ne şiş yansın nede kebap misali olmaz .çok hata yapmışsınız , kaynananın yanına sığınmakla o kadının karakyer yapısını keşke başlarda çözseydiniz bence artık bu hayata alışınız gerekirsede kavga ediniz zaten eşinizde anlaşmadığınızı görüp gö.çmek isteyecektir, 2o bin ti üzerlnede suy içlp unutun herşeyden önce huzur gelir sizin sorunda nu şekilde çözülür,ama sakın olan biteni içinize atmayın kavgaya hazır olun ,hakkınız yendiği zaman
canım kadın kötü biri eğil aslında, sadece diktatörlük var ve çocuklarım hep benimle olsun düşüncesi var.. yani evlenmeden bunları bilmek imkansız.. cevremde hiç bu durumu yasayan yoktu, eşim hep dedi komşu gibi olcaz zaten calışıyosun haftada bir görüşcez belki falan.. birde annemde gelinlerle aynı binada ama hiç gitmez, yani çevrede kötü örnek yoktu hiç:S
eşimin dedigi gibi oldu aslında bazen haftada bir görüşüyoruz ama dedim ya o benim canımı sıkacak birşey bulabiliyor.. çünkü dediğini yaptıramıyor bana, ve en kıymetlisini aldım.. inan bebek haberinden sonra iyice kıskançlıgı arttı, artık oğlunun bir ailenin içine girdiğini farkediyor sanırım ve bu ona acı veriyor.. sonuç: üstüne vazife olmayan hereye karısan bir kadın...ve nedense hep benim dediğimin tersini tutar.. en basitinden: bir yere beraber gideriz, birşey alınacak eve, eşim ve ben farklı renk ,model begendik diyelim.. hiç ona sormuyor ki zaten anne sence hangisi olsun diye, tartışmayız da eşimle, kendi aramızda karar vermeye calışırız. Kaynanam: hüseyin onu begendiyse o olsun! ya sanane! ve bu olay defalarca yasandı.. diyeceksin ki beraber gitmeyin, artık olabildigince gitmiyorum zaten.. gecen yıl tatilde cagırdı komşuya gidelim falan diye, ilkinde kırmayım dedim, bide bu kadar kinim yoktu tabi.. neyse gittik patladım sıkıntıdan, hepsinin çocugu evlenmiş 60 yas grubu kadınlar.. bana taaa cocuklarının ilkokulunu anlatıyorlar falan.. ya ne yapayım tanımadıgım adamın 20 yıl öncesini! neyse ikinciye cagırdı gecen yaz, dedim anne ben bekarken de gitmezdim komşuya, ömrüm okul ve dersanede geçti, sıkılıyorum o muhabbetlerden falan... ama dedi çok hazırlık yapmış seni merak ediyorlar kıramadım gittim...
bu yaz basladı, zaten mide bulantısından ölüyorum yatıyorum sürekli, beni kınaya cagırdı, kınada iki bina ötedeki salonda, sen git dedim ama arkadasım yok dedi, bütün mahalle ordadır anne nasılsa arkadas çok sana dedim, ama salona gidene kadar arkadasım yok dedi. güldüm, anne 2 adım yol dedim.. neyse bozuldu gitti.. aradan bir gün geçti, geldi, bilmem kim cagırmış illa aslı da gelsin demiş, dedim ben gecen yıl hoslanmadıgımı söylemiştim sana sen git, o sıkılıyomus de dedim, sustu bir an, o zaman onlar evde yok deyim dedi, hayır dogruyu söyle ki bidaha cagırmasınlar dedim.. ama neden gelmiyosun falan diyo hala, dedim ki: anne gecen yıl hatır için geldim bir kaç yere, ama sıkılıyorm, tahmin edersin ki hatır için ömür geçmez, ben evimi seviyorum ,yeni insanlarla tanısmak istemiyorum mahalleden dedim.. ama bir bozuldu ki sorma.. yok canım yok tek care baska bir ilçeye taşınmak, yüzgöz olmamak , yani çocugu bıraksam da bırakmasam da o bana huzur vermez.. ücretsiz izne ayrılsam bütün gün evde oldugumu bilecek, istedigi an gelecek, yine cagıracak falan, yada akrabası gelecek herzamanki gibi, cocugu sevmek istiyolar dicek gelcek, çagırcak.. ben bu evde duramıyorum.. artık ideallerden de geçtim, öyle para biriktirelim hayalimizdeki ev olsun da demiyorum, bir miktar borcumuz bitsin, kaçacagım burdan..