Vefat edeli neredeyse 20 yıl olacak, ilk yıllar çok özledim ama artık alıştım.
Mesela bana sarıldığını hiç hatırlamam, gelin olduğumda vedalaşırken elini öpmek istediğimde öptürmemişti, evde hep kavga gürültü vardı, bize karşı çok sinirliydi, cebimde harçlığımı hiç hatırlamam, çalıştığım halde haftalık yol parası ve minimum ekmek parası verirdi, okumak istedim hayalim doktor olmaktı ama o herzaman içimi sızlatan cümlelerini kurardı „ yaa daha isim yokta seni besleyecem” :) .
Amcamın kumarborclarını öderken hiç of dediğini duymadım mesela.
Evlenene kadar kendimi düzenli olarak aileme yük hissettim , maaşım iki gün gecikse beni patrona gönderirdi niye yatırmamış diye.
Ama... aması var işte, yaşasaydı kuru nefesi yeterdi bana. Nur içinde yatsın, oda kimseden sevgi görmemiştiki...
(
