meraba kızlar yazıp yazmama konusunda çok tereddüt ettim ve ama artık yazıp içimi bi buraya dökmeye karar verdim
ben 17yaşımda evlendim ablamın kaynıydı ve evlendiğim1senesi iyiyidi ama yine çatırdamalarımız vardı ve ilk çocugum oldu ve kayın validemler isim davasından koymadım kayın pederin ismini diye kavga çıkrdılar eşimle kavgalarımız bşladı ve 1.5sene sonra ailemle aynı sitede oturmaya başladık ve bütün sıkıntılarım ikiye katlandı şiddet hakaret saygısızlık haddi hesabı yoktu ve sesimi çıkarmıyordum kötü olmayalım diye ve bu arada 2.cocuguma hamile oldugumu öğrendim ve hala mutsuzum ve bebek karnım da 7aylık olmuş emzirdiğim için doktorlar o zamana kadar bilemediler hamile oldumu vel hAsılın dogum yaptım eşim ailesinden lafları duyup gelip bana uyguluyordu ve hiç huzurlu günüm geçmiyordu ve biğün kendi ailesi geliyordu bastalar börekler yaptım yemek yerine bugün pasta yermisin dedim oda hayır ben sucuk yapcam dedi ve banada sen karışmazsın dedi ve elindeki bıçagı kalbime doğru itti ve ben dönünce koluma girdi ve karşımda ablam oturuyordu ben ona gittim annem hastaneye götürdü orada hemen polisler zabıt tuttu.
ve iki çocukla baba evine geldim babamın durumu çok iyi ama ben çalışmıyorum ev hanımıyım kendime güvenemediğim için 15gün babamın evinde durduktn sonra geldi senin için gelmedim çocuklar için dedi ve bende çocuklar iöçin gittim ve bundan sonra kötü günlerim başladı artık iki düşman gibi yaşadık ve ailemin yanından taşınmak istiyordu ailesinin dolduruşuna geliyordu ama kendi kız kardeşide annesinin evin deydi hep orqda yatıp kalkıyordu ama kendilerini hiç görmeden beni eleştiriyordu .
ve ev bulamadık armıyorduda bana sen bul kendik çık diyordu ve bu arada ben seni istemiyorum gurursuzsun gitt diyorum duruyorsun hala diyor beni kapıya koyuyor ben hala aptal gibi orda duruyordum çocuklarımın hatrına babasız büyümesinler diye ve bu gitti ailesinin yanına 4ay hi,ç aramadı sormadı ne oldu demedi ben aradıysam ne olcak diye arama beni kendin bul evi taşın dedi ve ev bulduk kaynım la ablamın kocaı yani, ablamla annemle ben bilezik bozdurup taşındım ve aradan 10gün geçti ablamın kocası kaynım hemen getirdi ve özür dilemedi o yokken benim ailem her dedimi ve çocuklarımın istegini yerine getirdi bize onlar baktı ona muhtaçlığımdan degildi ama bi kere daha dedim şans verdim ama anlamadı birleştik beni nikahtanda boşadı dini nikahtan ve bana ben buraya seni denemeye geldim ben sen iyi olmazsan gitcem diyordu ve yine eski hamam eski tasa döndük oradanda uzak diye taşınmak istedi ve eziyet ediyordu ve tmam dedim ve kardeşinin buldugu eve oturduk her günüm öbür günden kötü geçiyordu gitttt seni istemiyorum yeterki boşan benden diyordu ve şimdi ayrı yaşıyoruz ve annemdeyim ne olur bana ruhen yardımcı olun artık hiçç bişey düşenemez oldum bana akıl verin aklım falan çalışmıyor ne yapmalıyım çocuklarım için herşeye katlandım beni suçlamasınlr büyünce diye ne olur ablalarım daha ben 22yaşındayım ama ru henn 60 oldum şimdiden teşekürler yorumlarınız için
ben 17yaşımda evlendim ablamın kaynıydı ve evlendiğim1senesi iyiyidi ama yine çatırdamalarımız vardı ve ilk çocugum oldu ve kayın validemler isim davasından koymadım kayın pederin ismini diye kavga çıkrdılar eşimle kavgalarımız bşladı ve 1.5sene sonra ailemle aynı sitede oturmaya başladık ve bütün sıkıntılarım ikiye katlandı şiddet hakaret saygısızlık haddi hesabı yoktu ve sesimi çıkarmıyordum kötü olmayalım diye ve bu arada 2.cocuguma hamile oldugumu öğrendim ve hala mutsuzum ve bebek karnım da 7aylık olmuş emzirdiğim için doktorlar o zamana kadar bilemediler hamile oldumu vel hAsılın dogum yaptım eşim ailesinden lafları duyup gelip bana uyguluyordu ve hiç huzurlu günüm geçmiyordu ve biğün kendi ailesi geliyordu bastalar börekler yaptım yemek yerine bugün pasta yermisin dedim oda hayır ben sucuk yapcam dedi ve banada sen karışmazsın dedi ve elindeki bıçagı kalbime doğru itti ve ben dönünce koluma girdi ve karşımda ablam oturuyordu ben ona gittim annem hastaneye götürdü orada hemen polisler zabıt tuttu.
ve iki çocukla baba evine geldim babamın durumu çok iyi ama ben çalışmıyorum ev hanımıyım kendime güvenemediğim için 15gün babamın evinde durduktn sonra geldi senin için gelmedim çocuklar için dedi ve bende çocuklar iöçin gittim ve bundan sonra kötü günlerim başladı artık iki düşman gibi yaşadık ve ailemin yanından taşınmak istiyordu ailesinin dolduruşuna geliyordu ama kendi kız kardeşide annesinin evin deydi hep orqda yatıp kalkıyordu ama kendilerini hiç görmeden beni eleştiriyordu .
ve ev bulamadık armıyorduda bana sen bul kendik çık diyordu ve bu arada ben seni istemiyorum gurursuzsun gitt diyorum duruyorsun hala diyor beni kapıya koyuyor ben hala aptal gibi orda duruyordum çocuklarımın hatrına babasız büyümesinler diye ve bu gitti ailesinin yanına 4ay hi,ç aramadı sormadı ne oldu demedi ben aradıysam ne olcak diye arama beni kendin bul evi taşın dedi ve ev bulduk kaynım la ablamın kocaı yani, ablamla annemle ben bilezik bozdurup taşındım ve aradan 10gün geçti ablamın kocası kaynım hemen getirdi ve özür dilemedi o yokken benim ailem her dedimi ve çocuklarımın istegini yerine getirdi bize onlar baktı ona muhtaçlığımdan degildi ama bi kere daha dedim şans verdim ama anlamadı birleştik beni nikahtanda boşadı dini nikahtan ve bana ben buraya seni denemeye geldim ben sen iyi olmazsan gitcem diyordu ve yine eski hamam eski tasa döndük oradanda uzak diye taşınmak istedi ve eziyet ediyordu ve tmam dedim ve kardeşinin buldugu eve oturduk her günüm öbür günden kötü geçiyordu gitttt seni istemiyorum yeterki boşan benden diyordu ve şimdi ayrı yaşıyoruz ve annemdeyim ne olur bana ruhen yardımcı olun artık hiçç bişey düşenemez oldum bana akıl verin aklım falan çalışmıyor ne yapmalıyım çocuklarım için herşeye katlandım beni suçlamasınlr büyünce diye ne olur ablalarım daha ben 22yaşındayım ama ru henn 60 oldum şimdiden teşekürler yorumlarınız için