Arkadaşlar herkese iyi akşamlar...Çocuklarımın babasıyla çok sorunlar yaşadık sadakatsizlik sonumuzu getirdi ve bende ona karşı ne sevgi ne saygı hiçbişey kalmadı zamanla oda yitirdi herşeyi.Çocuklar için çekip gidemedim klişe bir bahane olacak ama gereksiz kahramanlıklara maceralara gerek yok çünkü ailemle aram bozuk gidecek yerim yok birikimim yok e çocuklarımıda bırakamam az buçuk birikim yapıyorum(işsizlik maaşı alıyorum ve aldığım gibi hesabıma yatırıyorum)Aynı evin içinde yaşıyoruz ama iki ev arkadaşından farksızız.7-8 aydır yataklarımız ayrı yaptığım yemeği yemez doğru dürüst konuşmayız çocuklar haricinde muhattap olmayız son durum bu yani.
En son geçenlerde parka çıkardım çocukları bunada mesaj attım”küçük acıktı maması yok sen gel büyüğe göz kulak ol parkta eve gitmek istemiyor,bende küçükle eve gideyim”diye...Oda tamm yazmış tam 3 saat sonra geldi e haliyle biz alttan alttan kavga ettik(kendi işi olduğu için giriş çıkış saatlerinde sorun yaşamaz parkta iş yerine çok yakındı nerdesin diye mesaj attığımda sürekli geliyorum diye geri dönüyordu bende o yüzden salak gibi o kadar saat bekledim)Neyse dediki hadi sizi küçükle eve bırakayım arabası lüks arabalardan alındığından beri 1-2 kere anca binmişimdir.Ben tam arabaya binerken demesinmi:şimdi herkes sana bakıyor bu kadın bu arabaya binecek çok şaşırıyorlar hiç yakıştıramıyorlar:::Ben şok oldum bu söze.Tabi binmedim arabasına cafede biraz oturdum sonrada yürüyerek gittim eve oda çocukları gezdirmiş öyle götürmüş eve..Velhasılkelam ben 3 gündür buna demediğim kalmadı..Sonradan görme,kahrolasıca aabanı al başına çal,mal varlığına güveniyorsun ama Allah gün gelir alır...vs.Ve sonuç bugün o görgüsüzce konuştuğu arabasını başka bir arabaya çarpmış far falan kırılmış.Allah daha büyük kazalar göstermesin ama sevinmedim değil..Bu evlilik her açıdan bitti ama bu şekilde durumu iyileştirene kadar(çocuklarım ve benim açımdan)aynı evde yaşamak mantıklı mı yoksa olduğun yerde saymak mı?
