Ayrılamiyorum :(

Karamellasepeti .!.:

Yoo her gün forumda ana kuzusu olan onlarca erkeğin konusunu ailesinin ona yaptığı kısıtlamalardan yakınan onlarca kadının konusunu okuyoruz. Bu cinsiyetle değil yetiştirilme tarzıyla alakalı.

Genişletmek için tıkla...

evet biliyorum yetiştirme tarzıyla alakalı , hatta benim esimde oldukça anaci , yetişme tarzı o çünkü görüyorum ..işte bende bu yüzden oğlum olsaydı bukadar anaci yetistirmezdim daha bı dışa dönük olsun isterdim ki babasıyla takılırdı ...ama kızımla başka sanki o bağ ana rahminde kuruluyor ,ana kız yakınlığı sevgisi

Ftmagzl .!.:

evet biliyorum yetiştirme tarzıyla alakalı , hatta benim esimde oldukça anaci , yetişme tarzı o çünkü görüyorum ..işte bende bu yüzden oğlum olsaydı bukadar anaci yetistirmezdim daha bı dışa dönük olsun isterdim ki babasıyla takılırdı ...ama kızımla başka sanki o bağ ana rahminde kuruluyor ,ana kız yakınlığı sevgisi

Genişletmek için tıkla...

İstemeden bile olsa bu dedikleriniz cinsiyetcilige giriyor. Kız da olsa erkek de olsa bagımsız birer birey olarak yetiştirilmeli. Bağ anne ile cocuk arasında olur annesi ona iyi davranmış her cocuk bağ kurar ama bağ kurmak icin bu kadar zorlamak cocuğu sadece iter.

Karamellasepeti .!.:

İstemeden bile olsa bu dedikleriniz cinsiyetcilige giriyor. Kız da olsa erkek de olsa bagımsız birer birey olarak yetiştirilmeli. Bağ anne ile cocuk arasında olur annesi ona iyi davranmış her cocuk bağ kurar ama bağ kurmak icin bu kadar zorlamak cocuğu sadece iter.

Genişletmek için tıkla...

iter evet bende ondan korkuyorum sıkmak da istemiyorum ama benimki sadece kalmasını istememek ..bugünde babasıyla saat üçte çıktı akşam onda geldiler babaannedeydiler ..ben gayet normaldir çünkü gelecekti biliyordum çok şükür geldi...ama içimde bı his neden beni bırakıp gitti ,acaba benimle zoraki mı yaşıyor düşüncesi var...

Ftmagzl .!.:

iter evet bende ondan korkuyorum sıkmak da istemiyorum ama benimki sadece kalmasını istememek ..bugünde babasıyla saat üçte çıktı akşam onda geldiler babaannedeydiler ..ben gayet normaldir çünkü gelecekti biliyordum çok şükür geldi...ama içimde bı his neden beni bırakıp gitti ,acaba benimle zoraki mı yaşıyor düşüncesi var...

Genişletmek için tıkla...

Kızınız kaç yaşında bilmiyorum. Ama o daha çocuk. Her çocuk annesini sever. Bu endişeleriniz yersiz. Belki yaşı kücük diye daha fazla endişelenmek normaldir. Ama sizin bence geçmiş yasantılarınız da bir seylef olabilir. Roller değişmiş gibi. Sanki o anne siz cocuksunuz. Cocuk da annesi gidince annem beni bıraktı mı diye düşünür çünkü

Karamellasepeti .!.:

Kızınız kaç yaşında bilmiyorum. Ama o daha çocuk. Her çocuk annesini sever. Bu endişeleriniz yersiz. Belki yaşı kücük diye daha fazla endişelenmek normaldir. Ama sizin bence geçmiş yasantılarınız da bir seylef olabilir. Roller değişmiş gibi. Sanki o anne siz cocuksunuz. Cocuk da annesi gidince annem beni bıraktı mı diye düşünür çünkü

Genişletmek için tıkla...

7 yaşına girecek birbkac ay sonra...bilmiyorum nasıl asarım bunları belkibuyudukce dicem ama içimde simdiden büyüyüp benden daha da bağımsız olması kopması uzaklaşması korkusu var

KARACAY .!.:

Benim büyük oğlum 2.5 yaşında babasıyla köye gidip kalmaya başladı sonra da alıstı halasında falan kalıyordu. Bir iki yadırgadım ama sonrasında oğlanı gönderince alıyorum aburcuburumu açıyordum bir film ohh benden iyisi yok. Ama küçüğüm doğduğundan beri oglum gitsin baska yerde kalsın içime sıkıntı düşüyor. Eşyalarına bakıp üzülüyorum yastığını kokluyorum falan. Biri yanımda diğerini bıraktım hissi mi anlamadım. Peki siz hep böyle miydiniz? Yoksa benim gibi 2. bebekten sonra mı hassaslaştınız?

Genişletmek için tıkla...

2.bebekten önce hiç kalmadı babaannede anneannede ...yine gider oynar gelirdi ...dogumumda dört gün kaldı eve geldim eşyalarını görünce başladı bende bu hissiyat..ama ikinci bebekten sonra büyüğe daha da hassaslasiyor insan...çünkü daha önceden hep duyardım hep bı vicdan azabı diye

Ftmagzl .!.:

siz ne kadar önyargılı siniz burda sürekli sataşma tarzında önerilerde bulunuyorsunuz ..bı sakin ....
ben duygusallık acisindan , anne kız arasındaki o bağı tahmin edebiliyormusunuz onu soracaktım...erkek çocukları daha dışarıya dönük babanin peşinde falan olabilirler ...kız çocuğu anneyle arkadaş gibidir , yokluğu da anneyi etkiler kanımca ,

Genişletmek için tıkla...

Benim çocuklarım erkek ve babaya değil bana düşkünler.. kız veya erkek farketmez 6-7 yaslarindaki her çocuk annesine düşkündür benim fikrim.. ama birer yetişkin olduklarında veya ergenlik çağına geldiklerinde kız cocuklari tabiki anne ile daha kolay dertleşir, daha fazla bir duygusal bağ kurabilir. Ama daha çocukken kim onun isteklerini ihtiyaçlarını görüyorsa onunla daha fazla bir duygusal bağ kurar bence.

Kendi icinizde bu halleri yaşiyor olsaniz bir nebze tamam ama cocukcagiza kal diyip, cocuk sevinmişken görecegi sekilde aglayip hevesini kursaginda birakmissiniz yani...
Kendini suçlu bile hissetmiştir bence.

Sizin ki hassaslık denecek birşey degil, siz hassasliği aşmışsiniz daha öte bisey bu.

Cocuguna hassas olan insan, cocuga zarar vermek istemez. Siz cocugun ne hissedecegini hic dusunmuyorsunuz, kendi duygulariniza gore davranip, kendinizi önemsiyorsunuz sadece. Size bagimli bir insan olsun devamli yaninizda istiyorsunuz bu cok sevmekten kaynakli asla degil.

Ftmagzl .!.:

ne eş ne sevgili , kızımdan ayrilamiyorum
örnek verecek olursam , kızım 6 yaşında ve yeni doğum yaptım bir aylık bebeğim var ...bu dönemde onunla ilgilenemiyorum pek bebek oldu hayatım sadece ister istemez...ona vakit ayırmaya çalışıyorum ama yetmiyor ...degisiklik olsun ona diye bazen kuzeninin yanına yolluyorum babasıyla oynayıp gelicegini bildiğim için çok etkilenmiyorum ama iş kalmaya gelince eve sigamiyorum duvarlar üstüme geliyor sanki ...doğumda dört gün hastanede yattık o dört günde babaannesigilde kaldı...hastanedenciktik eve geldik o yok oyuncakari giysileri Allah'ım ağlama krizine girdim eşim hemen almaya gitti getirdi onu ..buaksamda sırf ona değişiklik olsun diye annemlere gitmiştik ve sen bu gece istersen annaneyle kal yarın alırız seni dedim TM dedi çok sevindi hatta ama sonradan bana bişey oldu ve başladım ağlamaya ..çünkü biliyordum eve gidince onun eşyalarını gordugumde gecenki gibi ağlama krizine giricem ..hatta masanın ustund yarım kalan yemeği vardı onu görünce çok ama çok uzulecektim biliyordum .sonra ben kalmicam anne dedi benim ağlamam üzüldü tabi çocuk ve geldik o evimize ..ben merak ediyorum benim gibi olan varmı belki okudukça rahatlarim...Allah başka dert vermesin Allah çocuklarımızı korusun yokluklarini göstermesin ama bu da benim hassas noktam ...bencillik mi yapiyorumsizce aynı mahalledeki anneannesi ile kalmalı mı bir gece de olsa .. sizler gonderiyormusunuz ? onlar gitmek istiyorum ? anneler dertleşelim mi

Genişletmek için tıkla...

yapmayin cocugunuzu kendinize bagimli hale getirmeyin, ben olmazsam annem mutsuz olur aglar algisini yerlestirmeyin, Su anda kizinizin yetiskin hayatini dinamitliyorsunuz.
--okula basladiginda ne yapacak-- bütün gün annem üzülür simdi diye derslerine konsantre olamayacak--
-- üniverste Hayati nasil gececek -- belki sizden ayrilmamak icin istemedigi bir okulda okuyacak--
--evlilik Hayati nasil olacak
cocuklarimiz bizden bagimsiz bireyler, hayatlarini bizden bagimsiz sürdürebilmeliler

Bugün okuduğum kitapta siz aklıma geldiniz,bol bol altını çizdim satırların . Mesela şu kısım aynı siz;
*"Sana bir şey olunca ben onun on mislini hissediyorum,seni korumak konusunda o nedenle bu kadar temkinliyim" diyerek KENDİ İÇSEL GUVENSİZLİKLERİNİ RASYONALİZE ETMEYE ÇALIŞAN anne babalar,bu yaptiklarinin ciddi bir psikolojik istismar ve manipülasyon olduğunu bilmeliler


*Bir insanın çocuğunun sihhatin, güvenliği için endişelenmesi normaldir; ama yaşanmış olaylardan örnek verecek olursam, çocuğumun teneffüslerde ne yaptigini görebilmek için oiulunnyaninda ev tutuyorsam ve günlerimi balkondan,pencereden çocuğumun okulunu izleyerek geciriyorsam, lisede yatılı okuyam oglunun bana telefonda her gün o gün kaç kere tuvalete gittiğini söylemesini bekliyorsam ve bunu haber alamadigimda rahatlayamiyorsam,engel olamasigim hislerinin kENDİ KİŞİSEL GUVENSİZLİĞİMDEN Kaynaklandığını akıl ve irademle takdir edebilir, bunları hissetmeye devam etsem de çocuğuma davranışlarıma aksertirmemeye özen gösterebilir, bu hislerine karşılık vermekte zorlanan çocuğuma hak verebilirim



*Çocuk sahibi olmayı, kolunuz, bacağınız gibi bir azanizin sizden bagunsuz dolaşmasına benzeten analojiyi çok yerinde bulurum


Yani okuduğum kitabı (iyi aile yoktur) ve yazan uzmanı (nihan Kaya) referans alırsam sizin bunca paniginizin çocukla ya da çocuk sevgisiyle alakası yok diyebiliriz. Kendi guvensizliginizi ona yansitiyorsunuz. Ve bunu bozuk toplumların her zaman yaptigi gibi anneliğin kutsalligiyla açıklamaya çalışıyorsunuz. Bence değişmeye çalışın. Kitabı size de tavsiye ederim