- 13 Kasım 2016
- 187
- 26
- 13
- 30
- Konu Sahibi Yolunsonunda
-
- #1
Evet, ben kasıtlı yapmıyorum bir şey ama işte onu önemsemediğimi düşünür mü diye mesela soğur mu benden diye içten içe takıp korku oluyor, o yalnızmış evde bu hafta tek kalmayı da sevmiyor ama benim için de hem yol hem sınavlar açısından zor olacak, o gel çok iyi çalışırız diyor ama, ben bize davet ediyorum o da bizim ev boş bize gel diyor, yani bilmiyorum misilleme olarak çağırdığımı sanmasından da korkuyorum ama böyle böyle reddettikçe insanlar soğur diye korkuyorum... Bir de benim ailem öyle serbest bırakmıyor, bunu bahane olarak söylüyorlar sanırım, çok zorlasam yapıyorum ama evde huzursuzluk çıkıyor, ailemi söylediğimde bahane sanıyorlar herhalde ki çok ısrar ediyorlar, sonra ben olmaz deyince bir bozulur gibi davranıp soğuklaşma oluyor, bir kere onlar ısrar etti diye annemi aradım bir şey için yanlarında, annemler tartıştık durduk yere ama olmadı, mesela onu hatırlamazlar bile, hep bahane üretiyorum sanıyorlar sanırım, çok üzülüyorumAynisi ben de de var ama cok mecbur bir durum olmadikca erteliyorum. Bir arkadasa soz verdim sehir disina cikinca haber verecektim. Gelemiyorum diye haber de veremedim. Bu aralar kafam cok karisik bunu ona bagliyorum.
Arkadasliklar bu yuzden bitmez. Herkesin kendince sebepleri vardir. Ben kimseyle arkadasligimi gorusmeye gelmedi diye bitirmem. Bitirmek icin daha onemli sebeplerim olmali.
Doğru söylüyorsunuz, ben dışardan çok anormal görünür müyüm diye de düşünüyorum mesela arkadaşlarım çok iyi insanlar, ben onları kendimden soğutup uzaklaştırırsam sorun bendedir diye düşünüp çok üzülüyorum, kendimi sorunlu bir insan gibi hissediyorum açıkçasıHayır demeyi öğrendiğin gün senden kıymetlisi olmaz bak cnm kendi doğruların olsun hayatta taviz verme öyle hersey kabul edilmez öyle yalnız kalırsan kal ne olcak bi tak kulakligini müzik dinle kitap oku cafeye git ordada kitap okuyabilirsin bi spor bi sanat dalıylà ugrusabilirsin sen kendini fazlaca bağımlı yapmışsın birilerine valla mutlu olmazsın öyle soylim. .
Evet, ben kasıtlı yapmıyorum bir şey ama işte onu önemsemediğimi düşünür mü diye mesela soğur mu benden diye içten içe takıp korku oluyor, o yalnızmış evde bu hafta tek kalmayı da sevmiyor ama benim için de hem yol hem sınavlar açısından zor olacak, o gel çok iyi çalışırız diyor ama, ben bize davet ediyorum o da bizim ev boş bize gel diyor, yani bilmiyorum misilleme olarak çağırdığımı sanmasından da korkuyorum ama böyle böyle reddettikçe insanlar soğur diye korkuyorum... Bir de benim ailem öyle serbest bırakmıyor, bunu bahane olarak söylüyorlar sanırım, çok zorlasam yapıyorum ama evde huzursuzluk çıkıyor, ailemi söylediğimde bahane sanıyorlar herhalde ki çok ısrar ediyorlar, sonra ben olmaz deyince bir bozulur gibi davranıp soğuklaşma oluyor, bir kere onlar ısrar etti diye annemi aradım bir şey için yanlarında, annemler tartıştık durduk yere ama olmadı, mesela onu hatırlamazlar bile, hep bahane üretiyorum sanıyorlar sanırım, çok üzülüyorum
Ben onu yalnız kalmasını istemediğim için çağırmak istiyorum ama haklısınız yanlış anlaşılabilir, ama bilmiyorum sınavlarım başlıyor gidersem benim için eksi olacak gibi geliyor soğur mu sizce benden bilemiyorum çok mu düşüncesizimAslinda onun evi bos ise senin gitmen daha mantikli . Gitmek istemiyorsan gitme ama onu da cagirma cunku onun davetini rahatin bozulacak diye red ediyorken kendisine ayni teklifte bulunman hos degil.
Bunu farkedersem evet ben de sogurdum.
Ben onu yalnız kalmasını istemediğim için çağırmak istiyorum ama haklısınız yanlış anlaşılabilir, ama bilmiyorum sınavlarım başlıyor gidersem benim için eksi olacak gibi geliyor soğur mu sizce benden bilemiyorum çok mu düşüncesizim
Doğru söylüyorsunuz, ben dışardan çok anormal görünür müyüm diye de düşünüyorum mesela arkadaşlarım çok iyi insanlar, ben onları kendimden soğutup uzaklaştırırsam sorun bendedir diye düşünüp çok üzülüyorum, kendimi sorunlu bir insan gibi hissediyorum açıkçası
Yok ama ayrı ayrı çalışırız anlamındaBirlikte calisiriz derken ayni sinava mi giriyorsunuz.
Çok doğru söylüyorsunuz, ben yalan söyleyip bahane uydurmayı istemiyorum hiç, hep dürüst olmak istiyorum, o yüzden geçerli sebeplerimi söylemem lazım, işte bahane gibi gelir diye de korkuyorum, öyle iyi insanlarla bile arkadaşlığı kaybedersem ben sorunluyum demek ki diyorum mesela ailem izin vermez desem bir sor bir sor diye iyi niyetle ısrar eder sormasam sakladığımı düşünüyor sorsam annemler hep geziyorsun hep sen kalmaya gidiyorsun arkadaşların gelmiyor diye hep lafını yapıyorlar bana, böyle arada kalıp geriliyorum uykularım kaçıyor resmen, hep bir yanlış anlaşılma insanları kaybetme korkusu oluyorbence yanlış dusunuyorsun çok iyi niyetlisin öncelikle onlar iyi dost olsalar sana anlayış gösterirler ben gelemiyorum ailem izin vermiyor dediğinde ole değil surat asmak anlayış içinde karsilayip senin musaitlik durumuna göre kendilerini ayarlarlardi sevgililiktede bu böyledir sen kendini niye zora sokuyorsun ki ? olmayiversinler arkadaş. Bana soğuk davrandığını hissedersem kendine kendin gibi bul derim yani.. Buarada öyle hep evde kalmak iyi değil sürekli onları asarsan ekildiklerinj düşünüp soğuk davranma hakları da var bunu da belirtiyim boşlama onları ben çok kötü zamanlar yaşadım evden ciKmadım banada alındılar haklı olarak kaç kere gitmedim düzelttik arayı hemen tabi buarada arkadaşlarim çok anlayışlidir bende onlara ole ama dogrularumiz dan da sasmayiz Hayır da diyebilmelisn bunu zaaf haline getirmemelisin.
Yok ama ayrı ayrı çalışırız anlamında
Bana da öyle geliyor, ben evde çalışmamın daha iyi olacağını düşünüyorum, onu yalnız bırakmak da istemiyorum ama sınavlarım geldi, işte benden soğuyacak böyle böyle insanlar diye tedirgin oluyorum bu arada evlerimiz arasındaki mesafe 2 saate yakın sürecek kadar, o da sınavlar geldi diue gözümü korkutuyorOnu gec ben arkadaslarimla hayatta birlikte ders calisamazdim.
Yani bilmiyorum simdi yalniz kalma korkusu mu var. O yuzden mi seni cagiriyor. Daha cok eglenirsiniz gibime geliyor. Ders de yalan olur.
Bu durumda secim senin. Onceliklerini sen belirle.
Çok doğru söylüyorsunuz, ben yalan söyleyip bahane uydurmayı istemiyorum hiç, hep dürüst olmak istiyorum, o yüzden geçerli sebeplerimi söylemem lazım, işte bahane gibi gelir diye de korkuyorum, öyle iyi insanlarla bile arkadaşlığı kaybedersem ben sorunluyum demek ki diyorum mesela ailem izin vermez desem bir sor bir sor diye iyi niyetle ısrar eder sormasam sakladığımı düşünüyor sorsam annemler hep geziyorsun hep sen kalmaya gidiyorsun arkadaşların gelmiyor diye hep lafını yapıyorlar bana, böyle arada kalıp geriliyorum uykularım kaçıyor resmen, hep bir yanlış anlaşılma insanları kaybetme korkusu oluyor
Doğru söylüyorsunuz, çok severim kendisini çok iyi bir insandır ama bu konularda bahane üretiyorum sanması ya da ısrarı yoruyor, insan kendini kötü hissediyor sanki sözlerinin anlamı yok da ya da karşısındaki ciddiye almıyor gibiOyle mi de sen bana inanmiyor musun de hatta annene mesaj yaz ve cevabını okuttur kendine olan saygınida bozmadan bak göstermem doğru değil ama annemin cevabı bu usteleyince şimdi de inandirici gelmediyse kalkıp gidebilirsin yanımdan diyebilirsin.. Kendine bi güvensizlik var kendine suç buluyorsun dönüp dönüp sende bi anormallik yok elindeki limit bu kadar senin anlamalari gerek.. Sınavına tek çalış inan başka sınava hazırlanan arkadaşla calisilmiyor emin ol hadi kahve molası hadi çay molası derken sohbet etmeye başlıyor insan adapte bile olamıyosun..
Isrardanda hiç hoslanmam yani dersin arkadaşım ben belli saatte yanına gelirim belli saate dönerim olay bu arkadaşlığa yansır mi bu hiç samimi degiller. Bosversene ya halden anliyacak insan çok daha hayat uzun arkadaş bulursun merak etme.
Bırak istemeyen yanında olmasın.
Böyle mi tutacaksın insanları yanında?
Arkadaşsız kalma korkusu çocukça geliyor bana.
Kendine yetmeyi bilirsen böyle korkuların olmaz. İsteyen yanında olsun istemeyen olmasın yakma böyle şeylere.
Yalnız kalacaksa o gelsin, gidemiyorsun diye sana küsecekse de olmasın zaten hayatında.
Doğru söylüyorsunuz, evde biraz tek kalma korkusu var sanırım, bizim ev de dolu diye çekiniyor olabilir, bugün annesiyle aradılar gel kal diye iyi olur diye ama anlatınca hiç ikiletmediler ama ses tonu değişti gibi annesinin böyle üzüldü gibi oldu çok üzüldüm ben deBunlar senin gerçek arkadaşın değil bence.
Benim için önemli olan bir sınavımda 1.5 sene kimseyle görüşmedim.
Küsen olmadı mı oldu hayatımdan çıkardım.
Beni anlamayan arkadaşın benim hayatımda işi ne?
Yalnız kalmaktan korkuyorsun iyi hoş da yalnız kalmamak için sürekli kendinden mi taviz vereceksin?
Canım ailenle sorun olacaksa ya da işi varsa gitme tabii ki. O kalsın sizde tek kalmamış olur hem ailenin de içi rahat olurDoğru söylüyorsunuz, evde biraz tek kalma korkusu var sanırım, bizim ev de dolu diye çekiniyor olabilir, bugün annesiyle aradılar gel kal diye iyi olur diye ama anlatınca hiç ikiletmediler ama ses tonu değişti gibi annesinin böyle üzüldü gibi oldu çok üzüldüm ben deZor durumda bırakmak istemiyorum ama şimdi ben de aileme söylesem kabul etmeyecekler zorda kalıyorum, ne yapacağımı şaşırdım ben de ya Bir de normalde asla bir şey isteyen insanlar değillerdir ne yapayım ben sizce
Ben bunu nasıl usulünce söylerim peki ne dersem kırmam, kendimi çok kötü hissettim annesi isteyince direkt açıklama yaptım zor olacak diye ama bilmiyorum ki ne demem gerekir sizceCanım ailenle sorun olacaksa ya da işi varsa gitme tabii ki. O kalsın sizde tek kalmamış olur hem ailenin de içi rahat olur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?