kaç aylık bebeğiniz... ne yapmanızdan şüphe etti kiTabiki alti cok dolu kavganin. Aylarin birikimi, hatta yillarin birikimi. Bir suru hayal kirikliginin birikimi. Ben saatlerce susturmaya calistim, tahammulumun bittigi noktada esim isten geldi. Bebegi verdim cok bunaldim diye. Aldi ama sacma salak sorular sordu. Aslinda sorularinin altinda ne yaptinda bu kadar agliyor vardi. Ben zaten cok bunalmistim. Burda bebek aglarken sana hesapmi vercem diye bagirdim. Ilk cocugum bebekkende buyuk bir kavga yasamistik, kollarimdan tutup sarsmisti beni, bende cirmiklamistim. Onun disinda baska siddet olayimiz olmadi. Ama cok kez kavga edip ustume dogru yurumuslugu vardir. Dokunmazdi ama tehdit ederdi.
Genelde bu tarz konularda bosan derler. Bende beni bosanma konusunda gaza getiren olur diye actim konuyu ama, daha bir kisi bile bosan kurtul demedi
evet.
bu konuda da tokat atan kocayı akladık şükür.
oyuncak, silah ve tahrik unsuru sayıldı.
kadının öfkesi ve karşılık vermesi ise hataların en büyüğü.
çünkü kocası gayet munis, kendi halinde efendi bir adamken, şirret kadın onu yoldan çıkardı, dayağı haketti.
ha bir de çocuklar, karı koca arasını bozan ana etken oldu. koca pir ü pak.
ben de 3 gebelik ve lohusalık yaşadım. 1 seneye yakın evde terör estirdim. ama o en deli dönemlerimde dahi ne eşim ne ben öfke nöbeti bahanesiyle hakaret etmedik, küfretmedik, eşyalara ya da birbirimize zarar vermedik. çünkü bunun geçici olduğunu, zamanla çocuklu hayata alışacağımızın farkındaydık.
sadece sesler yükseldi ve sustuk.
şimdi 3 çocukla, uykusuzluğa gürültüye, dağınıklığa, yarı aç yarı tok yaşamaya alıştık.
alışmayıp ne yapacaktık? ya her gün kavga edip ayrılacaktık. ya çocukları başımızdan atıp iki kişilik hayata geri dönecektik. ya da sorumluluklarımızı güzelce kabullenip, hayatımızı daha çekici kılmak için çözümler üretecektik.
ailen de arkanda ama çocuk bahanesiyle böyle işe yaramaz adamlara gönüllü hizmetçiliğe devam etmeniz de ilginç.Yasadiklarinizin çoğunu bende yaşadım. Kucağımda 3 aylık çocuğum varken bile sözlü ve fiziksel şiddete maruz kaldım. Koluma vurdu benim de. Ama sessiz kaldım. 5 yıllık evliyim. Benim de eşimin öfke kontrolü yok. Ama ben sakinimdir. O kızınca bağırır deli gibi, vurur kırar. Ben o sinirliyken susarim. Şimdiki duygularımı soracak olursan sevgi saygı bitti. Evlilik devam ediyor ama öylesine işte. Bendeki duyguları öldürdü. İnsan unutamiyor hiçbirini. Kalp kırıklığı çok zor. Hele ki dil yarası hiç kapanmiyor.
Haklısın bence de çok ilginç. Ama çok zor kurduk bu yuvayı. Bi anda silip atamıyor insan. Çoktan hak ediyor aslında terk edilmeyi ama neden biz kadınlar boyleyiz bilemiyorum. Biriktiriyoruz, sonunda patlayacagiz muhtemelen.ailen de arkanda ama çocuk bahanesiyle böyle işe yaramaz adamlara gönüllü hizmetçiliğe devam etmeniz de ilginç.
çocuk için olsa kocan iş bulur, değişmeye çabalardı.Haklısın bence de çok ilginç. Ama çok zor kurduk bu yuvayı. Bi anda silip atamıyor insan. Çoktan hak ediyor aslında terk edilmeyi ama neden biz kadınlar boyleyiz bilemiyorum. Biriktiriyoruz, sonunda patlayacagiz muhtemelen.
Gece 3 oldu uyuyamiyorum. Saatlerdir ic sesimle konusuyorum, cok yoruldum. Birileriyle konusmaya ihtiyacim var. Ama konusabilecegim kimse yok. Bunun birgun benim basima gelecegine hayatta inanmazdim. Esimle uzun seneler gorustukten sonra evlendik. Ikimizde universite mezunuyuz. Iyi bir isim ve sosyal statum var. Esimden daha yuksek gelirim var. Bunun sosyal statuyle okumuslukla alakasi yokmus.
Bugun bebegim cok agladi, bir sıkıntısı vardi, ememiyordu ve saatlerce susturamadik. Esimle bu sebepten birbirimize bagirip cagirmaya basladik. Bana isaret parmagini gostererek avazi ciktigi kadar bagirmaya basladi. Bende onun ustune oyuncak firlattim. O da ustume yuruyup parmaklarimi sıktı. Yuzuk parmagim hala aciyor. Sonra beni itti yataga dustum, koluma vurdu. Ben ayaga kalktm, sinir krizi gecirdim. Elime gecen herseyi firlattim aglayarak. Esim yanima geldi, o da esyalari firlatmaya basladi. Sinir krizi oyle gecirilmez dedi besigi kaldirip firlatti. Sonra yanima gelip bana tokat atti. Bu sahneler gozumun onunden hic gitmiyor saatlerdir. Ben alerjik astim hastasiyim, nefes alamadim bir sure aglamaktan. Biz kavga ederken bebegim uyuyakaldi. Onu besigine koyup salona gectim. O andan itibaren ozurdilemeye basladi. Saatlerdir aglayip ozur diliyor. Bana bunlari yasattigina hala inanamiyorum. 13 yildir birlikteyiz, ona verdigim butun emeklere yaziklar olsun. Gece sakinlestikten sonra acilen bir ev bulup gitmesini istedim. Artik ben o insana esim diyemem, yaninda uyuyamam, aile olamam. Aramiz iyi degildi, hep sorunlarimiz vardi. 2 cocugumuz var. Buyugu kres caginda. Ikinci cocugu hic dusunmuyordum, supriz geldi. Sorunlarimiz vardi ama bu boyutta degildi. Kiyamadim bebegime, hemde buyuk tek cocuk kalmasin istedim. Tek cocuk olsaydi simdi hersey daha kolay olurdu biliyorum. Ama suan nasil yaparim, altindan nasil kalkarim iki kucuk cocukla cesarete ihtiyacim var. Ailem yakinimda ama cok guvenebilecegim turden degil. Annemle sorunlarim var, bana destek olacagini sanmiyorum. Maddi olarak zorlanirim ama kalkarim altindan, ama iki cocuga tek basima nasil bakarim, nasil yetisirim. Misal bebegimi nasil yikarim tek basima. Altindan nasil kalkarim. Bunu yapabilenler varmi? Dogum iznindeyim, ise donmeden bakici bulacagim. Buyuk cocugum nasil etkilenmeden atlatir sureci? Bir tokat bir evliligi bitirmeye yetmezmi sizcede?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?