27 yaşımdayım veiki üniversite okudum. Biri kpss de zor aranan bir bölüm diğeri özel de iş şansı var baya ama hiç sevmiyorum. Yani ben hep yanlış tercihler yaptım. Sizce bu saatten sonra bu hayatı nasıl toparlayabilirim? Bu arada söyledikleriniz için çok teşekkür ederim ağlarken gözyaşımı dindirdiniz
Rica ederim ne demek gerçekten ağlayıp kendinizi bu kadar heder etmeye değmez gencecik yaşınızda. Ne güzel iki bölüm bitirmişsiniz. Hayatı değiştirmek için önce algıyı değiştirmek lazım. Siz yaşanan kötü şeylerin etkisiyle bu güne dek muhtemelen hep kendinizi suçladınız, iki tane bölüm bitirmişsiniz bu kolay değil onda bile kendinize kızıyorsunuz yanlış tercihler diye. Öncelikle kendinize yüklenmeyin. Ben de yıllarca kendime yüklendim. En son bir gün aydınlandım dedim ya hayat zaten zor geçmiş ama doymamışım kendime bir tekme de ben atmışım
habire kendime yüklendim kendimi suçladım. Oysa kendinizi takdir etmeye başlayınca daha iyisini yapabilmeye başlıyorsunuz. Ben de kendime hiç değer vermemişim. Ben kendime değer verince kendimi daha iyi şeylere layık görmeye başladım. Daha iyisine layık görünce de daha iyileri için çabalayıp sonuç almaya başladım. Siz de önce bunu düzeltin. Bunun için profesyonel destek de alabilirsiniz. Sonra çalışmaya başlayın. İsterseniz okuduğunuz alanlarda başlayın çalışmaya, isterseniz çok alakasız işlere başvurup onları deneyin ilgi alanlarınıza göre yönlenin. Ama mutlaka çalışın. Çalışma hayatı yorucu oluyor ama hem cebe para giriyor hem çevre ediniyorsunuz hem tecrübe. Ufkunuz açılıyor. Kendi ayaklarınız üzerinde durmak da size psikolojik olarak çok çok büyük bir güven verecek. Hayatta en büyük özgürlük kimseye muhtaç olmamaktır. Bir kere çalışıp başarılı olmaya başlayınca sonrasında da kimseye eyvallahınız olmaz zatenBen zaten çalışıyorum 1 senedir ama sürekli iş değiştiriyorum. Çalıştığım alanı sevemedim ve pek de başarılı dğeilim bu da özgüvenimi düşürdü benim. Ve yaş aldıkça yeni başlangıçlar zorlaşıyormuş gibi geliyor. Diğer bölümden deniycem şansımı ama yaşıtlarım göre geç kalmış hissediyorum. Bu bakış açısı beni çok yoruyor. Karamsar geliyorum size biliyorum ama hayattan bu sıralar gerçekten korkuyorum. Bu arada siz kaç yaşındasınız?Rica ederim ne demek gerçekten ağlayıp kendinizi bu kadar heder etmeye değmez gencecik yaşınızda. Ne güzel iki bölüm bitirmişsiniz. Hayatı değiştirmek için önce algıyı değiştirmek lazım. Siz yaşanan kötü şeylerin etkisiyle bu güne dek muhtemelen hep kendinizi suçladınız, iki tane bölüm bitirmişsiniz bu kolay değil onda bile kendinize kızıyorsunuz yanlış tercihler diye. Öncelikle kendinize yüklenmeyin. Ben de yıllarca kendime yüklendim. En son bir gün aydınlandım dedim ya hayat zaten zor geçmiş ama doymamışım kendime bir tekme de ben atmışım
Sana saygı duyan biriyle birlikte olacaksın ileride.
Cinsellik yaşamış olmanda ne var? Daha önce hiç yaşamamış biri kendisi gibi birini arayabilir herkes ona hak verir. Ama diğer türlüsü çok saçma.
Geçmiş anlamında demedim başka yönden dedim.
Niye cevap vermediniz?
bu tarz yorumlarınızı çeşitli başlıklarda çok görüyorum. bütün hayatınızı buraya döktüğünüz için de az çok biliyorum sizi. o yüzden çok merak ediyorum, "en moderni" diye tanımladığınız insanlar kim? hangi modernlik bu? nerede karşılaştınız bakire kadın isteyen enn modern erkeklerle, kim bunlar anlatır mısınız?
ayy sal adamı ya. Eski sevgilinle kampa gittiysen gittin, geçmiş geçmiştir ona ne. Senin geçmişine saygısı olmayan adamdan hiçbir cacık olmaz. Zaten seninle birkaç gün konusmak istemediğini söyleyen de o, paşam kendi kendine tribe girmiş. Tavsiyem ileride geçmişine saygı duyacak bir adamla ol
Eğitimli biriydi o ama sonuç bu. Benim ailem geri kafalı onlara ters bir yapıdadyım. Ben de sizin gibi düşünüyorum ama kendi hayatımın içinde kendimi sıkılmış gibi hissediyorum. Ait değil hissiyatı taşıyorum. Sanki hiçbir yere ait değilim. Aileme, benim gibi düşünmeyen bazı arkadaşlarıma.. Sizce ne yapmalıyım?
Yerinde bir karar olmuş iki taraf için de
Baştan bitmesi iyi olmuş. Geçmişe bu kadar takıntılı olan kişi ileride sürekli sorun çıkarır her kavgada yüzünüze vururdu bunları. Sanki ondan önce hayatınız olmamaliymis gibi. Ama gel gelelim genelde böyle kişiler kendi geçmişlerini asla anlatmıyor olmadı diyor yalan söylüyor ya da ben erkeğim benim illa ki olur hoduklugune getiriyor lafı. Bu arada size yine mesaj atar bu kişi gibime geliyor. Size ulaşamaması için her yerden engel atmanızı tavsiye ederim.
Eğitim maalesef kişilik üzerinde çok yüksek etkiye sahip degil. Ailede ne görürse kişiliği öyle oturuyor genelde. Sizi çok iyi anlıyorum ben de aynı hisleri hissediyordum. Ait olmama duygusu. Ailemin terkedilmiş çocuğu gibiydim, ilgilenmiyorlardi, aramiyorlardi sadece işleri düşünce arıyorlardı. Hâlâ da aynı. Üstüne bir de köstek oluyorlardı. Çalışmam için baskı kuruyorlardi ben yüksek lisans yapmaya çalışıyordum. İs de bulamıyordum. Ama hayatta ne yapmak istediğime net karar verdigimde ve evlenip kendi yuvama gectigimde o ait olamama hissi geçti çok şükür. Bu ait olamama hissiyle kendinizi olmayacak ilişkilere sürüklemeyin lütfen. Başıma geldi ordan biliyorum. Size zarar veren her şeyden uzak durun. Aileniz bile olsa. Ayrıca alma verme dengesinin olmadığı ilişkilerde ve gecmisinize takik olan kişilerde kalmayın. Emin olun karşınıza olgun, alma verme dengesini sağlayabilen kişiler çıkacak. Başıma geldiği için bu tavsiyeleri veriyorum
kesinlikle karşınızda çocuk gibi biri olmasın, çocuk gibi derken sorumluluk almayı bilmeyen, bir haltı beceremeyen, ne istediğini bilmeyen kişilerden bahsediyorum. Yoksa çocuk gibi eğlenmekte bir zarar yok
kusura bakmayın uzun oldu umarım faydalı olmuştur 
Bende senin gibi aşmak icin cinsel birliktelik yasadim.seni oyle iyi anliyorum ki.27 yasimdaydim.tum iliski ve flortlerden sorunlu oldugumu dusundugum icin kaciyordum.ilk birlikte oldugum adamda yalanci,manyagin teki cikti.ama asla icime kapanmadim.gezdim, eglendim.sonra 33 umde esimle tanistim ve evlendim.birkez olsun sormadi, hor gormedi.el ustunde tuttu beni.asla boyle dusunme.sen cok degerlisin..degerini bilmemis ve cikmis hayatindan.guzelliklere koş..
