- Konu Sahibi MawidenKadin
-
- #121
sorunlu bir aileden geldim.. annemin dayağı ve zehir gibi lafları... babamın umursamazlığı işsizliği.. okudunda bir hat olamadın die üzerime gelmeleri.. intihara kalkışmam.. 8 ay psikolojik tedavi...
derken melek gibi(!) bir adam ve mutlu olurum düşüncesiyle tanıştığım ve ailemin baskısıyla nişanı atamayıp zorla yaptığım evlilik..
maddi sıkıntılar atanamadım die hakaretler.. evi size bırakcaz diye kandırılıp kaynana yanında yaşayıp birde üstüne çirkef 2 tane görümcenin elimdeki altınlara saldırcak kadar açgözlülükleri... ve bütün bu olaylar karşısında pasif mi pasif bir adam..
sonuç 20 haziran 2012.. 4 kattan kendimi atacakken son saniyede tutular...
ve derken kader döndü.. 25 temmuz 2012... artık memurum.. bin türlü dertle altın parasınıda dahi geri vererek boşandım...
ama kimse yok yanımda.. ailem sırtını döndü bana.. bizi rezil ettin.. işyerimde boşandığımı duyan kaçıyor.. arkadaş çevrem kısıtlı..
ve şimdi bayram.. koca şehirde yanlızım... sabahtan beridir durup durup ağlıyorum.. evet bugüne erdim ama artık psikoljimde bitti..
biri çıkıp dermi banada.. bak, baharı getirdim...
ne dersin?....
Ben bir enkazdan çıkmıştım.22 yaşına kadar hiç ailesi olmamış,babasından nefret eden,alkolik bir annesi olan,anneannesine gönderilmiş bir çocuktum.
Özgürlüğüm dışında hiç bir şeyim yoktu.3 gün evde 4 gün dışarda olurdum.Kimse nerdesin demezdi.
Aslında bir aile için delirirdim.
Uyuşturucu bağımlısı bir adamla evlendim ben.Eve kapandım,güvenimi kaybettim,aşağılandım,bebeğimi kaybettim,ağladım...çok ağladım ben tam 2 yıl.
Tehtid edildim bıçaklar dayandı boğazıma ama başardım elinden kaçmayı.
1.5 yıl uğraştım boşanmak için.
Erkeklerden hep nefret ettim,hep canlarını yakmak istedim,,babamın hep benim canımı yaktığı gibi..
Bir işe girdim sonra..yüzlerce kişinin çalıştığı bir yere..
Onla tanıştım orda.Hiç ısınmadık birbirimize,Sinir oluyorduk.
İnsanlar bana hep neden kızgın bakıyorsun diyordu.İçim paramparça aslında.Ölmüşüm yıllar önce sanki.
Bir akşam kahve içmeye çıktık O'nunla.
Çok uzun yıllar sonra ilk defa bir adama gözlerimdeki nefreti kaldırıp baktım...
Korktum çok.
Bak dedim ,,nasıl olur ?
Benim hala süren bir davam vardı..Bitemeyen,süründüren,korkutan..
O ise 30 yaşında çok güzel bir ailede büyümüş bekar bir adamdı..
Uzak tutmak istedim kendimden..Gitmedi.
Korkmadı bana elini uzatmaktan,beni sevmekten..
O günden tam bir ay sonra aldım özgürlüğümü elime..Aldım yeniden kendi soyadımı..
Bana öyle sıkı sarıldı ki,,bütün yaralarımı sarar gibi..
O hiç utanmadı,,ne benden ne geçmişimden ne olmayan ailemden..
O beni çok sevdi..Ben ona taptım..
Ailesi beni kendi çocuklarıymışım gibi benimsedi..
Ve hiç bir şeyi gizlemedim.Her şeyi anlattım onlara..
Ama bilmiyordum ben,,
Aile için en önemli şey çocuklarını mutlu görmekmiş..
Ben çok sevdiler..
Bizim hikayemiz güzel,,temiz..
Bir ay sonra nişanlanıyoruz..Seneye evli olacağız kısmetse..
Ben şanslıymışım ki çektiğim onca şeyin mükafatını yolladı Allahım bana..
Darısı benim gibi olan olmayan herkesin başına.....
Cnm umarım hayatın boyunca hergün biraz daha fazla mutlu olursun. Mutluluğunuz daim olsun
amin. Allah hiç ayirmasinBen bir enkazdan çıkmıştım.22 yaşına kadar hiç ailesi olmamış,babasından nefret eden,alkolik bir annesi olan,anneannesine gönderilmiş bir çocuktum.
Özgürlüğüm dışında hiç bir şeyim yoktu.3 gün evde 4 gün dışarda olurdum.Kimse nerdesin demezdi.
Aslında bir aile için delirirdim.
Uyuşturucu bağımlısı bir adamla evlendim ben.Eve kapandım,güvenimi kaybettim,aşağılandım,bebeğimi kaybettim,ağladım...çok ağladım ben tam 2 yıl.
Tehtid edildim bıçaklar dayandı boğazıma ama başardım elinden kaçmayı.
1.5 yıl uğraştım boşanmak için.
Erkeklerden hep nefret ettim,hep canlarını yakmak istedim,,babamın hep benim canımı yaktığı gibi..
Bir işe girdim sonra..yüzlerce kişinin çalıştığı bir yere..
Onla tanıştım orda.Hiç ısınmadık birbirimize,Sinir oluyorduk.
İnsanlar bana hep neden kızgın bakıyorsun diyordu.İçim paramparça aslında.Ölmüşüm yıllar önce sanki.
Bir akşam kahve içmeye çıktık O'nunla.
Çok uzun yıllar sonra ilk defa bir adama gözlerimdeki nefreti kaldırıp baktım...
Korktum çok.
Bak dedim ,,nasıl olur ?
Benim hala süren bir davam vardı..Bitemeyen,süründüren,korkutan..
O ise 30 yaşında çok güzel bir ailede büyümüş bekar bir adamdı..
Uzak tutmak istedim kendimden..Gitmedi.
Korkmadı bana elini uzatmaktan,beni sevmekten..
O günden tam bir ay sonra aldım özgürlüğümü elime..Aldım yeniden kendi soyadımı..
Bana öyle sıkı sarıldı ki,,bütün yaralarımı sarar gibi..
O hiç utanmadı,,ne benden ne geçmişimden ne olmayan ailemden..
O beni çok sevdi..Ben ona taptım..
Ailesi beni kendi çocuklarıymışım gibi benimsedi..
Ve hiç bir şeyi gizlemedim.Her şeyi anlattım onlara..
Ama bilmiyordum ben,,
Aile için en önemli şey çocuklarını mutlu görmekmiş..
Ben çok sevdiler..
Bizim hikayemiz güzel,,temiz..
Bir ay sonra nişanlanıyoruz..Seneye evli olacağız kısmetse..
Ben şanslıymışım ki çektiğim onca şeyin mükafatını yolladı Allahım bana..
Darısı benim gibi olan olmayan herkesin başına.....
Bende söz veriyorum geçecek. Tek birşey ekleyecegim: her dibi bulup çıktığında daha derini olduğunu görüyorsunAnlattıklarının eksiği yok bende de.
Sadece anlattıklarım özet diyelim.
Baharını kendin getir önce kendine.
Yaşını yazmamışsın ama çok fazla olduğunu sanmıyorum.
Zaten zaman fazla ya da az değildir.
Ne yaşarsan yaşa "GEÇİYOR".
Benim eşim olmasaydı da geçecekti elbet.
Belki daha uzun sürecekti ama sonuç değişmez.
Boşanmış kadın ayrımı yapan bir ülkedeyiz ne yazık ki.
Ama umrumda değildi benim.
Ben kadınım , mutsuzsam, sevilmiyorsam , değer görmüyorsam 1 değil 10 kere de boşarım. Kime ne ?
İnsanların unuttuğu tek önemli şey var. "ÖLECEĞİZ".
Ve ne kadar vaktimiz var bilmiyoruz.
O yüzden vakti nereden çaldığımızın farkına varmamız lazım.
Ağla problem değil.Ne kadar dibe de vursan bitmezsin.
Çünkü başına gelenlerin altından kalkmışsın.
Güçlü ya da güçsüz olmak zorunda değilsin.
Bırak ailen olmasın yanında.
Önce SEN varsın.
Sana söz veriyorum geçecek.
Okadar güzel yazılmış ki merak ettim bu yazıyı yazan nerde ve nasıl inşallah çok mutlu durBen bir enkazdan çıkmıştım.22 yaşına kadar hiç ailesi olmamış,babasından nefret eden,alkolik bir annesi olan,anneannesine gönderilmiş bir çocuktum.
Özgürlüğüm dışında hiç bir şeyim yoktu.3 gün evde 4 gün dışarda olurdum.Kimse nerdesin demezdi.
Aslında bir aile için delirirdim.
Uyuşturucu bağımlısı bir adamla evlendim ben.Eve kapandım,güvenimi kaybettim,aşağılandım,bebeğimi kaybettim,ağladım...çok ağladım ben tam 2 yıl.
Tehtid edildim bıçaklar dayandı boğazıma ama başardım elinden kaçmayı.
1.5 yıl uğraştım boşanmak için.
Erkeklerden hep nefret ettim,hep canlarını yakmak istedim,,babamın hep benim canımı yaktığı gibi..
Bir işe girdim sonra..yüzlerce kişinin çalıştığı bir yere..
Onla tanıştım orda.Hiç ısınmadık birbirimize,Sinir oluyorduk.
İnsanlar bana hep neden kızgın bakıyorsun diyordu.İçim paramparça aslında.Ölmüşüm yıllar önce sanki.
Bir akşam kahve içmeye çıktık O'nunla.
Çok uzun yıllar sonra ilk defa bir adama gözlerimdeki nefreti kaldırıp baktım...
Korktum çok.
Bak dedim ,,nasıl olur ?
Benim hala süren bir davam vardı..Bitemeyen,süründüren,korkutan..
O ise 30 yaşında çok güzel bir ailede büyümüş bekar bir adamdı..
Uzak tutmak istedim kendimden..Gitmedi.
Korkmadı bana elini uzatmaktan,beni sevmekten..
O günden tam bir ay sonra aldım özgürlüğümü elime..Aldım yeniden kendi soyadımı..
Bana öyle sıkı sarıldı ki,,bütün yaralarımı sarar gibi..
O hiç utanmadı,,ne benden ne geçmişimden ne olmayan ailemden..
O beni çok sevdi..Ben ona taptım..
Ailesi beni kendi çocuklarıymışım gibi benimsedi..
Ve hiç bir şeyi gizlemedim.Her şeyi anlattım onlara..
Ama bilmiyordum ben,,
Aile için en önemli şey çocuklarını mutlu görmekmiş..
Ben çok sevdiler..
Bizim hikayemiz güzel,,temiz..
Bir ay sonra nişanlanıyoruz..Seneye evli olacağız kısmetse..
Ben şanslıymışım ki çektiğim onca şeyin mükafatını yolladı Allahım bana..
Darısı benim gibi olan olmayan herkesin başına.....
Bende amin diyeyim.Alah im bu nediryuregim ciz etti hop etti rabbim yuzunuze baksinda ins mutlu huzurlu saglikli zamanlar gecirin
lilyana ayrılıdnız mı"Aile için en önemli şey çocuklarını mutlu görmekmiş.." BU SÖZ ÇOK DOĞRU.
Eski sevgilimin ailesi bunu istemedi işte, evlatlarının sewdiği insanla mutlu olmasını istemediler ve benim çocuğum var diye ewlenmemize karşı çıktılar...
Sonuçç ayrıldık hemde sewerekk hasret kalarakkk
Yaniii eski sewgilimle ayrılalı bayağı oldu.lilyana ayrılıdnız mı
sen ciddi misinnn
ciddi misinYaniii eski sewgilimle ayrılalı bayağı oldu.
3 aydır başka biri war hayatımda canım.
Bu bahsettiğim kişinin başından ewlilik geçmemişti ve çocuğum war diye ailesi beni kabul etmemişti.
Bu sebepten ayrıldık işte.
Şu an hayatımdaki kişininde bir kızı war, kriterlerimiz uyuyor yanii
Dewam ediyor işte...ciddi misin
en son biriyle görüşüyordun sorunlarınız vardı
Aman insallah. Allah tamamına erdirsinYaniii eski sewgilimle ayrılalı bayağı oldu.
3 aydır başka biri war hayatımda canım.
Bu bahsettiğim kişinin başından ewlilik geçmemişti ve çocuğum war diye ailesi beni kabul etmemişti.
Bu sebepten ayrıldık işte.
Şu an hayatımdaki kişininde bir kızı war, kriterlerimiz uyuyor yanii
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?