- Konu Sahibi meraklimelahatbirisi
-
- #41
başınız sağolsun çok zor. sizi o kadar iyi anlıyorum ki. ben de babamı kaybettiğimde sizin gibiydim. annemi ayağa kaldırmak istedim kendimi unuttum. ama acınızı yaşayın. güçlü görünmek zorunda değilsiniz. babanız en yakınınızı kaybettiniz sonuçta. sizin de acınızı yaşamaya hakkınız var. bırakın nişanlınız destek olsun.Merhaba buraya daha önce açtığım konularımı hatırlayınca şimdiki aklım olsa hiç kafama takmazdım..
1 temmuzda ailemle karadeniz şehrine gezmeye giderken arabamla kaza yaptım, uçurumdan yuvarlandık ve babamı kaybettim. Kucağımda verdi son nefesini daha 49 yaşındaydı. Annemin bacağı kırıldı o günden beri ameliyatlı yatıyor 1 ay daha üstüne basmayacak. Ben hemşireyim işe başladım 2 hafta oldu tam kafam dağılır işime odaklanırım derken dün corona testim pozitif çıktı üstelik evde 2 teyzem ve çocukları var annemden dolayı ve ben artık kendimle dahi anlaşamıyorum. İyi miyim değilim, kötüyüm diyemem babamı atlatamıyorum her sabah sanki gerçek değilmiş gibi uyanıyorum ama gerçek yüzüme vuruyor. Güçlü bi karaktere sahibim kendimi hiç bi zaman tamamen bırakmadım onun ömrünün orada bittiğinin bilincindeyim zaten kalp yetmezliği hastasıydı ve son 2 ayda 12 kilo kaybetmişti mutlu bir adam değildi bazı haksızlıklara uğradı ama yine de o benim canım babamdı ve onsuz bi hayatla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Normalde inanılmaz pozitif her anı şükürle ve neşe ile geçen biriyimdir çok sevilirim aynı babam gibi o da öyleydi. Nişanlıyım seneye düğünüm var ha olur mu olmaz mı onu da bilmiyorum hiç bişeye dair umudum ve hevesim kalmadı döngü gibi yatmak için kalkıyorum kalkmak için yatıyorum nişanlım sağolsun hep benimle o da babasını 4 yaşındayken kaybetmiş birbirimizi iyi anlıyoruz ama benim acım daha çok taze ve ben içi yanıp dışı gülen insanlardanımdır güçsüzlüğümü belli etmem sırf insanlar beni teselli etmesin diye yüzümü bile asmıyorum, şimdi acaba bir gün tekrar eski neşeli günlerime döner miyim diye düşünüyorum..
Anlayamadiniz galiba trafik kazasinda vefat etmis adam. Bilginize..basınız sagolsun
mekanı cennet olsun
hala dugunler tatıller ev ev zıyaret yapanlar gorun bu konuyu ölmeyı bayılmak sananlar var...
bakın sız ölmesenızde bır baskasına bulastırarak ölmesıne sebep olabılırsınız
Terapistim yas sürecinde 4 aşama vardır demişti. 4. Aşama umut ve hayata dönüş. Size hayattan zevk almak, yeni bir şeye heyecanlanmak, dolu dolu mutlu olmak çok uzak geliyor şimdi. Kaybınızın yanı sıra annenizin bacağı kırık, bakıma muhtaç, siz pozitif çıkmışsınız..üst üste bu kadar şeyden sonra böyle hissetmemeniz garip olurdu. Ama herkesin söylediği gibi hepsi geçecek..Evet babanız hayatta değil ama bizim de gideceğimiz yer onun yanı. İnşallah bir an önce zor günleriniz geride kalır, iyi hissedip, bütün heyecanınızla hayata dönersiniz. Babanıza rahmet, annenize ve size şifa diliyorum.Başınız sağolsun. Teşekkürler. Evet zamana bıraktım zaten ama bazen nefes bile alasım gelmiyor unutmam asla unutamam acısı da dediğiniz gibi ilk günki gibi kalmıyor ama işte dünyanın onsuz devam etmesi canımı yakıyor
Gece gece ağlattın beni valla Rabbim sabır versin korona oldun diye de üzülme geçer neler gecmiyo ki dualarım seninle olcakMerhaba buraya daha önce açtığım konularımı hatırlayınca şimdiki aklım olsa hiç kafama takmazdım..
1 temmuzda ailemle karadeniz şehrine gezmeye giderken arabamla kaza yaptım, uçurumdan yuvarlandık ve babamı kaybettim. Kucağımda verdi son nefesini daha 49 yaşındaydı. Annemin bacağı kırıldı o günden beri ameliyatlı yatıyor 1 ay daha üstüne basmayacak. Ben hemşireyim işe başladım 2 hafta oldu tam kafam dağılır işime odaklanırım derken dün corona testim pozitif çıktı üstelik evde 2 teyzem ve çocukları var annemden dolayı ve ben artık kendimle dahi anlaşamıyorum. İyi miyim değilim, kötüyüm diyemem babamı atlatamıyorum her sabah sanki gerçek değilmiş gibi uyanıyorum ama gerçek yüzüme vuruyor. Güçlü bi karaktere sahibim kendimi hiç bi zaman tamamen bırakmadım onun ömrünün orada bittiğinin bilincindeyim zaten kalp yetmezliği hastasıydı ve son 2 ayda 12 kilo kaybetmişti mutlu bir adam değildi bazı haksızlıklara uğradı ama yine de o benim canım babamdı ve onsuz bi hayatla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Normalde inanılmaz pozitif her anı şükürle ve neşe ile geçen biriyimdir çok sevilirim aynı babam gibi o da öyleydi. Nişanlıyım seneye düğünüm var ha olur mu olmaz mı onu da bilmiyorum hiç bişeye dair umudum ve hevesim kalmadı döngü gibi yatmak için kalkıyorum kalkmak için yatıyorum nişanlım sağolsun hep benimle o da babasını 4 yaşındayken kaybetmiş birbirimizi iyi anlıyoruz ama benim acım daha çok taze ve ben içi yanıp dışı gülen insanlardanımdır güçsüzlüğümü belli etmem sırf insanlar beni teselli etmesin diye yüzümü bile asmıyorum, şimdi acaba bir gün tekrar eski neşeli günlerime döner miyim diye düşünüyorum..
O kadar ben ki... Ben mi yazdım acaba dedim.. Tek fark benim kaybetmemin üzerinden tam 7 yil geçmesiBende babamı 4 sene evvel kaybettim.. Küçüklüğümden beri ya babam ölürse diye geceleri ağlardım çok düşkündum babama.. Aramızdaki bağ annemle aramızda olmadı hicbir zaman.
Geçti mi gectii.. Unutulmadı ama acısı hafifledi.. ilk günler acidan ölüyorum zannediyordum.. Teselli veren herkesten nefret ediyordum.. Bende şu yakinimi kaybettim geçiyor acisi unutuluyor diyenlere sinir oluyordum..Ama haklılar mis..Dünya devam ediyormus, acının yanında sabrida geliyormuş..Kendinize zaman verin tek ilaciniz zaman..
İlk zamanlar birşey olurda gülersem ne kadar kötü evladım ben babam ölmüş ben gülüyorum diye kendime kızardım..Zannederdim ki sevdiğini kaybedince insanı duygularını da kaybetmen gerekiyor ama öyle olmuyormus.. Şimdi aklıma gelmiyor bir süre,sonra birden eşime dönüp benim babam öldü biliyormusun diyip agliyorum..Başınız sağolsun. Teşekkürler. Evet zamana bıraktım zaten ama bazen nefes bile alasım gelmiyor unutmam asla unutamam acısı da dediğiniz gibi ilk günki gibi kalmıyor ama işte dünyanın onsuz devam etmesi canımı yakıyor
İlk zamanlar birşey olurda gülersem ne kadar kötü evladım ben babam ölmüş ben gülüyorum diye kendime kızardım..Zannederdim ki sevdiğini kaybedince insanı duygularını da kaybetmen gerekiyor ama öyle olmuyormus.. Şimdi aklıma gelmiyor bir süre,sonra birden eşime dönüp benim babam öldü biliyormusun diyip agliyorum.. Acının yerini özlem alıyor.. Babamın doğum gününde oğlum doğdu sekiz yıl beklemiştim yavrumu.. Kardeşim evlendi yigenlerim oldu ailemiz büyüdü babamızı çok severek anıyoruz ama nasıl olsa kavusagiz..Güzel günler yakın yas sureciniz bitsin anneniz iyi olsun siz toparlanin hep güzel günler görün hep mutlu olun..Koronadan bol morele ihtiyacınız var basimdan geçtiği için diyorum bu ara olumlu düşünmeye çalışın nolur...Başınız sağolsun. Teşekkürler. Evet zamana bıraktım zaten ama bazen nefes bile alasım gelmiyor unutmam asla unutamam acısı da dediğiniz gibi ilk günki gibi kalmıyor ama işte dünyanın onsuz devam etmesi canımı yakıyor
Basın sağolsun.Eski seni arama yani o olabilmek için çırpınma.Her acı, kayıp insandan bir şeyler götürür.Bunun yanında kattıkları da vardır.Sen yeniden güleceksin elbet.Tekrar hayallerin olacak,içten kahkalarin olacak hatta.Ama bunlari eski senle değil yeniden şekil almış ruhunla, kişiliğinle yaşayacaksın.Umudunu kaybetme ve çok odaklanma şimdi yaşıyorsun ve bir gün sende hayata zaten veda edeceksin.Babam hep derdi yarına çıkmaya senetimiz mi var? Bugünü yaşa zor biliyorum ama degistiremeyecegimiz şeyleri kabullenmeyi öğrenmeliyiz.Merhaba buraya daha önce açtığım konularımı hatırlayınca şimdiki aklım olsa hiç kafama takmazdım..
1 temmuzda ailemle karadeniz şehrine gezmeye giderken arabamla kaza yaptım, uçurumdan yuvarlandık ve babamı kaybettim. Kucağımda verdi son nefesini daha 49 yaşındaydı. Annemin bacağı kırıldı o günden beri ameliyatlı yatıyor 1 ay daha üstüne basmayacak. Ben hemşireyim işe başladım 2 hafta oldu tam kafam dağılır işime odaklanırım derken dün corona testim pozitif çıktı üstelik evde 2 teyzem ve çocukları var annemden dolayı ve ben artık kendimle dahi anlaşamıyorum. İyi miyim değilim, kötüyüm diyemem babamı atlatamıyorum her sabah sanki gerçek değilmiş gibi uyanıyorum ama gerçek yüzüme vuruyor. Güçlü bi karaktere sahibim kendimi hiç bi zaman tamamen bırakmadım onun ömrünün orada bittiğinin bilincindeyim zaten kalp yetmezliği hastasıydı ve son 2 ayda 12 kilo kaybetmişti mutlu bir adam değildi bazı haksızlıklara uğradı ama yine de o benim canım babamdı ve onsuz bi hayatla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Normalde inanılmaz pozitif her anı şükürle ve neşe ile geçen biriyimdir çok sevilirim aynı babam gibi o da öyleydi. Nişanlıyım seneye düğünüm var ha olur mu olmaz mı onu da bilmiyorum hiç bişeye dair umudum ve hevesim kalmadı döngü gibi yatmak için kalkıyorum kalkmak için yatıyorum nişanlım sağolsun hep benimle o da babasını 4 yaşındayken kaybetmiş birbirimizi iyi anlıyoruz ama benim acım daha çok taze ve ben içi yanıp dışı gülen insanlardanımdır güçsüzlüğümü belli etmem sırf insanlar beni teselli etmesin diye yüzümü bile asmıyorum, şimdi acaba bir gün tekrar eski neşeli günlerime döner miyim diye düşünüyorum..
başınız sağolsunMerhaba buraya daha önce açtığım konularımı hatırlayınca şimdiki aklım olsa hiç kafama takmazdım..
1 temmuzda ailemle karadeniz şehrine gezmeye giderken arabamla kaza yaptım, uçurumdan yuvarlandık ve babamı kaybettim. Kucağımda verdi son nefesini daha 49 yaşındaydı. Annemin bacağı kırıldı o günden beri ameliyatlı yatıyor 1 ay daha üstüne basmayacak. Ben hemşireyim işe başladım 2 hafta oldu tam kafam dağılır işime odaklanırım derken dün corona testim pozitif çıktı üstelik evde 2 teyzem ve çocukları var annemden dolayı ve ben artık kendimle dahi anlaşamıyorum. İyi miyim değilim, kötüyüm diyemem babamı atlatamıyorum her sabah sanki gerçek değilmiş gibi uyanıyorum ama gerçek yüzüme vuruyor. Güçlü bi karaktere sahibim kendimi hiç bi zaman tamamen bırakmadım onun ömrünün orada bittiğinin bilincindeyim zaten kalp yetmezliği hastasıydı ve son 2 ayda 12 kilo kaybetmişti mutlu bir adam değildi bazı haksızlıklara uğradı ama yine de o benim canım babamdı ve onsuz bi hayatla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Normalde inanılmaz pozitif her anı şükürle ve neşe ile geçen biriyimdir çok sevilirim aynı babam gibi o da öyleydi. Nişanlıyım seneye düğünüm var ha olur mu olmaz mı onu da bilmiyorum hiç bişeye dair umudum ve hevesim kalmadı döngü gibi yatmak için kalkıyorum kalkmak için yatıyorum nişanlım sağolsun hep benimle o da babasını 4 yaşındayken kaybetmiş birbirimizi iyi anlıyoruz ama benim acım daha çok taze ve ben içi yanıp dışı gülen insanlardanımdır güçsüzlüğümü belli etmem sırf insanlar beni teselli etmesin diye yüzümü bile asmıyorum, şimdi acaba bir gün tekrar eski neşeli günlerime döner miyim diye düşünüyorum..
Merhaba buraya daha önce açtığım konularımı hatırlayınca şimdiki aklım olsa hiç kafama takmazdım..
1 temmuzda ailemle karadeniz şehrine gezmeye giderken arabamla kaza yaptım, uçurumdan yuvarlandık ve babamı kaybettim. Kucağımda verdi son nefesini daha 49 yaşındaydı. Annemin bacağı kırıldı o günden beri ameliyatlı yatıyor 1 ay daha üstüne basmayacak. Ben hemşireyim işe başladım 2 hafta oldu tam kafam dağılır işime odaklanırım derken dün corona testim pozitif çıktı üstelik evde 2 teyzem ve çocukları var annemden dolayı ve ben artık kendimle dahi anlaşamıyorum. İyi miyim değilim, kötüyüm diyemem babamı atlatamıyorum her sabah sanki gerçek değilmiş gibi uyanıyorum ama gerçek yüzüme vuruyor. Güçlü bi karaktere sahibim kendimi hiç bi zaman tamamen bırakmadım onun ömrünün orada bittiğinin bilincindeyim zaten kalp yetmezliği hastasıydı ve son 2 ayda 12 kilo kaybetmişti mutlu bir adam değildi bazı haksızlıklara uğradı ama yine de o benim canım babamdı ve onsuz bi hayatla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Normalde inanılmaz pozitif her anı şükürle ve neşe ile geçen biriyimdir çok sevilirim aynı babam gibi o da öyleydi. Nişanlıyım seneye düğünüm var ha olur mu olmaz mı onu da bilmiyorum hiç bişeye dair umudum ve hevesim kalmadı döngü gibi yatmak için kalkıyorum kalkmak için yatıyorum nişanlım sağolsun hep benimle o da babasını 4 yaşındayken kaybetmiş birbirimizi iyi anlıyoruz ama benim acım daha çok taze ve ben içi yanıp dışı gülen insanlardanımdır güçsüzlüğümü belli etmem sırf insanlar beni teselli etmesin diye yüzümü bile asmıyorum, şimdi acaba bir gün tekrar eski neşeli günlerime döner miyim diye düşünüyorum..
Emin ol dönüyorsun... Kanayan yer kabuk bağlıyor ve evet bir iz kalıyor ama iyileşiyor...Merhaba buraya daha önce açtığım konularımı hatırlayınca şimdiki aklım olsa hiç kafama takmazdım..
1 temmuzda ailemle karadeniz şehrine gezmeye giderken arabamla kaza yaptım, uçurumdan yuvarlandık ve babamı kaybettim. Kucağımda verdi son nefesini daha 49 yaşındaydı. Annemin bacağı kırıldı o günden beri ameliyatlı yatıyor 1 ay daha üstüne basmayacak. Ben hemşireyim işe başladım 2 hafta oldu tam kafam dağılır işime odaklanırım derken dün corona testim pozitif çıktı üstelik evde 2 teyzem ve çocukları var annemden dolayı ve ben artık kendimle dahi anlaşamıyorum. İyi miyim değilim, kötüyüm diyemem babamı atlatamıyorum her sabah sanki gerçek değilmiş gibi uyanıyorum ama gerçek yüzüme vuruyor. Güçlü bi karaktere sahibim kendimi hiç bi zaman tamamen bırakmadım onun ömrünün orada bittiğinin bilincindeyim zaten kalp yetmezliği hastasıydı ve son 2 ayda 12 kilo kaybetmişti mutlu bir adam değildi bazı haksızlıklara uğradı ama yine de o benim canım babamdı ve onsuz bi hayatla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Normalde inanılmaz pozitif her anı şükürle ve neşe ile geçen biriyimdir çok sevilirim aynı babam gibi o da öyleydi. Nişanlıyım seneye düğünüm var ha olur mu olmaz mı onu da bilmiyorum hiç bişeye dair umudum ve hevesim kalmadı döngü gibi yatmak için kalkıyorum kalkmak için yatıyorum nişanlım sağolsun hep benimle o da babasını 4 yaşındayken kaybetmiş birbirimizi iyi anlıyoruz ama benim acım daha çok taze ve ben içi yanıp dışı gülen insanlardanımdır güçsüzlüğümü belli etmem sırf insanlar beni teselli etmesin diye yüzümü bile asmıyorum, şimdi acaba bir gün tekrar eski neşeli günlerime döner miyim diye düşünüyorum..
Benimde 5 sene oldu. Noktasına kadar aynı hissettiklerimBende babamı 4 sene evvel kaybettim.. Küçüklüğümden beri ya babam ölürse diye geceleri ağlardım çok düşkündum babama.. Aramızdaki bağ annemle aramızda olmadı hicbir zaman.
Geçti mi gectii.. Unutulmadı ama acısı hafifledi.. ilk günler acidan ölüyorum zannediyordum.. Teselli veren herkesten nefret ediyordum.. Bende şu yakinimi kaybettim geçiyor acisi unutuluyor diyenlere sinir oluyordum..Ama haklılar mis..Dünya devam ediyormus, acının yanında sabrida geliyormuş..Kendinize zaman verin tek ilaciniz zaman..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?