beceremiyoruz biz bu isi

bigunmutlaka sana gelince hep diyorum madem bu düzende mutlu değilsin gir biryere çalış biraz kafanı dinle. isterse tüm paran kreşe gitsin ne olur bir 2 ay dene bu dediğimi. Ayrıca bağırmadan önce kızların 15 yaşına gelince birlikte ne kadar eğleneceğinizi ve sizi hep genç tutacaklarını düşün. Birlikte nasıl güzel gezip alışveriş yapıp kafede oturursunuz... 3 kız kaynatırsınız fln. Geleceği düşün canım. Benimde bir kızım var ve başka çocuk da istediğim söylenemez hep kızım genç kız olunca çok güzel bir dostum olacağını hayal ediyorum tabiki şu anda da ona tüm sevgimi veriyorum çünkü ileride ondan sevgi bekliyorum. Ne ekersem onu biçerim bu yüzden hep sevgi ve saygıyla dürüstlükle yaklaşmaya çalışıyorum. Oldu da bağırdıysam sakinleşince özür dileyip sinirimin ona değil yanlış yaptığı davranışa yönelik olduğunu ama tekrarlamayacağımı söylüyorum öpüp barışıyoruz. İnan tek çare iletişimde kalmak. Benim kızımda 2 yaş bu arada
 
Allah bağışlasın
Amin Allah razı olsun. Hepimizin evlatlarını inşallah :)
Hepsine tamam da 88 li nasıl o kadar yemek pişirilir bi evde 8 kişi olcaksınız yemek pişirmeyi sevmediğimden daha doğrusu mutfağı diyelim senin yorumunu görür görmez aklıma mutfak geliyor nedense :)
Evet yemek konusu :) haklısın yemek yetmiyor ama artık ben yapmıyorum yemeği. Bi süre eşime bırakmıştım şimdi biri geliyor yemek ve ufak tefek ev işleri için. Yine de yapılan 3 4 çeşit yemek bittiğinde ve akşam çocuklar anne çok acıktık dediğinde 2 paket makarna daha hasliyorum. Kalabalık olunca daha bi istahtaları açık oluyor sanırım deli gibi yiyorlar.
 
Gercekten dogru cok dogru tespit..size katiliyorum ama kabullenip artik benim hayatim boyle bu sekilde mutlu olmanin yollarina bakiyim diyemiyorum surekli niyeeeee yaaa niyeee diye sizlaniyorum
Valla bu sekilde.sizlanirsaniz topluca mutsuz ,hastalikli insanlar olacaksiniz ailecek.icinde bulunduğun durumu kabullen tek başına yapamiyorsan destek al devletin.ucretsiz psikologları da var.her konunu okuyorum ve cidden üZülüyorum.
Bak bende 28 yasindayim daha ama en buyuk cocugum alti,ortanca iki en.kucugu alti aylik uc cocugum var.ben senin kadar sikayet etmiyorum.
Ki ben bekarkende o kadar sosyal biriydimki.ama simdi yasitlarima gore fazla sorumlulugu olan uc çocuklu biriyim.plansiz gebeligim oldu ama onuda kabullendim.iki gebeligi pespese yasadigin.icin bu sene vucudum surekli hastalik cikariyor ama.buna ragmen guclu durmaya calisiyorum.oyle yada boyle o cocuklar bizim.tatilede gidiyorum gezmeye de.
 

Çok yakın zamana kadar annem en yakın dostumdu. Alışverişlere mi çıkmadık, Titanik' de sinemada gözyaşı mı dökmedik, diyetler mi bozmadık neler neler. Tek çocuğum ama çok iyi bir amneye sahibim şükrediyorum bunun için.
 
Bu çocuklar 10 yaşına, 20 yaşına, hatta 30 yaşına da gelse durum değişmeyecek sanırım.

Tabii siz kendinizi değiştirmezseniz.

Üstelik çocukların da şikayet eden halleri hep artacak.

Çünkü onlar sizin aynanız.
 

Hepsine tamam da o kadar küçük çocukları tek başlarına nasıl dışarı bırakıyorsunuz? Site güvenli falan demeyin, bunun güvenli siteyle çok alakası yok. Büyük cesaret.
 
Benim de annem böyleydi. Panik atağı vardı. Ortanca kardeşimle Aramda tam 1 yaş var. Bir de ben 9 yaşındayken küçük kardeşim oldu. Sürekli hayatından bizi suçlardı sürekli mutsuz sürekli şikayetçi. Sabahın beşinde beni kaldırıp salla bebeği derdi ben sonra kahvaltı etmeden okula giderdim o uyurken.
Şimdi ne oldu biliyor Musun?
Babam annemi düzeltmeye çok çalıştı baktı olmuyor buldu kendinden 20 yaş küçük biri gitti onlar evlendi üstüne 2 çocuk yaptı.
Tüm bu olaylardan psikolojisi iyice çöken annem daha da bize sardı ben 19 yaşında Boğaziçi üniversitesideyken evlendim İzmir'e yerleştim
Ortanca kardeşim şehir dışına gitti üniversiteye
Küçük kardeşim de dayanamadı gitti babamlarla yaşıyor
Hiçbirimiz görüşmüyoruz annemle
 
Hepsine tamam da o kadar küçük çocukları tek başlarına nasıl dışarı bırakıyorsunuz? Site güvenli falan demeyin, bunun güvenli siteyle çok alakası yok. Büyük cesaret.
Küçükleri tek göndermiyorum. Büyüklerle beraber çıkıyorlar. Hep bi arada oldukları için sorun çıkmıyor. Sadece kapının önündeler scooter bisiklet top falan oynuyorlar. Ev de 1.kat zaten sesleri bile duyuluyor.
 

Yine de cesaret işi. 7 yaşındaki çocuğa daha bebek sayıbalicek iki çocuk emanet etmek benim aklımın alabileceği bişey değil. Bırakın kapının önünü başka odada emanet etmem ben. Hem büyüğe de kaldırabileceğinden fazla sorumluluk yüklemek demek bu.

Gerçi sizi hiç aklım almıyor benim ya neyse...
 
Valla kimseyi umursamam sizde umursamayın derim. Sonuçta sorun yaşayan sizsiniz,dövmüyorsunuz,sövmüyorsunuz çocuğu,şımarıklıktan ağlayınca yapacak en mantıklı hareket bu zira çocuğun üzerine düştükçe abartıyor maalesef olumsuz davranışını. Ben sakin kalıp en az hasarla atlatmaya bakıyorum krizleri,öylede oluyor. Zaten anne/kayınvalide akrabalar her dediğini yaptığı için bu hale geliyor çocuklar. Ben onlar şımartınca müdahale etmiyorum,onlarda bana müdahale etmiyorlar öğrendiler.
 

Sonra çocukları sorumluluk sahibi yapamıyoruz diye üzülüyoruz ama :) bırakın 8 9 yasındakilerı 4 yaşındaki ogluma bile emanet edebiliyorum ben küçüğü çünkü öyle yetiştiler. Ben diğer oradayken mutfakta bardak kırılsa 4 yaşında bile olmayan oğlum küçüğünü mutfaktan çıkarıp mutfağın kapısını kapatır. Hiçbir zaman birşeyi yapamazsın beceremezsin falan demem. Onlar da beni yüzüstü bırakmaz sagolsunlar. Dediğiniz gibi farklı hayat görüşlerinize sahibiz. Sizin beni aklınızın almadığı gibi benim de sizi aklım almıyor :) yıllardır çocuk istemiyorsunuz mesela. Halbuki benim için kızımın bi gülüşü dünyanın bütün zenginliklerinden eğlencesinden daha keyiflidir.
Ve her anne cocugunu bildiği en iyi şekilde yetiştirmek ister dolayısıyla farklılıkların olması çok normal :)
 
bakin size ne anlaticam. benim annem de sizin gibiydi halen daha da oyledir. pozitifligin icinde negatifi bulur cikarir. hep bir kiyas icindedir. neyse 30 yasindayim annemin cocukken benimle oyun oynadigini bilmem hatirlamiyorum surekli yemek temizlik birseyleri mukemmel yapma telasi ergenligim zehir gibi hatalarla gecti. universite de evden ayrildim inanin bana sadece uzun tatillerde gittim. kiz kardesim ayni annem gibi tripli sorunlu ve malesefki kronik bir rahatsizliga sahip oldu. bakin bu sekild ben oleyim ben soyleyim boyleyim demek sadece kendinize acimaniza neden olur. etrafinizdakiler de size aciyacaklar. oncelikle aydinlik dusunmeye calisin. karanligi bi kenara birakin. cocuklariniz size guvensin. ben anneme guvenemiyorum ne aci... cunku ben mutluyken mutlaka oradaki bir negatifligi yasayacak annem. yasatacak. simdi bunlri anneme soylesem kiyamet kopar
cok seviyorum o ayri ama guven duygum yok...
buyuk ihtimal buyuk cocugunuz artik negatif olmayi ogrenmis pozitifligi ogretebilirsiniz ogretirken de ogrenebilirsiniz......
 
işte annelik böyle bşe .. benm bebeğim var 2 tane 4 gözle büyümelerini bekliyorum tatil yapmak içn . haline şükret yani. bide artk büyümüşler bırak kendi hallerine o kadar peşinden koşmayın bnce. mesela erken uyuyorlarsa kapıyı kitleyip çıkın eğlenin. büyük kızınada öğret aramayı tembih et şu telefonla bni ara uyandığnda yanında olmazsam die. çocuklar büyüyene kadar sabır.
 
Gercekten de yanlis yaptiginiz 1.5 yasindaki bebegin sokakta isi ne cocuktur dalar dikkat etmez bebek gider falan veya kacirirlar hic dogru deil
 
Gercekten de yanlis yaptiginiz 1.5 yasindaki bebegin sokakta isi ne cocuktur dalar dikkat etmez bebek gider falan veya kacirirlar hic dogru deil
5 tane çocuk bi arada çıkıyor dolayısıyla biri bakmasa diğeri mutlaka bakıyor . zaten bizimki sürekli onların peşinden ayrılmıyor ayrıca güvenlik vs de var. Gözüm de üzenlerinde camdan bakıyorum sürekli. Olan anne yanında olsa da oluyor ayrıca. Tedbirimi yeterince aldığımı düşünüyorum :)
 

Çünkü çocuğa iyi bir gelecek sağlayabileceğimden şüphe duyuyorum. Maddi manevi yetememekten endişe ediyorum. Ben tek çocuk için bile bunu düşünür endişe ederken altı çocuk fikri benim için korkutucudan da öte.

Sorumluluk önemli ama bahsettiğiniz yaşlardaki çocukların sorumluluğu odasını toplamak, boya yaparken etrafa sıçratmamak, yemeğini kendi yemek falan olmalı. Kardeşinin sağlığını düşünmek değil bence. Bu bana biraz saldım çayıra mevlam kayıra ata sözünü anımsatıyor. Neyse size mutluluklar. Konu sahibinin de konusunu baltalamayalım.
 
Annesinin yanında da olur diyerek çocuğu çocuğa emanet mi ediyorsunuz?
Evet insanların kafasını çevirmeleriyle çocukları kaçırılabiliyor, iki saniye içinde. Fakat siz bunu dayanak olarak kabul edip, çocukları sokağa yalnız göndermemelisiniz. Annesi yanındayken neler oluyor çocuklara, hele bir de ben yanlarında yokken türlü tehlikelere açık oluyorlar diye düşünmeniz gerekirdi.
Güvenlikmiş, evin önüymüş hiçbiri tedbir falan değil. Dünya eskisinden çok daha kötü bir yer oldu, biz sizi uyarmış olalım.
 
geçen konunda söylenmişti biraz rahatlamayı denemelisin
çocuklarına hayır de
biraz mızıldanmalarını duyma
sen onların peşine koştukça aman ağlamasın mızıldamasın dedikçe daha çok ağlıyorlar
 
Ben sizin büyük kızınızla ilgili başka konunuzu da hatırlıyorum. Açıkçası sizin de, büyük kızınızın da psikiyatrist yardımına ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Biraz da yetiştiriliş meselesi, veya doğru çocuk yetiştirememek desem daha doğru. Birini tanıyordum, kadın hem kendi sürekli gergindi, hem de çocuklarını bebek gibi büyütmüş. 6 yaşındaki çocuklar derdini ağlayarak, mıznızlanarak anlatıyordu. Huk deseler anne koşuyordu filan. Evlerinde 3 gün kaldım, deli olmuştum onun çocuklarına bebek muamelesi yapmasına ve çocuklarının kendini bebek sanmasına. Siz de böylesiniz demiyorum, ama bir şeyleri doğru yapmadığınız kesin. Bir doktora gösterin, tavsiye alın. Kızınızın bu kadar her şeye ağlayıp mızmızlanması şımarık büyütüldüğünü gösteriyor bana biraz. Bu yaşta çocuklar artık büyümüş kabul ediliyor, daha olgun davranabiliyorlar. Sizin kızınız farklı.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…