Bana yardım edin eşimle çıkmazdayız

temizsayfa

Üye
Kayıtlı Üye
17 Nisan 2023
22
5
16
29
Kızlar ben eşimle 1 yıldır evliyim. Öncesinde 3 sene nişanlı kaldık ve 8 yıldırda tanışıyoruz. Sevgililik döneminde hiç kavga etmezdik birirmizi severdik onun sevgisini kalbimde hissederdim. Nişanlandık ve ben sınava hazırlanıyordum stresli bir zamanımdı onunda iş bulma kendini ispat etme dönemleri ve nişanlılık derken kavgalar başladı çok büyük kavgalarda ettik. 2 kere işten çıktı kendi hatası yüzünden 3 yıl nişanlı kaldık hiçbişey biriktirmeyip herşeyi borca yaptık. Evlendim gurbete geldim . Ailemden çok uzaktayım aynı zamanda çalışmayada başladım robot gibi bir hayatımız oldu . Sürekli iş ev rutine döndü herşey. Evliliğimizin il yılları bile balayına gitmedik. Bana onca söz verdi yapacam diyip hiçbirini yapmadı dış çekimimi bile yaptırmadım. Para yok sonra yaparız dedim kaldı. Parası olsa da olmasada benim onu nekdar istediğimi biliyor hep içimde bıraktı hiç demedi ki ben bu kızın gözünde bişeyi burakmayım. Beni gerçekten sevdiğini düşünmüyorum. Ama eskisi gibi değiliz hayatın verdiği sorumluluklar benim evliliğimin ilk yılları yaşadığım maddi sıkıntılar herşey üstte geldi. Annem bile bize kalmaya geldiğinde sen üzerine ne kDar çok şey almışsın dedi . Hiç süpriz yapmaz hiç ufak tefekte olsa bir söz bile olsa söylemez. Herzaman böyle değildi ama şimdi işten çıktı yine böyle . Yine ben onun psikolojisinin bozukluğunu ve beni yoksun bıraktığı sevgisizliği çekmek zorundayım. Eskisi gibide değil daha büyük kavgalarımız . İş bulmak için bir iki yere başvursa bile kendini yırtarcasına çalışmıyor . İstediği iş olursa girermiş iki aydır evde . Annemde en sonr bu böyle giderse hiç bişey için geç değil kızım dedi sen uzaksın biz senin hiçbişeyini paylaşamıyoruz sana hasretiz birde böyle zorluk çekmene gönlümüz razı değil dedi. Bunuda duymuş busefer ailemede düşman oldu. Banada sen onlara ben eşimi seviyorum diyemedin diye kötü davranıyor. Ama kendi ailesinin yanında çok neşeli onlara düşkünlüğü işsizliğinde daha çok arttı. Ben çok bunaldım gurbette olmK çok zor eşinle bir şey paylaşamamak çok zor inanın artık. Ağlayamıyorum bile . Okadar çok şey var ki anlatacak anlatamıyorum. Ne düşüneceğimi bilemedim. Acaba yanlış kişiylemi evlendim diyorum. Tanıyamadımmı diyorum görmek istemedimmi diyorum hep mi böyle bir insandı bilmiyorum
 
Kızlar ben eşimle 1 yıldır evliyim. Öncesinde 3 sene nişanlı kaldık ve 8 yıldırda tanışıyoruz. Sevgililik döneminde hiç kavga etmezdik birirmizi severdik onun sevgisini kalbimde hissederdim. Nişanlandık ve ben sınava hazırlanıyordum stresli bir zamanımdı onunda iş bulma kendini ispat etme dönemleri ve nişanlılık derken kavgalar başladı çok büyük kavgalarda ettik. 2 kere işten çıktı kendi hatası yüzünden 3 yıl nişanlı kaldık hiçbişey biriktirmeyip herşeyi borca yaptık. Evlendim gurbete geldim . Ailemden çok uzaktayım aynı zamanda çalışmayada başladım robot gibi bir hayatımız oldu . Sürekli iş ev rutine döndü herşey. Evliliğimizin il yılları bile balayına gitmedik. Bana onca söz verdi yapacam diyip hiçbirini yapmadı dış çekimimi bile yaptırmadım. Para yok sonra yaparız dedim kaldı. Parası olsa da olmasada benim onu nekdar istediğimi biliyor hep içimde bıraktı hiç demedi ki ben bu kızın gözünde bişeyi burakmayım. Beni gerçekten sevdiğini düşünmüyorum. Ama eskisi gibi değiliz hayatın verdiği sorumluluklar benim evliliğimin ilk yılları yaşadığım maddi sıkıntılar herşey üstte geldi. Annem bile bize kalmaya geldiğinde sen üzerine ne kDar çok şey almışsın dedi . Hiç süpriz yapmaz hiç ufak tefekte olsa bir söz bile olsa söylemez. Herzaman böyle değildi ama şimdi işten çıktı yine böyle . Yine ben onun psikolojisinin bozukluğunu ve beni yoksun bıraktığı sevgisizliği çekmek zorundayım. Eskisi gibide değil daha büyük kavgalarımız . İş bulmak için bir iki yere başvursa bile kendini yırtarcasına çalışmıyor . İstediği iş olursa girermiş iki aydır evde . Annemde en sonr bu böyle giderse hiç bişey için geç değil kızım dedi sen uzaksın biz senin hiçbişeyini paylaşamıyoruz sana hasretiz birde böyle zorluk çekmene gönlümüz razı değil dedi. Bunuda duymuş busefer ailemede düşman oldu. Banada sen onlara ben eşimi seviyorum diyemedin diye kötü davranıyor. Ama kendi ailesinin yanında çok neşeli onlara düşkünlüğü işsizliğinde daha çok arttı. Ben çok bunaldım gurbette olmK çok zor eşinle bir şey paylaşamamak çok zor inanın artık. Ağlayamıyorum bile . Okadar çok şey var ki anlatacak anlatamıyorum. Ne düşüneceğimi bilemedim. Acaba yanlış kişiylemi evlendim diyorum. Tanıyamadımmı diyorum görmek istemedimmi diyorum hep mi böyle bir insandı bilmiyorum
Malesef uzun ilişkilerde görmek istediğin gibi görüyorsun. Çalışmayı sevmeyen sorumluluk almayan senin mutlu olma ihtimalleri bı göz ardı eden biriyle ne kadar hayatını paylasabilirsin. Evlilik herşeyden ziyade çok iyi arkadaş olabilmek dertlesemedigin biriyle nasıl eş olabilirsin. Ailen haklı hiç bir şey için geç değil kucağında cocukla hergun üzülüp sorgulayacagina en başından vazgeçip üç beş gün üzülmek daha mantıklı bence. Muhtemelen çok zamanımı verdim emek verdim duzelmeli iyi olmalıyız fikrinde olabilirsin ama ama bazı insanları değiştiremiyorsun duygularının ve en güzel zamanlarinin somurulmesine müsade etme kimse senden kıymetli değil emin ol
 
Şimdi ayrılmak çok zor geliyor yapamazmışım gibi geliyor. Sonra hayatım nasıl olacak diye düşünüyorum
 
Geçen yıllarına kıyamayıp bile bile evlenmişsin ama olan olmuş.. En azından çalışıyo olsaydı başka önerilerim olabilirdi ama her işi beğenmeyip evde oturan adama ne denir ki.. Sanıyorum ev işi de yapmıyordur? Onlarıda çoğunlukla ben yapıyorum diyosan ayrıl derim. Çocuk olduğunu düşünsene sen işten çıkınca ne olacak.. söyleyim mi kayınvalide evine gideceksiniz.. istediğin hayat bu mu cidden?
 
8 yıldır böyle miydi bu adam?Sanırım düzelir belki diye evlendiniz ama evlilik zaten toz pembe bir şey olmadığı gibi,bazı gerçekleri de gözünüzün önüne seriyor.Çocuk falan olmadan boşanin madem.
 
Geçen yıllarına kıyamayıp bile bile evlenmişsin ama olan olmuş.. En azından çalışıyo olsaydı başka önerilerim olabilirdi ama her işi beğenmeyip evde oturan adama ne denir ki.. Sanıyorum ev işi de yapmıyordur? Onlarıda çoğunlukla ben yapıyorum diyosan ayrıl derim. Çocuk olduğunu düşünsene sen işten çıkınca ne olacak.. söyleyim mi kayınvalide evine gideceksiniz.. istediğin hayat bu mu cidden?
Yapıyor ama soğukluk hiç geçmiyor işsizliğin bermiş olduğu bir psikolojik baskı var.Ama ben mi sebep oldum işsiz olmasına benim yaptığım hiç bir fedakarlığı görmedi . Ben onun işten çıkmasına çıldırdım diye.Başka arkadaşlarondan borç alıp güya kredi borçlarımızo ödeyip bana minnet etmemiş oldu. Ben anlayışsız oldum günün sonunda
 
Bir insan yedisinde neyse yetmişinde de o olurmuş. Belki biraz dönüşebilir sadece. Eğer dönüştürebilirseniz, konuşup anlaşabilirseniz buna sabrınız ve isteğiniz de varsa deneyin. Yok olma diyosanız çok şanslısınız ailenizde size destek, daha da uzatmadan saygıyı kaybetmeden bitirin
 
Şimdi ayrılmak çok zor geliyor yapamazmışım gibi geliyor. Sonra hayatım nasıl olacak diye düşünüyorum
Şu sona ne dersiniz o zaman? Çocuk olmuş, sen calismak zorunda olduğun için istesin, adam geçici süre işte ya da yine boşta. Çocuk kayınvalidede muhtemelen siz de. Ayrılmaya çalışıyorsunuz çocuğu anneme mi götürsem, babasıni nasıl gorecek, karşı tarafın hiçbir b*k yapmayıp da siz ayrılmaya kalkınca ortaya çıkan sahte babalık duyguları vs vs uğraşıyorsunuz ve çocuk yüzünden bu sorumsuz iti ömür boyu görmek zorundasiniz. Nasıl hoşunuza gitti mi?
 
8 yıldır böyle miydi bu adam?Sanırım düzelir belki diye evlendiniz ama evlilik zaten toz pembe bir şey olmadığı gibi,bazı gerçekleri de gözünüzün önüne seriyor.Çocuk falan olmadan boşanin madem.
Değildi çalıştığı zamanlar yine kavga ediyorduk ama hep ailesi yüzünden onların anlayışsızlığından . Ama ben artık sürekli kavga etmekten çok sıkıldım. İş hayatım yoğun günler geçip gidiyor diye yapılan her kavgayı unutuyorum önemsizleştşriyorım .Sonra düşününce nereye kadar diyorum.
 
Esinizin sorumsuzlugu buyuk bir problem, katlanmak zorunda da degilsiniz. Ama sizin davranislariniz da kusursuz degil bence. Evliligi en bastan benimsememissiniz. Ben zaten kadinin evlenip evini kurdugu yere gurbet de gurbet dedigi iliskilerin yürüdüğünu hic gormedim. Senin evin orasi nasil gurbet oluyor?? Maddi beklentiler uzerine evlilik kurup hayal kirikligina ugrasmissiniz, eşiniz de zaten durumu toparlayacak karakterde biri degilmis. Tencere kapak olmus gibi. Orayi eviniz görmüyorsunuz. "Gurbet" ten evinize dönün madem
 
Kızlar ben eşimle 1 yıldır evliyim. Öncesinde 3 sene nişanlı kaldık ve 8 yıldırda tanışıyoruz. Sevgililik döneminde hiç kavga etmezdik birirmizi severdik onun sevgisini kalbimde hissederdim. Nişanlandık ve ben sınava hazırlanıyordum stresli bir zamanımdı onunda iş bulma kendini ispat etme dönemleri ve nişanlılık derken kavgalar başladı çok büyük kavgalarda ettik. 2 kere işten çıktı kendi hatası yüzünden 3 yıl nişanlı kaldık hiçbişey biriktirmeyip herşeyi borca yaptık. Evlendim gurbete geldim . Ailemden çok uzaktayım aynı zamanda çalışmayada başladım robot gibi bir hayatımız oldu . Sürekli iş ev rutine döndü herşey. Evliliğimizin il yılları bile balayına gitmedik. Bana onca söz verdi yapacam diyip hiçbirini yapmadı dış çekimimi bile yaptırmadım. Para yok sonra yaparız dedim kaldı. Parası olsa da olmasada benim onu nekdar istediğimi biliyor hep içimde bıraktı hiç demedi ki ben bu kızın gözünde bişeyi burakmayım. Beni gerçekten sevdiğini düşünmüyorum. Ama eskisi gibi değiliz hayatın verdiği sorumluluklar benim evliliğimin ilk yılları yaşadığım maddi sıkıntılar herşey üstte geldi. Annem bile bize kalmaya geldiğinde sen üzerine ne kDar çok şey almışsın dedi . Hiç süpriz yapmaz hiç ufak tefekte olsa bir söz bile olsa söylemez. Herzaman böyle değildi ama şimdi işten çıktı yine böyle . Yine ben onun psikolojisinin bozukluğunu ve beni yoksun bıraktığı sevgisizliği çekmek zorundayım. Eskisi gibide değil daha büyük kavgalarımız . İş bulmak için bir iki yere başvursa bile kendini yırtarcasına çalışmıyor . İstediği iş olursa girermiş iki aydır evde . Annemde en sonr bu böyle giderse hiç bişey için geç değil kızım dedi sen uzaksın biz senin hiçbişeyini paylaşamıyoruz sana hasretiz birde böyle zorluk çekmene gönlümüz razı değil dedi. Bunuda duymuş busefer ailemede düşman oldu. Banada sen onlara ben eşimi seviyorum diyemedin diye kötü davranıyor. Ama kendi ailesinin yanında çok neşeli onlara düşkünlüğü işsizliğinde daha çok arttı. Ben çok bunaldım gurbette olmK çok zor eşinle bir şey paylaşamamak çok zor inanın artık. Ağlayamıyorum bile . Okadar çok şey var ki anlatacak anlatamıyorum. Ne düşüneceğimi bilemedim. Acaba yanlış kişiylemi evlendim diyorum. Tanıyamadımmı diyorum görmek istemedimmi diyorum hep mi böyle bir insandı bilmiyorum

Gurbet dediginiz yurt disina mi evlendiniz? Gurbet deyip durmussunuz, dıs cekim diyorsunuz ama adamin calismaya gonlu yok bu en buyuk sorununuz. 8 sene az bir zaman degil siz bazi seyleri gormek istememissiniz. 3 yil nisanli kalmissiniz bu surede adam birikim yapmamis her seyi borcla yapmissiniz. Daha o zaman belliymis bazi seyler.
Şimdi ayrılmak çok zor geliyor yapamazmışım gibi geliyor. Sonra hayatım nasıl olacak diye düşünüyorum

Muhtemelen nisanlilik ve sevgililik doneminizde de ayrilmak zor geldi. O zaman karsinizdakini suclamadan once kendi ozelestirinizi yapin.
 
Adamın eksileri artılarından daha çok. Ayrılsan ne kaybedeceksin bir düşün. Sorumsuz birini çekmek zordur. Baştan sinyalleri vermiş sevginden bırakamamışsın sanırım. Geç değil tekrar düşün. Düzeleceğine inanıyorsan devam et
 
Kızlar ben eşimle 1 yıldır evliyim. Öncesinde 3 sene nişanlı kaldık ve 8 yıldırda tanışıyoruz. Sevgililik döneminde hiç kavga etmezdik birirmizi severdik onun sevgisini kalbimde hissederdim. Nişanlandık ve ben sınava hazırlanıyordum stresli bir zamanımdı onunda iş bulma kendini ispat etme dönemleri ve nişanlılık derken kavgalar başladı çok büyük kavgalarda ettik. 2 kere işten çıktı kendi hatası yüzünden 3 yıl nişanlı kaldık hiçbişey biriktirmeyip herşeyi borca yaptık. Evlendim gurbete geldim . Ailemden çok uzaktayım aynı zamanda çalışmayada başladım robot gibi bir hayatımız oldu . Sürekli iş ev rutine döndü herşey. Evliliğimizin il yılları bile balayına gitmedik. Bana onca söz verdi yapacam diyip hiçbirini yapmadı dış çekimimi bile yaptırmadım. Para yok sonra yaparız dedim kaldı. Parası olsa da olmasada benim onu nekdar istediğimi biliyor hep içimde bıraktı hiç demedi ki ben bu kızın gözünde bişeyi burakmayım. Beni gerçekten sevdiğini düşünmüyorum. Ama eskisi gibi değiliz hayatın verdiği sorumluluklar benim evliliğimin ilk yılları yaşadığım maddi sıkıntılar herşey üstte geldi. Annem bile bize kalmaya geldiğinde sen üzerine ne kDar çok şey almışsın dedi . Hiç süpriz yapmaz hiç ufak tefekte olsa bir söz bile olsa söylemez. Herzaman böyle değildi ama şimdi işten çıktı yine böyle . Yine ben onun psikolojisinin bozukluğunu ve beni yoksun bıraktığı sevgisizliği çekmek zorundayım. Eskisi gibide değil daha büyük kavgalarımız . İş bulmak için bir iki yere başvursa bile kendini yırtarcasına çalışmıyor . İstediği iş olursa girermiş iki aydır evde . Annemde en sonr bu böyle giderse hiç bişey için geç değil kızım dedi sen uzaksın biz senin hiçbişeyini paylaşamıyoruz sana hasretiz birde böyle zorluk çekmene gönlümüz razı değil dedi. Bunuda duymuş busefer ailemede düşman oldu. Banada sen onlara ben eşimi seviyorum diyemedin diye kötü davranıyor. Ama kendi ailesinin yanında çok neşeli onlara düşkünlüğü işsizliğinde daha çok arttı. Ben çok bunaldım gurbette olmK çok zor eşinle bir şey paylaşamamak çok zor inanın artık. Ağlayamıyorum bile . Okadar çok şey var ki anlatacak anlatamıyorum. Ne düşüneceğimi bilemedim. Acaba yanlış kişiylemi evlendim diyorum. Tanıyamadımmı diyorum görmek istemedimmi diyorum hep mi böyle bir insandı bilmiyorum
Eşinizin (yanlış analiz etmediysem) bir eziklik hissettiğini düşünüyorum
Calısmayı da sevmiyor, size ilgi de göstermiyor bence bir psikologa görünmeli, kabul etmezse aile danısmanına gidin belki bir faydası olur :/
 
off eşimin işsiz kaldığı dönemleri hatırladım gerçekten çok kötü dönemlerdi, benim de ailem uzak. hayatımda hiç zorluk parasızlık görmeyen ben parasız ve ailesiz yapayalnız kalmıştım sizi çok iyi anlıyorum.
ben erkeğin pazarda limon satarak bile eve para getirmesi gerektiğini düşünüyorum. o dönemler iş bulamadı, çok iş seçti ama şimdi kendi işinde offf tutabilene aşk olsun, iş yeirnden çıkmayacak, hep daha çok kazanmamnın derdinde.
hadi size karşı iyi davransa , alttan alsa , istediklerinizi yapıp destek olsa bir şekilde yine idare edersiniz ama hem çalışmayıp hem burnundan kıl aldırmayınca zor oluyor.
sizin de mutlaka bir dönüm noktanız olur inşallah, ama bence siz de konuların üstünü örtmeyin ne istediğinizi , düşündüğünüzü ısrarla savunun, olmazsa da oılmaz , Dünyanın sonu değil bakın aileniz ne güzel arkanızda. Allah yolunuzu açık etsin.
 
Kızlar ben eşimle 1 yıldır evliyim. Öncesinde 3 sene nişanlı kaldık ve 8 yıldırda tanışıyoruz. Sevgililik döneminde hiç kavga etmezdik birirmizi severdik onun sevgisini kalbimde hissederdim. Nişanlandık ve ben sınava hazırlanıyordum stresli bir zamanımdı onunda iş bulma kendini ispat etme dönemleri ve nişanlılık derken kavgalar başladı çok büyük kavgalarda ettik. 2 kere işten çıktı kendi hatası yüzünden 3 yıl nişanlı kaldık hiçbişey biriktirmeyip herşeyi borca yaptık. Evlendim gurbete geldim . Ailemden çok uzaktayım aynı zamanda çalışmayada başladım robot gibi bir hayatımız oldu . Sürekli iş ev rutine döndü herşey. Evliliğimizin il yılları bile balayına gitmedik. Bana onca söz verdi yapacam diyip hiçbirini yapmadı dış çekimimi bile yaptırmadım. Para yok sonra yaparız dedim kaldı. Parası olsa da olmasada benim onu nekdar istediğimi biliyor hep içimde bıraktı hiç demedi ki ben bu kızın gözünde bişeyi burakmayım. Beni gerçekten sevdiğini düşünmüyorum. Ama eskisi gibi değiliz hayatın verdiği sorumluluklar benim evliliğimin ilk yılları yaşadığım maddi sıkıntılar herşey üstte geldi. Annem bile bize kalmaya geldiğinde sen üzerine ne kDar çok şey almışsın dedi . Hiç süpriz yapmaz hiç ufak tefekte olsa bir söz bile olsa söylemez. Herzaman böyle değildi ama şimdi işten çıktı yine böyle . Yine ben onun psikolojisinin bozukluğunu ve beni yoksun bıraktığı sevgisizliği çekmek zorundayım. Eskisi gibide değil daha büyük kavgalarımız . İş bulmak için bir iki yere başvursa bile kendini yırtarcasına çalışmıyor . İstediği iş olursa girermiş iki aydır evde . Annemde en sonr bu böyle giderse hiç bişey için geç değil kızım dedi sen uzaksın biz senin hiçbişeyini paylaşamıyoruz sana hasretiz birde böyle zorluk çekmene gönlümüz razı değil dedi. Bunuda duymuş busefer ailemede düşman oldu. Banada sen onlara ben eşimi seviyorum diyemedin diye kötü davranıyor. Ama kendi ailesinin yanında çok neşeli onlara düşkünlüğü işsizliğinde daha çok arttı. Ben çok bunaldım gurbette olmK çok zor eşinle bir şey paylaşamamak çok zor inanın artık. Ağlayamıyorum bile . Okadar çok şey var ki anlatacak anlatamıyorum. Ne düşüneceğimi bilemedim. Acaba yanlış kişiylemi evlendim diyorum. Tanıyamadımmı diyorum görmek istemedimmi diyorum hep mi böyle bir insandı bilmiyorum

Babamın oğlu olsa iş beğenmeyen herife eşek gibi sabah akşam çalışıp bakmam. En azından gitsin part time çalışsın.
 
Back
X