Merhabalar ;
Beni yanlış anlamazsanız size umut olsun diye yazıyorum bunları. Bekarligimdan beri bana gebe kalman çok zor deniliyordu. Endometriozis ve pcos var bende. Çok defalar durduk yere ağır kanama geçirdim falan. Evlenirken eşime peşin peşin söyledim hatta, bak olmayabilir, vazgeçebiliriz evlenmekten diye. Her neyse, evlendik bir süre maddi sebeplerden falan düşünmedik çocuk. Sonra korunmayı bıraktık ve ben hariç herkes hamile kaldı :) Şöyle söyleyeyim, çevremdeki tüm çocukların doğum günleri çok yakın şu an :)
O bebeklerin hepsine de benim bakmam gerekti, öyle de bir durum gelişti. 1 seneyi geçkin bir süre gebe kalamadım, sonunda kaldığımda da düşükle sonuçlandı. Sonra bir daha düşük yaptım ve tedaviye ihtiyacım olduğu söylendi. O psikolojik yük beni öyle yormuştu ki, çocuktan en azından bir süre vazgeçtik. Komple aklımdan çıkardım hatta yeniden üniversite sınavlarına hazırlanmaya başladım, lazer epilasyon için randevu aldım falan derken hiç beklemediğim bir anda hamile olduğumu öğrendim :) Umut yok tabi, kalp atışını duyuyorum, yok düşer diyorum, ultrasonda hareket ediyor, düşecek bu da diyorum, baglanmamaya çalışıyorum derken 28.haftaya kadar geldik çok şükür. Umarım sağlıkla doğar, dileğim bu.
Dediğim gibi kesinlikle yanlış anlamayın lütfen beni ama bazen de sanırım bazı şeylerin peşini bırakmamız gerekiyor. Bakın ne güzel bir sağlık probleminiz de yokmuş. Bebek tedavileri çok zorludur inanın. Üstelik dört ay çok erken, çevremde kim korunmayı bıraktıysa en az altı ay bekledi. Minik bebeğiniz geleceği zamanı biliyor siz hiç merak etmeyin. Zor biliyorum ama aklınızdan çıkarmaya çalışın olabildiğince. Siz hamile kaldığınızda da, çevrenizde bebek isteyen başka kadınlar olacak, bu böyle. Eşinizle bol bol zaman geçirin, doktorunuz aksini söylemediği sürece spontane takılın bence :) Umarım en kısa zamanda sağlıklı bir bebeğiniz olur, sevgiler :)