Herkese kucak dolu sevgiler
Eşim 2 gündür ağır derece de grip oldu, evde yatıyor. Dün eve gidince ona güzelce baktım, çorbasını, ilacını, çayını, meyvesine kadar yedirdim.
Gece yatarken boynunu, sırtını, ayaklarının altını vikisledim yatırdım. İnanın kızlar gece ona bakacağım diye hiç uyuyamadım. Sürekli terledi; uyandırdım, kıyafetlerini değiştirdim yatırdım. En son sabah 5 ti hala ayaktaydım ve o halde işe geldim. Sabah olunca salona yatırdım onu yatağın çarşafları kirlendi diye. Yatağı da sabah kapatmadım hava alsın akşama kadar kurusun diye. Gece üstünden çıkardığı her şeyi küçük odama koydum, terli haldeler akşama makineye girecekler. O odada bir de çamaşır askılığım durur, akşamdan çamaşır asmıştım. Anlayacağınız akşam feci halde yorgun ve evim dağınık kaldı. Şuan gözlerim kapanıyor uykusuzluktan ama eşim iyi olsun diye ses etmedim. Yemeğe çıkarken aradım nasıl oldun diye, daha iyiyim birazdan annem gelecek dedi. Sinirlerim tepeme çıktı o an. Ben neyim dedim, ne alaka dedi. Evin hali ne halde dedim, bana sormadan beni aramadan nasıl geliyor dedim. Çorba yapacakmış dedi, akşam ben sana yaptım, fazlası dolapta dedim. Artık insanlara diyecek lafım kalmadı.
Benim eşim evin tek oğlu 3 tane kız kardeşi var. Annesi ona fena halde düşkün. 30 yaşında olmasına rağmen, 3 yaşında çocuk muamelesi yapıyor. Evet oğlu tabiki de gelecek çorba yapacak vs neyse ama bana soracak. Ben o evin kadınıyım. Arkamı döndüğüm her an kocamın yanında annesini görmek istemiyorum. Böyle şeylere çok gülerdim ama kv benimle yarışıyor. Yok yatak odasına bakabilir miyim, yok ne yapıyorsunuz bakayım ( gecenin bir yarısı arar). Aralarına hiç bir zaman girmedim, öyle bir derdim de yok ama kocamı görünce çocuk gibi sarılması, annişim, minnoşum sana yemek yaptım al evine götür demesi, sürekli gel sana sarılayım, öpeyim demesi..Artık bıktım! Beni sevsin annesini sevmesin demiyorum, aralarındaki sevgiye de karışmadım ama bu tavırları beni delirtiyor. Yıl dönümü olur, özel bir gün olur eve pasta alır gelir, sosyal medyadan sürekli kutlar, her fotoğrafımıza yorum yazar. Artık patlama noktasına geldim.
Benim tavrımı soranlara; bugüne kadar lafımı hiç çekmedim. En başından samimi olmadım, hep mesafeliydim.
Hiç bir şeye karıştırmadım (2 tarafı da)
Bana karışabileceğini sanıyor ama avcunu yaladı.
Saygımı hiç bozmadım ama kendi bildiğimi yaptım.
Ama ne yaparsam yapayım kadın bu tavırlarından vazgeçmiyor.
Benim artık sabrım tükeniyor.
Daralıyorum kızlar.
Nefes alamıyorum
Yine de bize ne tabi. Bence siz genel olarak kadından hoşlanmadığınız için, kafanıza takmamanız gereken şeyler de takılır hale gelmiş. Çocuğu hasta olan bir insanın, çocuğunun evine giderken haber vermesine gerek yok. Bu durumdan hoşlanmamanızı anlarım ama tepki göstermeye hakkınız yok bence. Ama hayatın normal seyrettiği günlerde, özel günlerde çat kapı geliyorsa, ben de olsam çıldırırım. İki durumu birbirinden ayırt etmek lazım.
