Bebeğinizi büyütürken destek aldınız mı

Ben anne değilim ama 2 yıldır olmak için uğraşıyorum eğer bir gün anne olabilirsem kayınvalidemle çok yakınız karşılıklı binalarımız ve çokta iyidir kendisi o yüzden bebeğim 3 aylık olana kadar ondan yardım alarak bakmayı düşünüyorum. Annem uzak aynı şehirdeyiz ama aramız 1.5-2 saat mesafe de tabii ki ilk zamanlar 1 hafta-10 gün kalır belki ama tam da emin değilim 3 aydan sonra da işe başlayacağım zaten haftasonları çalışmıyorum sabah kayınvalideme bırakıp akşam iş dönüşü alıp evime giderim o şekilde düzen oturturuz diye düşünüyorum inşaAllah nasip olursa :dua: Eğer imkan varsa bende destek alınmasından yanayım :oops:
 
8 aylik, farkli illerdeyiz. Bebegi yaparken anneme sormadim ki simdi yardima gelmedi diye sitem edeyim. Hicbir isi yok, gelse gelebilir ama mecbur degil ki. 30 yasinda kadinim inan ben bu yasimda zor bas ediyorum o kadin bu yasta nasil bas etsin. Sen de annene karsi doldurma kendini. Inan zorunda degiller bakmaya. Sakin yanlis anlama sen de haklisin yoruluyorsun, bunaliyorsun cok haklisin ancak annene karsi bilenmeni istemem.
Anneme karşı bilenmek beni yormaktan başka bir işe yaramıyor zaten de işte yıllardır tek hissettiğim için şimdi de daha yoğun hisler basıyor beni , ne annem ne Kv asla mecbur değiller ama insanlık hali olarak doğum yapan kızına çoğunluk yardım eder ya o sebepten ben de içten içe isterdim ama annem sağlık olarak zaten müsait değil ...
eşin yardımcı mı peki ? Ek gıda olarak ilk ne verdin
Senin gibi güçlü Ve yalnız anneleri görünce Biraz moralim toparlanıyor
 
Cocuklari yogun bakimdan cikardik ilk 5 gun tek basima baktim esimle sonra kv geldi 1.5 sene yanimizda kaldi yardimci oldu sagolsun simdi 4 yasini gectiler 1.5 yasindan beri tek bakiyorum
 
Sorum tam olarak başlıktaki gibi arkadaşlar
Aldıysanız kimden ve ne kadar sürelerle aldınız ?
Ben bu süreçte çok yalnız hissediyorum kendimi :KK43:

Merhaba, iki tane çocuk büyütüyorum; 9 ve 3 yaşlarında ve benim ya da babasının harici sadece büyük olan hepi topu 2-3 defa gitmiştir bir akrabası ile park ya da evde destek ... ilk zamanlar çok üzülüyordum sezeryanli 4. Gece yalnızdım. Ne önüme yemek geldi ne ilgi ne alaka hepsi sıfır. Çevremde herkes de yedi sülale nazlana nazlana çocuk büyütüyor içten içe öyle imrenip üzüldüm ki yıllarca.... 9 senedir tek başıma kaldığım bir an yok. Çevremde ailesine çocuk bırakıp tatile gidenler bile var. Annem yakınımda ama hiç bir faydasını görmedim. Kayinvalidem rahmetli olmuş. Yani tırnağın varsa kendin kaşıyorsun bu devirde. İlk işim çevremi değiştirmek oldu halden, durumdan anlamayan herkesle iletişimi kestim damdan düşenin halinden damdan düşen anlıyor çünkü.
Ama başarıyorum sanırım elhamdülillah özgüveni yüksek, mutlu çocuklar büyüttüm, büyüyorlar ...
Şunu da farkettim kimse de gelip ilgilenmek destek olma mecburiyetinde değilmiş meğersem. Çocuk bakmak zor ve sabır işi.... Her şey düzene oturur zamanla. Rabbim kolaylıklar versin annesi size de sevin, sarın, sarmalayın beklentiyi de minimum tutun naçizane başkalarından. Böylelikle her şey çok güzel olur.
 
Çocuklarım da kolik derecesinde bebeklikleri vardı ve genel anlamda hala süper uykusuz çocuklar... Kendimi demoralize etmek yerine sağlık olsun diye diye pozitif olmaya çalışıyorum, tavsiye ederim.
Keyifle büyütün.... Mutluluklar.🌷
 
Hiç destek almadım kimseden, tek başınaydım eşimle. Sadece 1 arkadaşım arada 1 saat gelirdi manevi desteğe. Bebeğim prematüre, ikimizin de yoğun bakım süreci sonrasında sağlık problemleri sürekli il dışı kontrolleri oluyor. Şimdi 1 yaşında oğlum, bazen nasıl dayandım diyorum ama çok şükür büyüyor.. Sizi demoralize etmeyecek rahat mutlu bir yakınınız varsa destek iyidir, benim kimsem yoktu..
 
Gün içinde de mi istemedin , ya da bebeği hiç mi onlara bırakmadın bir kaç saatliğine
Oğlum şuan 3.5 yaşında ve 3 yaşına kadar kimseye keyfi bırakmadım kendim baktım sadece iki defa mecburi kürtaj olmak zorunda kaldığımda anneme bıraktım hastahaneden çıktığım gibi de oğlumu alıp evime döndüm
 
Sorum tam olarak başlıktaki gibi arkadaşlar
Aldıysanız kimden ve ne kadar sürelerle aldınız ?
Ben bu süreçte çok yalnız hissediyorum kendimi :KK43:
Ben almadım daha doğrusu güya yardıma gelenlerin zerre yardımı olmadı. Çok yıprandım uzun süre depresyondayım Çünki bebeğim zor bi bebekti. 2. Bebeğim olursa hiç kimseyi çağırmayıp arada geli gidecek yardımcı bulacagım. 2 3 gune bie yarım gün uğrayıp ortalıgı toplayacak birini. Annem yada kayınvalidem yardım edebılecek kımse ler degıller eger yardım edecegıne inanıyorsan yardıma çağırabılırsin.
 
Iste kimse karismayinca çocuk da uslu oluyor çünkü psikolojiniz rahat ise cocuk hissediyor bunu 🙃

doğumumu Türkiyede yapıp yurtdışına geri dönmüştük. doğumdan sonra yanlarında kaldığım süreçte annemde kayınvalidemde işimi çok çok kolaylaştırdı. süre kısaydı, heveslilerdi, uzun süre bakmak zorunda kalsalar öyle olmazdı belki. ilk 20 gün benim yaptığım tek şey bebeği emzirmek ve dinlenmek oldu. bırakın ev işlerini bebeğin öz bakımıyla bile ilgilenmedim, altını değiştirme gazını çıkarma işi eşimdeydi, sadece kendime gelmeye sürece alışmaya odaklandım. sonrasında bebeğime kolay bakmamın sebebi bu rahatlamadır belki. ben yardım almaya asla karşı değilim. dediğim gibi bunaldığım noktada hemen kaçıp gelebildim. bu bile psikolojik bir rahatlama bir güven veriyor insana.
 
Eşimden başka kimseden yardım almadım. Ailelerimiz yakın değildi çünkü. Görüştüğüm bir komşu da yoktu... ama şu anda oturduğu yerde oturuyor olsaydım kesinlikle yardım edenim çok olurdu. 😊 aileler yakında olsaydı da arada bir yardım almak isterdim sanırım. Çünkü dört duvar arasında bir süre sonra bunalıyor insan.
 
Çok Zorrr
Yemek vs yapmadı mı
Hayir. Hic yapmadi. O halimle bir de ben ona sofra hazirladim yemek yaptim. Gelmeseydi ben ne bulursam yerdim. Bir de emzirirken falan odaya girip basinda oylece beklemesi, surekli akil vermesi falan beni cok yipratmisti. 20 gun kaldi ama o 20 gun bana 20 sene gibi geldi. O gittikten sonra lohusa depresyonuna girdim zaten. Sukur geldi gecti.
 
Almadim, alamadim, evet çok zordu ilk ve tek çocuk, bazen nefes almak istiyor insan ama yine de çok güzeldi..ilk yılın sonunda Zeyna ya dönüşüyosun zaten merak etme :rolleyes:hiç bir zorluk kalmiyor, kimseye minnet etmiyosun falan... bazen özlüyorum hatta o gunleri, kızımla başbaşa her zorluğu atlatışımizı, her sevincimizi...şimdi eşşek kadar oldu
 
Sorum tam olarak başlıktaki gibi arkadaşlar
Aldıysanız kimden ve ne kadar sürelerle aldınız ?
Ben bu süreçte çok yalnız hissediyorum kendimi :(
Aldım, alıyorum.

Kızım doğmadan önce eşim işten ayrılmıştı bebeğin ilk günlerini kaçırmamak için. Ki zaten iş nedeniyle annemin yanındaydık, iyi denk gelmişti. (Biraz dağınık bir sistemimiz var) Yani doğumdan sonraki süreçte ilk 3 ay hem eşim hem annem vardı. Ben bebeğe baktım, eşim bana baktı, annem temizlik - çamaşır vs ilgilendi.

Eşim faklı bir şehirde çalışmaya başlayınca yanına taşındık, bebeği bakıcıya vermemek için annem bizim yanımıza geldi bu sefer. Zaten yalnız yaşıyordu, ona da değişiklik oldu diyebilirim.

Yuvarlanıp gidiyoruz işte.

Annem kreş yaşına kadar yanımızda olur en az diye düşünüyorum. Benim şansım eşim ve annemin çok iyi anlaşıyor olması.

Okullar tatil edilince annem ciddi bir rahatsızlık geçiren anneannemi görmeye gitmişti, işler ciddileşince kaldı dönmedi. Yaklaşık 2,5 aydır başbaşayız hanımefendiyle. Olmuyor mu, oluyor. Ev daha dağınık, çamaşırlar Allah'a emanet.

Bir robot süpürgem var, adı Katya. Elim ayağım, kolum bacağım, gözümün bebeği, evimin çiçeği. En azından sil süpür derdim olmuyor, müthiş bir rahatlık. Ben uyguna almıştım, sonra baya zamlandı. Makul bir şey bulabilirseniz kesinlikle tavsiye ederim.


Yaaa öyla mi ? Bana şuan alştr bebeği her ağladığında alma yannda uyumasn dyorlar.. ben kıyamadığım için alyorm yanmda uyutuyorm ama

Öyle diyenleri lütfen dinlemeyin.

Bebeğiniz gezegene yeni indi, koskoca dünyada sadece sizi tanıyor ve onun için her şey çok büyük ve korkutucu.

Kokunuzu, sıcaklığınızı hissetsin, güvende olduğunu, sevildiğini bilsin. Düşünsenize eliniz kolunuz bağlı, en sevdiğiniz insan sizi duyuyor ama cevaplamıyor.

Benim tosbağa da hep kucaktaydı. Hiç de öyle kucak delisi değildir, evde tıpır tıpır dolanır. Sokağa çıkabilse sokakta da dolanacak da, daha kısmet olmadı karantina meselesinden.

Güle güle büyütün, koynunuzda kokunuzla mutlu büyüsün.
 
Aldım, alıyorum.

Kızım doğmadan önce eşim işten ayrılmıştı bebeğin ilk günlerini kaçırmamak için. Ki zaten iş nedeniyle annemin yanındaydık, iyi denk gelmişti. (Biraz dağınık bir sistemimiz var) Yani doğumdan sonraki süreçte ilk 3 ay hem eşim hem annem vardı. Ben bebeğe baktım, eşim bana baktı, annem temizlik - çamaşır vs ilgilendi.

Eşim faklı bir şehirde çalışmaya başlayınca yanına taşındık, bebeği bakıcıya vermemek için annem bizim yanımıza geldi bu sefer. Zaten yalnız yaşıyordu, ona da değişiklik oldu diyebilirim.

Yuvarlanıp gidiyoruz işte.

Annem kreş yaşına kadar yanımızda olur en az diye düşünüyorum. Benim şansım eşim ve annemin çok iyi anlaşıyor olması.

Okullar tatil edilince annem ciddi bir rahatsızlık geçiren anneannemi görmeye gitmişti, işler ciddileşince kaldı dönmedi. Yaklaşık 2,5 aydır başbaşayız hanımefendiyle. Olmuyor mu, oluyor. Ev daha dağınık, çamaşırlar Allah'a emanet.

Bir robot süpürgem var, adı Katya. Elim ayağım, kolum bacağım, gözümün bebeği, evimin çiçeği. En azından sil süpür derdim olmuyor, müthiş bir rahatlık. Ben uyguna almıştım, sonra baya zamlandı. Makul bir şey bulabilirseniz kesinlikle tavsiye ederim.




Öyle diyenleri lütfen dinlemeyin.

Bebeğiniz gezegene yeni indi, koskoca dünyada sadece sizi tanıyor ve onun için her şey çok büyük ve korkutucu.

Kokunuzu, sıcaklığınızı hissetsin, güvende olduğunu, sevildiğini bilsin. Düşünsenize eliniz kolunuz bağlı, en sevdiğiniz insan sizi duyuyor ama cevaplamıyor.

Benim tosbağa da hep kucaktaydı. Hiç de öyle kucak delisi değildir, evde tıpır tıpır dolanır. Sokağa çıkabilse sokakta da dolanacak da, daha kısmet olmadı karantina meselesinden.

Güle güle büyütün, koynunuzda kokunuzla mutlu büyüsün.
Öyle yapıyorum kimseyi dinlemiyorum... Dinleyemem de zaten azıcık ağlamaya başladığı zaman içim gidyor.. yalnız olmasını istemiyorum asla.. 😍😍 bazen lavaboya gidiyorum çktığımda ağladıgnı görüyorum tutamıyorum kendimi nasıl yalnız kaldn da duymadın sesini diye..
 
Doğumdan önce annem geldi, doğumdan bir hafta sonra gitti, sonra kırkım çıkana kadar görümcem yanımda kaldı. Sonrasında da kvmler sürekli geldi gitti yardımcı oldu. İyi ki de oldular. Arada nefes almaya ihtiyacım olduğunda bebeğimizi bırakırdık onlara, sinemaya gider gezerdik dışarıda bir kahve içmek bile lüks iken akşam yemeği ardından tatlılar gezmeler filan çok güzeldi 😆 şimdi memleketlerine gittiler kaldık bir başımıza, aynı evde yaşamak değil de aynı şehirde olmak büyük avantaj cidden. Gitmesinler isterdim. Çünkü annelere nefes aldıran birileri kesinlikle olmalı
 
Benım ılkı 31 haftalık dogdu annem gelmıstı doguma ama 20 gun hastanede kalınca ıznı bıttı gerı gıttı ben cıkmadan o yuzden kımseden yardım alamadım kv pek ıslere gelemz kacar hemen hasta olur. Hem ısımı hem cocuguma baktım bırsuru hastalık atlattık erken doguma baglı okadar tecrubelendımkı ıkıncıde hıc dusunmedım bıle eve geldım kalktım evımı temızledım esımde baska sehırde calıstıgı ıcın ıkısındede yanımda olamadı sadece dogum oldugu gun kaldı. Hıcte zorlanmadım ınsanın kafası rahat olunca laf soyleyen yorum yapan olmayınca daha ıyı bakıyor. Ben suna ınanıyorum cocuk dogunca dırek annelık yetenegı gelıyor ınsana. Ev ısı bıle yapamaz dedıklerı ben 1 kılo cocugu tek basıma yıkamıstımm. Saolsun esım artık yanımızda herseyde yardımcı
 
2 çocuğum var ikiside sezeryan ilk cocukda annem kaldı 1 ay oda mecbur kalmak zorun da kaldı dogumdan 15 gün sonra 8 saatlik uzak yere taşındık ikinci doğumda 15 gün annem kaldı yine biri 1 diğeri 2 yaşında bebeği tek başıma bakıyorum..çok zor hem fiziksel hem psikolojik maddi durumun uygunsa bakıcı tutabilirsin yada annen kv yardımcı olabilir
 
Back
X