canım,yol arkadaşım,destekçim,merhaba
ben seni bir süredir forumda arıyordum,açıkçası görmediğim için mutlu oluyordum.Demek ki her şey yolunda,hiç bir sıkıntı yok diye düşünüyordum ama inan sadece 4 kilo oldığını görünce rahatladım,sevindim. Bana kızma nolur.Çünkü bu öyle bir süreç ki,vücut kilo verdikten sonra kendini savunma durumuna geçiyor ve kişiye daha çok yeme sinyalleri gönderiyor.
bence aldığın o dört kilonun yanında diğer verdiklerini koruyabilmen çok güzel.Kaldı ki zaten 2 kilosunu da vermişsin. Eveeeet gelelim bana.Nasıl başlayacağımı bilemedim. Ben de uzun süre korudum verdiklerimi,hatta vermeye devam ettim.Düğünüm istediğim gibi oldu,her şey çok güzeldi. Üstüne üstlük sağlıksız hiçbir şey yapmamıştık.
efendi efendi sporumuzu yapıp yediklerimize ayar çekmiştik.Ben hayatım boyunca böyle yaşayabilirim diyordum.Sonra babaannem vefat etti. Benim en az annem kadar değer verdiğim insan... Gözü kör olsun duygusal açlığın,bahanelerin... Beni görmeliydin minik kuru kayısım,hatta iyi ki görmedin. Kurulan her sofraya oturdum;aklımda kalmasın,midemde kalsın diye ne bulduysam yedim.Doymadım.Çalışma tempom çok yoğundu, o aralarda neler yediğimi takip edemedim bile.En sonunda başladığım noktaya geri döndüm.Kimbilir belki daha da gerilere... Buraya yazmaya utandım.O zamanlardan bir hatırlayanlar olur da beni ayıplarlar diye

Yakın bir zamanda plates seti aldım. Şimdi seni de görünce artık bir şeyler yapmam gerektiğinin iyice farkına vardım.Çok mutsuzum ama umutsuz değilim.Her şey çok güzelken berbat eden bendim.Yine başlayabilirim,yapabilirim tabi desteğinle.Buna ihtiyacım var.Sana,azmine,iradene her zaman güvendim. Bu arada küçük bir bahane daha; malum bayram tatili.Memleketlerimize gidemedik. Burada sağolsun arkadaşlar bize geliyor, biz onlara gidiyoruz.Sağlam bir başlangıç yapamayacağım.Ama perşembeye bomba gibi burdayım. Olmaz mı?