inşallah inşallahhh o gün yani sağlıklı bir şekilde kucağıma aldığım gün sanrımmm herkese bu benim bu benim bebeğim diye bağırıcam anne oldummm ben dicem annee... her gece dualarımın arasında benim gibi bebeğini kaybeden anneler de var ben önce başkaları sonrada kendim için istiyorumm.. allahım herkese sağlıklı hayırlı evlatlar nasip etsinn.
Amin inşallah.Allah herşeyin hayırlısını versin.Ben Allah'a dua ederken hep ruhen,bedenen,zihnen sağlıklı olsun diye dua ediyordum.Umarım en kısa zamanda sağlıklı bebeğinizi kucağınıza alırsınız.
evet inşallah canım bizde tanışırız belki yanındakilere böyle açık olamıyorsun onların canını sıkmamak için ama bizler aynı şeyleri yaşadığımızdan her zaman konuşmak rahatlatıyor insanı..benimde bir kızım var üç buçuk aylık bebeğimi kaybettim.kalp atışları durdu patoloji sonucu erkek olduğunu öğrendim.insan üzülüyor tabiiki ama allahın takdiri yapıcak bişey yok.bende ilk öğrendiğimde alınsın istemedim benden eşler daha metanetli oluyor,eşim saçmalama dedi yine olur allah nasip ederse senin sağlığın gerekli sen gereklisin bana..hastaneye yatacağım sabahın gecesinde kızım ateşlendi hissetti tabi evde kalabalık ben ağlıyorum herkez bişeyler söylüyor falan sabah ateşli ateşli bıraktım kızımı gittim 2 gece kaldım hastanede ve 2 gün kızım kendine gelemedi ateşten babası hastaneye götürüp getirdi ve ben karnımdakinin acısını yaşayamadım çünkü sağ olan bir bebeğim var buna hep şükrettim hastanede olduğum o iki gün..belkide allahın bana gösterdiğide buydu..ve daha sonrasında aklıma gelince hep kızıma sarıldım öptüm onu allah bize vericekse nasibimizde varsa zaten bize gelicek yeniden hayırlısıyla sağlıklısıyla inşallah..allah herkesin gönlüne göre versin.. sen yanlış hatırlamıyorsam 30 ocakta olmuştun,bende 1 şubatta oldum yarın gidicem doktora bakalım ne dicek..seninkini anlıyorum canım benden daha zor allah sabırlar versin inşallah çabuk geçen zamanla beraber allah sevindirici haberlerinide çabucak vermeni nasip ederde hep beraber gülücüklerle yazılarımıza devam ederiz..
Başkalarını sıkmamak değil de şu bir gerçek ki ancak yaşarsan anlayabilirsin.Eğer karşındaki insanın böyle bir kaybı yoksa seni anlamayacaktır.Bunu biliyorum çünkü ben öyleydim.Bir arkadaşım vardı.8 aylıkken bebeğini kaybettiğini söylemişti.Aradan kaç sene geçmesine rağmen ağlamıştı,ben çok şaşırmıştım.Algılayamamışım demek ki,insan doğmamış bir bebek için seneler geçmesine rağmen neden üzülür diye geçirmiştim.Şimdi tam olarak biliyorum,anlıyorum.Bu sebeple dışarıda pek bahsetmemeye çalışıyorum.Sadece eşimin yanında özgürce ağlayabiliyorum.
Sizin düşündüklerinizi hastanede ben de düşünmüştüm.Evladın ne kadar değerli olduğunu anlamıştım ve her anı mükemmel geçirmeye karar vermiştim.'miştim' diyorum çünkü benim haşarı oğlanla hala ödevleri yüzünden kavga ediyoruz. :))
inşallah burdaki dostluğumuz kalıcı ıolur melek anneleri olarak
destina xeynox ukomut cibeldemiroğlu.......ve nice melek anneleri
biraz dah kendimi ve psikolojimi toparlayayım inşallah tekrar düşünoyrum Rabbim aratmdan yine nasip eder hepimize nasip etsin
Umarım öyle olur.Bunu gönülden söylüyorum,sizin mutluluğunuz benim mutluluğum olacaktır.Burada duyduğum,okuduğum , sonu mutlu biten her gebelikte inanılmaz mutlu oluyorum.
Hepimize geçmiş olsun kızlar. yaşadığımız acılar çok büyük. ama yinede şükür halimize beterin beteri var. şükür ki yaşadığımız acılar, sabrettiğimiz sürece bize mükafat olarak geri dönecek ahirette. bu dünyada kucaklayamadığımız yavrularımızı öbür dünyada kucakyacağız. bana bir tek bu teselli veriyor... yoksa cevremdeki insanların "üzülme bi daha olur daha gencsin" gibi sözleri aksine beni sinir ediyor. Rabbim melek annelerinin yüzünü güldürsün, aynı acıları tekrar yaşatmasın inşaalah.
Bende 10 ay önce 19 haftalık oğlumu kaybettim. cinsiyetini öğrenmek için gittik kalbinin durduğunu öğrendik... 6 ay bekledik tekrar hamile kaldım ama oda 6 haftalıkken kasım ayında düştü.. içimdeki annelik heyecanı yerini korkuya bıraktı, umutlarım hep boşa çıktı.. burada durumu çok daha zor olanlar çok fazla acı çekenlerde var.. allah hepinize sabır versin hakkımızda hayırlısını versin. unutmayalım bizim hayır gördüklerimizde şer, şer gördüklerimizde de hayır vardır...
Lafı çok uzattım galiba ama içimi dökeceğim tek yer burası... Sizinle daha çok paylaşımda bulunmak isterim kızlar ama malesef fazla internet kullanamıyorum. yazmışken hepsini bir yazayım dedim :)
Allah yardımcınız olsun.2 kere yaşamışsınız aynı acıyı.En kısa zamanda hayırlısı olsun sizin için.
ruyacım canfezam
inşallah arkadaşlar inşallah.
Ben de bir yandan hemen bir tane daha olsa iyi olur diye düşünüyorum bir yandan da ya tekrar aynı şeyi yaşarsam diye korkuyorum.Giden geri gelmeyecek yavrum kara toprakta biliyorum ama belki de bir teselli olur tekrar olursa ne bileyim karmakarışığım.Eşyalarını bile kimseye veremedim öylece kutulara kaldırdım içim acıyarak gözyaşlarıyla.Kıyamadım onları kimseye vermeye.Nereye kadar saklarım bilmiyorum ama herhalde hayat boyu öylece saklayacağım.belki bir tane daha olursa onunla meşgul olurken avunurum.Ama ben Zeynebimi istiyorum ve hemen gelsin istiyorum uyanmak istiyorum bu rüyadan ama ne mümkün.İnsanlarında ölü doğum olduğu için sanki o hiç yokmuş ve olmamış gibi davranmaları canımı acıtıyor.Bir yandan zaman çabuk geçsin istiyorum bir yandan zaman geçtikçe ondan uzaklaşacakmışım gibi herkes onu unutacakmış gibi hissediyorum zamanı durdurmak istiyorum.Karman çorman bişey iste.
Ben de tekrar aynı şeyi yaşamaktan korkuyorum.Tekrar hamile kalmak fikri şimdilik uzak bu yüzden.Bir de ben bu kadar çok insanın bebek kaybının olduğunun farkında değildim.Ne zamanki kaybım oldu ve burayı okumaya başladım,korkularım iyice pekişti.Akışına bırakmaya karar verdim.Biz bebeklerimizi kaybettik ama onların daha 1 şerçe parmak boyundayken huyu,karakteri,yüzü,kan grubu herşeyi belliydi.Yaşayanlar kadar saygıyı hakediyorlar.Gerçi ben çok şanslıyım bu konuda.Herkes son derece inceydi bana karşı ve sonuna kadar destek oldular.
Canim arkadasim inan ki ayni duygulari yasiyoruz.Bende hamileligimin 26.haftasinda sezeryanla erken dogum yaptim.Oglum 1 ay yasadi ve kaybettim bitanemi...Simdi hem tekrar bebegim geri gelsin istiyorum hemde ya ayni seyleri tekrar yasarmiyim diye cook korkuyorum...Biliyorum meleklerimizi hic unutmayacagiz oglum melek olali 9 ay oldu ama bir dakika aklimdan cikmiyor icim cook aciyor her sabah uyandigimda yüregime sizi cöküyor.Herkez meleklerimizi unutsa bile biz melek anneleri bebeklerimizi ölene kadar unutmayiz ki canim yaa bende karmakarisigim .Insallah Allah bizlerede nasip eder...
Ben de aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum
( Siz de 1 ay görmüşsünüz.Allah sabır versin.Çok daha sancılı bir kayıp sizinki.
selam arkadaşlar....
hepimizin başı sağolsun..bende bebeğimi kaybettim daha doğrusu sonlandırmak zorunda kaldık..doktorlar ileri düzeyde hidrosefali olduğunu söylediler.ayrıca başka anomalileride vardı..ve 20. haftamda bebeğimizi suni sancıyla doğurma kararı verdik...
çok zor bi andı..herşey çok farklıydı ayrıntılı usg ye gideceğimizde komşularımızıda beberaber götürdük bebeişimizi görecektik.güle oynaya gittik gelinde erkek göründiye şakalaşıyorduk..ama doktor bakmaya başladıktan sonra dünyam yıkıldı tek tek saymaya başladı..ağlamaya başladım olumsuzlukları duyunca eşimde yıkıldı doktor araverip bizi sakinleştiridi sonra tekrar bakmaya başladı ve dudak damak yarığı var dedi tek arter tek ven de olabilir dedi..yani kalbe temiz kan pompalanmıyormuş..
doktor 18 mm hidrosefali söyledi ve bu çok fazla bi oran dedi ertesi gün tekrar bakıldığında 19 mmolmuştu ilerliyordu yani.yaşamla bağdaşmayacak dendi.ve sonlandırmanızı öneririz daha çok gençsiniz diyince beynimizden kaynar sular döküldü.ve bizim için burda çok iyi bir prof dan ertesi güne randevu aldı...oda baktı ve aynı şeyleri söyledi..ya dokduktan sonra genetiğe yollayın bebeği yada amniyosentez yapılması gerek dedi neden olduğu anlaşılması için.bizde amniyosentez yapalım dedik bebeğimiz yollayamaya ıyamazdık.zaten doktor bebekte tam net bi sonuç alınmayabilir hücre kaybı ve doku kaybı olabilir dedi doğunca. ertesesi gün amniyosentez verdik sonuçları daha çıkmadı ama usg de o kadar net görünüyorduki sorun daha fazla hareketlerini hissedip kopmak zor olacaktı çünkü 1 gün olmuştu tekmelemeye başlayalı ve hemen sonlandırma kararı aldık.. 24 şubatta hastaneye yattım sancı vermeye başladılar 25 inde doğurdum..çok zordu..şimdi bir yandan kendime kııyorum keşke sonuna kadar beklesemiydim diye ölücekse kendiliğinden ölsün diye ama doktor zaten anne karnında bile tam gelişmez doğmayada bilir doğsada hemen kaybedebilirsiniz demişti..hangi yandan düşüeceğimi bilmiyorum.inşallah bebeğim kızmamıştır bana annesinin onu ne kadar çok sevdiğini ve istediğinii biliyordur inşallah..ama onu bu hayatta yaşama oşekilde getirmeyi içim elvermedi...
daha çok yeni yaşadıklarım..ama bir yandan tutunup hayata dönmem lazım çocuk için daha zamanımız var...haftaya doktorlar görüşmeye gidicez amniyosentez sonucu gelcek ne yapacağımızı ozaman daha net görüşürüz ve düşünürüz.ama yaşadıklarınızı çok iyi anlıyorum...üzülme gene olur diyenler anlamıyolar hiç biri bebeğimiz yerini almayacak ve o bu dünyada 1 metrelik toprak içinde kimse onu yok sayamaz.ve o yüzden kapandım kimseyle konuşmak gelmiyo içimden.iştende raporluyum gidince nolcak bilmiyorum...
Böyle bir karar vermek zorunda kalsaydım ne yapardım tahmin bile edemiyorum.Bence en zoru siz ve sizinle aynı şeyleri yaşamak durumunda kalanlar.Doğmasına izin vermeseniz sizin kararınızla sonlandırılacak,diğer kararı verseniz ömür boyu sıkıntı acı çekecek.Zor ama doğru olan kararı vermişsiniz bence.
canfezam inşalah bu kez yüzümüz gülecek bikaç ay daha dinlenip inşallah ben düşünüyorum
sennde umutlu olmana sevindim bu sefer uzunömürlü hayırlı ve sağlıklı olacak
İnşallah esmeray.Hayırlı haberlerini dört gözle bekliyorum :)
hepinizin bebeği büyükmüş benım de 14 şubatta 12 haftalık bebeğimi akrania teşhisinden dolayı aldılar düşük yaptırdılar.hala onun yokluğunaa alışamadım cinsiyeti öğrenmeye gitmiştim ki kafatası kemikleri gelişmemiş bebeğimin.en zor günlerimi yyaşıyorum allah bize tekrar sağlıklı ve hayırlı bebekler versin...hamile olduğumu öğrendiğimde evime koşa koşa gitmiştim uçarak sanki.anneme sevdiklerime mutluluğumu bir bir haber veriyordum.bu mutluluğum yalnızca 3 ay sürdü maalesef.sankı o anlar benım içn rüyaydı.aklıma geldikçe tutamıyorumkendımı .şimdi de çok korkuyorum allahım hayırlısını versin
İnsanın bebeğini kaybetmesi en büyük travmalardan biri.esmeray ve ben aynı sebepten kaybettik bebeğimizi.Bizim ve bebeklerin dışında bir sebepten.Benim sezeryanım öncesi 2 doktor geldi ve 2'si de dedi ki eğer bir düşük varsa bunun mutlaka bir sebebi vardır.Doğaya aykırı bir durum söz konusudur ve tabiat gerekeni yapmıştır.Lütfen siz de böyle düşünün.Belki çok çok az da olsa bir teselli olur.Düşünün , biz de böyle bir teselli yok.