Eskiden olsa sevgili falan umrumda olmazdi onemsemezdim bu tip seyleri.simdi buraya konu acar hale geldim..
Daha gecenlerde konu acmistim bilen bilir evine gidemiyorum diye trip atiyordu erkek arkadasim,aileme yalan soylemek en buyuk stres yasadigim seylerden biri diye tereddutteydim bu konuda.
Suan ayrilma noktasindayiz.iliskimiz cok monotonmus,ailemin haberinin olmasi onu geriyormus,aksamlari hicbir sey yapmiyormusuz..Ne bileyim ben mi sacma dusunuyorum?Sevgilimle vakit gecirebildigim muddetce daha fazlasini aramadim hic ben,gunduzleri hep bulustugumuz ve guzel seyler yaptigimiz icin daha fazlasinda gozum olmadi.ama o daha farkli dusunuyormus meger.aramiz duzeldi dedim ama daha cok nefretini kustu.o ozgur bir insan ben onun kadar degilim,ailem baskici degil ama gece cikmaya musade edecek kadar rahat degil,bu durum germis bizimkini.ailemin iliskimden haberi var ama inanin erkek arkadasimin bu durumdan rahatsiz olacagi bir sey yokken kendini hep baski altinda hissetti,defalarca aciklamama ragmen anlatamadim.insanlar suan cocuklarinin sevgilileriyle bile tanisirken biz bu durumu cok farkli yasiyoruz.Ne yapacagimi bilmiyorum yani...