- 2 Kasım 2023
- 3.096
- 5.715
- 78
- 31
Ya bende de tam tersi çoğu insanda bir güzellik buluyorum. Özellikle kadınlar cidden güzel varlıklar. Düsünceli neşeli sohbet muhabbet akıp gidiyor..hayatta şuna inanıyorum bakış açısı yaşamı çok etkiliyor.Bu not verme olayı bende de çok var belki de ondan yalnız kalıyorum
Misal argo ağızlı insan sevmem fark ettiğim anda bi daha görüşmem ya da kıskançlık sezdiğim birini ve ya her mevzuyu siyasete getirenleri..
Ama bu kadar seçici olmak da yoruyor çünkü öyle kafamdaki bi arkadaş yok bulamıyorumha bende de eksikler kusurlar vardır ama genel olarak saygı çerçevesinde ilişkiler kuran biriyim bu da beni yalnızlaştırdı
Ederim
Bi kere aşırı saygılı biriyim asla çizgimi aşıp gerekli gereksiz soru sormam empati yeteneğim aşırı yüksek karşımdakini düşünerek her cümleme başlarım
Böyle bi arkadaşım olsun isterim
Aslında temkinli olmam şöyle oluyor misal küfürlü konuşan biriyle arkadaş olamıyorum ya da haddinden fazla eleştirel yapıdakilerle..
İnsanız kusurlarımız olur ama bazısı aldığın nefese kadar eleştiriyor bu da beni o kişiden soğutuyor
Açık aramak değil benimki enerjim tutmuyor kafama yatmıyor karakteri.
Mizacım evet soğuk ve evet konuşmayı severim ama ölçülü öyle her şeye yorum yapmam içimden konuşurum ama dışımdan belli etmemAnladım, konuşmayı sevmeyen biri misiniz acaba veya girdiğiniz ortamdaki insanlardan çekinip geri planda kalan biri misiniz?
Yetiştirilme tarzınız bir yana mizacınız da mesafeli ve soğuk olabilir mi?
Önyargıyla yaklaşıyor ve kendi kalıplarınız dışındakileri tanımak için hiç şans vermiyor olabilirsiniz, öncelikle bunu aşmanız lazım bence.
Konuma yapılan yerli yersiz bütün yorumların özeti gibi olmuş yorumunuzBoş boş konuşan, bir söyleyip beş gülen saçma insanlar çok sosyalken mesafeli, sır tutan, yerine göre davranan kimseler arkadaş bulamıyor bu bir gerçek. Birçok kişi yüzeysel, günlük ilişkiler peşinde. Sizi tanımadığım için ikinci kategoriye girer misiniz bilemem. Ben ikinci kategorideyim mesela ama tanıştığım insanlara pozitif yaklaşırım, hemen not vermeyi sevmem. Çünkü herkes göründüğü gibi olmayabilir. Zamanla kurulan, saygı barındıran arkadaşlıkların uzun ömürlü olduğunu düşünüyorum ve bunu arıyorum.
Liseden üniversiteden benim de öyle arkadaşlarım var ama uzağız ayda yılda bir araya gelebiliyoruzÇok yakın arkadaşlar erken yaşlarda oluyor bence. Yaşanmışlıklarla temelerri sağlam oluyor. 2tene yakın arkadaşım var birisi ilkokul diğeri üniversiteden. Şuan birbirimizden başkasına ihtiyaç duymuyoruz. Belli bir yaştan sonra nasıl yakın arkadaş olunur bilmiyorum.
İyi insan elbette var ben önyargılarımı kırmaya çalışıyorum işte..Ay ben bu ara çok arkadaş buluyorum şansa. Hemen tecrübelerimi aktarayım, birincisi eşimin arkadaşlarının ayd abir kahvaltısı oluyor eşli çocuklu. O iyi geliyor. Kafam uyanla özelde de görüşüyorum , hepsi iyi insanlar ama özelde uyumsuz olduklarımla da kahvaltıd ahavadan sudan konuşuyorum.
Zumbaya gidiyorum. Ders öncesi vs sohbet ayaküstü oluyor. İstesem dışarda da görüşürüm ama şuna oradaki muhabbet yeterli geliyor. Haftada bir gün yürüyüs yapan bir yürüyüş grubu buldum onlarla katılıyorum.
Bakın bu insnaların hiçbiriyle ortak noktam yok ama farklı insan tanımayı sevdiğim bir dönemdeyim. Ama dert falan anlatmıyorum anlatacak kadra derdim yok çok şükür. Aile dertleri bende de vardı. Ama bu sosyalliği yaptığımdan beri o problemler Promlem olmaktan çıktı. Artık ailede beni üzen biri olursa cidden o kişinin sorunları var diyorum geçiyorum hoç üzerime alınmıyorum.
Benim kızım var ondan dolayı tanıştığım arada cocukları buluşturdukça görüştügüm veliler var. Eskiden yakın olduğum arkadaşlaromı da ayda bir ya ben arıyorum ya onlar. Mesafe olarak uzaklaştık. Samimi olduğum arkadaşlarımla da sık sık Instagram'da sohbet ediyoruz birbirimize reels arıyoruz oradan sohbet muhabbet açılıyor..bir baya yakın arkadaş grubum var beş kişi . Çok yakın oturmuyoruz yine watsapp grubundan konuşuyoru.
Ve birşey diyeyim şu son dediğim yakın arkadaş grubu haricindekilerin hepsini son iki yılda tanıdım. Eskiden insan tanımak istemediğimden çevrem azmış onu farkettim. Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın. Bence iyi insan da çok. Hatta bazı insanlar o kadar iyi ki nasıl bu kadar iyi olabiliyorlar diyorum.
Ne güzel yorum zevkle okudum teşekkür ederim dikkate alacağımHayatta her şey siyah- beyaz, 0-1 şeklinde değildir. Hatta çoğu şey değildir. Bir tarafta güvenmek diğer tarafta kendini korumak varmış ve ikisinden birini seçmeniz gerekiyormuş gibi düşünüyorsunuz. Ancak hem güvenmeyi seçip hem de bir yandan tamamen salmadan kendinizi gözetebilir/koruyabilirsiniz. İkincisi, bir psikolog olarak psikologlarla ilgili söylediğiniz şeye cevabım da yukarıdakine benzer olur. Bu benim mesleğim ve evet para/maaş karşılığı yapıyorum ama bu danışanları önemsememek değer vermemek anlamına gelmiyor. İkisinden birini seçmek zorunda değilim, ikisi bir arada olabilir. Hem mesleğim olup hayatımı kazanmak için yapabilirim hem de insanlara değer verebilir/yardımcı olmak isteyebilirim. Hatta belki bu mesleği zaten insanlara yardımcı olmak istediğim için seçmişimdir, olabilir mi?
Bence bilişsel esnekliğiniz biraz düşük olabilir, katı düşünüyorsunuz, "siyah-beyaz" veya "ya hep ya hiç" düşünce tuzağı/bilişsel çarpıtma deniyor buna. Belki okuma yapmak istersiniz diye belirtiyorum, farkındalık kazandırabilir bununla ilgili okuma yapmak. Ayrıca "kimseye güvenmemek/insanları ve dünyanı güvenilmez bulmak" da bir temel inanç/şema'dır ve öğrenilmiş bir şeydir (ailenizin yetiştirme şeklinden kaynaklandığını zaten söylemişsiniz) be şemaların tersi de öğrenilebilir ancak durup dururken değil, şemalar genelde sınanarak değişirler
Mesafeyi severim diyorsunuz sonra da dost bulamıyorum diye konu açıyorsunuz.Konuma yapılan yerli yersiz bütün yorumların özeti gibi olmuş yorumunuz
Evet mesafeyi seven biriyim daha doğrusu haddini bilen nerde ne diyeceğini bilen biriyim bu yüzden de zorlanıyorum ilişkileri yürütmekte sürdürmekte..
Çevreme bakıyorum laçka muhabbeti olanların arkadaşlığı sürüyor evet ama sonra çok kötü kavga ile bitiyor arkadaşlıkları..
Vıcık değilim olamam
Konu yine klasik olarak, arkadaş edinemeyenlerin ne kadar doğru ve düzgün; arkadaşı olanların da aslında laçka, sır tutamayan, ağzı gevşek, laubali, yüzeysel, haddini ve nerede ne yapacağını bilmeyen insanlar olduğuna geldi. Mikemmelliklerinden arkadaş bulamıyorlar yani, bizim gibi değiller.Mesafeyi severim diyorsunuz sonra da dost bulamıyorum diye konu açıyorsunuz.
Kendinizi tanımladığınız yerle gurur duyuyorsunuz ancak tam da oradan yakınıyorsunuz, anlamadım.
Valla ben dostumla yeri gelir vıcık olurum, yeri gelir çocuk olurum yeri gelir ciddi.
Hepimiz biliyoruz nerede ne diyeceğimizi zaten o değil ki konu.
Çok kötü kavga ile bitmesinin sebebi farklıdır. İçten pazarlığın, kötü niyetin, arkadan konuşmanın olduğu yerlerde yaşanır o kavgalar.
10 yıllık arkadaşınızın cimriliğinden vurmuşsunuz bir yorumunuzda da mesela. Görüşmüyorum demişsiniz. Arkadaşınızın arkasından bunu konuşurken kendisine sebebini belirttiniz mi diye soracağım ama hiç sanmıyorum.
Böyle içten içe alınganlıklarla, açık aramakla kimseyle dost olmamanız en doğrusu zaten.
Bizim de var cimri arkadaşımız, cimrilik yapar güler geçeriz, zorbalarız yüzüne cimrisin deriz o da güler geçer. Yeri gelir kendimizi de zorbalarız hangimiz mükemmeliz ki?
Diğer hanımların söylediği her şeye katılıyorum. İğneyi arada kendinize de batırın. Bu ne "en iyi en doğru benimcilik" yahu.
Züğürt tesellisi diyoruz buna.Boş boş konuşan, bir söyleyip beş gülen saçma insanlar çok sosyalken mesafeli, sır tutan, yerine göre davranan kimseler arkadaş bulamıyor bu bir gerçek. Birçok kişi yüzeysel, günlük ilişkiler peşinde. Sizi tanımadığım için ikinci kategoriye girer misiniz bilemem. Ben ikinci kategorideyim mesela ama tanıştığım insanlara pozitif yaklaşırım, hemen not vermeyi sevmem. Çünkü herkes göründüğü gibi olmayabilir. Zamanla kurulan, saygı barındıran arkadaşlıkların uzun ömürlü olduğunu düşünüyorum ve bunu arıyorum.
Poffffff gerçektenMesafeyi severim diyorsunuz sonra da dost bulamıyorum diye konu açıyorsunuz.
Kendinizi tanımladığınız yerle gurur duyuyorsunuz ancak tam da oradan yakınıyorsunuz, anlamadım.
Valla ben dostumla yeri gelir vıcık olurum, yeri gelir çocuk olurum yeri gelir ciddi.
Hepimiz biliyoruz nerede ne diyeceğimizi zaten o değil ki konu.
Çok kötü kavga ile bitmesinin sebebi farklıdır. İçten pazarlığın, kötü niyetin, arkadan konuşmanın olduğu yerlerde yaşanır o kavgalar.
10 yıllık arkadaşınızın cimriliğinden vurmuşsunuz bir yorumunuzda da mesela. Görüşmüyorum demişsiniz. Arkadaşınızın arkasından bunu konuşurken kendisine sebebini belirttiniz mi diye soracağım ama hiç sanmıyorum.
Böyle içten içe alınganlıklarla, açık aramakla kimseyle dost olmamanız en doğrusu zaten.
Bizim de var cimri arkadaşımız, cimrilik yapar güler geçeriz, zorbalarız yüzüne cimrisin deriz o da güler geçer. Yeri gelir kendimizi de zorbalarız hangimiz mükemmeliz ki?
Diğer hanımların söylediği her şeye katılıyorum. İğneyi arada kendinize de batırın. Bu ne "en iyi en doğru benimcilik" yahu.
Mükemmel olduğunu bin defa alttan alttan dile getirerek tatmin oldu.Konu yine klasik olarak, arkadaş edinemeyenlerin ne kadar doğru ve düzgün; arkadaşı olanların da aslında laçka, sır tutamayan, ağzı gevşek, laubali, yüzeysel, haddini ve nerede ne yapacağını bilmeyen insanlar olduğuna geldi. Mikemmelliklerinden arkadaş bulamıyorlar yani, bizim gibi değiller.
Kendi arkadaş edinememelerini bile başkaları üzerinden aklıyorlar ya gerçekten bunları görünce niye öyle samimi dostları olmadığını anlıyorum.
Neyse ki mükemmel değilim de yanımda dostlarım var.
Kendinizden bahsediyorsunuz degil mi?Mükemmel olduğunu bin defa alttan alttan dile getirerek tatmin oldu.
Aynen kanka.Züğürt tesellisi diyoruz buna.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?