kızlar hepinize yorumlarınız ve destekleriniz içib çok ama çok teşekkür derim. benim için çok zor bir dönemdi ve her hataya gidebilecek bir yol ayrımında gibiydim ama sizin sayenizde daha sağlıklı düşünerek doğru kararlar verdim. sizlere ne kadar teşekkür etsem az çünkü benim o zor döneminde bir tek sizler vardınız sizlerle konuştukça fikir aldıkça rahatladım ne desem yetmez.
şimdiki durumuma gelecek olursak eğer hala evim derken içimin acıdığı yerdeyim. Ankaraya gitme kararı almıştım ve bu kararımda da nettim. Müdürümle konuştum ve özel bir sebepten dolayı Ankaraya gitmek zorunda olduğumu ve oradaki şubeye geçmek istediğimi söyledim. Müdür göndermek istemedi ve benimle ilgili planlarının olduğunu ve gidersem çok fırsat kaçıracağımı söyledi. gitmek istediğimi net olarak söyleyince nedenini öğrenmek için ısrar etti zaten çok berbat bi durumda olduğum için ve artık birileriyle paylaşmak istediğim için ağlayarak durumu anlattım. sabretmemi , ne kadar teyze de olsa bir gün ona da ağır geleceğimi ve geleceğimi etkileyecek adımlardan kaçınmamı sadece kendimi düşünüp ona göre adım atmam gerektiğini ve yalnız olmadığımı her gün defalarca dile getirdi. ve tüm bu süreç boyunca benim yanımdaki tek destek oldu. her şeyimle ilgilendi maddi manevi. abimin yapması gereken abiliği bana 4 yıldır tanıdığım adam yaptı en çok da bu zor geldi bana. şimdi psikolojim daha iyi hala kimseyle konuşmuyorum ama kendimden ödünde vermiyorum . eve yatmadan yatmaya gidiyorum ve tek isteğim kimseye ihtiyacım olmadan yaşayabilmek ve borçlarımı bitirir bitirmez ayrı bir eve çıkmak.
Müdürün iyi biriymiş canım sana destek olmuş,aslında doğruyu söylemiş teyzen bile olsa bir zamana kadar onun yanında kalabilirsin en iyisi borcun bitince ayrı eve çıkarsın.
şu hayatta herkes o kadar acımasız ki kendi ailen bile ve şunu öğrendim ki gerçekten tek başınayız ve kendimizden başka güvenebilecek kimsemiz yok.
tekrar hepinize çok teşekkür ediyorum.