Bebeklerimiz Nasıl Büyüyorlar ?

genciza .!.:

Çocuklarda öğrenme geriliği

Ailelerin sıkça yaptıkları bir hata,çocuğumuzda gözlemlediğimiz geri kalma durumlarını zeka geriliği ile karıştırmaktır.Uzmanlar zekanın önemli kısmının genetik olduğunu belirtiyorlar.Ancak bir çocuğun zeki olması her zaman kolay ve erken öğrenebileceği anlamına gelmiyor.Zeki çocuklarda öğrenme ve algılama güçlükleri yaşayabiliyor.
Her anne baba çocuğunun çok zeki olmasını ister,hatta öyle olduğunu düşünür.Bebeklikten itibaren yaptığı herşey gözüne çok büyük başarı gibi görünebilir.Ancak dikkatli anne babalar çok zeki gibi görünen çocuklarında bir şeylerin eksik olduğunu hissedebilir.
Çocuğun geç konuşması,geç yürümesi,fiziksel motor hareketlerini yaşına göre tam yapamaması,bazen dalgınlaşması,özellikle okula başladıktan sonra okumayı normalden geç sökmesi gibi bi çok şey aslında bir yerlerde sorun olduğunu gösterir.Bu tür belirtiler görünen çocuk zeki olmasına rağmen öğrenme güçlüğü yaşıyor demektir.
Öğrenme güçlüğü Türkiye'de yüzde 9 gibi yüksek bir oranda görülüyor.Öğrenme güçlüğü yaşayan çocuklar aslında çok zeki oldukları halde,zekayı oluşturan bileşenlerden sadece entelektüel fonsiyonlarda bozukluk yaşanıyor.
Öğrenme güçlüğünde çocuğun düşüp başını vurması çok etkilidir.Çocuk küçük yaşta düştükçe beyin hücreleri ölür.Yine küçük yaşta geçirdiği enfeksiyonlarda öğrenme güçlüğüne sebep olabilmekte.
Bu konuda beyni kullanmak çok önemlidir.Çocukla devamlı konuşun.Çocuğu devamlı canlı renkli,ses çıkaran legolarla oynatın.Ne kadar çok ilgi gösterirseniz öğrenmesi o kadar gelişir.
Çocuk 3 yaşından önce kreşe verilmemeli.3 yaşına kadar evde anne ve yakınları bakmalı.Çocuğun zekasını geliştirmek için onunla çok ilgilenin,düşmeye enfeksiyonlara karşı koruyun,iyi ve düzenli besleyin.Haftada 1 defa balık,tavuk,kırmızı et almalı.Kırmızı et kas gelişiminde ve demir eksikliğinde çok önemlidir.Zeka için demir eksikliği olmamalı.Bakır,çinko gibi eser elementlerin yeterli olup olmadığına mutlaka bakılmalı.

Genişletmek için tıkla...

cansınsen .!.:

feridecim güzel bi paylaşım olmuş teşekkürleropuyorumnanaktan
bizim şu an en büyük sorunumuz gece uyanıp ayağa dikilmesi ve bizim yanımızda yatmak istemesi akşam en geç 21,30 uyutuyorum çınarı kendi yatağında ya da benim yatağımda sonra dalınca odasına götürüyorum sonra ne oluyorsa gecenin bi yarısı uyanıyor ve ayağa kalkıyor avazı çıktığı kadar ağlıyor sanki beni de yanınıza alın gibi ..
çok ilginç bu son 1 aydır böyle öncesinde hiç böyle sorunumuz yoktu yatırıyordum ve kendi yatağında yatıyordu,malesef son 1 aydır çok yanlış bişey yaptık kendi yatağına alışan çocuğu uykuya dalması için kendi yatağımızda yatırmaya başladık ve malesef alıştı,bundan hayırlısıyla kurtulmak istiyoruz eşimle. çünkü bu böyle gider diye düşünüyoruz.
derken dün fuarda bir seminere katıldım çocuk psikoloji ile ilgili uzman psikolog alanur özalp hanıma danıştım ve ne yaparsa yapsın kati surette yanınıza almayın dedi,psikolojisi açısından da hiç tavsiye etmiyorum anne babanın yanında yatmasını çocuğun dedi.geceyarısı hiçbirşekilde uyanmaması lazım( acıkmadığı sürece)dedi.geceyarısı uyandığında hemen ses çıkarmadan yanına uzanın,ışığı yakmayın,ona ninni söyleyin, başını okşayın dedi kendi yatağında uykuya dalana kadar yanında yatın sonra dalınca kalkın yanından dedi.
dün gece denedim daha doğrusu sabaha karşı 5 te kalktı ve cıyak cıyak sanki etini koparıyorlar çocuğun nasıl bağırıyor her dediğini harfi harfine yaptım ama sonuç olumsuz ...ağlamasına daha fazla gözlüm razı olmadı ve oğluma dün gece 1-0 yenik düştüm... bu aralar bununla kafayı çok meşgul ediyoruz.aklınıza güzel bir fikri geleniniz varsa seviniirm ya da buna benzer şeyler yaşıyorsanız paylaşmanızı isterim.

Genişletmek için tıkla...