Arkadaşlarım anne oldu, ama ben....

kimsenin derdini küçümsemiyorum, yanlış anlaşılmasın ama çocuğu olmadığı için hayatı kendine zehir edenleri bir türlü haklı göremiyorum. bu dünyaya hiç birimiz yalnızca anne olmak için gelmedik, hayatta zevk alacak nice güzellikler var. çocuk büyütme hayaliniz varsa onun için de tonlarca alternatif var. neden kendinizi bunun için bu denli yoruyorsunuz ki?
 
Isyankar tavrımı olsaydi boyle bir yorum yapmaya hakkıniz vardi.
Bence sizin insanlari yanlis anlayip kalbini kirmaniz hos degil.
Canımmm seni çok iyi anlıyorum 5 senelik evliyim en erken ben evlendim arkadaş grubundan diğerlerinin 2.çocuğu oldu.nasip kısmet meselesi ne yapsan boş.burdaki empatiden yoksun yorumlara da takılma.herşey insanlar için
 
Ya bilmiyorum çocuk konusunu bu denli büyüten her kadın tuhaf gelmiştir...hele arkadaşların olduysa onun olmadıysa küçük büyük illa ki bir arza çıkarıyor...ya ne bilim....anlayamıyorum ...
 
Kendinizi kimseyle kıyaslamayın, her şeyin bir zamanı var muhakkak.Üzülmeyin hayırlısını dileyin.inşallah hayırlısı ile bir evlat sahibi olursunuz.
 
Kendimi yorduğum ve hayatımı zehir ettiğim falan yok . Allah herkesi bir imtahanla sınar, önemli olan bu imtihani basarıyla gecmek. Daha önümde cok yol var belkide. Ha eğer yıllarca hala cocuk sahibi olamazsam bile buda benim imtihanım der, Allaha tevekkül eder susarım.
 
benmle evlenenlerin çoğunun 10 yaşında çocuğu var benim 4, hiçbiriyle görüşmemem lazımdı bu açıdan baksaydım, ve benimle aynı gün evlenip hala çocuk sahibi olmayan arkadaşım var bu durum dostluğumuzu hiç bozmadı, tabi ki insanlar hayatlarındaki mutlulukları en yakınlarıyla paylaşacaklar, sizin de o mutluluğa ortak olacağınızı sanıyorlardır. nerden bilsinler mutsuz olacağınızı.
 
Ya bilmiyorum çocuk konusunu bu denli büyüten her kadın tuhaf gelmiştir...hele arkadaşların olduysa onun olmadıysa küçük büyük illa ki bir arza çıkarıyor...ya ne bilim....anlayamıyorum ...
Bazı insanlar gerek psikolojik baskıdan,gerek biyolojik saatinden(30 yaşından sonra anne olma isteği artar)bazen sizden bizden daha anaç olmasından,bazen korkularından,bazen eşinin baskılarından,bazen ve en önemlisi bebekleri ve çocukları deli sevdiklerinden eksikliğini hissedip evlat sahibi olmak isteyebilirler.zaman geçtikçe ve olmadıkça daha korkuları artabilir.çocuk olmaması da yine kadında psikolojik olarak başarısızlık hissi de uyandırabilir.bunlar doğal süreçler.uzaydan gelmedi.anladığım kadarıyla hanımefendi olmayacak diye korkuyor.yoksa elbette günlük hayatına devam ediyordur sizin bizim gibi.bi sıkıntısını burda paylaşmış sadece yazdıklarını okuyup bunu tek amaçlı haline getirdiğini de nereden çıkardınız?sadece üzüntüsünü paylaşmış.umarım ileride siz de çocuk isteyince hanımefendinin hissettiklerini hissetmeden evladınıza kavuşursunuz.
 
Dert etmemeniz de anormal bence.mutlaka etmişsinizdir.etmeyeni görmedim.sadece öyleymiş gibi davranıyorlar
Sen beni benden iyi biliyorsun zaar
 
Oyy kiyamam sana gordugum kadariyla inanclisin vakti zamani vardir dua et. Bize doktor normal yolla inkansiz dedigi halde ertesi ay hamile kaldim
 
sırf bu yüzden arkadaşlarınızdan kopmaya deger mi diye düşünüyorum da.. üstelik iyi insanlar olduğunu söylüyorsunuz ve çok şey paylaşmışsınız. burukluğunuzu anlıyorum ama kendi kabuğunuza çekilmeniz aslında daha negatif bir enerji yayar, sizi daha da mutsuz eder. mesela ben de 32 yaşındayım ve bir yuva kurmayı çok istiyorum. sevdiğim iki tane evli arkadaşım var ve allah bozmasın eşleriyle çok mutlular. o zaman benim de onlardan uzaklaşmam gerekirdi. oysa ben kızlar allah bana da böyle güzel aile nasip etsin dua edin diyorum onlara sürekli. bazen de ben 2026 da anca evlenirim diye espriler yapıyoruz:) yani demem o ki kendini geri çekmen aslında sadece bir kaçış. ha ama şu var, eğer bu kişilerde bir art niyet çocuklarını bir abartılı sevme ve birilerinin gözüne sokma durumu hissettiysen o zaman doğru şeyi yaptın derim.
 
Herseyin bir zamani var kiminin 2 ay sonra kiminin gebeligi 12 yil sonra. Ama bunu sorun yapip takinti yapip cocugu olanlarda uzak durmayin psikolojiniz bozulur iyice
 
Ben tamamen gorusmeyelim demiyorum ki. Sık sık gorusmeyelim diyorum. Cunku neredeyse 2gunde bir gorusuyorduk.
2gunde bir nerde, ayda bir nerde.
Ben dostlugumu yine devam ettiririm ama sik gorusunce ister istemez kafaya takiliyo.
 
Onlar sizin arkadaşlarınız ne olursa olsun onların çocuğu oldu hep çocuktan konuşuyorlar ben tahammül edemiyorum demek yanlış o zaman etrafınızda hiç arkadaşınız kalmaz bende tedavi gördüm tüp bebek ve negatif oldu devam edicem işyerinde de arkadaşlarım var çocukları var haliyle bu tür konuşmalar oluyor bunları hazmetmeniz lazım. Arkadaşlık başka bu başka. Herkesin olacak herkesle mi görüşmeyeceksin misal akrabalarında falan. Stres yapmayın en büyük faktör stres çocuğunuz olunca hadi bende aranız geldim diyebilecek misiniz onların mutluluğuyla mutlu olmanız lazım. Çok sık görüşmek istemiyorum demişsiniz onlar uzaklaştığınızı anlayınca bir süre sonra zaten soğukluk olacak ister istemez.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…