Beklenmeyen bir hamilelik, şimdi ne yapacağım?

Ben de 2.gebeliğimi öğrendiğimde büyük bir depresyona girdim. Herkes dedi kucağına almayı bekle vs.. kucağıma aldım hala çok mutsuzum. Çok küçüktü konuşmaya başladığında. Gözlerime bakıp annemmm dedi. O gün benim için hayat yeniden başladı. Sanki biliyordu ona olan duygularımı. Çok ağladım çok. Şu an 6 yaşında. Hayatımda aldığım en doğru karar, onu dünyaya getirmek olmuş. Sizi çok çok iyi anlıyorum. Umarım benden daha önce bu duyguları yaşarsınız.
 
Evlilikte sorun yoksa, maddi durum iyiyse hem de ilk bebek aldırma derim açıkçası.
Bebeğe hiçbir zaman tam anlamıyla hazır olmuyorsunuz, çok isteseniz bile hamilelik haberini alınca insanı bir korku kaplıyor.
 
minelgaraib .!.:
Doğurmayı düşünüyorum. Ne bileyim dokuz haftalık olmuş kalbi çarpıyor. Kim bilir yaşanacak neleri var. Yaşama hakkını elinden almak istemiyorum. İnsanların hayatını kurtarmak için uğraşırken kendi bebeğini öldüren anne olmak istemiyorum. Gerçekten korkuyorum da nasıl anne olunur hiçbir fikrim yok. Öğrenirim herhalde neler öğrendim sonuçta diye düşünüyorum. Sık sık da acıyorum ona keşke iyi bir annesi olsaydı diye.
Genişletmek için tıkla...

inan bana öyle güzel anna olacaksın ki buna sen bile şaşıracaksın ,
aldırmadıgına çok sevindim saglık sıhatle dogsun bebegın
 
minelgaraib .!.:
Doğurmayı düşünüyorum. Ne bileyim dokuz haftalık olmuş kalbi çarpıyor. Kim bilir yaşanacak neleri var. Yaşama hakkını elinden almak istemiyorum. İnsanların hayatını kurtarmak için uğraşırken kendi bebeğini öldüren anne olmak istemiyorum. Gerçekten korkuyorum da nasıl anne olunur hiçbir fikrim yok. Öğrenirim herhalde neler öğrendim sonuçta diye düşünüyorum. Sık sık da acıyorum ona keşke iyi bir annesi olsaydı diye.
Genişletmek için tıkla...
Çok iyi bir anne olacağınızı düşünüyorum
Çünkü böyle çok sorgulayan kadınlar anne olunca çocuğun her şeyiyle daha ilgili oluyorlar
Çevrede gördüklerim böyle
 
minelgaraib .!.:
Merhabalar, ilk kez buraya yazıyorum. Sanırım daha önce hiç kendimi bu kadar çaresiz hissetmemiştim. 29 yaşındayım ve doktorum. Uzmanlığımı daha dört ay önce bitirdim. En büyük hayalimdi cerrah olmak ve çok severek yapıyorum. Bir yıldır evliyim. Eşim 40 yaşında o da doktor. Gerçekten uyumlu bir çiftiz, birbirimizi seviyoruz ve iyi bir ilişkimiz var. Anlaşamadığımız, zaman zaman aramızda tartışmalar yaratan tek şey bebek. Eşim baba olmayı çok istiyor. Sık sık bu isteğini tatlı tatlı belirtirdi ve ben gerçekten hiç istemiyorum. Bu yüzden artık bunu yinelemeyi bırakmıştı. Şu sıralar aşırı stresli bir dönemden geçiyorum işimden dolayı. İki haftadır sık sık baş ağrısı ve mide bulantısı yaşadım, bir defa baygınlık geçirdim ama hep yoğun ve stresli olmama verdim. Sonunda iki gün önce dank etti reglimin baya geciktiği. Test yaptım sonuç pozitif çıktı. Hemen kan verdim, doktorla görüştüm, dokuz haftalık hamileymişim. İnanamıyorum ya fark etmedim hamile olduğumu. Kondomla korunuyorduk. Ve gerçekten hiç istemiyorum annelik düşüncesi benim için çok korkutucu. Biliyorum anne olmayı çok isteyenler bunun için çok çabalayanlar var ama anne olmayı istemek kadar anne olmayı istememek de normal. Kötü bir çocukluk ve ergenlik dönemi geçirdim, kötü bir aile profiline sahipti ailem. Şimdi ben o bebeği de mutsuz etmek istemiyorum. Korkuyorum, beceremezmişim gibi. Yapmak istediğim bir çok şeyi yapamayacağım. Ve son birkaç yıldır hayatım gerçekten istediğim gibi ve mutluluk verici. Şimdi bunu yitirmek istemiyorum. Bebek sahibi olmak iletişimimizi ve ilişkimizin kalitesini düşürecek diye korkuyorum. Kariyerim için endişe ediyorum. Ama en çok da benim gibi mutsuz bir çocuk olarak büyümesini hiç istemiyorum. Bu beni çok korkutuyor. Eşimin haberi yok henüz. Çok canım yanıyor. Durup durup ağlıyorum. Keşke olmasaydı diye düşünüp ağlıyorum, keşke olmasa diyorum. Canım acıyor. Napacağımı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...


Anne olmak istemiyorum diyen bi kadın..Ne bilim şey gibi..immm..şey..karpuzun kelek çıkması gibi birşey..😏

Kötü bir çocukluk ve ergenlik gecirdim bende ama bu evlat yetiştirmeme engel değil..bilakis nasıl çocuk yetiştirmeyi ne yapmalı ne yapmamalıyali yaşayarak biliyorum..demek varken..
Kariyer de yaparım çocuk da ...şarkısını da mı duymadınız :))
Becerebilir miyim ne demek ya..ilgincsiniz vesselam. .
Allah size bi can emanet etmiş Allahin can verdiği şeyi istememe lüksü ne haddimize 😑
 
Sizinle aynı meslekte olmakla birlikte nöbetsiz bir branşta 1 yıllık uzmanım. Ben de çocuk istemiyordum hiç. İstememe nedenim ne çocuğa yetememe ne de iyi bir anne olur muyum endişesi bu arada. Rahatım bozulacak, istediğimi yapamayacağım, eşimle eskisi gibi olamam, işime konsantre olamam korkusu taşıyordum hep. İstemiyordum diyorum çünkü şimdi arkadaşlarımın bebekleri oluyor etrafım çocuklu ailelerden oluşuyor bu fikre alıştığımı hissediyorum artık. Hazır mıyım hayır anneliğe nasıl hazır olunur onu bile bilmiyorum ama bazen bebeğim olsa nasıl olur diye düşünürken buluyorum kendimi. Bu annelik bir anda sabah kalkınca anne olmalıyım diye gelen bi duygu değil demek ki yavaş yavaş oluşuyor. Korkma sen de bebeğin karnındayken oluşacak belki de doğduktan sonra büyüdüğüne şahit olduğunda. Ultrasonda yüzünü kollarını bacaklarını gördüğünde, hareketlerini hissettiğinde, ona güzel kıyafetler bakmaya başladığında farkedeceksin ki aslında bakmışsın heyecanla beklemeye bile başlamışsın. İnşallah çok mutlu olursunuz ailene ve sana uğur getirsin minik
 
Başta böyle endişelenmeler normal ama dünyanın sonu değil, kariyeriniz de devam eder evliliğiniz de. Hayatınızın bir noktasında çocuk düşünüyorsanız kısmet diyin artık, yok ben hiç istemiyorum asla çocuğum olmasın diyorsanız yapılacak şey belli, kötü ebeveyn olmaktansa hiç olmamak evladır.
 
cameliee .!.:
Anne olmak istemiyorum diyen bi kadın..Ne bilim şey gibi..immm..şey..karpuzun kelek çıkması gibi birşey..😏

Kötü bir çocukluk ve ergenlik gecirdim bende ama bu evlat yetiştirmeme engel değil..bilakis nasıl çocuk yetiştirmeyi ne yapmalı ne yapmamalıyali yaşayarak biliyorum..demek varken..
Kariyer de yaparım çocuk da ...şarkısını da mı duymadınız :))
Becerebilir miyim ne demek ya..ilgincsiniz vesselam. .
Allah size bi can emanet etmiş Allahin can verdiği şeyi istememe lüksü ne haddimize 😑
Genişletmek için tıkla...
Açıkçası kelek karpuz gibi bir yakıştırmayı gerçekten çok küçük düşürücü buldum bir kadın için. Bir kadının hayattaki tüm olgunluğu, verimi, hayata katacağı şeyler döllenme ve doğurma yeteneğiyle ilgili mi? Kadını değerli kılan ana unsur doğurmak mı? Kadın çocuk doğurmuyorsa ne yapsa nafile mi?
 
KvrckEla .!.:
Sizinle aynı meslekte olmakla birlikte nöbetsiz bir branşta 1 yıllık uzmanım. Ben de çocuk istemiyordum hiç. İstememe nedenim ne çocuğa yetememe ne de iyi bir anne olur muyum endişesi bu arada. Rahatım bozulacak, istediğimi yapamayacağım, eşimle eskisi gibi olamam, işime konsantre olamam korkusu taşıyordum hep. İstemiyordum diyorum çünkü şimdi arkadaşlarımın bebekleri oluyor etrafım çocuklu ailelerden oluşuyor bu fikre alıştığımı hissediyorum artık. Hazır mıyım hayır anneliğe nasıl hazır olunur onu bile bilmiyorum ama bazen bebeğim olsa nasıl olur diye düşünürken buluyorum kendimi. Bu annelik bir anda sabah kalkınca anne olmalıyım diye gelen bi duygu değil demek ki yavaş yavaş oluşuyor. Korkma sen de bebeğin karnındayken oluşacak belki de doğduktan sonra büyüdüğüne şahit olduğunda. Ultrasonda yüzünü kollarını bacaklarını gördüğünde, hareketlerini hissettiğinde, ona güzel kıyafetler bakmaya başladığında farkedeceksin ki aslında bakmışsın heyecanla beklemeye bile başlamışsın. İnşallah çok mutlu olursunuz ailene ve sana uğur getirsin minik
Genişletmek için tıkla...
Belki gerçekten uğur getiriyordur. Bugün girmem gereken bir karaciğer rezeksiyonu vardı ve ameliyat beklediğimizden bile iyi geçti. Mesleki doyum anlamında vb beni inanılmaz besleyen bir operasyondu. Belki mantıksız, şu an bunu onun var oluşunun getirdiği şansa bağlamak istiyorum.
 
hic mi cocuk istemiyorsunuz, yoksa su an zamani degil diye mi dusunuyorsunuz.

Hic cocuk istemiyorsaniz bence aldirmalisiniz.

Ama zamani degil, sunlar sunlar olsun ondan sonra diyorsaniz, o cok zor olabiliyor, yani her seyi planlasaniz bile plan disi seyler illa ki cicikiyor, o yuzden biraz da rastlantilara sans vermek gerekir. Esinizin yasi da dusunuldugunde geciktirmemek daha iyi olacaktir.
 
Annelik zordur, yorucudur bazen sinir bozucu bile olabiliyor evet kabul
ama iyidir ya :KK200:
Canından canın hergün biraz daha büyümesini izlemek, bazen bu ne ara büyüdüde böyle laflar edebiliyor diye düşünmek bile güzel
Umarım kendiniz ve bebeğiniz için en güzel kararı verirsiniz.
 
Ben cok iyi bir anne olacaginizdan, ona iyi bir egitim vereceginizden, onu sevgi ve sefkat ile buyuteceginizden eminim. Korkulariniz bosuna bence. Haayatiniza yeni bir renk gelecek. Sorumluluklarinizdan korkmayin cunku siz bir suru seyi basarmis birisiniz. Eminim bunu da yapabilirsiniz. Bos yere kendinizi de bebeginizi de germeyin. O herseyi hissediyor.
 
Bebek sana engel olmaz aksine daha iyisi icin motive eder. İkincisi esin bebek konusunda hakli aslinda 40 yas baba icin zor bir yas. Gecmis gecmiste kaldi kalmiyorsa destek almlisin
 
Buradaki kimse çözüm bulamaz diye düşünüyorum fakat.. Anne olmak için çabalayan kişilerin içi cıızzz edecek biliyorum. Allah büyük istemeyenin değil de isteyenin olsaydı keşke 😣😣😞😞😞 yazık o masuma...
 
minelgaraib .!.:
Hiçbir zaman bir gün hamile olabileceğimi düşünmemiştim, bir kere bile. Çünkü istemiyordum ve olmazdı. İstediğim her şeyi çalışıp çabalayıp oldurmuştum, başarısız olmayı kaldıramazdım, hayatımdan başarısızlığı uzak tutmak için hep çok çalıştım. Şimdi anne olmama hakkımı kullanmakta başarısız oldum. Yere çakılmış gibi hissediyorum. Ve ona karşı sevgi, heyecan vs. hiçbir şey hissetmiyorum. Orada olduğunu düşünmek yalnızca beni tekrar tekrar şoklara uğratıyor, korkutuyor ve üzüyor. Keşke onu heyecanla bekleyen, çok seven iyi bir annesi olsaydı.
Genişletmek için tıkla...
psikolojiniz iyi gelmedi bana, gebeliğin ilk ayları zaten hormonlar duygu dünyamınızı alt üst eder ama sizin zaten çok fazla takıntınız varmış başarılı olmaya karşı, her şeyi çabalayıp oldurdum diyorsunuz ya, bazen hayatın planları bizim planlarımızın önüne geçebiliyor. ben de gebeyim bende de herhangi bi heyecan, sevgi yok, içimde olduğunu bile hissetmiyorum ama sevmediğim ya da istemediğim için değil, hormonlar duygular gerçekten farklılaştırıyor insanı, onu kucağıma verdiklerinde hayran olacağıma hiç şüphem yok.
 
MorAnka .!.:
Annelik zordur, yorucudur bazen sinir bozucu bile olabiliyor evet kabul
ama iyidir ya :KK200:
Canından canın hergün biraz daha büyümesini izlemek, bazen bu ne ara büyüdüde böyle laflar edebiliyor diye düşünmek bile güzel
Umarım kendiniz ve bebeğiniz için en güzel kararı verirsiniz.
Genişletmek için tıkla...
Zaman zaman böyle çığlık çığlığa ağlayan bir çocuk görünce tüylerim diken diken oluyor yani donup kalıyorum. Küçücük, çığlık çığlığa bağırıyor yani naparsın ki o an büyük çaresizlik.
 
Customone .!.:
psikolojiniz iyi gelmedi bana, gebeliğin ilk ayları zaten hormonlar duygu dünyamınızı alt üst eder ama sizin zaten çok fazla takıntınız varmış başarılı olmaya karşı, her şeyi çabalayıp oldurdum diyorsunuz ya, bazen hayatın planları bizim planlarımızın önüne geçebiliyor. ben de gebeyim bende de herhangi bi heyecan, sevgi yok, içimde olduğunu bile hissetmiyorum ama sevmediğim ya da istemediğim için değil, hormonlar duygular gerçekten farklılaştırıyor insanı, onu kucağıma verdiklerinde hayran olacağıma hiç şüphem yok.
Genişletmek için tıkla...
Sevdiğinin farkında olmamak gibi bir şey mi demeye çalıştığınız?
 
minelgaraib .!.:
Zaman zaman böyle çığlık çığlığa ağlayan bir çocuk görünce tüylerim diken diken oluyor yani donup kalıyorum. Küçücük, çığlık çığlığa bağırıyor yani naparsın ki o an büyük çaresizlik.
Genişletmek için tıkla...

ilkinde oturup sizde ağliyorsunuz
sonra git gide alışıyorsunuz, krizi yönetmeyi öğreniyorsunuz
ikincisinde bırak ağlasın ya birşey olmaz moduna giriyorsunuz :KK70:
 
minelgaraib .!.:
Ya cidden ruhen hazır olmamanın yanında yaşam tarzı buna uygun mu onu da bilmiyorum. Çok spontane yaşayan insanlarız. Nöbet vs. yoksa mesela cuma günü birden aklımıza gelir haftasonu şehir dışına çıkar bir konsere gider biraz o şehri gezer geliriz. Pazartesi tekrar iş başındayızdır. Nöbetim olur iki gün eve gelmem. Eşimin nöbetleri olur. Üç dört gün birbirimizi göremediğimiz olur.
Genişletmek için tıkla...
Keşke hamile olmasaymışsınız zor durum sizinki. Ama çocuk bu dünyadaki en en en mükemmel varlık.
 
minelgaraib .!.:
Sevdiğinin farkında olmamak gibi bir şey mi demeye çalıştığınız?
Genişletmek için tıkla...
bu kadar korku ve endişeniz varken tabi ki farkında olamazsınız, benim korku ve endişem yok ama öyle pıtırcık anneler gibi hevesli heyecanlı bir halim de yok, üstelik 19. haftama girdim ama içimde olduğunu bile hissetmiyorum. hele bi gelsin dünyaya inşallah o zaman pamuklara saracağım o ayrı. hep negatife şartlamışsın kendini. şimdi değilse ne zaman düşünüyorsun bu beş sene sonra da farklı olmayacak bence korkuların çok derin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

F
Kiracı sorunu, dertleşmek istiyorum
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
1K
FloppyDisk
F
R
Kız kardeş sorunu
3 4 5
Yorumlar
89
Görüntüleme
2K
Zerriniffet
Zerriniffet
M
Eşimle sürekli ailesi için kavga ediyoruz
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
2K
Selvann
S
MonKa
Daha önce hiç iki kişi arasında kaldınız mı?
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
2K
Cileklivanilinn
Cileklivanilinn
K
Ayrılmalı mıyız artık? Gitmeli miyim bu yerden ?
Yorumlar
14
Görüntüleme
948
yenGEnC
yenGEnC
Back
X