hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim mutluluguma tek tek ortak olmuşsunuzhepimizin yüzünü güldürsün rabbim dualarım hep sizinleydi artık 2kat yada olsun inş:) kimileri ikizmi diye sormuş evet 2adet tarnsferim olmuştu ikiz olurmuki onuda bilmiyorum hiç fena olmaz sağlıklı olsun ayında dogsunda sağ salim kaç olursa olsun
MDA gerçekmi hiç bakmadım ilk tüp annesi ben miyim
bir arkadaşımız sormuş aşılamamı tüpmü diye tüp bebek canım benimki 5aşı 5tüp geçmişim olcak kucağım dolu inş
MASAL senin tarihinden haberim yoktu inş sende gelirsin güzel haberlerle.
bahceciye gitmeyin de nereye giderseniz gidin para tuzagıdır ve doktorlar diil hemsireler ilgilenir sizinle,
tüp denemesini bahceci fulya da yaptım ben,evet basarısız oldu ama ondan diil,psikolojimi bozdular benim..
bide şimdi buradakilerle konustukca görüyorum ki bizden nekadar fazla paraalr almışlar
kuzummmm noldu sanaaaa? iyi ol lütfennn moral çok önemli beni a hatırlasana aşılama sürecnde neler yaşadım?nasılsın cnm..ben kendimi çok kötü hissediyorum yaa
HAYATIMDA BU SABAH İLK KEZ KONTROL DIŞI BİRŞEY YAPTIM.....UYANDIM MALUM GECE BENİ BİLGİSAYARIM VE SİTEMİZ DELİRTTİ GEÇ YATTIM SERSEM GİBİ SAAT 9.00 DA Kİ DURUŞMALARIMA YETİŞECEĞİM YATAKTA DOĞRULDUM KENDİMİ SEVMEK İSTEDİM....İÇİME BİR ŞEY DÜŞTÜ.....
ÇOK SAÇMA KOMİK BİLİYORUM KENDİME GÜLDÜM SONRA NOLUYO BANA BU SABAH DİYE...
KOLUMU ÖPTÜM AYYY BEN ...SONRA BİR DAHA SANKİ BEBEĞİMİ SEVİYORUM AY DEDİM ÇILDIRDIM HERALDE YARIN BEKLEYİŞ BİTİYOR KENDİME NEGATİF ALACAĞIM DİYE DESTEK Mİ OLMAK İSTEDİ RUHUM ACABA ŞEFKAT GÖSTERİYORUM HERALDE DEDİM...ÇOK MANYAKÇA Dİ Mİ...BENCE DE ÖYLE..İLK KEZ YAPIYORUM BU ARADA GENELDE SABAHLARI KENDİMLE KAVGA EDERİM BEN...
SONRA KASIKLARIMDA GARİP BİR BATMA..GARİP BİŞEY BU KADAR ADET SANCILARINDA İHTİSASLI BİRİ OLARAK ÇÜNKÜ ENDOMETRİOZUM BEN...AYRICA DİSMENOREM VAR...ben böyle bir batma yaşamadım hiç.....şuan da da hem adet sancılarım var..hemde alt karnımda ve kasıklarımda garip bir batma böyle söyleyince basit ve tanıdık geliyor biliyorum ama bana farklı geldi....
İşte böyle kızlar...bugünkü ruh ve fiziksel durumum budur....ya saçmalıyorum ya malum oluyor....içimde kalmasın dedim ..önümdeki günlerin planı belli biraz sağlamcıyım tüp bebeğe hazırım ama eğer planlarım alt üst olursa ne mutlu olurum....olmazsa devam....alayım yorumları.....hadi sizde bana yorum yapın bugün benim ihtiyacım varrrrrr
canım ayılıyorum senin yazılarına.nolur yarın bana güzel haberler ver. dua edicem senin için.
canım ya bende tam çabucak yaz diyecektimki sen yazmışsın, tatlım ne güzel bu hissetiklerin halbuki dün ne kadar olumsuzdun telefonda umarım bu sefer içindeki ses seni yanıltmaz ve birde bakarız senin minik melegin anne geliyorum der. Ah masalım bir olsa senin kadar sevinecegim inan umarım bu ay tüm arkadaşlarımız için olumlu geçer
Mda'cım Rana'nın haberini alınca inşallah dedim Mda'nında tüp bebişleri gelir hemen aklıma sen geliyosun tüp bebek lafını duyunca. sana dua ediyorummmm.iyiki varsın bebişlerin gelsi inşallah.
bizde seni canımmm. sende iyiki burdasın yanımızdasın...bu topiği ve sizleri çok seviyorum. iyi ki varsınız.
kızlar öyle güzel duygular içindeyimkitest günüm yarın biliyordum yazmıştımda merkezden aradılar kan tahliline niye gelmediniz diye şok oldum apar topar gittim uzun lafın kısası
HAMİLEYİİİİİİİİİİİİİİM rabbim sizede yaşatsın bu duyguyu inş sonu gelir ve kucağıma bu kez alabiliyim.
AHHHHHHH CANIMMMM GÜNÜNBOMBASI SENSİN. ÇOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOKKKK SEVİNDİM.ALLAH TAMAMINA ERDİRSİN İNŞALLAH.
Bugüne kadar sadece izlediğim, çok şey öğrendiğim, sevinenleri görüp mutlu olduğum üzülenlerle birlikte üzüldüğüm foruma içimi dökme zamanı geldi artık.. zaman geçtikçe hikayem de uzayıp gitmiş şimdi başladığım yerden uzaklardayım ama isteğim hep aynı buradaki herkes gibi bir bebeğe, bir cana kavuşabilmek… eskiden ne gereksiz dediğim böyle bir dünyaya bir çocuk getirmek yanlış olur dediğim korunmak için çaba sarfettiğim minicik bir cana kavuşma isteği bir anda geliverdi 3 seneyi aşkın bir zaman önce, hormonlar mıydı genler miydi nedir bilmiyorum dayanılmaz bir istekti, ümitti, mutluluktu ama durdurulamayacak bir şeydi, her zaman en büyük destekçim eşime bahsedince nasıl da heyecanlanmıştık bir kişilik duygu iki kişilik olup çoğalıvermişti, tabi bu haberi bekleyen ailelerle de paylaşınca daha büyük bir umut oluverdi, sandık ki isteyince hemen olur. Çünkü etrafımızda hep böyleydi, kardeşler, ablalar, yeğenler, arkadaşlar hep istediler planladılar oldu, çocukluktan beri bildiğim evlenilir hamile kalınır 9 ay sonra minicik canlar kucakta, sonra da büyüyüverirler ikinciler gelir aileler çoğalıverir.. hatta hangi burçtan olması gerektiğine bile karar vermiştim tüm saflığımla, hangi ayda hamile kalırsam ne zaman doğar hesaplarına girip burcunu bile! Belirlemiştim.. kontrol amaçlı gittiğim ilk doktor bunları duyunca gülmüştü, bir yıl zamanınız var göründüğü kadar kolay değil deyip göndermişti, sonra her ay aynı heves, adet günleri yaklaştıkça acaba var mı acaba ne değişti bedenimde düşünceleri… eczanelerin yolu düz olmuştu testleri alıp alıp boşa harcamaktan, ama her defasında bir sonraki ay vardı, ümit hep vardı, hala var.. yola çıktıktan tam bir yol sonra sessiz sedasız belirtisiz, adet bile gördükten hemen sonra düşükle anlaşılan ilk gebelik geldi ve tabi ilk kürtaj, kürtaj sonrası verilen ara, eşimin varikosel probleminin ortaya çıkması, ardından varikosel ameliyatı aradaki tüm denemeler, adetle sonuçlanan ümitle geçen aylar, göreve dönüşmüş ilişkiler ve derken ikinci gebelik geldi ilkinden bir sene sonra, şaşkınlık, mutluluk bambaşka bir şeydi, sonra yine kanamalar, buna rağmen duyulan kalp atışı ama sonra kalbinin durması ve ikinci kürtaj geldi, ardından testler, incelenen genler, hormonlar, rahim filmi, tetkikler.. kan pıhtılaşması sorunu belirlendi ki bunda bile ortak bir görüş yok, genetik uzmanlarına göre sorun oluşturmaz, doktoruma göre gebelik oluşursa sonuna kadar kan sulandırıcı iğne gerekliliği.. ikinciden sonra bir daha olmadı, geçen ay ilk aşılama denemesi başarısızlıkla sonuçlandı, her şey yolundaydı, yumurtalar, spermler, moraller.. ama olmayınca olmuyormuş işte.. bunun üzerine rahimde yapışıklık sorunu belirdi, geçirilen kürtajların etkisi doktorumun açıklaması, bu dinlenme ayı geçtikten sonra bir operasyon daha bekliyor beni, en zoru da o hafif bile olsa zamanı durduran anesteziden uyanması, gerçeği hatırlama çöküş ve yeniden toparlanmaya çalışmak.. her ne kadar bütün sevdiklerin anlamak istese de yanında olmak istese de bizim memleketimizin teselli tarzında bir yanlış var bence. İlk düşük gerçekleşiyor herkes diyor ikincisi hemen gelir üzülme! Üzülmeye hak yok kabulleniyorsun, sonra ikinci düşük, yine üzülme diyor en sevdiklerin bile moral önemli üzülmeye ne gerek var daha yaşın genç tesellileri geliyor, sonra herkes seneler sonra ümitler tükenince çocuk sahibi olmuş akrabalarını komşularını anlatmaya başlıyor teselli niyetine, bir anda sıradan oluveriyor senin biricik üzüntülerin.. sonra ilk aşılama olumsuz geliyor, hem de yoğun çalışma ortamında stres altında, toplantı sırasında gizlice bilgisayardan titreyerek öğrendiğin olumsuz sonuca daha bu ilk ikincisi var üçüncüsü var sakın üzülme aman ha diyorlar.. çünkü yaşamayanlar anlamıyor, en yakının bile olsa bu olanlar çok uzaktan çalan davulun sesleri gibi geliyor bilmiyorlar çünkü.. ancak burada derdini paylaşanlar anlayabiliyor birbirini.. herkesin yaşadığı ortak, biri daha az biri daha çok farklı farklı ama hep aynı amaç için üzülüyor buraya içini dökenler.. yine de çok şükürler diyorum, bütün dertler böyle olsun, ne farklı dertler acılar var bu dünyada, eksik kalmış ne hisler var, bu nedir ki diyorum, isyanımı bastırmaya çalışıyorum ve Allah’tan af diliyorum şikayet ettiğim için… ümit hep var hep olacak, tüm arkadaşlar hepimizin canları ümitleri dünyaya gelir inşallah, bu hayatta izimizi sürdürürler bir dalımız yetişir.. çok uzun oldu üzgünüm ama paylaşmak istiyor insan ancak böyle azalıyor yükü.. çok sevgiler!
Bugüne kadar sadece izlediğim, çok şey öğrendiğim, sevinenleri görüp mutlu olduğum üzülenlerle birlikte üzüldüğüm foruma içimi dökme zamanı geldi artık.. zaman geçtikçe hikayem de uzayıp gitmiş şimdi başladığım yerden uzaklardayım ama isteğim hep aynı buradaki herkes gibi bir bebeğe, bir cana kavuşabilmek eskiden ne gereksiz dediğim böyle bir dünyaya bir çocuk getirmek yanlış olur dediğim korunmak için çaba sarfettiğim minicik bir cana kavuşma isteği bir anda geliverdi 3 seneyi aşkın bir zaman önce, hormonlar mıydı genler miydi nedir bilmiyorum dayanılmaz bir istekti, ümitti, mutluluktu ama durdurulamayacak bir şeydi, her zaman en büyük destekçim eşime bahsedince nasıl da heyecanlanmıştık bir kişilik duygu iki kişilik olup çoğalıvermişti, tabi bu haberi bekleyen ailelerle de paylaşınca daha büyük bir umut oluverdi, sandık ki isteyince hemen olur. Çünkü etrafımızda hep böyleydi, kardeşler, ablalar, yeğenler, arkadaşlar hep istediler planladılar oldu, çocukluktan beri bildiğim evlenilir hamile kalınır 9 ay sonra minicik canlar kucakta, sonra da büyüyüverirler ikinciler gelir aileler çoğalıverir.. hatta hangi burçtan olması gerektiğine bile karar vermiştim tüm saflığımla, hangi ayda hamile kalırsam ne zaman doğar hesaplarına girip burcunu bile! Belirlemiştim.. kontrol amaçlı gittiğim ilk doktor bunları duyunca gülmüştü, bir yıl zamanınız var göründüğü kadar kolay değil deyip göndermişti, sonra her ay aynı heves, adet günleri yaklaştıkça acaba var mı acaba ne değişti bedenimde düşünceleri eczanelerin yolu düz olmuştu testleri alıp alıp boşa harcamaktan, ama her defasında bir sonraki ay vardı, ümit hep vardı, hala var.. yola çıktıktan tam bir yol sonra sessiz sedasız belirtisiz, adet bile gördükten hemen sonra düşükle anlaşılan ilk gebelik geldi ve tabi ilk kürtaj, kürtaj sonrası verilen ara, eşimin varikosel probleminin ortaya çıkması, ardından varikosel ameliyatı aradaki tüm denemeler, adetle sonuçlanan ümitle geçen aylar, göreve dönüşmüş ilişkiler ve derken ikinci gebelik geldi ilkinden bir sene sonra, şaşkınlık, mutluluk bambaşka bir şeydi, sonra yine kanamalar, buna rağmen duyulan kalp atışı ama sonra kalbinin durması ve ikinci kürtaj geldi, ardından testler, incelenen genler, hormonlar, rahim filmi, tetkikler.. kan pıhtılaşması sorunu belirlendi ki bunda bile ortak bir görüş yok, genetik uzmanlarına göre sorun oluşturmaz, doktoruma göre gebelik oluşursa sonuna kadar kan sulandırıcı iğne gerekliliği.. ikinciden sonra bir daha olmadı, geçen ay ilk aşılama denemesi başarısızlıkla sonuçlandı, her şey yolundaydı, yumurtalar, spermler, moraller.. ama olmayınca olmuyormuş işte.. bunun üzerine rahimde yapışıklık sorunu belirdi, geçirilen kürtajların etkisi doktorumun açıklaması, bu dinlenme ayı geçtikten sonra bir operasyon daha bekliyor beni, en zoru da o hafif bile olsa zamanı durduran anesteziden uyanması, gerçeği hatırlama çöküş ve yeniden toparlanmaya çalışmak.. her ne kadar bütün sevdiklerin anlamak istese de yanında olmak istese de bizim memleketimizin teselli tarzında bir yanlış var bence. İlk düşük gerçekleşiyor herkes diyor ikincisi hemen gelir üzülme! Üzülmeye hak yok kabulleniyorsun, sonra ikinci düşük, yine üzülme diyor en sevdiklerin bile moral önemli üzülmeye ne gerek var daha yaşın genç tesellileri geliyor, sonra herkes seneler sonra ümitler tükenince çocuk sahibi olmuş akrabalarını komşularını anlatmaya başlıyor teselli niyetine, bir anda sıradan oluveriyor senin biricik üzüntülerin.. sonra ilk aşılama olumsuz geliyor, hem de yoğun çalışma ortamında stres altında, toplantı sırasında gizlice bilgisayardan titreyerek öğrendiğin olumsuz sonuca daha bu ilk ikincisi var üçüncüsü var sakın üzülme aman ha diyorlar.. çünkü yaşamayanlar anlamıyor, en yakının bile olsa bu olanlar çok uzaktan çalan davulun sesleri gibi geliyor bilmiyorlar çünkü.. ancak burada derdini paylaşanlar anlayabiliyor birbirini.. herkesin yaşadığı ortak, biri daha az biri daha çok farklı farklı ama hep aynı amaç için üzülüyor buraya içini dökenler.. yine de çok şükürler diyorum, bütün dertler böyle olsun, ne farklı dertler acılar var bu dünyada, eksik kalmış ne hisler var, bu nedir ki diyorum, isyanımı bastırmaya çalışıyorum ve Allahtan af diliyorum şikayet ettiğim için ümit hep var hep olacak, tüm arkadaşlar hepimizin canları ümitleri dünyaya gelir inşallah, bu hayatta izimizi sürdürürler bir dalımız yetişir.. çok uzun oldu üzgünüm ama paylaşmak istiyor insan ancak böyle azalıyor yükü.. çok sevgiler!
kader ortakları biz . hep aynı üzüntüler umutlar umutsuzluklar . ama bu gün güzel bir haber geldi rana 5 aşı ve 5 tüp ten sonra bebişine kavuştu zamanı bu aymış . kısmetmiş . umarım seninde kısmetine yazılmıştır ve zamanını bekliyordur . inşallah bir gün annelik duygusunu tadarsın. ve buradaki bütün arkadaşlarımız hoş geldin canım allah herkese sabır veversin canım.
inan bastan sonuna kadar okudum cok duygulandım.bızı bızden baska kımse anlamaz canımm ne anne ne abla ne yakın dostlarımızbunları ancak yasayan ve ceken bılır ..canını sıkma vs vs dıye seyler soylemıycem cunku bılıyorumkı karr etmıyor.sadece dıyecegım tek sey ınsallahh bırdakı gebelıgını saglıklı sıhhatlı kucagına almayı nasıp eder rabbım sana inşallah ınan cok ıcten ve samımı soyluyorumm...
Bugüne kadar sadece izlediğim, çok şey öğrendiğim, sevinenleri görüp mutlu olduğum üzülenlerle birlikte üzüldüğüm foruma içimi dökme zamanı geldi artık.. zaman geçtikçe hikayem de uzayıp gitmiş şimdi başladığım yerden uzaklardayım ama isteğim hep aynı buradaki herkes gibi bir bebeğe, bir cana kavuşabilmek… eskiden ne gereksiz dediğim böyle bir dünyaya bir çocuk getirmek yanlış olur dediğim korunmak için çaba sarfettiğim minicik bir cana kavuşma isteği bir anda geliverdi 3 seneyi aşkın bir zaman önce, hormonlar mıydı genler miydi nedir bilmiyorum dayanılmaz bir istekti, ümitti, mutluluktu ama durdurulamayacak bir şeydi, her zaman en büyük destekçim eşime bahsedince nasıl da heyecanlanmıştık bir kişilik duygu iki kişilik olup çoğalıvermişti, tabi bu haberi bekleyen ailelerle de paylaşınca daha büyük bir umut oluverdi, sandık ki isteyince hemen olur. Çünkü etrafımızda hep böyleydi, kardeşler, ablalar, yeğenler, arkadaşlar hep istediler planladılar oldu, çocukluktan beri bildiğim evlenilir hamile kalınır 9 ay sonra minicik canlar kucakta, sonra da büyüyüverirler ikinciler gelir aileler çoğalıverir.. hatta hangi burçtan olması gerektiğine bile karar vermiştim tüm saflığımla, hangi ayda hamile kalırsam ne zaman doğar hesaplarına girip burcunu bile! Belirlemiştim.. kontrol amaçlı gittiğim ilk doktor bunları duyunca gülmüştü, bir yıl zamanınız var göründüğü kadar kolay değil deyip göndermişti, sonra her ay aynı heves, adet günleri yaklaştıkça acaba var mı acaba ne değişti bedenimde düşünceleri… eczanelerin yolu düz olmuştu testleri alıp alıp boşa harcamaktan, ama her defasında bir sonraki ay vardı, ümit hep vardı, hala var.. yola çıktıktan tam bir yol sonra sessiz sedasız belirtisiz, adet bile gördükten hemen sonra düşükle anlaşılan ilk gebelik geldi ve tabi ilk kürtaj, kürtaj sonrası verilen ara, eşimin varikosel probleminin ortaya çıkması, ardından varikosel ameliyatı aradaki tüm denemeler, adetle sonuçlanan ümitle geçen aylar, göreve dönüşmüş ilişkiler ve derken ikinci gebelik geldi ilkinden bir sene sonra, şaşkınlık, mutluluk bambaşka bir şeydi, sonra yine kanamalar, buna rağmen duyulan kalp atışı ama sonra kalbinin durması ve ikinci kürtaj geldi, ardından testler, incelenen genler, hormonlar, rahim filmi, tetkikler.. kan pıhtılaşması sorunu belirlendi ki bunda bile ortak bir görüş yok, genetik uzmanlarına göre sorun oluşturmaz, doktoruma göre gebelik oluşursa sonuna kadar kan sulandırıcı iğne gerekliliği.. ikinciden sonra bir daha olmadı, geçen ay ilk aşılama denemesi başarısızlıkla sonuçlandı, her şey yolundaydı, yumurtalar, spermler, moraller.. ama olmayınca olmuyormuş işte.. bunun üzerine rahimde yapışıklık sorunu belirdi, geçirilen kürtajların etkisi doktorumun açıklaması, bu dinlenme ayı geçtikten sonra bir operasyon daha bekliyor beni, en zoru da o hafif bile olsa zamanı durduran anesteziden uyanması, gerçeği hatırlama çöküş ve yeniden toparlanmaya çalışmak.. her ne kadar bütün sevdiklerin anlamak istese de yanında olmak istese de bizim memleketimizin teselli tarzında bir yanlış var bence. İlk düşük gerçekleşiyor herkes diyor ikincisi hemen gelir üzülme! Üzülmeye hak yok kabulleniyorsun, sonra ikinci düşük, yine üzülme diyor en sevdiklerin bile moral önemli üzülmeye ne gerek var daha yaşın genç tesellileri geliyor, sonra herkes seneler sonra ümitler tükenince çocuk sahibi olmuş akrabalarını komşularını anlatmaya başlıyor teselli niyetine, bir anda sıradan oluveriyor senin biricik üzüntülerin.. sonra ilk aşılama olumsuz geliyor, hem de yoğun çalışma ortamında stres altında, toplantı sırasında gizlice bilgisayardan titreyerek öğrendiğin olumsuz sonuca daha bu ilk ikincisi var üçüncüsü var sakın üzülme aman ha diyorlar.. çünkü yaşamayanlar anlamıyor, en yakının bile olsa bu olanlar çok uzaktan çalan davulun sesleri gibi geliyor bilmiyorlar çünkü.. ancak burada derdini paylaşanlar anlayabiliyor birbirini.. herkesin yaşadığı ortak, biri daha az biri daha çok farklı farklı ama hep aynı amaç için üzülüyor buraya içini dökenler.. yine de çok şükürler diyorum, bütün dertler böyle olsun, ne farklı dertler acılar var bu dünyada, eksik kalmış ne hisler var, bu nedir ki diyorum, isyanımı bastırmaya çalışıyorum ve Allah’tan af diliyorum şikayet ettiğim için… ümit hep var hep olacak, tüm arkadaşlar hepimizin canları ümitleri dünyaya gelir inşallah, bu hayatta izimizi sürdürürler bir dalımız yetişir.. çok uzun oldu üzgünüm ama paylaşmak istiyor insan ancak böyle azalıyor yükü.. çok sevgiler!
merhaba canım yazını okuyunca çok duygulandım uzun zamandır ağlayamıyodum senin bu yazın beni ağlattı.ağlayıncada biraz rahatladım çok duygulu yazmışsın.inşallah en kısa zamanda bebeklerimize kavuşuruzBugüne kadar sadece izlediğim, çok şey öğrendiğim, sevinenleri görüp mutlu olduğum üzülenlerle birlikte üzüldüğüm foruma içimi dökme zamanı geldi artık.. zaman geçtikçe hikayem de uzayıp gitmiş şimdi başladığım yerden uzaklardayım ama isteğim hep aynı buradaki herkes gibi bir bebeğe, bir cana kavuşabilmek eskiden ne gereksiz dediğim böyle bir dünyaya bir çocuk getirmek yanlış olur dediğim korunmak için çaba sarfettiğim minicik bir cana kavuşma isteği bir anda geliverdi 3 seneyi aşkın bir zaman önce, hormonlar mıydı genler miydi nedir bilmiyorum dayanılmaz bir istekti, ümitti, mutluluktu ama durdurulamayacak bir şeydi, her zaman en büyük destekçim eşime bahsedince nasıl da heyecanlanmıştık bir kişilik duygu iki kişilik olup çoğalıvermişti, tabi bu haberi bekleyen ailelerle de paylaşınca daha büyük bir umut oluverdi, sandık ki isteyince hemen olur. Çünkü etrafımızda hep böyleydi, kardeşler, ablalar, yeğenler, arkadaşlar hep istediler planladılar oldu, çocukluktan beri bildiğim evlenilir hamile kalınır 9 ay sonra minicik canlar kucakta, sonra da büyüyüverirler ikinciler gelir aileler çoğalıverir.. hatta hangi burçtan olması gerektiğine bile karar vermiştim tüm saflığımla, hangi ayda hamile kalırsam ne zaman doğar hesaplarına girip burcunu bile! Belirlemiştim.. kontrol amaçlı gittiğim ilk doktor bunları duyunca gülmüştü, bir yıl zamanınız var göründüğü kadar kolay değil deyip göndermişti, sonra her ay aynı heves, adet günleri yaklaştıkça acaba var mı acaba ne değişti bedenimde düşünceleri eczanelerin yolu düz olmuştu testleri alıp alıp boşa harcamaktan, ama her defasında bir sonraki ay vardı, ümit hep vardı, hala var.. yola çıktıktan tam bir yol sonra sessiz sedasız belirtisiz, adet bile gördükten hemen sonra düşükle anlaşılan ilk gebelik geldi ve tabi ilk kürtaj, kürtaj sonrası verilen ara, eşimin varikosel probleminin ortaya çıkması, ardından varikosel ameliyatı aradaki tüm denemeler, adetle sonuçlanan ümitle geçen aylar, göreve dönüşmüş ilişkiler ve derken ikinci gebelik geldi ilkinden bir sene sonra, şaşkınlık, mutluluk bambaşka bir şeydi, sonra yine kanamalar, buna rağmen duyulan kalp atışı ama sonra kalbinin durması ve ikinci kürtaj geldi, ardından testler, incelenen genler, hormonlar, rahim filmi, tetkikler.. kan pıhtılaşması sorunu belirlendi ki bunda bile ortak bir görüş yok, genetik uzmanlarına göre sorun oluşturmaz, doktoruma göre gebelik oluşursa sonuna kadar kan sulandırıcı iğne gerekliliği.. ikinciden sonra bir daha olmadı, geçen ay ilk aşılama denemesi başarısızlıkla sonuçlandı, her şey yolundaydı, yumurtalar, spermler, moraller.. ama olmayınca olmuyormuş işte.. bunun üzerine rahimde yapışıklık sorunu belirdi, geçirilen kürtajların etkisi doktorumun açıklaması, bu dinlenme ayı geçtikten sonra bir operasyon daha bekliyor beni, en zoru da o hafif bile olsa zamanı durduran anesteziden uyanması, gerçeği hatırlama çöküş ve yeniden toparlanmaya çalışmak.. her ne kadar bütün sevdiklerin anlamak istese de yanında olmak istese de bizim memleketimizin teselli tarzında bir yanlış var bence. İlk düşük gerçekleşiyor herkes diyor ikincisi hemen gelir üzülme! Üzülmeye hak yok kabulleniyorsun, sonra ikinci düşük, yine üzülme diyor en sevdiklerin bile moral önemli üzülmeye ne gerek var daha yaşın genç tesellileri geliyor, sonra herkes seneler sonra ümitler tükenince çocuk sahibi olmuş akrabalarını komşularını anlatmaya başlıyor teselli niyetine, bir anda sıradan oluveriyor senin biricik üzüntülerin.. sonra ilk aşılama olumsuz geliyor, hem de yoğun çalışma ortamında stres altında, toplantı sırasında gizlice bilgisayardan titreyerek öğrendiğin olumsuz sonuca daha bu ilk ikincisi var üçüncüsü var sakın üzülme aman ha diyorlar.. çünkü yaşamayanlar anlamıyor, en yakının bile olsa bu olanlar çok uzaktan çalan davulun sesleri gibi geliyor bilmiyorlar çünkü.. ancak burada derdini paylaşanlar anlayabiliyor birbirini.. herkesin yaşadığı ortak, biri daha az biri daha çok farklı farklı ama hep aynı amaç için üzülüyor buraya içini dökenler.. yine de çok şükürler diyorum, bütün dertler böyle olsun, ne farklı dertler acılar var bu dünyada, eksik kalmış ne hisler var, bu nedir ki diyorum, isyanımı bastırmaya çalışıyorum ve Allahtan af diliyorum şikayet ettiğim için ümit hep var hep olacak, tüm arkadaşlar hepimizin canları ümitleri dünyaya gelir inşallah, bu hayatta izimizi sürdürürler bir dalımız yetişir.. çok uzun oldu üzgünüm ama paylaşmak istiyor insan ancak böyle azalıyor yükü.. çok sevgiler!
hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim mutluluguma tek tek ortak olmuşsunuzhepimizin yüzünü güldürsün rabbim dualarım hep sizinleydi artık 2kat yada olsun inş:) kimileri ikizmi diye sormuş evet 2adet tarnsferim olmuştu ikiz olurmuki onuda bilmiyorum hiç fena olmaz sağlıklı olsun ayında dogsunda sağ salim kaç olursa olsun
MDA gerçekmi hiç bakmadım ilk tüp annesi ben miyim
bir arkadaşımız sormuş aşılamamı tüpmü diye tüp bebek canım benimki 5aşı 5tüp geçmişim olcak kucağım dolu inş
MASAL senin tarihinden haberim yoktu inş sende gelirsin güzel haberlerle.
hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim mutluluguma tek tek ortak olmuşsunuzhepimizin yüzünü güldürsün rabbim dualarım hep sizinleydi artık 2kat yada olsun inş:) kimileri ikizmi diye sormuş evet 2adet tarnsferim olmuştu ikiz olurmuki onuda bilmiyorum hiç fena olmaz sağlıklı olsun ayında dogsunda sağ salim kaç olursa olsun
MDA gerçekmi hiç bakmadım ilk tüp annesi ben miyim
bir arkadaşımız sormuş aşılamamı tüpmü diye tüp bebek canım benimki 5aşı 5tüp geçmişim olcak kucağım dolu inş
MASAL senin tarihinden haberim yoktu inş sende gelirsin güzel haberlerle.
kızlar öyle güzel duygular içindeyimkitest günüm yarın biliyordum yazmıştımda merkezden aradılar kan tahliline niye gelmediniz diye şok oldum apar topar gittim uzun lafın kısası
HAMİLEYİİİİİİİİİİİİİİM rabbim sizede yaşatsın bu duyguyu inş sonu gelir ve kucağıma bu kez alabiliyim.
Bugüne kadar sadece izlediğim, çok şey öğrendiğim, sevinenleri görüp mutlu olduğum üzülenlerle birlikte üzüldüğüm foruma içimi dökme zamanı geldi artık.. zaman geçtikçe hikayem de uzayıp gitmiş şimdi başladığım yerden uzaklardayım ama isteğim hep aynı buradaki herkes gibi bir bebeğe, bir cana kavuşabilmek eskiden ne gereksiz dediğim böyle bir dünyaya bir çocuk getirmek yanlış olur dediğim korunmak için çaba sarfettiğim minicik bir cana kavuşma isteği bir anda geliverdi 3 seneyi aşkın bir zaman önce, hormonlar mıydı genler miydi nedir bilmiyorum dayanılmaz bir istekti, ümitti, mutluluktu ama durdurulamayacak bir şeydi, her zaman en büyük destekçim eşime bahsedince nasıl da heyecanlanmıştık bir kişilik duygu iki kişilik olup çoğalıvermişti, tabi bu haberi bekleyen ailelerle de paylaşınca daha büyük bir umut oluverdi, sandık ki isteyince hemen olur. Çünkü etrafımızda hep böyleydi, kardeşler, ablalar, yeğenler, arkadaşlar hep istediler planladılar oldu, çocukluktan beri bildiğim evlenilir hamile kalınır 9 ay sonra minicik canlar kucakta, sonra da büyüyüverirler ikinciler gelir aileler çoğalıverir.. hatta hangi burçtan olması gerektiğine bile karar vermiştim tüm saflığımla, hangi ayda hamile kalırsam ne zaman doğar hesaplarına girip burcunu bile! Belirlemiştim.. kontrol amaçlı gittiğim ilk doktor bunları duyunca gülmüştü, bir yıl zamanınız var göründüğü kadar kolay değil deyip göndermişti, sonra her ay aynı heves, adet günleri yaklaştıkça acaba var mı acaba ne değişti bedenimde düşünceleri eczanelerin yolu düz olmuştu testleri alıp alıp boşa harcamaktan, ama her defasında bir sonraki ay vardı, ümit hep vardı, hala var.. yola çıktıktan tam bir yol sonra sessiz sedasız belirtisiz, adet bile gördükten hemen sonra düşükle anlaşılan ilk gebelik geldi ve tabi ilk kürtaj, kürtaj sonrası verilen ara, eşimin varikosel probleminin ortaya çıkması, ardından varikosel ameliyatı aradaki tüm denemeler, adetle sonuçlanan ümitle geçen aylar, göreve dönüşmüş ilişkiler ve derken ikinci gebelik geldi ilkinden bir sene sonra, şaşkınlık, mutluluk bambaşka bir şeydi, sonra yine kanamalar, buna rağmen duyulan kalp atışı ama sonra kalbinin durması ve ikinci kürtaj geldi, ardından testler, incelenen genler, hormonlar, rahim filmi, tetkikler.. kan pıhtılaşması sorunu belirlendi ki bunda bile ortak bir görüş yok, genetik uzmanlarına göre sorun oluşturmaz, doktoruma göre gebelik oluşursa sonuna kadar kan sulandırıcı iğne gerekliliği.. ikinciden sonra bir daha olmadı, geçen ay ilk aşılama denemesi başarısızlıkla sonuçlandı, her şey yolundaydı, yumurtalar, spermler, moraller.. ama olmayınca olmuyormuş işte.. bunun üzerine rahimde yapışıklık sorunu belirdi, geçirilen kürtajların etkisi doktorumun açıklaması, bu dinlenme ayı geçtikten sonra bir operasyon daha bekliyor beni, en zoru da o hafif bile olsa zamanı durduran anesteziden uyanması, gerçeği hatırlama çöküş ve yeniden toparlanmaya çalışmak.. her ne kadar bütün sevdiklerin anlamak istese de yanında olmak istese de bizim memleketimizin teselli tarzında bir yanlış var bence. İlk düşük gerçekleşiyor herkes diyor ikincisi hemen gelir üzülme! Üzülmeye hak yok kabulleniyorsun, sonra ikinci düşük, yine üzülme diyor en sevdiklerin bile moral önemli üzülmeye ne gerek var daha yaşın genç tesellileri geliyor, sonra herkes seneler sonra ümitler tükenince çocuk sahibi olmuş akrabalarını komşularını anlatmaya başlıyor teselli niyetine, bir anda sıradan oluveriyor senin biricik üzüntülerin.. sonra ilk aşılama olumsuz geliyor, hem de yoğun çalışma ortamında stres altında, toplantı sırasında gizlice bilgisayardan titreyerek öğrendiğin olumsuz sonuca daha bu ilk ikincisi var üçüncüsü var sakın üzülme aman ha diyorlar.. çünkü yaşamayanlar anlamıyor, en yakının bile olsa bu olanlar çok uzaktan çalan davulun sesleri gibi geliyor bilmiyorlar çünkü.. ancak burada derdini paylaşanlar anlayabiliyor birbirini.. herkesin yaşadığı ortak, biri daha az biri daha çok farklı farklı ama hep aynı amaç için üzülüyor buraya içini dökenler.. yine de çok şükürler diyorum, bütün dertler böyle olsun, ne farklı dertler acılar var bu dünyada, eksik kalmış ne hisler var, bu nedir ki diyorum, isyanımı bastırmaya çalışıyorum ve Allahtan af diliyorum şikayet ettiğim için ümit hep var hep olacak, tüm arkadaşlar hepimizin canları ümitleri dünyaya gelir inşallah, bu hayatta izimizi sürdürürler bir dalımız yetişir.. çok uzun oldu üzgünüm ama paylaşmak istiyor insan ancak böyle azalıyor yükü.. çok sevgiler!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?