Arkadaşlarının/akrabalarının hamile haberleri aldıktan sonra nasıl hissediyorsunuz?

rozajaden

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Mart 2014
540
358
78
Arkadaşlarının/akrabalarının hamile haberleri aldıktan sonra nasıl hissediyorsunuz?
Ben infertilite tedavisi gören birisi olarak, her hamilelik haberi aldıktan sonra yıkılıyorum. onlar için cok seviniyorum ama neden ben bu kadar ugrasiyorum benim olmuyor diye cok uzuluyorum.

sizlere neler hissediyorsunuz?
 
Ben evli değilim.. Ben de duyydugumda çok uzuluorum.ne güzel sevdiklerine kavuştu bide bebekleri oldu tam oldu diye.infertilite ne bilmiyorum.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
infertilite kısırlık yani cocugu olmama
haklisin, insallah gönlüne göre birisini bulur, yuvanı kurarsın en hayırlı zamanda...umarim istedigin zaman da bebek sahibi olursun :)
 
ne zor bi durum bilirim 3 yıl olacak evleneli benden sonra evlenen tüm arkadaşlarım bebeklerini kucaklarına aldılar bi çok akrabam hamile sanki benim yok diye bi hayli hamile haberi alıyorum şu anda samimi 4 arkadaşım hamile onların yanında kendimi çok kötü hissediyorum bide dua etseler bana acıyorlar gibi geliyor ne bileyim. abim benden sonra evlendi yengemin hamile olduğunu öğrenince onlar adına sevindim ama sinirimden ağladım neden benim olmadı diye ama kısmet. bu arada bende infertilite tedavisi oldum bu ay bi negatif tüp bebek denemem oldu birsürü hayal kurdum ama olmadı kısmet....
 
İnfertilitem yok ama geçen 2012 yılında bebek için çalışma yaparken kuzenimin hamilelik haberini almıştım. Çok üzülmüştüm o an benin olmadığı için, bayadır uğraşıyorduk çünkü. Sizi çok iyi anlıyorum.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 


benim de çevremde şu anda üç tane arkadaşım hamile. ben de kendimi çok kötü hissediyorum. allah bebeklerini sağlıkla kucaklarına almayı nasip etsin, anali babali büyüsün ama ben de kendimi çok kötü hissediyorum. ben de sinirimden agladim. istedigim zaman hamile kalmis olsaydım su anda altı aylık filan olacaktı...
hep umutlu olmak lazım ama çok zor...
hepimize sabırlar diliyorum.
 

amin canım bu da bizim sınavımız... milletin sorması, yakın çevremizde hamilelerin olması, bebeklilerin olması rabbim bizi sınıyor sabırla bu sınavı geçeriz tez zamanda inşallah bizlerde anne oluruz.. beklemek çok zor inşallah daha fazla beklemezsin...
 

aynen dedigin gibi sınanıyoruz..annelik sabir işi demekki. benim de sabirli olmayi öğrenmem gerekiyormus diye kendimi yatıştırmaya çalışıyorum...beklemek cok zor..
 
slm arkadaslar,

bende cok üzülüyordum, cok yipraniyordum duymak bile istemiyordum hamile haberini....
kiskanmiyordum onlari, kesinlikle...hata dua bile ediyordum..isyanda degildi ...ama benimde olsa diyordum....cok sey denedik bizde haplarmi desem, ignelermi desem, asilamami desem, yani yapa bileceyimiz herseyi denedik...ama olmamisti, yikilmistim, kimseyle konusmak yada cocugu olan kisilerle bile bir araya gelmek istemezdim.

ama bir mucize oldu, allahim bizede nasip etti, cok sükür...sizlere bir umut olsun, hic bir zaman duanizi eksik etmeyin...
bende tabi sizlere bol bol dua ediyorum. allahim isteyen herkeze nasip etsin.
allahtan ümit kesilmez.
bizlerde bununla sinaniyoruz, sinavdak iyi gecmek icinde isyan etmeyin olurmu.
 

asla isyan etmem rabbim nasip etsin inşallah bizde o yolların hepsinden geçtik tüp bebek bile denedik kısmet değilmiş olmadı ama olmayacağı anlamına gelmez rabbim büyüktür inşallah nasip eder bekliyoruz sabır versin bize bu bekleme sürecinde
 
insan ister istemez üzülüyor siz bebek isterken birbirini tanımayan insanlar tanışıp evlenip çoçuk sahibi oluyor siz hala aynı durumda bekliyorsunuz hele en yakınlarınız siz üzülmeyin diye hamile olduklarını söylemiyorlar ya allah kimse yaşatmasın çok zor bir durum
 

evet olmicak diye birsey yok...cevremde benden cok sene bekleyenler var
esimin teyzesi 10 sene beklediler simdi 3 bebisleri var
annemin arkadasi 15 sene beklediler simdi 4 bebisi var....daha cok mesela verecek kisiler, allahtan ümit kesilmez.

sabirla insallah sizlerde ulasirsiniz canim...
duam sizinle
 
sağolasın canım inşallah bende 2. tüp bebek denememde kavuşurum
 
Çocuğumuz olacak mı olmayacak mı şu an bilmiyorum ama bu konu hep düşündüğüm bir konu olmuştur. Hamile kalmak isteyip de kalamayan kadınlara üzülüyorum ama peki nasıl davranacağız onlara karşı bunu bilemiyorum. Bu forumda başka yerlerde de çok okudum, biri diyor yakınlarım hamilelik haberlerini benden saklıyor, bize söyleyemiyorlar. Başka birisi de diyor arkadaşımın hamilelik haberini aldım çok üzüldüm. Benim için dua ediyorlar üzülüyorum, benim konumu açmıyorlar üzülüyorum. Etrafımda benim bildiğim hamile kalamayan bir yakınım yok, ama olsa ne yapardım diye çok düşünüyorum. Belki de o kişi ben olacağım, bu durumu da düşünüyorum.

Sizden ricam lütfen etrafınızdakilere karşı biraz siz de anlayışlı olun. Eminim onlar da sizin durumunuza çok üzülüyorlardır ama bir yandan da size karşı nasıl hareket edeceklerini bilmiyorlardır, tereddütler yaşıyorlardır. Bence en güzel çözüm size nasıl davranılmasını istiyorsanız bunu onlara açık yüreklilikle söylemeniz. Atıyorum birisi hamile ve size, sana nasıl söyleyeceğimi bilemedim uzun süre senden saklamak zorunda kaldım ama ben hamileyim dese siz kendi içinize üzüntünüzü atmak yerine ona direkt böyle bir şeye gerek yoktu benim durumum bu, sizi de anlıyorum nasıl davranacağınızı bilemiyorsunuz ama bana kimsenin acımasını istemiyorum, her şeyi doğal akışıyla yaşayalım diyebilirsiniz ya da içinizden ne geçiyorsa işte, ama sitemkar bir şekilde değil, dik duruşlu ve cana yakın tavırlarla.
 
Evet haklısınız. Açıkça söylemek gerek. Ama bu sevinclerini paylaşmayacagız anlamına gelmiyor..

Benim üzüntüm hamile arkadaşlarımın bu güzel haberi benimle paylaşması değil, elbette onlar için çok seviniyorum. Üzüntüm, sanırım bu durum içinde olan çoğu kadının üzüntüsü, maddi manevi uğraşıyoruz, umut ediyoruz, çok istiyoruz neden olmuyor ile ilgili hayal kırıklığı, benim yaşadığım en azından böyle..

Arkadaşlarım benim paylaşmasın demiyorum, sevincler paylaştıkça çoğalır.
Ama bu durumun cocugu olmayan kadınların üzerinde bir etkisi var. Bunu ancak yaşayan bilir. Çok ilginç bir duygu hali, çok garip bir psikoloji. Hamile kalan bir arkadaşımızın bizi anlamasını bekleyemeyiz, yaşamadığı için. Ama inanın bu dengeyi kurmak çok zor. Aynı anda hem karşımdaki için sevinmek hem kendim için üzülmek çok zor...Ancak yaşayan bilir bunu. Umarim siz de yaşamasınız.

güzel haberler almak dileğiyle,
herkese sabırlar diliyorum...
 

Ben açıkça paylaşıyorum içinde bulunduğum durumu. Denedik, olmadı, elimizden geleni yapıyoruz, tedavi sürecindeyiz diyorum. Kendimden utanmıyorum, ayıp değil sonuçta. Ben kendimden utanmayınca karşımdaki bana acımıyor, benim deneyimin en azından böyle..
 

umut oldunuz! teşekkürler! nasıl bir süreçten geçtiniz? neler yaşadınız? bu süreçte umudunuzu nasıl korudunuz?
 
umut oldunuz! teşekkürler! nasıl bir süreçten geçtiniz? neler yaşadınız? bu süreçte umudunuzu nasıl korudunuz?

rica ederim, ne güzel umut oldugsam :)

evlendik canim, hic korunmadik...bir kac ay gecti, olmadi, sonra ben kendi kendime dedim, acaba neden olmuyor? doktora bas vurdum...her iki haftaya bir doktordaydim, her testi yaptilar...herseyi denedik. önce ilaclarla denedik, hormonlarimi bile baktilar ama birsey cikmadi canim....böyle yarim seneden fazla zaman gecti. sonra esimim gitmesini önerdiler doktora. bende hemen durmadan randevu aldim. gittik ve ilk konusmamiz oldu (tedavi yerinde) sonra esimde sperm testi yapildi, ve cok cok kötü cikti...böyle cocuk sahibi normal yollarda cok zor dediler....yani asilama ve diger seyleri deniceyiz dediler...bu arada bende caylar iciyorum. ne duyuyorsam onu yapiordum. hic durmadan.

sonra hamile kaldim, hic bir tedavisiz, ama bos gebelik gecirdim cok zor dönemdi canim anlatamam, kürtaj olmak zorunda kaldim. sonrasinda 3 ay zaten rahim kendini toparliyormus onu bekledik, ama korunmadik o siradada...asilama günü yaklasti, asilama oldum (igneler vuruldum 10 gün boyunca) catlatma igneside vuruldum, daha etkili olsun diye. 14 gün sonra kan vermeye gittik ve telefon geldi sonuc belli olmus....maalesef negatif....yikildim agladim....ve her defasinda bir cocuk görsem icim cizzzz ediyordu.

ve ikinci asilamaya karar verdik kiii mucizemiz geldi, yani melegimiz...doktorlar sasira sasira bir kaldi...nasil oldu falan filan diye.
dua ile ayakta durdum, ama cevremdekilerin hic haberi yoktu, bence söylemeyin, yoksa deli ediyorlar...ne oldu ne bitti diye...o yüzden karar vermistik söylemicektik, tek annem gilin haberi vardi. kimse bilmiyor yani kürtaj oldugumu tedavi gördügümü...
her bir tanidik gördügümde soruyorlardi, merhaba nasilsin, bebis varmi???? sinir olmaya baslamistim artik...birde arkadaslarimin ve kuzenlerimin (benim yasimda) hepsinin bebisleri var hata 3 tane. onlari kiskanmyiordum, ama üzülüyordum bir hamile haberi alinca, bende cok üzülüyordum ama dua ediyorum hayirlisi diyordum, daha zamani var diyordum. allahim bilir hayirlisini diyordum ve birgün basladim 4444 kere salati tefriciyeyi okumaya...ve yari bile olmadan hamile oldugumu ögrendim cok sükür

tabi sizler icinde cok dua ediyorum. bir an bende ümidimi kayip ediyordum kiiiii.....mucize gercek oldu, doktorlarin böyle olmaz dedigi gercek oldu. cok sükür.
dua edin, sakin isyan etmeyin
 

ne güzel anlatmıssınız...saglıkla kucagınıza alın bebeginizi insallah..benim gibi bir sürü insana umut oldunuz...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…