verilen cevapların bazılarında şöyle bir yaklaşım gördüm; aşk olunca değer verme olmayacak, saygı olmayacak gibi. ben de bunun üzerine düşündüm, yani gerçekten böyle mi diye ve içinden çıkamadım. hayat çok tuhaf, iki taraf da birbirine aşık olunca kavuşamıyorlar ya da kavuşuyorlar bir şeyler değişiyor ya da sadece biri seviyor. çeşitli durumlar var ve idealini yaklaayan ne yazık ki çok az. her şeyden önce şunu söylemek isterim, çok mutlu olmanızı isterim, bu sitede herkes deneyimlerini paylaşıyor, kendi başına gelmiş olumsuz şeyleri, deneyimlerini karşısındaki yaşamasın diye adeta çırpınıyor. siz 2 kere aşık oldum, aşkın ne olduğunu biliyorum o yüzden demiştiniz, değil mi? durumumuz o kadar benzer ki: ben de iki kere aşık olmuştum önceden. hem de ne aşk Allah'ım, birincisi hayatımda ilk kez (21 yaşımda) çıktığım kişiydi. beni terketti. ama aşk bitmiyordu. neyse sonra 2. kez aşık oldum ve o kişiyi unuttum tabi. 2. aşkım daha da büyüktü. hep derdim ki (ve ne kadar yanlış bir şey olduğunu bildiğim halde hala da bbazen aklıma gelir ki) ben kendimi bile onu sevdiğim kadar sevmedim. kendime bile o kadar bağlanmadım. bin tane hata yaptı bana, sonra da terketti. ne için mi? bana güvenmiyormuş. türk filmlerindeki gururlu kadınlar gibi terkedildim ve o günden sonra hayatım hiç eskisi kadar umutlu olmadı. gözlerimdeki o pırıltı hiç bir daha yanmadı, insalara güvenne, kendiyle ve dünyayla barışık o kız öldü. kelimelerle anlatmak zor işte siz anlayın. çok uzattım. sonra şu anda eşim olan kişiyle karşılaştım. adam gibi adam. gülüşü harika. beni içine düştüğüm o duygu batağından çıkardı, onun sayesinde ve belki de onun için yeniden yaşamaya başladım. bana öyle değer verdi, öyle sarıp sarmaladı ki. belki de bir lişikide zaten olması gereken şeyleri ilk kez gördüğüm için o kadar mutluydum ki. öyle bir vefa öyle bir vefa ki duyduğum, yemin ederim gözümü kırpmadan canımı veririm onun için. aşık mıyım? ona hiç aşık olamadım. tam olacağım, o sihirli duyguyu hissedeceğim her zaman ne yazık ki büyüyü bozacak bir şey yaptı, hesapsız-kitapsız adam işte, bir kadın nasıl etkilenir bilmiyor. bu duygunun eksikliğini hissettim mi peki? hep. ilişkinin başından beri. çok seviyordum, hala da öyle ama aşk olmadan hep bir çıkmazdayım. çığlık atıyorum sık sık ama içime içime. kapana kısılmış hissediyorum. neden mi evlendim? işte sizinki gibi bir düşünceyle: onun kadar beni kimse sevemez düşüncesi ile, evlenince her şey daha da güzelleşir düşüncesi ile. 27 yaşındayım, 6 aylık evliyiz. çığlıklarım bitti mi? hayır, şimdilik hep içimde.
çok uzun lafın kısası, hayat tatile sinemaya gitmek, eve misafir çağırmakla geçecek bir şey değildir. kendi evinizin olması falan bunlar büyüsü çabuk geçen şeyler. hayat, bir çay demlerken bile aşkla demlemekle geçecek bir şeydir. evli olduğunuz adamla her buluşmanızda karnınıza bir ağrı saplanmasıdır. belki buraya derdini açan kadınlar gibi kocam beni aldattı (Allah korusun), şiddet uyguladı (Allah korusun), işte paramı aldı gibi sorunlarım olmayacak (umuyorum) ama aşksızlık hep bir boşluk, hep bir sebepsizlik demek. ben aşkı yaşadım da ordan biliyorum. burdan çıkaracağınız sonuç size cevabım olsun. her durumda, çok mutlu olun.