Bayramım zehir oldu. Sizce abartıyor muyum?

Aynı konuya takılmış kalmışsınız "babası beni istemiyor". İyi de siz bunu bilerek oğluyla evlenmişsiniz. Adam sizi sevmiyor ve istemiyorsa siz de girdiğiniz ortamlarda onu muhatap almazsınız. Bir merhaba der başka türlü başınızı çevirip bakmazsınız olur biter. Siz adamı sizi istemiyor diye hedef almış, intikamını da oğlundan alıyorsunuz. Kurban gibi bir hayır konusunda bu denli çirkin tavırlar sergiliyorsunuz. Peki ya o ihtiyaç sahiplerinin suçu ne? Belki yaradan bir şekilde onların daha çok ihtiyaçları var diye eşinizi aracı kılmıştı olamaz mı! Üstelik kp oğluyla muhatap olacak doğal olarak da vereceği yer konusunda yardımcı olacak, aranızdaki ilişki malumken "gelinimizin yüksek müsadeleri ile" mi demeliydi! Ha öyle deseydi de bana laf sokuyor diye aynı taşkınlıkları yapacaktınız. Hamileyim diye daha alıngan olunabilir ama hamilelik böyle çığırından çıkmış gereksiz tepkilere yol açmıyor. Bu adam eşinizin hayat boyu babası olarak kalacak. Madem sizi istememesini hazmedemeyip düşmanlık ilan edecektiniz keşke evlenmeseydiniz. Bu şekilde hayat boyu eşinize anormal sinir krizli tepkiler sunmayı mı düşünüyorsunuz. Eşinizin hep böyle alttan alacağını mı sanıyorsunuz. Eşinizi babasını dinlemeyip sizi tercih ettiği için hayat boyu böyle pişman edip babam haklıymış dedirtmeyi mi düşünüyorsunuz! Yazık eşinize, gerçekten onun için üzüldüm. Diğer akrabalık ilişkileri zaten her evlilikte bir düzene oturtulması gereken konulardır o konulara girmiyorum bile. Zamanında tepki gösterilmeli veya uyum sağlanmalıdır. Böyle haksız ve çirkin bir konuda o konuları da eklemek sizi haklı yapmıyor.
 
Kurbanın amacı ihtiyaç sahiplerine dağıtmaktır. Ha kayinpederinizin söylediği yer olmuş ha sizin ne farkeder? madem o esnada soyleseydiniz benim vereceğim yerler var diye.
Hormonlardan mi bilmiyorum ama çok abartmışsınız.
Kimseye belli etmek istemiyorum deyip ailenize anlatmak çocuk gibi.. bilemedim yani çok sağlıklı bir evliliğiniz yok bence.
Ayrıca kış boyu yasaklar vardı, neden akrabalarıyla sürekli gidip geldiniz ki? Bize karantina varmış heralde sadece.
 
Öncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.

hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.

eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.

Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.

Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.

Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.

Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
Normalde böyle konulara yorum yapmıyorum ama gerçekten dayanılacak gibi değil. Herkeste aynı olacak diye bi durum yok tabiki ama normalde de aşırı duygusal bi insan olmama rağmen hamilelikte hiçbişekilde bağıra çağıra ağlamadım ki şu yaşadıklarınız benim yaşadıklarımın yanında deve de kulak ya. Ben burdaki bazı hamile arkadaşların davranışlarını okuyunca şok oluyorum.Yazık eşinize böyle hayatından bezdirirsiniz yapmayın lütfen hamilelik birazda anneliğe hazırlık süreci duygularınızı kontrol etmeyi öğrenin bence. Babasının size davranışları normal değil ama kimse kimseyi sevmek zorjnda da değil istemiyosanjz sizde muhattap olmayın olsun bitsin. Yazık ailenizi de eşinizi de üzmeyin bence adam size iyi tepki göstermemiş. Kendi başınıza çıkıp gitmişsiniz arabaya binmemişsiniz ailenizin yanında adamın ailesini kötülemişsiniz falan ayıp olmuş. Kendinizi ve bebeği düşünün sakinleşin biraz.
 
Öncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.

hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.

eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.

Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.

Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.

Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.

Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
Ayrıca ilk ibadetiniz birlikte ne güzel kime verildiğinin ne önemi var. Belki kayınbabanızın vesilesiyle gerçekten ihtiyacı olan insanlara gidecekti. Bu şekilde davranarak adamı da biraz haklı çıkarıyosunuz.
 
Öncelikle bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alın inşallah. Bence sizin sorununuz bunu sizi rencide etmek için söylemiyorum kurbandan,kayınpederden ziyade sizsiniz. Daha önceki açtığınız konuları hatırlıyorum gerek nişanlılık döneminde gerekse de daha sonrasında eşinizle aranızdaki yaş farkı, eşinizin bir takım yalanlar söylemesi, arkadaşlarıyla görüştürmek istememesi gibi mevzular sizin için ciddi sorun olmuştu. Bunların hepsi bence üst üste biriktiği için böyle patlamalar yaşıyor pireyi deve yapıyorsunuz. O dönemde eşinizin beraber tedavi görmeyi teklif ettiğini söylemiştiniz eğer hala harekete geçmediyeniz kesinlikle bebeğiniz doğmadan psikolojik destek almalısınız. Öncelikle var olan durumu kabullenmeli ve kendinizi diğer insanlarla ve evliliklerle kıyaslamaktan vazgeçmelisin şu an belki bunu yapmadığınızı düşünseniz bile bilinçaltında bu kıyası yaşadığınız düşünüyorum. Herkesin hayat şartları karakterleri birbirinden farklı . Psikolojik direnciniz oldukça düşmüş lütfen hem özgüvenizin yükselmesi hem de olayları ve yaşamı kabul edebilmeniz açısından kendi ruh sağlığınız ve evliliğinizin selahiyeti için psikolojik destek alın ve eşinizle ilişkinizdeki sorunları ve düşüncelerinizi paylaşın
 
Yani şurda istenmeyen gelin olan 50 bin kadın vardır kimsenin kayınvalidesi kayınpederi büyük bir sevgiyle almıyordur herhalde gelini sanki sadece siz yaşıyormuşsunuz gibi davranmaniz çok komik.. Hele ki karı koca arasindaki tartismalarin anneye babaya yansıtılması onların yanında kavga edilmesi tam bir felaket . Allah korusun size sözel ve fiziksel bir şiddet uygulanır amenna ama kayinpederinize baba verilecek yerlerimiz var demediginiz için cikarttiiginiz kavga saçma olmuş bayramı kocaniza zehir etmişsiniz .. Bende hamileyim yani bunun hormonlarla alakası yok 7 senelik evliyim ve hiç böyle simarikca bir konudan tartışma çıkartıp tüm sulaleyi olaya dahil etmedim umarım sizinde kulağınıza küpe olur bu durum
 
Öncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.

hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.

eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.

Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.

Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.

Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.

Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
Hamile olunca et ellenmiyor mu? Adam etinizi dahi parçalamış bazı şeyleri de görmezden gelin. Onun sizinle muhatap olduğu kadar muhatap olun. Bu kadar drama çok fazla gerçekten ağlamak ağlamaktan telefonu açamamak falan.
 
Ben sizi haklı buldum. Aranız soğuk olmasına rağmen onlarla görüşüyorsunuz. Ben eşimin ailesini aramadım bile, zamanında beni üzdüler çünkü. Kalkıp gidersem bir gün, halen beni görmezden geliyorlarsa son gidişim olur, ki öyle oldu. Hem de hamilesiniz, eşiniz sizin suyunuza gitseydi, verecek yer bulduk etleri baba deseydi nolurdu sanki. Asıl onlar büyütmüş. Sizin kurbanınız, aranız bozuk olmasa bile senin eline vermeli. Bir daha kasaba götürün, parçalatın.
Herkes yazmış çok abartmışsın diye ama bence eşin ve babası abartmış. Bu kadar mı korkuyor eşiniz babasının önünden alıp, teşekkürler baba, biz bulduk demeye. Ya da koskoca adam neyin suratını yapıyor, hamile gelinine trip atacak, kızı gbi görmeyecek kadar kapris niye? Ben sizin yerinizde olsam gitmem bile bir daha.
 
Öncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.

hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.

eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.

Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.

Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.

Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.

Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
yazdıklarınızı ve size verilen cevapları sonuna kadar okudum yazan arkadaşlar fazla üzerinize ve hoş olmayan çirkin cümleler kurmuş haklılık payıda olsa böyle cümleler kimseye kurulmaz bu bide hemcinsimizse ve üzerine hamile bir kişiye söylenmez. buradaki amaç zaten kurban değil eşinizin babasının tavrından dolayı bu kadar büyümüş sizin de hormonların etkisiyle daha da üzmüş. kendi babanızın dediği doğru dengeyi kuran eş olmalı eşiniz direk babasına bizim vereceğimiz kişiler belli diyip bu muhabbetin uzamasını ve sizi daha üzmesini engelleyebilirdi. ama insan öyle bir zaman geliyorki diyemiyor.olan olmuş artık kalpler kırılmış bundan sonra eşiniz de demiş zaten bebeğimiz olcak üzülme diye sizin önceliğiniz hep eviniz olsun.yorgunsanız çağırmayın misafir bu ister sizin ister eşinizin olsun zaten hastalık var ortada virüsü bahane et iş yorgunluğunu bahane et çağırma kimseyi eşinde çok istiyorsa çağırmanı sırf onun hatrı olduğu için tartışıp yinede çağırayım deme.tartışmadan direk söyle yorgunum misafir ağırlayacak halde değilim de konuşa konuşa ancak çözüm odaklı olabilirsin tartışma olunca zaten kalpler birbirinden uzaklaşırmış ona izin verme şimdi zaten hormonların etkisi istemeden de olsa tepkiler vermen normal bunu eşine belirt anlayana kadar belirt kimsenin seni üzmesine izin verme tepkin tartışmayla değil sakinliğinle olsun ne güzel hamilesin dokuz ayın keyfini evliliğinin keyfini çıkart sevgiyle kal arkadaşım
 
Ne desem bilemedim :KK43: Doğumdan önce bir psikoloğa gidin en iyisi çünkü şimdiden böyleyse Doğum sonrası lohusalık halinizi düşünemiyorum. İlaç olmaz ama iyi bir psikolojik tedavi gerekiyor bu kayınpeder koca şunu dedi bunu yaptı nın altında başka şeyler var daha büyük patlamalar yapamadan tedavi olun lütfen
 
Tamamını okumadığınız için kopukluk olmuş ama sorunuza cevap vereyim. Aramızda hiçbir şey olmamasına rağmen ilk karşılaştığımız andan beri bana böyle davranıyor. İlk başlarda eşim babamın huyu böyle diyordu ben de inanmıştım. Sonrasında işine gelen kişilerle çok güzel muhabbet ettiğine şahit olunca durumun bana özel olduğunu anladım. En başından beri bana da aileme de çöpmüşüz gibi davranıyor. Babam kendisinden büyük ve dünürler sonuçta. Bir bayramda bile aramamıştır. Zorunlu değil tabi ama yine de tuhaf geliyor. Geçtiğimiz aylarda babamın kolu çatladı mesela, daha sonra anjio oldu. Hiçbirine geçmiş olsun bile dememiştir.

kurbana gelince haklısınız önemli olan hayır işlemek. Ben de söyledim zaten bunu. Ama o adamın işime karışmasına tahammül edemiyorum sorun bu.
Bazı insanlar el iyisi olur, kız isteme aşamasında falan ailenize de iyidir kızı aldıktan sonra hakir görmeye başlamıştır kesin…

siz çalışıyor musunuz? Para kazanmıyorsanız kurbanı da siz kesmiyorsunuz oğlu kesiyor diye düşünmüştür. Yanlış anlamayın ben böyle düşünmüyorum, sonuçta evi birlikte maddi-manevi emekle çekip çeviriyorsunuz ama bazı insanların karşısında birey olarak değeriniz maaşınız kadardır, kp de bu türden ise böyle düşünmüştür ve sizi saymıyordur diye tahmin ettim.

Amaç hayır işlemek, kendinizi yıpratmayın sevabınıza mani olmayın. Sakin olun, gerildikçe kendi işinizi zorlaştırmışsınız. Eşinizi arada ezmeyin babasına olan hırsınızdan dolayı, onu kendinizden soğutmayın.
 
Öncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dün yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek içimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata küçük baş kesmeye karar verdik. Çünkü arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gün kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gün sonra 1yıl olacak.

hep hayalimdi bir gün kurban kesersem gerçekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de çevresinde öyle çok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep böyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Öyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkaç aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gün önce annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkaç kişi söylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kötü bir şey yok diye düşünebilirsiniz. Ama babasıyla hiçbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana çöp muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama söylüyo şu kişilere verir misin diye. Sonuçta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini düşünüyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.

eşim de bana şu kişilerin durumu kötüymüş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının söylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban üzerinden böyle düşünmek ama gerçekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hiçbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın söylediği hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse üzülme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gün kurbanı kestirdik annesine geldik. Çünkü benim annemler yoktu ve hamile olduğum için çiğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parçalanması için onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parçaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben çöpüm çünkü. Eşim de iki parça bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem için) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hiç oralı olmadı. Bize iki parça verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Çünkü çok zoruma gitti.

Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tüm gün ağladım çünkü sinir oldum. Eşim de geldi hiç umursamadı beni. Tv açıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor çünkü. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri geç bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum açamadım. Babam aradı onu açtım çok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yüzüm gözüm o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkaç defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim için daha çok moralim bozuldu. Evet belki çok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha çok ağlamak geldi içimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi geçirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım çok kötüydüm. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yüzünden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.

Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hiç beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yüzüm gözüm şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak için geldim. Bu zamana kadar o kadar içime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek için elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama çok doldum artık dün dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman çok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın üzülmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler söyledi usulünce. Ama kurban olayı aklıma geldikçe bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hiç içimden gelmedi. Güya bu sabah erkenden yola çıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir sürü şey yazdım cevap bile vermedi.

Çok uzun oldu biliyorum ama şöyle bir şey de oldu. Bütün sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Çünkü pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi sürekli gelelim gidelim modundaydık. Çalışıyorum ve gerçekten çok yorgun oluyorum ve birçok defa bu yüzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya çalıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gözüme soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dün eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu bütün sene senin ailenle akrabalarınla geçti. Annem babam 65 yaş üstüydü gitmedim hiç. Akrabalarım da öyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı sürü gibi bir sürü akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana söylediği şey bu oldu. Ben de öyleyse bu bayram hiçbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım için ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tüm gün.

Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de çok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Çok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.
Kurbani niye kp in evine goturdunuz madem onlarla dagitmak istemiyorsunuz.
Yada hamilelikten dolayi ete elinizi vuramiyorsaniz annenizin evine goturup orda kesseydiniz
Kp sizi saymiyorsa sizde onu saymayin sorun cikarmaya gerek yokki 🤷‍♀️
Mesele kv yi aradiginda kp ile konusmayin o sizi saymiyorsa sizde ona gore sakince davranarak sorunu halledin.
Bagirip cagirirsaniz esinizin gozunde degeriniz kalmaz
Bende gorumcelerle konusmuyorum zaten ayri ulkedeler yilda bir ayni ortamda yuz yuze geliriz oyle konusurum tlfda esim dakikalarca konusur beni sormazlar
Bir kac kere kendim konustum. Baktim yine beni sormuyorlar bende iletişimi kestim anca ayni ortamda olunca konusuruz oda yilda bir iyiki uzaktalar 🤷‍♀️
 
Son düzenleme:
Bu derece abartmaya gerek var mıydı acaba!

Kayınpederiniz sizi istemiyor olabilir yada gelini de olsanız zamanla ısınan bir insan olabilir ama en nihayetinde eşinizin babası. Eşinize "Eti kime vereceksiniz?" diye sormuş sadece art niyet olsa "Senin kurban etlerini şunlara şunlara VERECEĞİM!" derdi.

Velhasıl kelam siz eşinizin babasının size karşı hareketlerinden dolayı böyle davranıyorsunuz ama adam sizi zamanla sevip size ısınacağına daha çok uzaklaştırıyorsunuz kin besleyerek.

Eşinize de haksızlık yapmışsınız. Ben olsam bende aramam araması gereken kişi sizsiniz eşiniz değil.
 
X