- 6 Şubat 2018
- 263
- 620
- 18
- Konu Sahibi Deniz-yildizi2
-
- #101
1 yildir biter bi yerde biz oldugumuzu kabul eder diye bekliyorum. Olmuyor.
Terapiyi kabul ederse belki. Yoksa bu evlilik beni curutuyor
Bu yaşadığınız sorunları pek çok kadın yaşıyor, emin olun.
Erkeklik işte. Yenmek istiyor, kontrol altında tutmak istiyor.
Mutlaka terapiye başlayın. Yavaş yavaş içinizdeki düğümler çözülecek.
Çift terapisi değil, onun kabul etmesinden bağımsız, kendiniz terapiye gidin. Bakın, kendimi unuttum diyorsunuz. Bu yaşadıklarınız önce sizinle ilgili. Her şeye çift olarak bakmayın. İnsan yalnızca kendi gözleriyle görüyor hayatı.
Kiskaniyor gibi gorunuyor. Esim bu benim. Insan nasil esini kiskanir ben inanamiyorum.
Kendi ustun elbette, yemek yaparim aferin der. Eline saglik duymadim daha.
Annesi benim yanimda surekli baska kizlari over. Iste bilmem kimin gelinin hizmeti soyle iyiymis boyle iyiymis. Cunku es=hizmetci. Yanlis kisiyle evlenmis benim esim. Ben de.
Benim icin mi dediniz. Pardon simdi anladim. Gittim ben. Belki de bir yildir tahammulumun sebebi bu. Elimden geldigince sakin kalmaya calisiyorum. Ama bu adam boyle davrandikca hevesim kalmiyor. Cunku ben her seyde mucadele halindeyim. Bu da beni yipratiyor. Esim bu durumu bende olusturdu ve devam ettikce ben daha kotu oluyorum maalesef. Doktorum esimle terapiyi onerdi.
Devam ediyor musunuz terapiye? Belki de bir süre küçük bir seyahat planlamalısınız (yalnız başına). Bazen bu da iyi gelir berrak düşünmeye...
Boşanmayı düşünüyorum artık desen durum daha kötüye sokabilirsin ters tepebilir.Evliliğimi kurtarmak istiyorum.Sorunlarınızdan onun tavırlarının sizi yordugundan depresyona sürüklediğinden artık yoruldugunuzdan bahsedebilirsiniz.Etkili bir konuşma iyi gelebilir.Terapiye nasil ikna edecegim hic bilmiyorum. Son cozum yolum oldugunu yine soylicem. Buna da tamam demezse bosanmayi goze aliyor demektir.
Aynı bize yazdığınız gibi anlatıp, durumuna bakın.
Eğer anlamıyorsa ayrılın. Bu egomanyak ile bir ömür zor.
Ediyorum. Seyahat mi, Cok istiyorum ama bunu gerceklestirmek icin saatlerce tartismam lazim.
Birakin yalniz basima seyahati bi kac saatligine biseyler yapmam tartisma mevzusu.
Defalarca anlattim. Beni cok yiprattigini da anlattim. Guzellikle evliligimizi kurtarmak adina da dedim. O anlik tamam diyor, ertesi gun yine ayni seyler. Gene yapiyosun dedigimde ,ben sana bisey demicek miyim,fikrimi soyleyemicek miyim oluyor. Bir insanin fikri esi hakkinda her zaman bu kadar negatif olabilir mi ya
Ne alsam cirkin,ne giysem yakismamis oluyor. Okudugum kitap,yedigim yemek sacmalik. Hobilerim cop gereksiz. Isimdeki basarilar da onemsiz. Boyle bir hayat.
İnsan sevmediği biri hakkında ancak bu kadar negatif konuşabilir gibi geliyor bana. O yüzden anlamlandıramıyorum.
Ben öyleyimdir, sevmiyorsam her türlü eleştiririm.
Çok yorucu. Enerji vampiriyle evlenmişsiniz..
Umarım hakkınızda hayırlısı olur çünkü siz iyi şeylere layıksınız
Dik dur, kendinin farkında ol, atacağın adımdan korkma, ben iki çocukla yeniden hayat kurabileceksem sen haydi haydi kurarsın. Ama öncelikle bunları yap. Ciddiyetinin farkında olsun. Radikal bir adım atmazsan kendine gelmez. Yine de kendine gelmiyorsa bitir bu evliliği.
Merhaba kizlar.
1 yildir evliyim. Bir yil once cok asik olarak evlendik. Her sey cok guzeldi, ruyada gibiydim.
Ama son bir yildir ben kendimi unuttum. Bir yildir icten mutlu olamiyorum. Kendim icin surekli mucadele vermem gerekiyor bu evde. Esimle ayni yolda yuruyen hayat arkadasi degil de ayni oyunda rakip iki yarisciyiz ve o cok hirsli bu oyunda. Pes etmeme ramak kaldi..
En cok zaman gectikce beni ben yapan seyleri unutmaktan korkuyorum ki unutmaya basladim.. Cok mutsuzum.. Icimi dokmek istedim..
Ek:
size komik gelebilir ama ilk aklima bu geldi, ben son 3 yildir paketlenmis gidalar,rafine sekeri hayatimdan cikardim. Ciddi anlamda etkisini gordum. Esim evlenmeden once bunu biliyor ve gayet normal yaklasiyordu. Evlendikten sonra yemek konusunda hic uyusmadik sorun degil,adam benim sevdiklerimi sevmek zorunda degil. Kendi agir yemekleri sever. Kendime ne yaptiysam ona da onun sevdigi seylerden yaptim. Ayni sofraya getirdim. Bir yildir yediklerime " su sacmaliklar ne ya" demekten vazgecmedi.
- yine ayni sekilde okudugum ve sevdigim kitap turunu her zaman " bos, manasiz, vakit kaybi" diyip durdu. Ne zaman bir bilimkurgu kitabini elime alsam.. Sacma sapan islerle ugrasiyosun cumlesini duydum.
- cok sevdigim sanatcinin konseri oldu, gidemedim. Cunku es bunu "bos" buldu.
Eskiden tiyatroya gider mutlu olurdum. O da benle gelirdi. Evlendikten sonra benle geldi, evde uyumak varken diye diye gunumu rezil etti. Gelmedigi zamanlarda da o kadar cok konustu ki bi yere cikmaktan sogudum.
- yuksek lisansimi tamamladim,es kisisini aradim. Bir tebrik beklerken duydugum sey " once ben bitirmeliydim" oldu. Senin vaktin var tabi senin bitirmen normal dedi.. Tebrik etmedi..
-isimle ilgili guzel bir gelisme oldu ,esimle paylastim. Sen erken sevinme,o isler oyle degil. Daha basindasin dedi. Hevesimi kursagimda birakti.
- ben tezimi yazarken tum ailesi geldi haftalarca kaldi,kendi mesleki sinavina calisirken benim ailem 3 saat gelecek diye " ders calisamadigini, misafirlerin onu engelledigini " iddia etti ki o surecte oyun oynayacak,calismayacakti eminim.
- spor giyinirim, begenmedi. Yaptigim makyaji eksik buldu. Ben hep boyleydim.
-kendi arkadaslari ve esleri ile tanistik. Eve gelince o arkadasinin esiyle neden daha cok konusmamisim diye buyuk tartismalar cikardi. Ben ortak nokta bulmak zorunda miyim herkesle? Gayet normal sicak sohbet etmisim ama neden cok iyi arkadas olamiyomusum. Neden olayim?
- bir ortamda fikrimi soyleyince,neden soyledin,sen karisma laflarini duydum ben.
- cok hasta oldugum zamanlarda bile, eve gelip " yemek nerde" diye surat asti.
- ne zaman ders calissam " sıkılıyorum"dedi. Eskiden cocukca bir hareket olarak gorurdum simdi anliyorum ki basarili olmami istemiyor.
Ve daha bir suru olay. Destan olmasin diye burda birakayim saymayi.
Benligimi sindiren,beni yok eden bi adam. Bir yildir mutlu oldugum seyleri yapamiyorum,yapmak icin mucadele veriyorum. Ve artik korkarim ki eskiden beni mutlu eden seyler beni mutlu etmiyor. Bosanmayi dusunuyorum.
Anladığım kadarıyla siz birlikte aynı yöne bakmıyorsunuz ..Hakkınızda hayırlısı olsun Allah kıymet bilenlerle karşılaştırsın..Merhaba kizlar.
1 yildir evliyim. Bir yil once cok asik olarak evlendik. Her sey cok guzeldi, ruyada gibiydim.
Ama son bir yildir ben kendimi unuttum. Bir yildir icten mutlu olamiyorum. Kendim icin surekli mucadele vermem gerekiyor bu evde. Esimle ayni yolda yuruyen hayat arkadasi degil de ayni oyunda rakip iki yarisciyiz ve o cok hirsli bu oyunda. Pes etmeme ramak kaldi..
En cok zaman gectikce beni ben yapan seyleri unutmaktan korkuyorum ki unutmaya basladim.. Cok mutsuzum.. Icimi dokmek istedim..
Ek:
size komik gelebilir ama ilk aklima bu geldi, ben son 3 yildir paketlenmis gidalar,rafine sekeri hayatimdan cikardim. Ciddi anlamda etkisini gordum. Esim evlenmeden once bunu biliyor ve gayet normal yaklasiyordu. Evlendikten sonra yemek konusunda hic uyusmadik sorun degil,adam benim sevdiklerimi sevmek zorunda degil. Kendi agir yemekleri sever. Kendime ne yaptiysam ona da onun sevdigi seylerden yaptim. Ayni sofraya getirdim. Bir yildir yediklerime " su sacmaliklar ne ya" demekten vazgecmedi.
- yine ayni sekilde okudugum ve sevdigim kitap turunu her zaman " bos, manasiz, vakit kaybi" diyip durdu. Ne zaman bir bilimkurgu kitabini elime alsam.. Sacma sapan islerle ugrasiyosun cumlesini duydum.
- cok sevdigim sanatcinin konseri oldu, gidemedim. Cunku es bunu "bos" buldu.
Eskiden tiyatroya gider mutlu olurdum. O da benle gelirdi. Evlendikten sonra benle geldi, evde uyumak varken diye diye gunumu rezil etti. Gelmedigi zamanlarda da o kadar cok konustu ki bi yere cikmaktan sogudum.
- yuksek lisansimi tamamladim,es kisisini aradim. Bir tebrik beklerken duydugum sey " once ben bitirmeliydim" oldu. Senin vaktin var tabi senin bitirmen normal dedi.. Tebrik etmedi..
-isimle ilgili guzel bir gelisme oldu ,esimle paylastim. Sen erken sevinme,o isler oyle degil. Daha basindasin dedi. Hevesimi kursagimda birakti.
- ben tezimi yazarken tum ailesi geldi haftalarca kaldi,kendi mesleki sinavina calisirken benim ailem 3 saat gelecek diye " ders calisamadigini, misafirlerin onu engelledigini " iddia etti ki o surecte oyun oynayacak,calismayacakti eminim.
- spor giyinirim, begenmedi. Yaptigim makyaji eksik buldu. Ben hep boyleydim.
-kendi arkadaslari ve esleri ile tanistik. Eve gelince o arkadasinin esiyle neden daha cok konusmamisim diye buyuk tartismalar cikardi. Ben ortak nokta bulmak zorunda miyim herkesle? Gayet normal sicak sohbet etmisim ama neden cok iyi arkadas olamiyomusum. Neden olayim?
- bir ortamda fikrimi soyleyince,neden soyledin,sen karisma laflarini duydum ben.
- cok hasta oldugum zamanlarda bile, eve gelip " yemek nerde" diye surat asti.
- ne zaman ders calissam " sıkılıyorum"dedi. Eskiden cocukca bir hareket olarak gorurdum simdi anliyorum ki basarili olmami istemiyor.
Ve daha bir suru olay. Destan olmasin diye burda birakayim saymayi.
Benligimi sindiren,beni yok eden bi adam. Bir yildir mutlu oldugum seyleri yapamiyorum,yapmak icin mucadele veriyorum. Ve artik korkarim ki eskiden beni mutlu eden seyler beni mutlu etmiyor. Bosanmayi dusunuyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?