- 19 Şubat 2007
- 8.459
- 9.530
- 723
- Konu Sahibi Refik-i hayat
-
- #21
evet çok doğrusunu yapmışın... kötü günde yaninda olmayan iyi günde yaninda olmasin bu kadar basit cümle.Ben hamile kaldığım Zaman başka iki arkadaşımın da kaldığını öğrendim, maalesef benim düşük oldu. Ben kendi acımla uğraşırken biri benim yanımda olmak yerine" benim bebeğim çok sağlıklıymış, her şeyi iyiymiş, acaba cinsiyeti ne olacak, bak Nasıl hareket ediyor" diyerek doğurana kadar göbeğini gösterdi durdu. Diğeri ise ben araya mesafe koyunca daha doğrusu yalnız kalmak isteyince " başıma padişah çocuğu mu doğuracaktın sanki öldüyse benim yüzümden mi öldü" dedi acım ikiye katlandı. Kötü günümde yanımda olmayan iyi günümde yanımda olmasın diye ikisine de yol verdim, Allah evlatlarını bağışlasın ikisinin de. Nasipte varsa elbet bizim de olur, yıllarca uğraşıp bekleyen var, bizi de görecek Allahım inanıyorum.
Belki beni kıskanç, çekemiyor gördüler ama içten içe duamı ettim onlara da kendime de. Eşim de başta anlamadı, çok takıyorsun dedi ama onların hareketleri kendi de gördükçe karışmaz oldu tavrıma. Zaten hayatta istediğim her şeyi hemen alamadım hep bi tırmaladım çabaladım, Bebek işi de öyle olacak anlaşılan. Varsın geç olsun hayırlı sağlıklı olsun diyorum:)evet çok doğrusunu yapmışın... kötü günde yaninda olmayan iyi günde yaninda olmasin bu kadar basit cümle.
benle beraber hamile olan çoktu. hiç biri yanimda olmadi
Tabiki hersey Allahın takdiri.. Allah sizlere sabir versin, biz neyiz ki.. Kimbilir biz neler gorecezBenim neredeyse 6 yıldır olmuyor ve 2 aşılama 4 tüp yaptırdığım halde benden 5 sene sonra evlenen arkadaşım ilk gece hamile kaldı ve doğurdu ben hariç tüm akraba eş dost herkesin oldu benim hala yok nasip napalım
cok tesekkur ederim.. Görünürde bisey yok gibi, bu ay doktora gidecem bakalimÜzülmeyin nolur. Allahın takdiri, elbet sizin de kucağınıza verecektir evlatlarınızı.. Sadece zamanı var demektir bu.
Tedavi gerektiren birşey varsa olun. Sonrası gelir..
Tavsiyem rahat olun, düşünmeyin.
*bir sorun mu var da bebeğim olmuyor diye gittiğim bir doktor bana:
Kızım sen bir tatile git, kafanı dağıt, senin çocuğun olur, sen çocuk doğurursun dedi, unutmadım o cümleyi. Ertesi ay hamileydim!
Sadece içimi dökmek istedim :) okuyanlara tesekkur ederim..
Rabbim tez vakitte yüzümüzü güldürsün çok zor yaşamayan bilemezTabiki hersey Allahın takdiri.. Allah sizlere sabir versin, biz neyiz ki.. Kimbilir biz neler gorecez
Aynen öyle icimi okudunuz.. Rabbimden tek dilegim hayırlısı ise olsun.. Gec olsun ama saglikli ve hayirli olsun.. Erken olup ne imtihanlara taabi tutulan var, engelli olan hayirsiz olan.. Allah böyle imtihanlarla sınanasın bizi, yine cok sukur beterin beteri varDurumlarımız tamamen aynı olmasa da benziyor bu yüzden sizi çok iyi anlıyorum.
Anlattığınız durum, anneliği yaşama amacı haline getirmek, çekememezlik, kıskançlık değil, bariz.
Anladığım kadarıyla da inançlı bi insansınız, Allah' ın en güzelini en iyi zamanda vereceğine inancımız tam... Biz ümitli bi şekilde bekleyelim zamanı gelince hayırlıysa olur zaten, yapmamız gereken arada sırada gözmezden gelebilmeyi öğrenmek ve içimizi ferah tutmak... :)
Sevgiler
Ben gayet iyi anliyorum seni kiskanclik degil bu duygu anne olma istegi sadeceEvlendikten sonra tanıştık..eşimin arkadaslarinin eşleriydi. Önce biz evlenmistik, bizden 1 hafta sonra digeri, 2 hafta sonra digeri. Tanıştigimizsa üçümüzde yeni evliydik.. Kısa sürede cok samimi olduk surekli görüsmeye başladık, dertleşmeye başladık. Allah icin cok iyi insanlardi..
Ücümüzde cocuk istiyor, bu konu üzerinde birbirimizi bilgilendiriyorduk.
3ay sonra biri hamile kaldi. Cok sevindik bi o kadar da icim buruktu. Aradan 1ay gecmeden digeri hamile kaldi.. Zannediyordum ki, sıra bende. Bende hamile kalıcam diye umut ederkennn....
Bir baktım koca 9ay gecmis ve arkadaslarimin dogum zamani gelmişti. Tabi bu süre zarfı icinde yine devamlı görüsüyoruz ve her konumuzdan biri bebek, bebek kiyafetleri, beşik biberon mama tekmeler sancilar bilmem ne ler.. Artık tahamülüm kalmamıştı ama belli etmemeye calısıyordum.
Git gide psikolojim bozulmaya başlamıştı ve artık cok sık görüsmemek istiyordum. Eşime bu durumu anlattım ve beni sagolsun anlayışla karşıladı.. Hatta whatsapp grubumuz vardı. Ordada devamlı bebekle ilgili paylasımlar ultrason resimleri gonderiyorlardi. O gruptanda cıktım ve bir acıklama yaptim; sizin mutlu günlerinizi mutlu anlarınızı istediğiniz kadar paylaşmaya hakkınız var, ama benim bunları kaldıracak artık tahamülüm kalmadı...
Ikiside dogum yaptilar ve suan bebekler 3-4 aylık.. İkisinin dogumunda da yanlarında oldum, doguma girerken yasinler okudum dogumun kolay gecmesi icin dualar okudum, cıkınca gecelere kadar başlarında durdum, yardım ettim. Ben arkadaşlık vazifemi yaptım diye umuyorum... Artık benden bu kadar. Kim ne düşünürse düşünsün hakkimda. Ister kıskanıyo desin ister çekemiyo desin.. Ben ne yaptıysam Allah rizası icin yaptım..
14 ay oldu.. Bu ay gidicem insallahBen gayet iyi anliyorum seni kiskanclik degil bu duygu anne olma istegi sadecetedavi filan gereklidir belki dr a gittinizmi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?