Vallaha bişey diyimmi canım huzursuz oluoz ya hepsının bır sebebı var.Görmüş gecırmıs bir kızsın ne demek annem sevsın annem ısınsın.Annesıylemı evlencen.Annecıden uzak dur lutfen.Bende kendımı çok kotu hıssedıorum bazen bılıomusun çocugum yok calısıorum aılem basımda bazen bekarlar tanışmak ustıo sızın bıldıgınız kızlardan deılım diorum.Huzurun yoksa uzaklaş bacım.Çunku sebebı vardır.
Kardeşim niye kendini ezip buzuyosun.sonucta namusunla bir evlilik yapmisin olmamış ayrilmissin.coluguncocugun yok.insan başına gelen şeyler bunlar.dik dur kabul ederse ederetmezse paşa gonlu bilir.ama kendini ezme vede seni ezmelerine fırsat vermekorka korka konu açmak
dobra ablalarım , arkadaşlarım , sevgili hemcinslerim . gelin bakalım benden konuşalım yine :)))
herşeye dikkat ederek , düşünerek, planlaayarak yaşanmıyormuş bunu anladım. ama bu kontrolü elden bırakamıyorum bi türlü .
3 yıldır beni tanıyan ve çok iyi anlaştığım bi arkadaşımla sevgili olduk
huyumu suyumu bilen , yaşadıklarımı bilen düzgün bi insan kendisi.
benden 3 yaş büyük . ailesiyle yaşıyor . önce problemi mi anlatsam eski konuya mı bakarsınız bilemem ama özet geçeyim madem .
evlendim boşandım . 4 yıl olcak . 2 kişi girdi daha önce hayatıma . biri ailem kabul etmiyor diye ayrıldı pat diye. diğeri de ailesine kabul ettirmesine rağmen geçmişe takılıp daha yolun başındayken yüzüme vurdu evlenip boşanmış olduğumu ben ayrıldım ... ilk baştada birini uzaktan sevmiştim o da gööya beni . ama o da ailem kabul etmez diyerek konuşmadık bile.... öyle bi üzüntülerdi işte .
bunlardan ötürü
sonra dedim tövbe bekar biriyle mi ! . sanki 5 çocukluyum da ben... neyse. bende bekar bi kız gibiyim yani . dünya tatlısı bi aileye sahip , iş güç sahibi bi insanım işte.
şimdi ki konuştuğum ponçik arkadaşa gelirsek ...BEKAR . düzgün bi aile evladı . hayırlı evlat türünden. saygılı , efendi...
herşey gayet güzel ilerliyor . ama aklımdaki ister istemez olan ' ya bu da ailem kabul etmiyor diyip yarı yolda bırakırsa ' korkusu bütün güzel anlarımı mahvediyor . sürekli kendimi geri çekiyorum . bazen istemsiz modum düşüyor. herşeyin güzel olcağına beni inandırmaya çalışsada bu korku asla gitmiyor ....
çünküüüüü AİLESİNİN HABERİ YOK ! ve ne olcağını paşamızda kestiremiyor ! delirciiim.
bazen resti çekip , madem kendi kararlarını vercek olgunlukta değilsin ailene söyle bakalım kabul etmiyorlarsa bitsin diye manyaklaşıyorum .
onun aklındaki plan şu ; annesi beni gördü ve çok beğenmiş , güler yüzlü çok şeker kız falan demiş . bir kaç kere daha rastlantı gibi yapıp bizi bir araya getirdikten sonra bi yemek ayarlayıp annesinin iyice beni sevmesini sağlamak .
kız kardeşiyle tanışıyoruz . o da seviyor beni şuanlık :)
sonrasında işte annesi sevcekmişte beni , sonra söyliycekmiş .... ya daaaaaaaaaaaa hiç söylemeyip ( ne kadar doğru bilemem) evlendikten sonra duysalar bile iş işten geçti nasılsa artık diyip böyle devam edecekmişiz.
asla ayrılmak istemiyor . ama ailesi kabul etmezse duruşu ne olcak emin değilim...
ve bu emin olamamak bana bu ilişkiyi yaşatmıyor ... bazen ailene söyle bilsinler ne olcaksa olsun öyle gel konuş benle diyesim geliyor .
yani ben nasıl davrancam napcam bilmiyorummmm.
napcam ben ?
Kardeşim niye kendini ezip buzuyosun.sonucta namusunla bir evlilik yapmisin olmamış ayrilmissin.coluguncocugun yok.insan başına gelen şeyler bunlar.dik dur kabul ederse ederetmezse paşa gonlu bilir.ama kendini ezme vede seni ezmelerine fırsat verme
sevgilin madem söyleyemiyor, sen söyle...kuzenim aynı şekilde nişanlandı geçengün, kayınpederine kendisi sormuş...korka korka konu açmak
dobra ablalarım , arkadaşlarım , sevgili hemcinslerim . gelin bakalım benden konuşalım yine :)))
herşeye dikkat ederek , düşünerek, planlaayarak yaşanmıyormuş bunu anladım. ama bu kontrolü elden bırakamıyorum bi türlü .
3 yıldır beni tanıyan ve çok iyi anlaştığım bi arkadaşımla sevgili olduk
huyumu suyumu bilen , yaşadıklarımı bilen düzgün bi insan kendisi.
benden 3 yaş büyük . ailesiyle yaşıyor . önce problemi mi anlatsam eski konuya mı bakarsınız bilemem ama özet geçeyim madem .
evlendim boşandım . 4 yıl olcak . 2 kişi girdi daha önce hayatıma . biri ailem kabul etmiyor diye ayrıldı pat diye. diğeri de ailesine kabul ettirmesine rağmen geçmişe takılıp daha yolun başındayken yüzüme vurdu evlenip boşanmış olduğumu ben ayrıldım ... ilk baştada birini uzaktan sevmiştim o da gööya beni . ama o da ailem kabul etmez diyerek konuşmadık bile.... öyle bi üzüntülerdi işte .
bunlardan ötürü
sonra dedim tövbe bekar biriyle mi ! . sanki 5 çocukluyum da ben... neyse. bende bekar bi kız gibiyim yani . dünya tatlısı bi aileye sahip , iş güç sahibi bi insanım işte.
şimdi ki konuştuğum ponçik arkadaşa gelirsek ...BEKAR . düzgün bi aile evladı . hayırlı evlat türünden. saygılı , efendi...
herşey gayet güzel ilerliyor . ama aklımdaki ister istemez olan ' ya bu da ailem kabul etmiyor diyip yarı yolda bırakırsa ' korkusu bütün güzel anlarımı mahvediyor . sürekli kendimi geri çekiyorum . bazen istemsiz modum düşüyor. herşeyin güzel olcağına beni inandırmaya çalışsada bu korku asla gitmiyor ....
çünküüüüü AİLESİNİN HABERİ YOK ! ve ne olcağını paşamızda kestiremiyor ! delirciiim.
bazen resti çekip , madem kendi kararlarını vercek olgunlukta değilsin ailene söyle bakalım kabul etmiyorlarsa bitsin diye manyaklaşıyorum .
onun aklındaki plan şu ; annesi beni gördü ve çok beğenmiş , güler yüzlü çok şeker kız falan demiş . bir kaç kere daha rastlantı gibi yapıp bizi bir araya getirdikten sonra bi yemek ayarlayıp annesinin iyice beni sevmesini sağlamak .
kız kardeşiyle tanışıyoruz . o da seviyor beni şuanlık :)
sonrasında işte annesi sevcekmişte beni , sonra söyliycekmiş .... ya daaaaaaaaaaaa hiç söylemeyip ( ne kadar doğru bilemem) evlendikten sonra duysalar bile iş işten geçti nasılsa artık diyip böyle devam edecekmişiz.
asla ayrılmak istemiyor . ama ailesi kabul etmezse duruşu ne olcak emin değilim...
ve bu emin olamamak bana bu ilişkiyi yaşatmıyor ... bazen ailene söyle bilsinler ne olcaksa olsun öyle gel konuş benle diyesim geliyor .
yani ben nasıl davrancam napcam bilmiyorummmm.
napcam ben ?
Ne kadar zamandir birliktesiniz? Yeni mi?
Diyelim ki bu sekilde devam ettiniz ve birkac yil sonra ailesine soyleyebildi. Ailesi kabul etmezse ayrilmak daha cok acı verir zaman gectikce. Ben herseyin en bastan konusulmasi taraftariyim. Ailesine soylemeli ve ona gore yol cizilmeli. Ailesi kabul etmezse senin arkanda duracak biri degil cunku. Bir durus yok sanki.5-6 ay oldu . . hiç bir adım hiç bir gelişme hiç bir muhabbet yok ilerisine dönük.
ne kadar daha beklemeliyim bilmiyorum . bayram geliyor .
gönül ister ki annesinin elini öpmeye tanıştırmaya götürsün
göya ciddi bi ilişkim var ama ilerleme 0 ..
hala ayrılmadık ama son demlerim galiba
5-6 ay oldu . . hiç bir adım hiç bir gelişme hiç bir muhabbet yok ilerisine dönük.
ne kadar daha beklemeliyim bilmiyorum . bayram geliyor .
gönül ister ki annesinin elini öpmeye tanıştırmaya götürsün
göya ciddi bi ilişkim var ama ilerleme 0 ..
hala ayrılmadık ama son demlerim galiba
Benim kuzenim boşanmış bir adamı sevdi. Ailesi daha adamla tanışmadan reddetti, boşanmış diye. Bu kız canını dişine taktı hepsine karşı bi direndi. Kavga kiyamet ama sonunda ailesi ikna oldu. Duruş budur. Oyunlara, heleki sanki kusurunuz varmış gibi yalanlara müsaade etmeyin
Boşanmamış olsanız bile annesine sizi kabul ettirmek için Ali Cengiz oyunları planlayan bir erkek hakkında,bir daha düşünmekte fayda var.
Annesi kabul etmezse olmayacak mı bu evlilik?
Kendileri hangi ülkenin kraliyet ailesiymiş?
Ayrıca İngiliz kraliyet ailesi bile karışamadı veliaht prenslerin evliliklerine.
Hem boşanınca noluyor?
Ayıp mı?Günah mı?
Oğlum var 19 yaşında,
ilerde kiminle isterse onunla evlenir.
Daha önce evlenip ayrılmış olması benim için sorun teşkil etmez.
Oğlum sorun etmiyorsa hele beni hiiçç ilgilendirmez.
Kızımızı seversek ne ala.
Oldu ya ısınamadım,oğlumun sevdiğini sevmeye en azından kabul etmeye çalışırım, çünkü şu dünyada en çok sevdiğim kişi oğlum.
Onu mutsuz görmek de en son isteyeceğim şey.
Eğer çok aşık değilseniz bu genç adama,
önünüze bakın derim.
İlla ki karşınıza kendi kararlarını verebilen,
birey olabilmiş biri çıkacaktır.
Kesinlikle katılıyorum, benim kuzenim de evlenip ayrılmış bir adamla evlendi.ailesi karşı çıktı.ama direndi uğraştı.simdi herkes mutlu.kadınlar daha delikanlı .
ben olsam bende o duruşu sergileyebilirdim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?