Ben kücükken haberleri hic sevmezdim.Ne zaman haberler ciksa televizyonun sesini sonuna kadar kapatip anne bak gör, birazdan haberci (spiker) bogulacak nefessizlikten derdim.
benim arkadaşımda lise 3 kadar makarnanın ağaçda yetiştiğini sanıyomuş çok gülmüştümdelikafadulden
bende küççükken eğer bebeklerimi üzersem gece beni boğacaklarını sanardımkötükedihüso bide ben 7 yaşına kadar doğalgazın doğalgaz dan meydana geldiğini sanırdım
:roflol::roflol::roflol::roflol::roflol:Bunlarda CMYLMZ 'dan :)
CEM YILMAZ: Ben cocukken cok salaktim.
Edip Akbayram'in ismini Edi zannederdim. Yani o, benim icin 'Edi
Pakbayram'di.
Ablama, 'Nasil olup da koca bir gunu canin sıkılmadan evde oturarak
geciriyorsun?' demistim. 'Buyuyunceinsanin cani sokakta oynamak
istemez ki' cevabini vermisti. Uzunca bir sure buyuyup buyumedigimi
anlamak icin kendime, 'Canin sokakta oynamayi istiyor mu?' diye
sormustum.
Sabahlari kalktigimda aklimin hala yerinde olup olmadigini anlamak
icin 2+2, 3+4 gibi toplama islemleri yapardim. Sonuclar dogru olunca
da cok sevinirdim.
Dedemle parka gittigimiz bir gun TRT'ciler cekim icin oradaydi. Beni
oynarken cektiler. Yayin gunu bizim aile jeneriginde gozuktugum cocuk
programini izlemek icin televizyon basina gecti.Kendimi ekranda
gorunce, 'Beni niye parkta unuttunuuuz?' diye gozyaslarina
bogulmustum.
'Geri vites' kavramim yoktu. Sofor, kolunu koltuga atip arkaya dogru
bakinca araba otomatikman geri geri gidiyor zannederdim.
Benden buyuk kuzenlerim dondurmacilarin dondurma kulahlarinin sivri
kismiyla kulaklarini karistirdigini soylemisti. Inanmistim. Hala da
kulahlarin sivri kisimlarini yemem. cope atarim.
Babaannem bir gun gelirse sevdigim dizilerin olmadigi bir gun gelsin
istiyordum.
Abimle Karaoglancilik oynardik. O Karaoglan olurdu, beni de Bizans
askeri yapardi. Sonra evire ceviredoverdi. cok muhim bir sey
yaptigimi sandigim icin canim yansa bile hic sesimi cikarmazdim.
Yesil ve siyah zeytinin ayri agaclarda yetistigini sanirdim.
Bulmacalardaki, 'Annenin erkek kardesi' kismina dayimin bes harfli
ismini sigdirmaya calisirdim.
Anaokulunda patates baskisi yapmayi ogrenmistik. O kadar hosuma
gitmisti ki, evde duvarlara, masa ortulerine filan basmistim.Ancak
sanat merakim annemin yeni aldigi beyaz etege patatesi yapistirmamla
son bulmustu.Hem gonlunu almak hem de el koydugu patateslerime
kavusmak icin dahiyane bir fikirle ogretmenimin yanina gittim. 'Annem'
yazisini patatese oydurttum. Sevincle eve gelerek soyundum. Renkli
boyalara batirdigim patatesi vucudumun her tarafina bastim. Sonra da
annemin karsisina gectim. Beni o halde gorunce aglamaya baslamisti.
Madonna ile Maradona'yi kardes zannederdim. Kendi kendime, 'Bunlarin
babasi ne sansli be. Bir cocugu futbolun krali,biri muzigin kralicesi'
derdim
Birinden ozur diledigim zaman Allah'in bana bir ozur verecegini
sanirdim. Sakat olacagimi dusunup hemen 'diledigim ozru ' geri
alirdim.
Kurban Bayrami'nda toplanan derilerden ucak yapildigini sanirdim.
Ucaklarin dis yuzeyinin bu derilerle kaplandigi icin Turk Hava
Kurumu'nun topladigini dusunuyordum. Ucak kacirma filmlerinde silahla
ates edildiginde ya da bomba patladiginda, 'Ayyy! Deri delindi!'
derdim.
'Gil' diye konusanlari fakir zannederdim.
Annem banyodan ciktiktan sonra babamin soyledigi, 'Sihhatler olsun'
lafini 'Saatler olsun' diye anlardim. Bunun da, 'Banyoda amma cok
kaldin' gibi bir sey demek oldugunu sanip babamin anneme kizdigini
dusunurdum. Annemin buna karsin niye sadece, Sagol' dedigini
merakederdim. 'Ne kibar kadin, derdim.
çocukken çillerimle dalga geçerlerdi bende çok üzülürdüm ve hergece sabah kalktığımda çillerim yok olsun diye dua ederdim ve kalkar kalkmaz anneme sorardım gitmişlermi diye kaydirigubbakcemile3 birde küçükken annem bana kızdığında yada yaramazlık yaptıysam kızıcağını bildiğimden dolapta ne kadar ilaç varsa hepsini içip ölmek için uykuya dalardım ama ölmediğim için kendimi ölümsüz zannederdim-tatlicadiarzu- anne ve babamın çocukları olmadığımı sanırdım büyüyünce bana gerçek annem babam olmadıklarını söyliyceklerini zannedip hep ağlardım çocukluk iştekaydirigubbakcemile3 şimdi düşünüyorumda zor bi çocukluk geçirmişim ben
ben de erol evginin gerçekte kel olduğunu öğrendiğimde günlerce ağlamıştım. hayatımın neresine koyduysam? her düştüğümde annem yere tükürmemi söylerdi para bulurmuşum diye. ben de yapardım ama para bulamazdım. daha sonra para buldum ama bu sefer babam ayıp alma dedi. boşuna tükürmüşüm onca zaman.
çizgi filmlerdeki gibi havada yürüyebilceemi sadece farkettiğim zaman aşşağıya düşcemi sanar hep koltuğa çıkar yürümeye başlardım koltuğun sonunda hep düşerdim tabi((( hani çizgifilm lerde olurduya bşyerdeb aşşağı düşceği yerde düşmez havada yürürlerdi havada olduunu farkettikleri zaman düşerlerdi :) ben onu hiç yapamadım :))))))))))))
ben de onu yapmayı çok isterdim ama senin gibi hiç yapamadım şu yer çekimi denen zımbırtı yüzünden mafoldumben
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?