• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

asgari ücretle çocuk yapmak

keşke yaptırmasaymışım, nasıl olsa yaşayacakmışız, tansiyon 20, protein kaçağı oluşmuş, karaciğer enzimleri bozulmaya başlamış ama yazgımda varsa yaşarmışım.
siz ya da çocuklarınızdan biri hasta olursa, kanser mesela, doktora gitmeyin olur mu, nasıl olsa her şey yazılmış, olacağına varır, iyi günler :KK9:
Korktum valla ben. Umarım dalga geçiyordur. :KK52:
 
Biliyorum zaten, nasıl unuturum? :KK70:
Annelik tatile giren, emeklisi olabilen bir şey değil işte. İyice düşünmek lazım. Kocaman kız oldum hala annemin denetimindeyim valla. :KK53: Şans ki iyi bir annem olmuş, şükür. Örnekleri gördükçe anlıyorum valla Sep.

Ben 30 yaşında çocuklu bir kadınım hala annem
beni 6 yaşında sanıyor mesela :)
Annelik yaptım bitti gibi, sonu olan bir şey değil.
 
Herhalde çocuğu olan herkesin aylık 10 bin geliri var. Bırakın bu işleri. Hayatta neyin garantisi var? Bizim gelirimiz 2500 TL, ben şimdi hamile kalsam yarın bigün eşimin işten çıkarılmayacağı ne malum? Veya tam tersi. O yüzden bu kadar incelemek gereksiz.
çok çok haklısınız aşırı derece de incelemek gereksiz ama bazı şeyler vardır göz göre göre yapılmaması gereken... kimse saniye sonrasını bilemiyor malesef ama ben yiyecek ekmek bulamazken de belki bir sene sonra zengin olucam ne belli diyerek bir sabinin günahına girmem yani...
 
Anne babası alır almaz o kendi bilecekleri iş. Ben teyze olarak yegenime senede iki kez bir doğum günü bir okul hediyesi olmak üzere istediğini alırım oyuncak olmamak şartıyla.

Bu çocuk ergenliğe adım attı, özel okula gidiyor. Arkadaşlarında gördüklerine özeniyor. Eksik hissetmesini, kendini ezik görmesini, özgüven problemi yaşamasını istemem.

Eksik hissetmesin, ezik hissetmesin hepimizin temennisi tabi ama özgüven arkadaşlarında gördüğü şeylere sahip olmasıyla olmuyor..
Özgüveniini yükseltmek istiyorsak çocuklarımızın onlara kendilerini değerli hissettirmeliyiz, sevdiğimizi göstermeliyiz.. Arkadaşlarının sahip olduklarına onların da sahip olmasını sağlayarak değil, onlarınn yaptıklarını överek, onlara güvenli bir ortam yaratarak özgüvenini yükseltebiliriz.. Onlarla birlikte vakit geçirerek yükseltebiliriz.. Sizin dediğiniz gibi yaparsak doyumsuz çocuklar yetiştirme riskimiz de olur.
 
Ben 30 yaşında çocuklu bir kadınım hala annem
beni 6 yaşında sanıyor mesela :)
Annelik yaptım bitti, sonu olan bir şey değil.
Aynen ya, ama o da şans işte shapes.
Her anne aynı değil.
Dün bir film izledim, bebekler doğmadan evvel anne babalarını seçiyorlardı. Böyle gösteriyorlardı bebeklere, ebeveyn adaylarını. Bebek hangisini isterse o aileye gidiyordu. :anne:
 
Eksik hissetmesin, ezik hissetmesin hepimizin temennisi tabi ama özgüven arkadaşlarında gördüğü şeylere sahip olmasıyla olmuyor..
Özgüveniini yükseltmek istiyorsak çocuklarımızın onlara kendilerini değerli hissettirmeliyiz, sevdiğimizi göstermeliyiz.. Arkadaşlarının sahip olduklarına onların da sahip olmasını sağlayarak değil, onlarınn yaptıklarını överek, onlara güvenli bir ortam yaratarak özgüvenini yükseltebiliriz.. Onlarla birlikte vakit geçirerek yükseltebiliriz.. Sizin dediğiniz gibi yaparsak doyumsuz çocuklar yetiştirme riskimiz de olur.

Özgüvenini yükselmekten değil zedelemekten bahsettim.

Çocuklar çok acımasız, kendileri gibi olmayanı anında ötekileştirebiliyorlar, dalga geçiyorlar. Bu da çocuğun özgüvenini zedeliyor bir zaman sonra malesef.

Küçük çocukları idare etmek, kandırmak kolay bu tip şeylerde ama 11-12 yaşından sonra istiyorlar, özeniyorlar. Aile olarak çocuklarımızın sosyal ihtiyaçlarını da karşılamalıyız. Ben buna maddi ihtiyaç değil sosyal ihtiyaç olarak bakıyorum sanırım biraz. Her insan bulunduğu ortamda kabul görme ihtiyacı hisseder ister çocuk olsun ister yetişkin. Ve insanlar kendileri gibi olan insanlara kabul gösterme eğilimindedir. Bu bazen maddi durum eşitliği ile olur, bazen kafa yapısı benzerliği ile, bazen eğitim denkliği ile vs.
 
Özgüvenini yükselmekten değil zedelemekten bahsettim.

Çocuklar çok acımasız, kendileri gibi olmayanı anında ötekileştirebiliyorlar, dalga geçiyorlar. Bu da çocuğun özgüvenini zedeliyor bir zaman sonra malesef.

Küçük çocukları idare etmek, kandırmak kolay bu tip şeylerde ama 11-12 yaşından sonra istiyorlar, özeniyorlar. Aile olarak çocuklarımızın sosyal ihtiyaçlarını da karşılamalıyız. Ben buna maddi ihtiyaç değil sosyal ihtiyaç olarak bakıyorum sanırım biraz. Her insan bulunduğu ortamda kabul görme ihtiyacı hisseder ister çocuk olsun ister yetişkin. Ve insanlar kendileri gibi olan insanlara kabul gösterme eğilimindedir. Bu bazen maddi durum eşitliği ile olur, bazen kafa yapısı benzerliği ile, bazen eğitim denkliği ile vs.
Çocukların böyle olmasının sebebi de biz büyükleriz malesef
 
yenigelinim yenigelinim ortada yok.
asıl o ne düşündü bunca yazılanlardan sonra o önemli.:))
bi gelirmisin yenigelinim yenigelinim ?
acele et konu kapanacak:))
kapansa da rahat etsek kim ne yazdı diye okumak için giriyorum... ama konu sahibesi ortada yok... bende çocuk için 4 aydır çalışıyorum bazı yazılar gözümü korkutmadı değil yani bişi değil çocuk yapmaktan vazgeçicem:KK48:
 
konuya yorum yapmayacaktım ama ayakkabı, kurs, lüks muhabbeti olmuş dayanamadım.
lüksleri es geçiyorum, bugün istanbulda vasat bir mahallenin vasat bir ilkokulunda beslenmesiz, yarım gün anaokulu ücreti aylık 175 tl. dönem başında verilen kırtasiye listesi yaklaşık 400 tl tutuyor. pazarda bile en ucuz okul çantası 20, en ucuz bot 50 tl, kıytırık okul içi pandufu 20-40 tl, atletin tanesi 5 tl, 20-25 tl nin altında kazak yok (bunlar pazar ve meşhur ucuz markanın en ucuz fiyatları) eşofman altları 10-15 tl den başlıyor, her gün üstü değişiyor bu çocukların, yıkaması ütülemesi bile dünya masraf.
bunun ilkokulu var, ortaokulu var, lisesi var, üniversitesi var, var da var yani, o masraflar azalmayacak katlanarak artacak.
asgari ücretten konuşuyoruz burda, 5 liranın bile hesabını yapması gereken insanlar bu giderleri nasıl karşılayacak? böyle bir sıkıntıda o evde huzur mutluluk kalır mı? o ortamda çocuk mutlu ve sağlıklı büyür mü?

Keşke ilk yorumunuz bu olsaydı..
En güzel özet bu olmuş..
Sadece bir ilave..
Konusahibi de gidecek çalışacak bu arada bebek olana kadar..
 
Çocukların böyle olmasının sebebi de biz büyükleriz malesef

Aynen öyle ama yapacak bişey yok şu şartlarda. Standardımızı ona göre ayarlamak zorundayız ebeveyn olduysak.

Geçen yaz kuzenimin dört yaşındaki kızıyla sohbet ediyorum. Senin elbisen ne kadar güzelmiş çok yakışmış dedim aldığım cevap çünkü xxx... Markasını söyledi bebe. Yakışmış, güzel çünkü markalı. Anne baba öğretmediği sürece dört yaşındaki bir çocuğun bunu bilmesine, bununla övünmesine imkan yok. Ama dediğim gibi ancak belli bir yaşa kadar koruyabiliriz bundan çocukları. Eninde sonunda markayla tanışıp özenecekler.
 
Aynen öyle ama yapacak bişey yok şu şartlarda. Standardımızı ona göre ayarlamak zorundayız ebeveyn olduysak.

Geçen yaz kuzenimin dört yaşındaki kızıyla sohbet ediyorum. Senin elbisen ne kadar güzelmiş çok yakışmış dedim aldığım cevap çünkü xxx... Markasını söyledi bebe. Yakışmış, güzel çünkü markalı. Anne baba öğretmediği sürece dört yaşındaki bir çocuğun bunu bilmesine, bununla övünmesine imkan yok. Ama dediğim gibi ancak belli bir yaşa kadar koruyabiliriz bundan çocukları. Eninde sonunda markayla tanışıp özenecekler.
Bende bundan korkuyorum işte
 
Aynen ya, ama o da şans işte shapes.
Her anne aynı değil.
Dün bir film izledim, bebekler doğmadan evvel anne babalarını seçiyorlardı. Böyle gösteriyorlardı bebeklere, ebeveyn adaylarını. Bebek hangisini isterse o aileye gidiyordu. :anne:

hahah

Valla canım para pul şart ama esas olan esaslı bir anne baba işte.
İmkanı olup evladının gözünde, kursağında bırakan da çok anne-baba var.
Olmayan zaten olmadığına ağlar
Ama olan,
varken oldurmayan
anne babaya ağlar.. gibi gibi..

Ben çok net hatırlıyorum
1 muzu annem 3 e bölerdi, böyle zamanlarımız da oldu.
Ama asla esirgemezdi.
Annem olsun babam olsun. Çalışkan insanlardı.
Kız kardeşimle okuldan gelir sobayı yakar
yerde uzana uzana ödev yapardık.
Ayakkabı bayramdan bayrama..

Bugun geldiğimiz noktaya bakıyorum.
3 kardeş ortalamanın üzerindeyiz.

Yada tam tersi imkanlar içerisinde bir eli yağda bir eli bağda
olan insanların bugun ortalamanın çok altında kaldıklarını da görebiliyoruz.

Burada sayfalarca konuşsak bir sonuç alamayız.
Çünkü insanlar değiştikçe sonuçta değişir.
 
Bence zor. ben iki ortalama maasla cesaret edemiyorum hatta. ama millet issizken çatır çatır doğuruyor. bu cocugunuza sunmak istediginiz imkanlara bagli demek ki
 
memnuniyetle izah ederim ozaman kapitalizm experi Devletten dem vuramazsin , boyle birseyin tartisma alani burasi degil o yuzden git baska tartisacak yer bul , daha debatin ne oldugunu bile bilmiyorsun daha fazla yazma bencede . thanx and have a nice day:)

"benim kapitalism ya da devletle ilgili bir durumum yok. "

Okuduğunuzu cidden anlamıyorsunuz. İyi günler.
 
Annelik çok zor çok doğurup doğurup atmak annelik değil ki
Eşimin arkadaşının hanımı 4. Ye hamile bana yaşın geçiyor bir daha doğursana dedi
Eşi ise gitmez 1 ay evdeyse 1 hafta işte 3 çocuk kredi borçları kira vs aman kadının umuru değil

Ben korkuyorum
Ve vicdan azabından ölüyorum
Dünya eski dünya değil
Biz çocukken herkes tek çeşit yer tek çeşit giyinir dik
Ama şimdi öyle mi
 
Özgüvenini yükselmekten değil zedelemekten bahsettim.

Çocuklar çok acımasız, kendileri gibi olmayanı anında ötekileştirebiliyorlar, dalga geçiyorlar. Bu da çocuğun özgüvenini zedeliyor bir zaman sonra malesef.

Küçük çocukları idare etmek, kandırmak kolay bu tip şeylerde ama 11-12 yaşından sonra istiyorlar, özeniyorlar. Aile olarak çocuklarımızın sosyal ihtiyaçlarını da karşılamalıyız. Ben buna maddi ihtiyaç değil sosyal ihtiyaç olarak bakıyorum sanırım biraz. Her insan bulunduğu ortamda kabul görme ihtiyacı hisseder ister çocuk olsun ister yetişkin. Ve insanlar kendileri gibi olan insanlara kabul gösterme eğilimindedir. Bu bazen maddi durum eşitliği ile olur, bazen kafa yapısı benzerliği ile, bazen eğitim denkliği ile vs.
Bence çok büyütüldü bu ayakkabı meselesi. Sonuçta her dakika her istediğini almıyorsunuz ki,yılda 1 kez hediye mahiyetinde alınan bir ayakkabı yüzünden bir çocuğun şımarık yada tatminsiz olacağına inanmıyorum. Değerini de bilecektir bence,sonuçta istedigi an alınmamış,hediye alınması gereken dönemde alınmış.Evet marka konusu can sıkıcı ama bizim elimizde değil bu maalesef. Her çocuk etkileniyor çevreden arkadaşlarından ve dediğin gibi sosyal ihtiyac halini alıyor. Ayrıca imkan varsa alınması gerektiğine inanıyorum. Ben orta halli bir ailenin çocuğuydum,her istediğim alınmadı,mutluydum ama hala bazen içimi burkar çok isteyip alamadığım bazı şeyler. Ha ailem okuttu beni,bir yerlere getirdi,imkanlari öyleydi kızmıyorum kesinlikle ama insanın içinde kalıyor.
Kaldı ki benim kızım 4 yaşında o bile okulda oyuncak paylaşım gününde arkadaşının getirdiği oyuncağı yada arkadaşının ayakkabısını beğenip isteyebiliyor,alıyorum bazen ne oluyor şımarık mı oluyor. Yada çok pahalı bir oyuncak vardı an istediği onu uzun zamandır almıyordum,doğum gününde aldım,ne oldu yani şımarık mı oldu? Hayır sadece her istediğini istediği anda elde edemeyeceğini öğrendi. Şu an annecim paramız yeterse şunu alabilir miyiz diyor? Ben şimdi alamayız dersem tamam diyor. Alabileceğim birşeysede alıyorum. Çocuğumda tatminsiz yada şımarık olmadı,gayet mutlu ve yoktan anlayan bir birey olma yolunda ilerliyor.
 
Back
X