evet biliyorum yetiştirme tarzıyla alakalı , hatta benim esimde oldukça anaci , yetişme tarzı o çünkü görüyorum ..işte bende bu yüzden oğlum olsaydı bukadar anaci yetistirmezdim daha bı dışa dönük olsun isterdim ki babasıyla takılırdı ...ama kızımla başka sanki o bağ ana rahminde kuruluyor ,ana kız yakınlığı sevgisiYoo her gün forumda ana kuzusu olan onlarca erkeğin konusunu ailesinin ona yaptığı kısıtlamalardan yakınan onlarca kadının konusunu okuyoruz. Bu cinsiyetle değil yetiştirilme tarzıyla alakalı.
İstemeden bile olsa bu dedikleriniz cinsiyetcilige giriyor. Kız da olsa erkek de olsa bagımsız birer birey olarak yetiştirilmeli. Bağ anne ile cocuk arasında olur annesi ona iyi davranmış her cocuk bağ kurar ama bağ kurmak icin bu kadar zorlamak cocuğu sadece iter.evet biliyorum yetiştirme tarzıyla alakalı , hatta benim esimde oldukça anaci , yetişme tarzı o çünkü görüyorum ..işte bende bu yüzden oğlum olsaydı bukadar anaci yetistirmezdim daha bı dışa dönük olsun isterdim ki babasıyla takılırdı ...ama kızımla başka sanki o bağ ana rahminde kuruluyor ,ana kız yakınlığı sevgisi
iter evet bende ondan korkuyorum sıkmak da istemiyorum ama benimki sadece kalmasını istememek ..bugünde babasıyla saat üçte çıktı akşam onda geldiler babaannedeydiler ..ben gayet normaldir çünkü gelecekti biliyordum çok şükür geldi...ama içimde bı his neden beni bırakıp gitti ,acaba benimle zoraki mı yaşıyor düşüncesi var...İstemeden bile olsa bu dedikleriniz cinsiyetcilige giriyor. Kız da olsa erkek de olsa bagımsız birer birey olarak yetiştirilmeli. Bağ anne ile cocuk arasında olur annesi ona iyi davranmış her cocuk bağ kurar ama bağ kurmak icin bu kadar zorlamak cocuğu sadece iter.
Kızınız kaç yaşında bilmiyorum. Ama o daha çocuk. Her çocuk annesini sever. Bu endişeleriniz yersiz. Belki yaşı kücük diye daha fazla endişelenmek normaldir. Ama sizin bence geçmiş yasantılarınız da bir seylef olabilir. Roller değişmiş gibi. Sanki o anne siz cocuksunuz. Cocuk da annesi gidince annem beni bıraktı mı diye düşünür çünküiter evet bende ondan korkuyorum sıkmak da istemiyorum ama benimki sadece kalmasını istememek ..bugünde babasıyla saat üçte çıktı akşam onda geldiler babaannedeydiler ..ben gayet normaldir çünkü gelecekti biliyordum çok şükür geldi...ama içimde bı his neden beni bırakıp gitti ,acaba benimle zoraki mı yaşıyor düşüncesi var...
7 yaşına girecek birbkac ay sonra...bilmiyorum nasıl asarım bunları belkibuyudukce dicem ama içimde simdiden büyüyüp benden daha da bağımsız olması kopması uzaklaşması korkusu varKızınız kaç yaşında bilmiyorum. Ama o daha çocuk. Her çocuk annesini sever. Bu endişeleriniz yersiz. Belki yaşı kücük diye daha fazla endişelenmek normaldir. Ama sizin bence geçmiş yasantılarınız da bir seylef olabilir. Roller değişmiş gibi. Sanki o anne siz cocuksunuz. Cocuk da annesi gidince annem beni bıraktı mı diye düşünür çünkü
2.bebekten önce hiç kalmadı babaannede anneannede ...yine gider oynar gelirdi ...dogumumda dört gün kaldı eve geldim eşyalarını görünce başladı bende bu hissiyat..ama ikinci bebekten sonra büyüğe daha da hassaslasiyor insan...çünkü daha önceden hep duyardım hep bı vicdan azabı diyeBenim büyük oğlum 2.5 yaşında babasıyla köye gidip kalmaya başladı sonra da alıstı halasında falan kalıyordu. Bir iki yadırgadım ama sonrasında oğlanı gönderince alıyorum aburcuburumu açıyordum bir film ohh benden iyisi yok. Ama küçüğüm doğduğundan beri oglum gitsin baska yerde kalsın içime sıkıntı düşüyor. Eşyalarına bakıp üzülüyorum yastığını kokluyorum falan. Biri yanımda diğerini bıraktım hissi mi anlamadım. Peki siz hep böyle miydiniz? Yoksa benim gibi 2. bebekten sonra mı hassaslaştınız?
siz ne kadar önyargılı siniz burda sürekli sataşma tarzında önerilerde bulunuyorsunuz ..bı sakin....
ben duygusallık acisindan , anne kız arasındaki o bağı tahmin edebiliyormusunuz onu soracaktım...erkek çocukları daha dışarıya dönük babanin peşinde falan olabilirler ...kız çocuğu anneyle arkadaş gibidir , yokluğu da anneyi etkiler kanımca ,
yapmayin cocugunuzu kendinize bagimli hale getirmeyin, ben olmazsam annem mutsuz olur aglar algisini yerlestirmeyin, Su anda kizinizin yetiskin hayatini dinamitliyorsunuz.ne eş ne sevgili , kızımdan ayrilamiyorum
örnek verecek olursam , kızım 6 yaşında ve yeni doğum yaptım bir aylık bebeğim var ...bu dönemde onunla ilgilenemiyorum pek bebek oldu hayatım sadece ister istemez...ona vakit ayırmaya çalışıyorum ama yetmiyor ...degisiklik olsun ona diye bazen kuzeninin yanına yolluyorum babasıyla oynayıp gelicegini bildiğim için çok etkilenmiyorum ama iş kalmaya gelince eve sigamiyorum duvarlar üstüme geliyor sanki ...doğumda dört gün hastanede yattık o dört günde babaannesigilde kaldı...hastanedenciktik eve geldik o yok oyuncakari giysileri Allah'ım ağlama krizine girdim eşim hemen almaya gitti getirdi onu ..buaksamda sırf ona değişiklik olsun diye annemlere gitmiştik ve sen bu gece istersen annaneyle kal yarın alırız seni dedim TM dedi çok sevindi hatta ama sonradan bana bişey oldu ve başladım ağlamaya ..çünkü biliyordum eve gidince onun eşyalarını gordugumde gecenki gibi ağlama krizine giricem ..hatta masanın ustund yarım kalan yemeği vardı onu görünce çok ama çok uzulecektim biliyordum .sonra ben kalmicam anne dedi benim ağlamam üzüldü tabi çocuk ve geldik o evimize ..ben merak ediyorum benim gibi olan varmı belki okudukça rahatlarim...Allah başka dert vermesin Allah çocuklarımızı korusun yokluklarini göstermesin ama bu da benim hassas noktam ...bencillik mi yapiyorumsizce aynı mahalledeki anneannesi ile kalmalı mı bir gece de olsa .. sizler gonderiyormusunuz ? onlar gitmek istiyorum ? anneler dertleşelim mi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?