Bebbegimin yaninda esimden şiddet gordum, demek boyle oluyormus, kalbim paramparca...

Merhaba hanimefendi, oncelikle kadina siddete sifir tahammulum oldugunu belirtmek isterim, benim basima gelse ne yapardim diye dusundum. Okudugum ve anlayabildigim kadariyla aslinda iki taraf da siddet uygulamis ( sizin oyuncak firlatmanizi siddet olarak saymak ne kadar mantikli o bir muamma), eger esinizin boyle bir seyi tekrarlamayacagina eminseniz ve esinizi seviyorsaniz belki ayrilmayabilirsiniz. Fakat benim basima gelse kesinlikle affetmek cok cok cok zor olurdu ve ben bosanma yoluna giderdim. Umarim sizin icin en guzeli olur
 
Şu ilk oyuncağı siz niye fırlattınız diye sizi suçlayanlar var ya işte durum tam tersi olsaydı yine sizi haksız bulurlardı. Aynen şöyle olurdu: eşiniz oyuncak fırlattı tamam hata yaptı ama sizde niye tekme tokat daldınız adama. Böyle yazılırdı. Evin ve çocukların tüm yükü sizin üstünüzde. Üstelik lohusasınız. Zaten lohusalık berbat birşey. Ama buna rağmen asla tepki göstermeyeceksiniz sakin kalacaksınız. Neden çünkü bir koca kolay bulunmuyor. Lohusa farkındalık günü var ama daha bunu kadınlar bile farkında değil. Sizde zerre kadar suç yok.

Adamı sizin yerinize koyalım. Ev işi çocuklar doğum ... bunların hepsini o yapsaydı ki asla yapmaz. Arkasına bakmadan giderdi. Nerde kaldı sinirlenmek.

Asla boşanın yada boşanmayın diyemem. Zira neyi nasıl yaşadığınızı siz bilirsiniz. Ama siz zaten 3 çocuk bakıyorsunuz. Diğer ilerde sizde. O yüzden yalnız nasıl yaparım diye korkmanız yersiz. Adamın bir faydası yok ki. Tam tersine kolaylık olur size.

Belki affedeceksiniz kesinlikle saygı duyarım. Fakat ama sen başlattın sen hatalısın dendi mi sinirim bozuluyor. İşten geldikten sonra verin kocalarınızın eline yemeği bulaşığı temizliği çoluk çocuğu sonra seyredin trajediyi
 
Son durum: Cok pismanmis, evden gitmek istemiyormus, bizsiz yasayamazmis. Onu evden gonderirsem canina kiyarmis. Buda heralde affedilmek icin son kozu. Ne yaparsan kendine yaparsin, cocuklarina yaparsin beni ilgilendirmiyorsun artik dedim. Cok konustu ama bunu sindirmeyecegimi affedemiyecegimi belirttim. Evden gitme isini cozemedim. Kullanmadigimiz bir oturma odamiz var. O oda senin artik, salon ve yatak odasi benim. Benim alanima girme, cocuklar uyuduktan sonra odandan cikmayacaksin dedim. Kendi camasirin bulasigin yemegin artik sana ait. Biz artik kari koca degiliz, sadece cocuklar icin ev arkadasiyiz dedim. Bundan sonra ben cocugumla kendime yemek yapacagim benim yemegimi yemeyeceksin. Benim alanimda dolasmayacaksin. Kendi yemegini kendin hallet ve bir bardak bulasigini bile bana birakmiyosun. Ben artik senin karin degilim dedim. Beni hala cok seviyormus, ne dersem yapacakmis, psikologdan randevu almis. Benim artik inancim yok, yuzuny gormek istemiyorum. Ama evden giderse iki cocuga tek basima bakamam biliyorum kendimi. Cok caresiz hissediyorum kendimi. Bunlari sindirip hayatima devam etmek istemiyorum. Ama tek basima bir bebek bir ufak cocukla altindan kalkamam. Ne kadar sorumsuzda olsa cocuklarin bakiminda bana destegi buyuk. Anneme muhtac kalmak istemiyorum. Anneme muhtac olcagima olanlari sindirmek bile daha kolay benim icin. Detaya girmiyorum onada ayri bir konu acsam yeridir. Kendimi bu hayatta yalniz, caresiz, degersiz hissediyorum. Sanki tek basimayim, kimsesizim gibi nereye donsem o kisiye tosluyorum. Babamin evine gitsem 2 gun duramam orada annemden dolayi. Burda kalsam nefesim sksyr.
 
Iste bende bunu anlamiyorum. Ben sinirlenince sussan ben ztn sakinlesecegim. Ama susmuyorsun diyor. O insan sinirleniyor, sinirlenince anlayis bekliyorda ben insan degilmiyim. Sinirlenemezmiyim. Ustelik ben lohusayim, iki cocuk ev ustumde. Benim sinirli olmam daha normal degilmi. Ama niyeyse benim alttan almami bekledi hep. Almiyorum sinirliyse timaraneye gitsin. Ben psikolog degilim.
 
Oyuncagida kafasina atmak istemistim ayagina geldi. Ayagina hafifce dokundu.
 
Oyuncagida kafasina atmak istemistim ayagina geldi. Ayagina hafifce dokundu.


Hakkında hayırlısı olsun canim.. oğlum doğduğunda bizde buna benzer bi patlama yaşamıştık ama şiddet olmadi bayağı birikmiş sizde uzun zamandır ben yine de fevri karar verme derim. Gerisi senin bileceğin iş sen yaşıyorsun sonuçta
 
Dürüst cevap vereceksin biliyorum
Eğer o oyuncağı ona atmasaydın o sana vuracakmıydı?
Sinirlenmek başka bişey olayı fiziksele çevirmek bambaşka bişey.Herkes de var sinir ama sinirlerimize hakim olmaya çalışıyoruz değil mi?
Evliliğimizin ilk yılı eşim bana kızıp elindeki bardağı yere fırlattı.Daha önce görmediğim bişey olduğu için afalladım önce.Niye yaptın bunu şimdi dedim.Beni sinir ediyorsun dedi.Önümde de laptop vardı.Sende beni sinir ettin dedim.Kaldırdım pcyi atıcam.Durdum sakince yerine bıraktım.Şaşkın şaşkın bakıyor bana.Bu benimki ben seninkini atıcam diyip çalışma odasına koştum.
Etki tepkidir bazı şeyler.Eğer o gün bende pc kırmaya kalkmasaydım o kırılan ilk ve son bardak olmazdı.
 
Allah yardımcınız olsun.
Gece okudum konunuzu ve attığınız başlık beni etkiledi kaldı ki siz yaşadınız bu durumu.
çocuk bakımında eşin yardımcı olması büyük nimet, kaldı ki annenızden desteğiniz yok.Herkes olayı farklı değerlendirmiş, dışarıdan bakınca acele etme diyorum şartlarınızı duyunca.

Ama benim başıma gelse hayatımda çocuklarımın babası olarak kalmasını tercih ederdim.Affetmezdim.

siz de afedemiyorsunuz ayrılamıyorsunuz da.Umarım bulduğunuz çözüm işe yarar.Çok mutlu olmanız dileğiyle..
 
Neden bir bebeğe hava aldırmayı yada bir doktora götürmeyi düşünmediniz. Yani bebek o kasar huzursuz ağlıyor ve sıkıntı yaşıyorsa doktora gitmek tek çözüm. Kendiniz çözemediğiniz için birbirinize şiddet uygulamışsınız. Bebek olduktan sonra çiftler çok uç noktalara varacak şekilde davranıyor bunu çoğu kişi yaşıyordur en az bir sinir krizi geçirmeden olmuyor nedense.
Umarım sizin için doğru kararı verirsiniz
 
Yok kendimi hic suclamiyorum. Evet agresiftim terstim, ama insanim ve esref saatimin olmadigi anlar olabilir. 7-24 sakin ilimli olamamki. O beni gerginken sakin ol canim dese bende o sinirliyken onu yatistiririm. Ama o sinirli adam diye ben onu alttan alip yatistiracagim, ben kendim sinirlenmeyecegim hep sakin olacagim. Neden kadin oldugum icin sinirlenmeye hakkim yokmu benim. Yok oyle bir dunya. Bende oyuncak firlatmanin yanlis bir davranis oldugunun farkindayim. Ama ben o sinirliyken nasil bir sure uzak duruyorsam ondan o da benden uzak dursaydi.
 
+1000
Sanki adam tokat atip beşik firlatmamis eve 10 dakika geç gelmiş
Hayretler icerisindeyim
 
İnternette rahat rahat gezememistir cocuk viziltisi dinlemiş ondan patlamistir
 
Oğlumun ilk doğduğu zamanlar zordu, 2 yaşına kadar sıkıntılı anları oldu şuan 3 yaşında ve çok şükür daha iyi,biz eşimle boşanıyorduk nerdeyse oğlum ilk doğduğunda, şiddet yoktu, ama herkes üstüme geliyordu sanki ve ailevi sebepler de var işin içinde, biz kadınların en çok desteğe ihtiyaç duyduğu zaman bebeğin ilk zamanları çünkü uyumuyor, emmiyor ve çevreden sürekli baskılar şöyle yap böyle yap her kafadan bir ses. Ben ilk çocuğumda şunu gördüm, kimseden birşey beklememek ve kimsenin de beklentisine uygun yaşamamak en önemlisi, çünkü kimseyi memnun edemezsin, kimse de sen mutlu ol diye etrafında çabalamak zorunda değil.

Şiddet devamlıysa yani en ufak sorunda kavga hakaret varsa düzelmiyorsa çocukların da sağlığı için boşanmak mantıklı olabilir ama aşabileceğiniz şeyler de olabilir, şuan siz zor bir dönemdesiniz, minicik bebekle yeni bir düzen de zor olabilir ve eşiniz de merhametsiz bir insan değil anladığım kadarıyla, önerim daha çok dinlenin bebekle beraber uyuyun öğlen, ev işleriyle çok yorulmayın, park bahçe varsa etrafta kısa da olsa hava alın, eşiniz geldiğinde bir duş alın, eşinize emir verir gibi değil de çok yoruldum lütfen biraz yardım eder misin gibi konuşun yani ben çocuk uyumuyor diye kv ve ailem destek olmuyor diye eşime sinirli davranırdım suratım asılırdı halbuki onun bir suçu yok, bütün gün işte yoruluyordu çocuk bakmaktan şikayet etmezdi ama benim o tavrım onu da sinirlendirirdi saçma sapan sebepten kavga çıkarırdı. Bunlar şiddet için bahane değil ama sinirleriniz gerilmiş ikinizde de öfke kontrol problemi var bence, kadın öfkesini kontrol edemediğinde erkek daha beterini yapıyor. Sinirlerinizi geren ortamlardan insanlardan uzaklaşın, sakinleşmeye çalışın siz sakin mutlu olursanız yuvanız da daha huzurlu mutlu olacaktır.
 
O dediklerinizi yapmaya kalkarsanız adam bir haftaya kalmaz yine size saldırır
 

Ben genelde böyle şeylere (ihanet, şiddet, hakaret) göz yumulmaması taraftarıyım.Ama sizin olayda evet eşiniz

suçlu ne olursa olsun vurmamalıydı ama sizde de kabahat var.Siz de saldırmışsınız.Eşiniz tamamen kontrolsüz

olsa bir tokatla durmaz ya da duvarları yumruklamaz.Yeni evli çocuksuz falan olsanız hiç birbirinizi yormayın

ayrılın derim.Ammaaa 2 çocuk var ortada.Bir aile terapisti sanki sizi toparlar.İyi düşünün.
 
Bu tur kavgalarin altinda hep bir birikim yatar dediginiz gibi... su an cok kotu durumdasiniz saglikli bir karar alamazsiniz.. enndogru karari yine siz vereceksiniz.. size tavsiyem biraz sakin kalmaya calisin. Cunku ofke ofkeyi getirir.. kalbinizin kirikliginin gecmesi icinde biraz zaman taniyin kendinize hemem gecmez zaten.zaman en guzel ilactir..
 
Üniversite okumuş birisin, kendin çocukların yükünü karşılayabilirsin. Asla kendini ezdirme kesinlikle boşan
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…