Baba tarafını sevemiyorum

Bende sevmiyorumm :)
Ister istemez yanyana geldigimiz durumlar olursa cok abartmamak sartiyla mesafemi koyuyorum ama onun disinda pek ayni ortamda bulunmamaya calisiyorum :)
Sizde eger mecbursaniz cok dert etmeyin dusunmemeye calisin olanlari.
 

bak hep annenden anneannden duyduklarınla yarglıyorsun, sende de önyargı oluşmuş. bebekken hastaneye gelmediklerini sen nereden bileceksin ki? veya sen küçükke olan bir sürü detayı?? hatıraların onların hakkında duyduklarınla şekilleniyor. keşke annen seni onlara götürseydi küçükken, veya sen şimdi gitsen. mesela ben de zamanında babaannemin benim erkek olmamı çok istediğini, erkek torunu daha çok sevdiğini, doğumda hastanede benim kız olduğumu öğrendiğinde üzüntüden byıldığını falan öğrendim annemlerden taa çocukken söylemişlerdi bunu bana. ben de çocuk aklımla babaanemin beni öpüp sevmesine izin vermezdim aklımda oluşan negatif algıyla. fakat büyüdükçe insan daha objetkif bakmaya başlıyor. şahsi olarak hiçbir ayrım yaptığını görmedim bana. şu lafı etti şöyle yaptı beni sevmezdi diyemem. bence insanlarla bizzat ilişkilerine göre karar ver.
 
Ben de sevmiyorum ne baba tarafını ne anne tarafını sevemiyorum. Akrabayız diye kendimi sevmek zorunda da hissetmiyorum sonuçta akraba seçimini biz yapmıyoruz.
Bende anne tarafını çok seviyorum canım onlar ama baba tarafi benden uzak Allaha yakın olsun. Ben seçemiyorum onları sevmek zorunda da değilim
 
Emeginize sağlık güzel bir yazı olmuş haklısınız. Ama yapı olarak baba tarafı sert takıntılı bencil yapıya sahip onlara gittiğimde hiç rahat olamıyorum mesela
 
benımde sevmedıklerım var
bayramdan bayrama nezaketen gorusurum
asla yuz goz olmam mesafemı hep korurum
hıc bı beklentım yok akraba ılıskım yok babamın akrabası benım ıcın sadece benım akrabam degıl gozumde
kin duyduguna bıle degmez

sokakta tanımadıgında da bayramlasırsın mesela oyle dusun...
 
Ben de sevmiyorum hiç baba tarafımı.
Hatta eski konumu okursan görürsün.
Amcamlardan nefret ediyorum. Ama hala utanmazlar geliyorlar evimize. Eskiden küçük olduğum için belli ettirmezdim. Ama artık tam belli ediyorum onları sevmediğimi. Çünkü onlarda bunu yıllarca belli ettiriyor bize.
Zaten babaannemin mezarına bile gitmek istemiyorum. Eskileri hatırladıkça daha kötü oluyorum.
Neyse ki bu sene sınav senemi bahane edip gitmiyorum evlerine pek. Bayramda da mecburen katlanıyorum.
İnşallah mesleği elime alayım az da olsa güçleneyim, o zaman hiç birine katlanmak durumunda olmayacağım.
 
Anneler esinizin ailesine duyduğunuz kini çocuklara empoze etmeyelim nefret eden sevmeyen bireyler yetiştirmek bizim zararimiza çocuklarımızın duygu dunyasina hasar vermeyelim
 
Annenizin anlattiklarından ziyade kendi gözlemlerinizden ötürü bu sevgisizligi yasadıgınız icin size hak veriyorum. "Sebepsiz yere" kötü insanlar her yerde çokça varlar.. yasınız kac bilmiyorum ama özgür iradeniz var görüsmek istemiyorsanız görüsmeyin. Katı bir babaniz varsa bahaneler uydurun..vs.
 
Ne sevmek ne de saygı duymak zorundasın.Sevgi, saygı hak edene verilir.Sırf babanın annesi, babası diye yaptıkları kötülükleri ( ama onlar senin atan, ceddin diye görmezden gelip) saygıyla ödüllendirmek saçmalığın dik alasıdır bence.
Ben olsam hiç tınlamazdım.
 
Ya saygi duymak bence çok farklı bişey. Hakeden insana saygı duyarım. Şimdi benim canım ciğerim olan anneme '' gelinlik " adı altondaki iskenceleri kafamdan çıkarıp nasıl saygı duyayım ben. Neler oldu gözümün önünde küçücük bedenim neleri gördü ya. Saygı duyasim bile gelmiyor inanin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…