Kızlar selam,
Sinirimi atmaya yine size geldim.
Daha önceki konularımı hatırlayanlar benim hayatımı da hatırlarlar..
Şimdi ki işyeri sorunum şu ki; bir arkadaşımızın (çook iyidir, çok severim) bebeği oldu, herkes para verecek ve altın alınacakmış..
Su an ki personel sayımız 10 ben dahil. (bizim birimde), yani para toplayan kişi sayısı da 9.
Herkes 200 lira veriyormuş. 1800 liraya cumhuriyet altını mı ne alacaklarmış, bundan önceki tüm çocuğu olanlara da böyle takılmış.
Bende durumum müsait değil, maaşı alınca ben ayrıca hediyesini alırım dedim, niyetim takım almak ucuzundan.
Hepsi birden öyle olmaz biz ayarladık vs demeye başladılar ki ağlayacaktım o an.
Bende durumum müsait değil bu parayı veremem evet X i bende severim ama elimden gelen bişe yok şu an dedim.
Olay uzadı da uzadı. Şöyle yap böyle yap borç al bilmem ne gereksiz söylemler bende ağladım yerime gittim.
Sonra gelmişler noldu neden ağladın büyütecek ne var çocuk muyuz diyorlar.
Bende çocuk olmadığımı, hesabımı benim bilebileceğimi ve 200 tl yi vermemin mümün olmadığını, maaşı alınca bi takım alıp hediye edeceğimi söyleidim.
Ben ayrım yapıyormuşum, onlara hiç birşeyde uymuyormuşum bi de azar işittim.
Hayır eziyorlar beni açık açık farkında değiller. Söylüyorum anlamıyorlar. Zaten samimiyet kurmuyorum en son beni ayakkabım ve hırkamdan dolayı aşağılamışlardı ve ondan beri kırgındım onlara. Şimdi yine beni ezikleyip yerin dibine soktular.
İnsanlardan nefret ediyorum artık ya. Durumunu izah ediyorsun yine anlamıyorlar. Hayır napayım nasıl sokayım kafanıza anlattıklarımı bilmiyorumki..
Patron da dahil oldu bu olaylara, ben ağlak güçsüz oldum tabi herkesin gözünde. öyle işte...
Bu ucrete heryerde calısırsınız bence, baska ıs bakın . Sıze daha yakın kısılerle calısmıs olursunuz
