ve inatçı biri. ama asla saygısından terbiyesinden ödün vermez anneme karşı.
2 ablamdan büyük olanın eşi çok yumuşak başlıdır, ablama uyar, annemle pek sorun yaşamaz. ama diğer eniştem öyle değil. küçük ablamla hem bu nedenler hem de işleri gereği yurtdışında yaşıyorlar. küçük ablam hep eniştemin evliliklerine müdahale edilmesinden korktuğunu söyler.
işte biz annemin iyiniyetini biliyoruz aslında ama el oğluna laf anlatılmıyor. benim farketmediğim bir söz, bir davranış insanların gururunu kırıyor. ve erkek arkadaşım da şimdiden evlenince böyle mi olacak annen bize böyle müdahale mi edecek demeye başladı. meslek sahibiyim 25 yaşındayım. geçen gün telefonumu arabada unutmuştum yarım saat içerisinde 8 kez aramış mesela. evli ablamlara öyle değildir. ama onların evine gittiğinde kendi eviymiş gibi pazar alışverişini yapar, evin bi eksiği varsa giderir. maddi olarak sıkışıklarsa yardım eder. ama tüm bunlar erkek arkadaşım için müdahale edilmesi demek. halbuki annem bunları biz rahat edelim diye yapar.
bu bayramda erkek arkadaşım bayramın ilk günü aramadı, memleketteydi ve bahçeyle ilgileniyordu. 3. gün aradı, annem görmedi. 4. gün aradığında benim yanımda konuştu. çocuğa diyor ki "dün akşam geç gördüm sonra da aramadım öyle. bizim ailemizin kuralıdır. ilk gün aranır. yurtdışındakiler bile ilk gün aradı oğlum. sen de öğreneceksin öğreneceksin"...o kadar gerildim ki. erkek arkadaşımla tartışmalarımız sadece bu yüzden oluyor.
anneme güzelce anne biraz sakin konuş, insanlar yanlış anlayabilir diye kaç kere söyledim. ben böyleyim 60'ımdan sonra huy mu değiştirecem, sen de benim yüzümden arada kalma, benim annem böyledir de geç diyor. o da haklı...
erkek arkadaşım ise tüm hayatımız böyle mi geçecek devamlı beni eleştirecek düzeltecek karışacak mı diyor. erkek arkadaşıma alttan al, boşver, böyle biri o kötüniyeti yok diyorum kötüniyeti olmadığını biliyorum ama üslubu çok yanlış diyor. ki haklı da... yeri gelir farkında olmadan karşısında çocuk varmış gibi parmağını sallaya sallaya konuşur. azarlar gibi. ben bunları görmüyorum bana batmıyor ancak söylendikten sonra farkediyorum..
Ne yapıp etsem de annemle konuşsam, annemin tavrı o kadar katı ve keskin ki... erkek arkadaşım asla saygısızlık yapmaz. annem devamlı mesela yemeğe çağırır onu, tanımak, sohbet etmek ister. ama o görüşmede mutlaka bi şeyi yanlış anlaşılır. erkek arkadaşım annen seni hala çocuk gibi görüyor. ona karşı net olmazsan ileride bize de karışacak huzurumuz olmaz böyle, benim annemin de imkanı olsa karışır eder ama fırsat vermiyorum, yeri geldiğinde kendini ispat edeceksin diyor. ben ise annemi kırmaktan çok korkuyorum. annemin bu davranışlarının biraz da beni kaybetme korkusundan olduğunu düşünüyorum. bana çok düşkündür. anneme mi erkek arkadaşıma mı konuşayım ne yapayım zamanla alışırlar mı ne diyeyim kızlar biraz akıl verin bana...
ben annemin bu haline alışık olduğum için bana değişik gelmiyor. gelgelelim erkek arkadaşımla ciddi düşünüyoruz ve bu tavırları yüzünden annem çok yanlış anlaşılıyor. erkek arkadaşım da aksi gibi aşırı gururlu ve inatçı biri. ama asla saygısından terbiyesinden ödün vermez anneme karşı.
2 ablamdan büyük olanın eşi çok yumuşak başlıdır, ablama uyar, annemle pek sorun yaşamaz. ama diğer eniştem öyle değil. küçük ablamla hem bu nedenler hem de işleri gereği yurtdışında yaşıyorlar. küçük ablam hep eniştemin evliliklerine müdahale edilmesinden korktuğunu söyler.
işte biz annemin iyiniyetini biliyoruz aslında ama el oğluna laf anlatılmıyor. benim farketmediğim bir söz, bir davranış insanların gururunu kırıyor. ve erkek arkadaşım da şimdiden evlenince böyle mi olacak annen bize böyle müdahale mi edecek demeye başladı. meslek sahibiyim 25 yaşındayım. geçen gün telefonumu arabada unutmuştum yarım saat içerisinde 8 kez aramış mesela. evli ablamlara öyle değildir. ama onların evine gittiğinde kendi eviymiş gibi pazar alışverişini yapar, evin bi eksiği varsa giderir. maddi olarak sıkışıklarsa yardım eder. ama tüm bunlar erkek arkadaşım için müdahale edilmesi demek. halbuki annem bunları biz rahat edelim diye yapar.
bu bayramda erkek arkadaşım bayramın ilk günü aramadı, memleketteydi ve bahçeyle ilgileniyordu. 3. gün aradı, annem görmedi. 4. gün aradığında benim yanımda konuştu. çocuğa diyor ki "dün akşam geç gördüm sonra da aramadım öyle. bizim ailemizin kuralıdır. ilk gün aranır. yurtdışındakiler bile ilk gün aradı oğlum. sen de öğreneceksin öğreneceksin"...o kadar gerildim ki. erkek arkadaşımla tartışmalarımız sadece bu yüzden oluyor.
anneme güzelce anne biraz sakin konuş, insanlar yanlış anlayabilir diye kaç kere söyledim. ben böyleyim 60'ımdan sonra huy mu değiştirecem, sen de benim yüzümden arada kalma, benim annem böyledir de geç diyor. o da haklı...
erkek arkadaşım ise tüm hayatımız böyle mi geçecek devamlı beni eleştirecek düzeltecek karışacak mı diyor. erkek arkadaşıma alttan al, boşver, böyle biri o kötüniyeti yok diyorum kötüniyeti olmadığını biliyorum ama üslubu çok yanlış diyor. ki haklı da... yeri gelir farkında olmadan karşısında çocuk varmış gibi parmağını sallaya sallaya konuşur. azarlar gibi. ben bunları görmüyorum bana batmıyor ancak söylendikten sonra farkediyorum..
Ne yapıp etsem de annemle konuşsam, annemin tavrı o kadar katı ve keskin ki... erkek arkadaşım asla saygısızlık yapmaz. annem devamlı mesela yemeğe çağırır onu, tanımak, sohbet etmek ister. ama o görüşmede mutlaka bi şeyi yanlış anlaşılır. erkek arkadaşım annen seni hala çocuk gibi görüyor. ona karşı net olmazsan ileride bize de karışacak huzurumuz olmaz böyle, benim annemin de imkanı olsa karışır eder ama fırsat vermiyorum, yeri geldiğinde kendini ispat edeceksin diyor. ben ise annemi kırmaktan çok korkuyorum. annemin bu davranışlarının biraz da beni kaybetme korkusundan olduğunu düşünüyorum. bana çok düşkündür. anneme mi erkek arkadaşıma mı konuşayım ne yapayım zamanla alışırlar mı ne diyeyim kızlar biraz akıl verin bana...
