Ben isi hamileyken biraktim ozamandan hissetmisim olacaklari demekkiYüzümü gulumsettiniz pantolon olayıyla.cok haklısınız.Bende emziriyorum ve çok temasi seven bi bebek.El ele kahvaltı yapıyoruz.Mutlaka benimle yüz yüze gelecek sevinince yanaklarımı ısırıyor falan.Canim kızım ya şimdi yazarken ağlıyorum.
Maalesef benim birakabilecegim biri yok.Ben nereye kızım oraya.Hatta işimi bile bırakicam,hem pandemi hemde bakacak kimse olmaması durumuyla.
Allahim yardım et diyorum sadece.
Bi ara bende dusundumTemizlik ve yemek için yardım alın,hergün bütçenizi aşabilir belki ama en az haftada 3 gün çağırın. Hem temizlik hem yemek derdiniz olmasın. Alışana kadar,bebek derdini anlatıncaya kadar yani siz rahatlayana kadAr bırakmayın bu düzeni. Para benim hayatımı kolaylaştırmak için var,yoksa ne anlamı olacak..
Sizi korkutmak istemem ama benimkisi 8aya kadar sakin bir bebektiÖncelikle size sabırlar diliyorum. Pandemi döneminde anne olmak hepimizi zorladı haklısınız. Benim eşim de iş gereği başka şehirde yaşıyor, doğumdan itibaren hemen hemen yapayalnızdım diyebilirim. Bebeğim 6 aylık oldu, ben nacizane şunları yapıyorum ;
Bebegim altının açık olmasını çok seviyor. Marketten alt açma bezleri aldım, altını açıp sevdiği oyuncakları veriyorum kendi kendine baya oyalanıyor, o esnada yanında uzanıyorum işte bazen telefona bakıyorum, bazen onunla oynuyorum, bazen ona laf ata ata bulunduğumuz odayı temizliyorum. Bebeğim uyurken beyaz gürültü kullanıyorum, uyku süresini uzatıyor ve gürültüden etkilenmiyor, o sırada hemencecik evi toparlıyorum, kendime çay kahve dizi keyfi yapıyorum. Mutfağı toplarken pusetiyle yanıma alıyorum, o takılırken ben telefondan dizi falan açıyorum kendime, onu dinleye dinleye işimi yapıyorum. Arada sürekli bebeğime laf atıyorum, bir mıncıklıyorum öpüyorum falan, öyle geçinip gidiyoruz. Yemek yaparken de aynı şekilde ya uyuyor oluyor ya da yanımda oluyor. Tabi şimdilik şöyle bir avantajım oldu, eşim de yanımda olmadığı için mecbur başından beri odalarda yalnız bırakıp tuvalete vs gitmem gerekti, güvende olduğuna emin olduktan sonra mecbur çıktım yani odadan, o yüzden odadan ayrılmamı sorun etmiyor, o uyanıkken de ufak tefek toparlamalar yapabiliyorum. Yakınlarda gidebileceğimiz park olmadığı için genelde mahalle arasında yürüyüş yaptık kapanmadan önce veya hava iyiyse balkona çıktık bebeğimle. Yine o uyurken bir nemlendirici bile sürsem keyfim yerine geliyor, bazen onu yanıma alıp kendime ufak bakımlar falan yapıyorum. Evi detaylı temizleyemesem de genel hali toplu olsun yeterli geliyor şu an için.
Tabi benim bebeğim sakin bir bebek, bazı günler bir haller oluyor bütün gün aralıksız ilgileniyorum, durmuyor ama genel yaşantı bu şekilde. Her bebek farklı, bir de 6 aylık şimdilik, 10 aylık falan olunca nasıl olur henüz bilmiyorum. Nacizane tavsiyem ufak tefek de olsa kendinizle ilgilenmeye çalışın, beraber müzik dinleyin vs. Bu günler de geçecek, her gün büyüyorlar. Şu hastalıktan kurtulsak her şey daha güzel olacak.
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
İşte temel şeyler illaki olmasin, hafifletin. Tamam yemek yapın, bulaşık makinası yok mu? Fazla zaman almiyor ki. Çamaşır vs. Makina yikiyor. Utu isinide giydikce yapın. Kalamaz, olamaz diye birsey yok. Onlar enerjinizi aldıkça kasılıp bebekte zorlanıyorsunuz.Mükemmellik değil, ama temel şeyler olmalı.yemek mesela çamaşır,bulaşık.Mesela bunlar içinde dört dörtlük sofra kurayım düşüncesi falan da yok ama yemek olmalı.Bulasiklar kalamaz gibi gibi.Galiba bugün bardak taştı bende ondan bu kadar enkaz gibiyim
ne olur sabirli olun cok uzuldu kuzen es dost yokmu gelip 2 saat baksa siz bir nefes alsaniz. Bebege bagirmayn benkm bebegim yok ama 4 aylik bir bebek var apartmanda onu horunce bile gozlerim doluyo o kadar masum o kadar guzelki bende cok yorgunum rahatsizim ama o beebek bana bir gulunce dunyalar benim oluyo insallah gececek bugunler inan tek siz sklmadnz bunalmadiniz herkes oyle.Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Aynı şeyleri yaşadım hissettim.Oglum 2.5 yaşında,eh yeni yeni biraz rahatladım.Beraber bir yerlere gidebiliyoruz artık.konusmaya yürümeye başlaması, tuvaletini söylemesi,kendi başına yemek yiyebilmesi bayağı rahatlattı şükür.Sabredin geçecek bu günler.Kiz bebek bir de daha sakin uyumlu olur.Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Aynen ondan bilemem ne olur dedim zaten, çevremden de çok duydum bu olayı çünküSizi korkutmak istemem ama benimkisi 8aya kadar sakin bir bebekti
Nolduysa 8aydan sonra oldu
Anneniz gelemiyorsa siz annenize gidin zaten kimseyle görüşmüyosunuz yanlızlık insanı çok sıkıyor bebeğinize çok sarılın onu çok öpün inanın siz sakin olunca kızınızda sakin olur sevgi + sakinlikMerhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?