- Konu Sahibi derindenizmavisi41
-
- #61
Siz elinizden geleni yapmışsınız ama karşınızdaki için yeterli olmamış ve size boşanmaktan başka bir çare bırakmamış çocuğunuz içinse en doğrusu bu malasef
Aranıza yeni katıldım. İnanınki çok mutsuzum. 15 yıldır evliyim. İyi bir işim var. Çalışan ekmeğini kazanan bir anneyim. Eşim bundan 4 ay önce beni evden kovdu. Tartışma nedenimiz, eve sabaha karşı alkollü olarak gelmesi. İstediği saatte gelip istediği saatte evden çıkmak istemesi. ( Evlendiğimizden bu yana tek sorunumuz bu ) Bekar hayatı istiyorum ben, defol git dedi. Bende o sinirle 11 yaşında olan kızımı alıp evden çıktım ve ailemin yanına gittim. Bir ay boyunca ailemde kaldım. Bu süreçte çocuğunu sadece iki kez gördü. Aramadı sormadı. Çocuğum bu durumdan çok etkilendi, eve dönmek istedi. Bir gün onu aradım. Çocuk durumdan çok etkileniyor, görüşelim dedim. Bir sürü bahane sonrası kabul etti. Görüştük. Çocuk etkileniyor dedim. Ben onunla konuşurum, o nasıl istiyorsa öyle yaparız dedi. Ertesi gün çocuğunu aldı konuştu. Kızım da bir arada yaşamak istiyorum demiş. Telefon etti bana. Çocuk öyle istiyor, eve gel dedi, gittik. Yavrumun mutluluğu için.
10-15 gün birlikteydik. (Ev arkadaşı gibi. Zaten yaklaşık 7-8 yıldır öyleyiz. İlgisiz, ruh gibi. Çalışıyor, geziyor,yiyor ve yatıyor.) Sonra yine bir gün arkadaşlarıyla çıktı, alkol almalar, eve gelince defol git istemiyorumlar, yine başladı. Ben buyum, işine geliyorsa dedi. Bende işime gelmiyor dedim. Bekar hayatı istiyorum, defol git diyor. Gitmiyorum dedim, sen defol git. Ben yavrumla burada yaşayacağım sen git dedim. İlk defa böyle bir şey duydu. Şok oldu. Ne yapacağını bilemedi. Bir kaç saat sonra da çıktı gitti. Ailesiyle yaşıyor, annesi beni olay olduktan sonra iki kez aradı. Sen alttan al, içer gezer gelir evine falan. Bende daha ne kadar sabredeceğim, çocuğum çok etkileniyor. Gezmesin demiyorum,içmesin demiyorum. Her şeyi ayarında yapsın diyorum tek istediğim bu dedim. O da,sen onu evden kovmuşsun, gururu kırılmış, inat ediyor, sen eve çağır dedi. Rica etti, eşini ara dedi. Bir kere daha alttan al dedi. Dinledim, aradım. Aramaz olaydım, eşim küfür etti, gelmem o eve dedi. Sen onursuzsun, gurursuzsun hala o evde oturuyorsun,defolup gitmedin. Senin sesini bile duymak istemiyorum, bundan sonra o eve öldürseler girmem, herşey bitti dedi. O günden sonra onunla hiç görüşmedim, aramadım sormadım. Kızımı arıyor, konuşuyor, birlikte vakit geçiriyorlar. Eve gelmiyor. O telefon sonrası ailesi sesiz, kimseden çıt çıkmıyor. Herkes izliyor. Ailesi çekip, sen ne yapıyorsun oğlum demiyor. Kardeşleri ilgisiz. Benim ailemde bekle bakalım, zaman herşeyin ilacı diyor. Delirmek üzereyim. Ne eşimin umurunda ne de bir başkasının.
Üzgünüm, bir yanda kızım, bir yanda uğruna harcanmış 15 yıl evlilik ve emeklerim. Boşanma davası açmadı.Niye açmıyor anlamıyorum. Hergün ne olur geri gelir mi gelmez mı, ben mi dava açsambitirsem mi, bitirmesem mi bilemiyorum.
Seviyor muyum, hayır. Ama evliliğiminde bitmesini istemiyorum. Onun ise umrunda değil. Nolu bana yol gösterin, çok kötüyüm.((
Seviyor muyum, hayır. Ama evliliğiminde bitmesini istemiyorum. Onun ise umrunda değil. Nolu bana yol gösterin, çok kötüyüm.((
Yahu bı kendinize gelin silkelenin bu karektar yoksunu adam gelse ne olur gelmese ne olur boşanma davanızı açın kesinlikle kesinlikle kangren olmuş parmağı kesip atmalisiniz zira daha çok acı verecekAranıza yeni katıldım. İnanınki çok mutsuzum. 15 yıldır evliyim. İyi bir işim var. Çalışan ekmeğini kazanan bir anneyim. Eşim bundan 4 ay önce beni evden kovdu. Tartışma nedenimiz, eve sabaha karşı alkollü olarak gelmesi. İstediği saatte gelip istediği saatte evden çıkmak istemesi. ( Evlendiğimizden bu yana tek sorunumuz bu ) Bekar hayatı istiyorum ben, defol git dedi. Bende o sinirle 11 yaşında olan kızımı alıp evden çıktım ve ailemin yanına gittim. Bir ay boyunca ailemde kaldım. Bu süreçte çocuğunu sadece iki kez gördü. Aramadı sormadı. Çocuğum bu durumdan çok etkilendi, eve dönmek istedi. Bir gün onu aradım. Çocuk durumdan çok etkileniyor, görüşelim dedim. Bir sürü bahane sonrası kabul etti. Görüştük. Çocuk etkileniyor dedim. Ben onunla konuşurum, o nasıl istiyorsa öyle yaparız dedi. Ertesi gün çocuğunu aldı konuştu. Kızım da bir arada yaşamak istiyorum demiş. Telefon etti bana. Çocuk öyle istiyor, eve gel dedi, gittik. Yavrumun mutluluğu için.
10-15 gün birlikteydik. (Ev arkadaşı gibi. Zaten yaklaşık 7-8 yıldır öyleyiz. İlgisiz, ruh gibi. Çalışıyor, geziyor,yiyor ve yatıyor.) Sonra yine bir gün arkadaşlarıyla çıktı, alkol almalar, eve gelince defol git istemiyorumlar, yine başladı. Ben buyum, işine geliyorsa dedi. Bende işime gelmiyor dedim. Bekar hayatı istiyorum, defol git diyor. Gitmiyorum dedim, sen defol git. Ben yavrumla burada yaşayacağım sen git dedim. İlk defa böyle bir şey duydu. Şok oldu. Ne yapacağını bilemedi. Bir kaç saat sonra da çıktı gitti. Ailesiyle yaşıyor, annesi beni olay olduktan sonra iki kez aradı. Sen alttan al, içer gezer gelir evine falan. Bende daha ne kadar sabredeceğim, çocuğum çok etkileniyor. Gezmesin demiyorum,içmesin demiyorum. Her şeyi ayarında yapsın diyorum tek istediğim bu dedim. O da,sen onu evden kovmuşsun, gururu kırılmış, inat ediyor, sen eve çağır dedi. Rica etti, eşini ara dedi. Bir kere daha alttan al dedi. Dinledim, aradım. Aramaz olaydım, eşim küfür etti, gelmem o eve dedi. Sen onursuzsun, gurursuzsun hala o evde oturuyorsun,defolup gitmedin. Senin sesini bile duymak istemiyorum, bundan sonra o eve öldürseler girmem, herşey bitti dedi. O günden sonra onunla hiç görüşmedim, aramadım sormadım. Kızımı arıyor, konuşuyor, birlikte vakit geçiriyorlar. Eve gelmiyor. O telefon sonrası ailesi sesiz, kimseden çıt çıkmıyor. Herkes izliyor. Ailesi çekip, sen ne yapıyorsun oğlum demiyor. Kardeşleri ilgisiz. Benim ailemde bekle bakalım, zaman herşeyin ilacı diyor. Delirmek üzereyim. Ne eşimin umurunda ne de bir başkasının.
Üzgünüm, bir yanda kızım, bir yanda uğruna harcanmış 15 yıl evlilik ve emeklerim. Boşanma davası açmadı.Niye açmıyor anlamıyorum. Hergün ne olur geri gelir mi gelmez mı, ben mi dava açsambitirsem mi, bitirmesem mi bilemiyorum.
Seviyor muyum, hayır. Ama evliliğiminde bitmesini istemiyorum. Onun ise umrunda değil. Nolu bana yol gösterin, çok kötüyüm.((
Hepinize, değerli yorumlarınız için ayrı ayrı teşekkür ederim. Üzerimdeki, negatif etkiyi alıp,pozitife çevirdiniz. Şu an olaya daha iyi bakabiliyorum. Aslında, bende, olaya sizler gibi bakıyorum, biten ve zorlanmaması gereken bir evlilik. Ama nedense, içinden çıkalamazmış gibi hissettim, karmakarışık,bitkin,güçsüz.
Yorumlarınız, bana değer kattı. Bazı şeyleri, çok daha iyi gördüm. Bana iyi geldiniz.
Önümüzdeki hafta içi, psikolojik destek için, randevu aldım. Çok yıprandım, bu benim için şart.
Ardından da, kızımı da pedegoga götüreceğim.
Boşanma davasını, açacağım. Beni hala arayıp sormadığı için, çekişmeli bir boşanma davası olacak sanırım.
Aslında, anlaşmalı olsa bir kerede kurtulurdum ama onu aramam asla.
Davayı açıp, evde oturmaya devam mı edeyim?
Yoksa, çocuğumu da alıp, babamdan kalan daireye mi gideyim.
Karar veremedim. Sağlıklı düşünemiyorum.
Teşekkürler.
neden bu kadar zorluyosun, gerçekten adam gurursuz desede yeri bana öyle geliyo istemiyo daha neden üzerine gidiyorsun çocuk için falan deme görsün babasını sende düzenini kur bence yanlış anlama beni ama onsuz neden yaşamayasınAranıza yeni katıldım. İnanınki çok mutsuzum. 15 yıldır evliyim. İyi bir işim var. Çalışan ekmeğini kazanan bir anneyim. Eşim bundan 4 ay önce beni evden kovdu. Tartışma nedenimiz, eve sabaha karşı alkollü olarak gelmesi. İstediği saatte gelip istediği saatte evden çıkmak istemesi. ( Evlendiğimizden bu yana tek sorunumuz bu ) Bekar hayatı istiyorum ben, defol git dedi. Bende o sinirle 11 yaşında olan kızımı alıp evden çıktım ve ailemin yanına gittim. Bir ay boyunca ailemde kaldım. Bu süreçte çocuğunu sadece iki kez gördü. Aramadı sormadı. Çocuğum bu durumdan çok etkilendi, eve dönmek istedi. Bir gün onu aradım. Çocuk durumdan çok etkileniyor, görüşelim dedim. Bir sürü bahane sonrası kabul etti. Görüştük. Çocuk etkileniyor dedim. Ben onunla konuşurum, o nasıl istiyorsa öyle yaparız dedi. Ertesi gün çocuğunu aldı konuştu. Kızım da bir arada yaşamak istiyorum demiş. Telefon etti bana. Çocuk öyle istiyor, eve gel dedi, gittik. Yavrumun mutluluğu için.
10-15 gün birlikteydik. (Ev arkadaşı gibi. Zaten yaklaşık 7-8 yıldır öyleyiz. İlgisiz, ruh gibi. Çalışıyor, geziyor,yiyor ve yatıyor.) Sonra yine bir gün arkadaşlarıyla çıktı, alkol almalar, eve gelince defol git istemiyorumlar, yine başladı. Ben buyum, işine geliyorsa dedi. Bende işime gelmiyor dedim. Bekar hayatı istiyorum, defol git diyor. Gitmiyorum dedim, sen defol git. Ben yavrumla burada yaşayacağım sen git dedim. İlk defa böyle bir şey duydu. Şok oldu. Ne yapacağını bilemedi. Bir kaç saat sonra da çıktı gitti. Ailesiyle yaşıyor, annesi beni olay olduktan sonra iki kez aradı. Sen alttan al, içer gezer gelir evine falan. Bende daha ne kadar sabredeceğim, çocuğum çok etkileniyor. Gezmesin demiyorum,içmesin demiyorum. Her şeyi ayarında yapsın diyorum tek istediğim bu dedim. O da,sen onu evden kovmuşsun, gururu kırılmış, inat ediyor, sen eve çağır dedi. Rica etti, eşini ara dedi. Bir kere daha alttan al dedi. Dinledim, aradım. Aramaz olaydım, eşim küfür etti, gelmem o eve dedi. Sen onursuzsun, gurursuzsun hala o evde oturuyorsun,defolup gitmedin. Senin sesini bile duymak istemiyorum, bundan sonra o eve öldürseler girmem, herşey bitti dedi. O günden sonra onunla hiç görüşmedim, aramadım sormadım. Kızımı arıyor, konuşuyor, birlikte vakit geçiriyorlar. Eve gelmiyor. O telefon sonrası ailesi sesiz, kimseden çıt çıkmıyor. Herkes izliyor. Ailesi çekip, sen ne yapıyorsun oğlum demiyor. Kardeşleri ilgisiz. Benim ailemde bekle bakalım, zaman herşeyin ilacı diyor. Delirmek üzereyim. Ne eşimin umurunda ne de bir başkasının.
Üzgünüm, bir yanda kızım, bir yanda uğruna harcanmış 15 yıl evlilik ve emeklerim. Boşanma davası açmadı.Niye açmıyor anlamıyorum. Hergün ne olur geri gelir mi gelmez mı, ben mi dava açsambitirsem mi, bitirmesem mi bilemiyorum.
Seviyor muyum, hayır. Ama evliliğiminde bitmesini istemiyorum. Onun ise umrunda değil. Nolu bana yol gösterin, çok kötüyüm.((
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?