Merhabalar, ilk kez buraya yazıyorum. Sanırım daha önce hiç kendimi bu kadar çaresiz hissetmemiştim. 29 yaşındayım ve doktorum. Uzmanlığımı daha dört ay önce bitirdim. En büyük hayalimdi cerrah olmak ve çok severek yapıyorum. Bir yıldır evliyim. Eşim 40 yaşında o da doktor. Gerçekten uyumlu bir çiftiz, birbirimizi seviyoruz ve iyi bir ilişkimiz var. Anlaşamadığımız, zaman zaman aramızda tartışmalar yaratan tek şey bebek. Eşim baba olmayı çok istiyor. Sık sık bu isteğini tatlı tatlı belirtirdi ve ben gerçekten hiç istemiyorum. Bu yüzden artık bunu yinelemeyi bırakmıştı. Şu sıralar aşırı stresli bir dönemden geçiyorum işimden dolayı. İki haftadır sık sık baş ağrısı ve mide bulantısı yaşadım, bir defa baygınlık geçirdim ama hep yoğun ve stresli olmama verdim. Sonunda iki gün önce dank etti reglimin baya geciktiği. Test yaptım sonuç pozitif çıktı. Hemen kan verdim, doktorla görüştüm, dokuz haftalık hamileymişim. İnanamıyorum ya fark etmedim hamile olduğumu. Kondomla korunuyorduk. Ve gerçekten hiç istemiyorum annelik düşüncesi benim için çok korkutucu. Biliyorum anne olmayı çok isteyenler bunun için çok çabalayanlar var ama anne olmayı istemek kadar anne olmayı istememek de normal. Kötü bir çocukluk ve ergenlik dönemi geçirdim, kötü bir aile profiline sahipti ailem. Şimdi ben o bebeği de mutsuz etmek istemiyorum. Korkuyorum, beceremezmişim gibi. Yapmak istediğim bir çok şeyi yapamayacağım. Ve son birkaç yıldır hayatım gerçekten istediğim gibi ve mutluluk verici. Şimdi bunu yitirmek istemiyorum. Bebek sahibi olmak iletişimimizi ve ilişkimizin kalitesini düşürecek diye korkuyorum. Kariyerim için endişe ediyorum. Ama en çok da benim gibi mutsuz bir çocuk olarak büyümesini hiç istemiyorum. Bu beni çok korkutuyor. Eşimin haberi yok henüz. Çok canım yanıyor. Durup durup ağlıyorum. Keşke olmasaydı diye düşünüp ağlıyorum, keşke olmasa diyorum. Canım acıyor. Napacağımı bilmiyorum.
yani, hayat insanın umduğu ve hayal ettiği gibi olmuyor. Çevresinde gördüğü gibi olmuyor. Ben de çok korktum. İstemedim. Olmaz dedim, yapamam dedim. Ama insan görünce, dokunup hissedince yapıyor ☺
