ahhhh ben sersem ben,,aile albümüzün kapağı bir anne ve kızdan oluşuyordu kadın yarı çıplak hayali bir kahramndı kızıda öyle ben onu ,annemle ikimiz sanıyordum,anneme hep anne ne zaman çekildik bu fotoğrafı,senin bu kıyafetin nerde?diye sürekli sorardım,ne tuhafım aynayadamı bakmıyordum acaba:tomato:
kızlar bende buraya park edilmez yazısını gördüğümde ben oynadığımız park sanırdım salıncak falan aklıma gelirdi buraya bunu niye yazıyorlarki zaten buraya park olmaz diye kendi kendime söylenirdim
birde annem öğlen yatarsan yastığının altında şeker olur derdi her uyandığımda bakardım şeker bulurdum bende allah koydu sanırdım taki annemi şeker koyarken yakalayana kadar :)))))))
ben bunu sandığımda çok da küçük değildim ama 18 yaşında üniversitede ebelikte okuyan kızlarla bir sohbette öğrenmiştim aslını.ben o zamana kadar erkeklerin cinsel organlarının büyüyüp küçüldüğünü bilmezdim.hep aynı boyutta sanırdım.derdim ki yazık onu oraya nasıl sığdırıyorlar :)))
ben küçükken herşey toz pembeydi hiç bir şey moralimizi uzun sureli bozmazdı unuturduk
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?